รักได้ไหมถ้าหัวใจบ้านนอก

“ เออ ” ผมบอกสมหวังผ่านประตู แล้วทำไมผมต้องอธิบายด้วยล่ะนิ
< ขอบคุณครับที่บอก > แล้วจะพิมพ์ในไลน์ทำมะเขือพวงรึไงว้ะเห้ย
ติ๊งดิ่ง!! อะไรอีกว้ะ อ่าวน้องสมายนี่เอง
< จะนอนรึยังคะ >
< ใกล้แล้ว พรุ่งนี้พี่ต้องตื่นแต่เช้า >
< งั้น...ราตรีสวัสดิ์นะคะ >
< ครับ > ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงเตรียมเดิน
ออกไปจากหน้าห้องของสมหวัง
ติ๊งดิ่ง!!! สงสัยน้องสมายลืมบอกให้ฝันเห็นเห็นเลขเด็ด
< นอนได้แล้วจ้า พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า > ( ชื่อไลน์ ไอ้เด็กบ้านนอก)
“ อยู่แค่นี้จะส่งมาเพื่ออะไรว้ะ!! ” อีกครั้งที่ผมตะโกนหน้าห้องมัน ไอ้นี่บ้ารึเปล่าว้ะ
ตี๊ดี๊ดิดๆๆๆ!!!! เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเสียงขอผมดังขึ้น
ตี๊ดิ่ง!! ตามด้วยเสียงไลน์ ผมหยิบไอโฟนห้าไม่มีเอสที่อยู่ข้างๆนาฬิกาปลุก
< อรุณสวัสดิ์คะ >
< พี่ตื่นพอดีเลย รู้ได้ไงว่าพี่ตื่นเวลานี้ หรือเดาเอา >< เห็นโพสในไลน์ว่าต้องตื่นเวลานี้ประจำ > โห จริงจังมากไปรึเปล่านะ< ออ ครับ พี่ไปก่อนนะ >< คะ > ผมเปิดประตูห้องก็เจอสมหวังยืนอยู่
“ กะจะปลุกพอดี มีคนคอยปลุกแล้วนิ ”
“ ไม่ใช่คน นาฬิกาปลุกต่างหาก ”
“ ครับๆ ” เดี๋ยวนี้(ตั้งแต่เมื่อวาน)ชอบพูดถึงเรื่องส่วนตัวในโทรศัพท์จัง
“ ว่าแต่นายน่ะ ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยหรอ ”
“ ครับ จะมาปลุกพี่เรนพอดี ” ว่าฉันตื่นสายว่างั้น
“ เออ ฉันไม่เข้าห้องน้ำแปป เดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน ”
“ ครับบบบ”
//สมหวัง//
พี่เรนหยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ พี่เรนเค้าดูเป็นคนที่ดี
กว่ารูปลักษณ์ที่เราเห็นนะครับ บางครั้งพี่เค้าดูน่ากลัว ดูขี้บ่น
แต่ลึกๆพี่เค้าเป็นคนที่อ่อนโยนมากเลย ผมสัมผัสได้จากการกระทำที่เค้า
ต้องการจะปลอบใจผมเรื่องเมื่อเช้า ผมนับถือเค้าเหมือนพี่(รึเปล่า)คนหนึ่งเลย
ถามว่าทำไมผมถึงชอบกวนพี่เรนนัก คำตอบก็คือ ผมไม่ค่อยพูดมากกับคนอื่นๆสักเท่าไหร่
เพราะ เดี๋ยวเค้าจะว่าคนบ้านนอกเสล่อ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยู่ในเมืองเป็นปีแล้วนะ
แม้ว่าอาจจะไม่ทันสมัย แต่ก็ผมตามๆเค้าได้ แม่ผมท่านสอนว่าเราควรเป็นตัวของตัวเอง
เพราะไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเราจะอยู่ง่าย โดยไม่ต้องคอยเสแสร้ง
พอผมได้พูดคุยกับพี่เรน มันทำให้ผมรู้ว่า แม้ผมจะบ้านนอกก็ยังมีใครๆ
สนใจผม ถึงจะโดนพี่เรนด่าว่าไอ้บ้านนอกก็เถอะ ถ้าเป็นคนอื่นที่มาด่าผม
ว่าไอ้บ้านนอกป่านนี้ผมคงฉุนไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมพี่เรนพูดถึงไม่รู้สึกอะไร
อาจป็นเพราะ พี่เรนเป็นคนจริงใจเวลาพูดเลยดูเป็นคำพูดที่ธรรมดาสำหรับผม
//สมหวัง.จบ//
ผมจัดการกับธุระของตัวเองเสร็จก็เดินเข้าไปในครัว
“ พี่เรน... ” สมหวังเดินเข้ามา
“ มีอะไร ”
“ ขอบคุณครับ ที่ให้กำลังใจผม ”
“ มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาขอบคุณหรอก ถ้ามันช่วยให้นายดีขึ้นก็ดีแล้ว ”
“ และขอโทษครับที่ผมเอาแต่กวนประสาทพี่เรน ทั้งที่งานพี่ก็เยอะ ”
อารมณ์ไหนของมันฟร้ะ
“ ถ้ารู้ตัวก็เพราๆหน่อยสิวะ ”
“ ผมก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกันแต่... ”
“... ”
“ มันทำไม่ได้ฮ่า ฮ่า ” ที่มาขอโทษเพราะแกจะกวนประสาทฉัน
หนักกว่าเดิมใช่มั้ยห๊าาาาาาา!!!!
“ หึหึ...นายอยากโดนฉันต่อยอีกใช่มั้ย ” ผมเอามีดชี้หน้ามัน
“ แหมมมม เล่นของมีคมไม่ดีนะครับ ”
RRRRR...!!! เสียงโทรศัพท์ของสมหวังดังขึ้น
“ ... ” สมหวังเพียงหยิบขึ้นมามองเบอร์ต้นทางแล้วไม่กดรับ
ทำเพียงแค่ปิดเสียงแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกง
“ เอ้อ ได้ข่าวว่าบ้านที่บ้านนอกของนายเป็นเจ้าของไร่ หลายร้อยไร่เลยหรอ
รวยไม่เบานะ ” เมื่อผมเห็นสมหวังนั่งเงียบผมจึงชวนคุย
ยังไงผมก็ต้องดูแลลูกชายเค้าตามที่พ่อฝากฝังมา จะปล่อยให้
ผู้หญิงใจดำมาทำลูกเค้าเสียผู้เสียคนได้ยังไง
“ ครับ แล้วก็รีสอร์ทอีกมากมาย 555 รูปหล่อพ่อรวย ”
“ อ้วกได้มั้ย ส่วนฉันนอกจากพ่อที่ทำงานอยู่ต่างประเทศและก็มีร้านของ
คุณตาคุณยายแค่นี้แหละ ต้องกู้เค้าเรียนเอา ”