i LOVE U sister พี่สาวที่รัก^^

     จากนั้นยูจึงเดินออกมาจากห้องนั้น
"ไอ้ป๊อป เดี๋ยวมึงไปจัดการในห้องของมึงด้วยนะ"
"ทำไมว่ะ มึงไปทำอะไรไอ้คิว"
"ไม่เอาสิป๊อป เรา3คนรู้จักกันมานานนะกุไม่ทำอะไรมันหรอก ไม่เชื่อมึงก้ไปดุดิ กุไปละนะ555 กลับไปสู่โลกแห่งความจิง555555"
จากนั้นยูจึงเดินออกไป
ตอนนี้ทุกคนคิดเหมือนกันเลยว่า ยูเปลี่ยนไปมาก ยูน่ากลัว เหมือนโรคจิต ทุคนต่างกลัวยูมาก
"ป๊อปมึงเข้าไปดูดิ๊ ไอยูมันทำอะไรว่ะ"
"เออๆ"
จากนั้นป๊อปจึงเดินไปเปิดประตูห้อง
"เห้ยยย!!! ไอ้เหี้ยคิว"
"ไรว่ะป๊อป"
นิวจึงเดินมาดูในห้อง พร้อมกับความตกใจที่เหนือกว่า เพราะสิ่งที่ทุกคนเห็นนั้นคือร่างของคิวที่ค่อยๆกลายเปนผง
"มึงว่ามันทำเกินไปป่าวว่ะป๊อป"
"กุว่าไม่ มึงเคยเหนยูมันจิงจัยกัคัยเท่าแบทป่ะหล่ะ และไอคิวไก้เปนต้นเหตุทำหั้ยมันต้องเสียแบทไป"
"อืมม ก้จิง"
ระหว่างที่ยูกะลังขับรถไปที่รพ.
~~~~~~~~~~ตู้ดๆๆๆๆๆ~~~~~~~~~~~
"ฮัลโหล คัย"
"พี่ยู พี่แบทกลับมาแล้ว"
"ห้ะ!!!"
คำพูดของดิวทำหั้ยยูตกจัยสุดขีด
"พี่รีบมารพ.ก่อนเด๋วเราหั้ยฟัง"
"เออๆ"
                                ณ โรงพยาบาล
"ดิว แบทละ"
"อยู่ในห้องพักฟื้รคับ"
"อ้อ เด๋วพี่ไปหาแบทก่อน"
"เดี๋ยวพี่ ผมว่าพี่แบทน่าจะยังไม่ฟื้นนะ"
"เออ พี่ขอเหนหน้าแบทก่อน"
"เดี๋ยวพี่"
ยูหันมามองตาดิว และได้ยินเสียงความคิดของดิวที่ไม่อยากหั้ยยูเข้ไปหาแบท
แต่ยูก้ไม่สนและอยากรู้ว่าในห้มันมีอะไร
จึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง ภาพที่เหนคือแบทและเนหลับอยู่เนนั่งหลับอยู่ที่เตียงแบทและจับมือแบทอยู่ะร้อมกับคราบน้ำตาของเน ยูจึงรู้ว่าเนรักแบทมากและแบทก้ยังตัดใจจากเนไม่ได้แน่นอน ยูจึงอยากจะออกมาจากชีวิตรของทั้ง2แทน
"ลาก่อนนะ ไม่ว่าแบทจะคิดถึงยูหรือไม่ก้ตามจำไว้ว่ายูจะอยู่กับแบทเสมอ ขอหั้ยเราได้เจอกันอีกนะที่รัก ยูรักแบทนะ คนเดียวและไม่มีวันเปลี่ยนแปรง"
ยูพูดเบาๆกับตัวเองและเดินออกจากห้องมา
"พี่ไปแล้วนะดิว"
"พี่จะไปไหน ไม่อยู่รอเจอพี่แบทเหลอ"
"อืมไม่ดีกว่าดิว พี่ขอเป็นคนจากไปดีกว่า เรื่องนี้ดิวน่าจะรู้นะ"
"พี่ทำไมพี่คิดงั้นอะ พี่รักพี่แบท พี่แบทรักพี่ แล้วพี่จะจากไปทำไม"
"แบทยังตัดจัยจากเนไม่ได้ดิว และเนเองมันก้รักแบทมาก อีกอย่างพี่กะแบทเราต่างกันเกินไป"
"พี่ ความรักก้เหมือนจิ๊กซอล มันไม่จำเปนต้องเหมือนกันแค่เข้ากันได้ก้พอแล้วนะ"
"นี่ไงพี่ทำเพื่อคนรักของพี่ พี่จะไม่มีคนอื่นเด็ดขาด ฝากดูแลทุกคนด้วยนะดิว พี่ไปละ"
"ผมคงห้ามพี่ไม่ได้หรอก"
"เอาไว้เราค่อยเจอกันนะน้องรัก"
"คับพี่ชาย ขอกอดที"
ทั้ง2จึงกอดและล่ำลากัรจนเสร็จยูจึงรีบขับรถไปที่คอนโดเพื่อเก็บเสื้อผ้า
             ณ คอนโด
ยูเปิดประตูเข้ามาในห้อง
"ไอ้บี มึงนั่งทำไมเงียบๆว่ะ ไฟก้ไม่เปิด" ยูพูดไปด้วยเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเก็บเสื้อผ้าไปด้วย
"มึงจะไปไหนว่ายู"
"มึงไม่ต้องหลอกถามกุเพราะมึงรู้เรื่องทุกอย่างกุรุ้มึงแอบตามกุตลอด"
"เออ ใช่กุแอบตามมึงตลอด"
"กุกะว่าจะไปสงบสติอารมณ์และใช้ชีวิตรอยู่กัตัวเองหน่อยหว่ะ"
"มึงจะบวชเหลอ"
"บวชห่าไรล่ะ ไม่ใช่ กุจะไปอยุ่ อเมกาหน่อยหว่ะ"
"ไปกี่วัน"
"ไม่รู้หว่ะอาจจะไม่กลับมาแล้วหว่ะ"
"มึงคิดดีแล้วใช่มั้ยที่ทำแบบนี้"
"อืมม"
"มึงไม่ใช่มึงหว่ะยู ยูคนที่กุรู้จักไม่เคยหนีปัญหาแบบนี้นะ"
"กุไม่ได้หนีปัญหา กุอยากหั้ยคนที่กุรักได้อยู่กะคนที่เค้ารักมากว่า"
"ก้มึงไงคนที่เค้ารัก"
"เค้ารักเน"
"เค้ารักมึงยู"
"มึงรู้ได้ไง"
"กุเก่ง"
"แล้วแต่มึงเลย กุล่าก่อนนะเพื่อน ไว้เจอกันอีก มั้งนะ ฝากดุแลพ่อแม่ และ คนที่กุรักด้วยนะบี ฝากบอกเค้าด้วยว่า กุจะรักเค้าแค่คนเดียว ไม่มีวันเปลี่ยนไป"
"กุคงห้ามมึงไม่ได้แต่เอาเปนว่ากุจะดูแลทุกคนเอง"
"ขอบใจเพื่อน"
ทั้ง2จึงล่ำลากันจนเสร็จ
                             ณ สนามบินนนน
                             "ลาก่อนนะแบท"
               ยูพูดพร้อมน้ำตาและเดินขึ้นเครื่องไป