รักได้ไหมถ้าหัวใจบ้านนอก

“ ขอโทษครับ ที่มาช้า ”    สมหวังนี่หว่า

“ อ่าว ไหนว่าไม่สบาย ”

ผมบอกกับทุกคนว่าสมหวังไม่สบาย แล้วลูกค้าก็ทำหน้าเหี่ยวเฉา

“ ออ ดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณครับ ” แล้วสมหวังก็ยิ้มให้ผม

เหอะ มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องขอบอกขอบใจหรอก

“ นายโอเคแล้วหรอ ”

“ ครับ ขอบคุณครับที่เป็นห่วง ”

“ ห่วงว่านายจะไปทำจานชามแตกมากกว่า ”

“ อ่าว ครับๆห่วงจานชามกว่ารุ่นน้องที่น่ารัก ”

“ น่ารักตรงไหนว่ะ ” แล้วสมหวังก็เข้าไปเปลี่ยนชุด พรึบ! อะไรกัน

พอผมหันไปมองลูกค้าไอ้บรรยากาศป้าช้าเมื่อกี้หายไปไนไหน

ตอนนี้โลกแลดูช่างสดใสซะเหลือเกิน มิน่าล่ะแฟนเก่า(?)ของหมอนั่น

ถึงไม่ยอมปล่อยทั้งที่ตัวเองมีใครต่อใคร เราต้องศึกษาจากสมหวังบ้างแล้ว

แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่สมหวังทำงานสำเร็จลุล่วง เหมือนไม่เคยเกิดเรื่อง

แบบตอนเช้าขึ้นเลย ติ๊งดิ่ง!! มีคนทักไลน์มาแหะ

“ **ในไลน์***

< สวัสดีคะ พี่เรนใช่มั้ยคะ >

< คับ >

คือ...(เธอ)

< มีอะไรสอบถามเรื่องร้านรึเปล่าครับ >

< ... >   แล้วก็หายไป ปกติถ้าทักเรื่องส่วนตัวอย่างเพื่อนทักมามันก็จะทักในเฟสนะ

ติ๊งดิ่ง!!! ไลน์เข้า เธอคนเมื่อกี้นี้(ใช้ชื่อว่า สมายคะ)

< หนูเป็นรุ่นน้องกำลังจะขึ้นปีสองคณะวิศวะโยธาคะ >

< ออ ครับ > ปีเดียวกับสมหวังเลย อย่านึกถึงเดี๋ยวมันมากวนใจ

จะว่าไปมันนั่งเหงาอยู่ในห้องรึเปล่านะ สงสารเหมือนกันนะเนี่ย

< หนูชื่อสมายคะ(ส่งรูปให้ดู)เคยเจอหนูบ้างมั้ยคะ หนูเจอพี่บ่อยๆ >

น่ารักดีแหะ

< คุ้นๆเหมือนกันแหะ ว่าแต่ทักมามีอะไรรึเปล่าครับ >

< คือ...หนู...ชอบพี่น่ะคะขอคุยด้วยได้มั้ยคะ >

< ง่ายๆ คือจะจีบพี่ว่างั้น >

< เอ่อ...คะ >

< ลองคุยด้วยก็ได้ เพราะพี่ก็ยังโสด >

< จริงหรอคะ? >

< อืม พี่ไม่เคยโกหกอยู่แล้ว แต่ถ้าเราไม่เข้ากันก็คงไปต่อไม่ได้นะ เข้าใจใช่มั้ย >

< คะ หนูเผื่อใจไว้แล้ว ว่าพี่เรนอาจไม่ชอบหนู > เรานี่ก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะเนี่ย

“ พี่เรน ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว...เอ่?ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวน้อ ”

“ ปะ เปล่า ” ผมหุบยิ้มทันที นึกว่ามันอยู่บนห้อง

< งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เพิ่งกลับมาจากร้าน >

< คะ...ร้าน? ใช่ร้านรัวไทยที่อยู่ในไอจีรึเปล่าคะ >

< ใช่ครับ ว่างๆก็ลองแวะมานะ บาย >

< คะ >

“ คุยกับสาวอยู่สิท่า ” กวนโอ้ยตามแบบฉบับของมัน

“ เรื่องของฉัน ” แล้วผมก็เดินเชิดหน้าไปห้องน้ำ

“ ว้า พี่เรนใจร้าย ”

“ ใจร้ายอะไร? ” อะไรของมันว่ะ

“ ก็เวลาคุยกับผมนี่คิ้วขมวด แต่คุยกับสาวในเฟสในไลน์ยิ้มเปื้อยๆ ”

“ ก็แกมันชอบกวนโมโหนี่หว่า ”

“ หง่ะ.... ”

“ พอๆ อย่าชวนพูด ฉันจะไปอาบน้ำ ”

“ ค๊าบบบบบบบ... ”

“ อยู่คนเดียวก็อย่าฟุ้งซ่านนะ ” แล้วผมก็รีบปิดประตูห้องน้ำ

ถึงสมหวังจะกวนโอ้ย แค่ไหน แต่ผมก็ไม่อยากเห็นสีหน้าและ

ฟังน้ำเสียงแบบตอนเช้าอีก เห็นผมอย่างนี้มก็ขี้สงสารนะครับ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ติ๊งดิ่ง!! คงต้องเป็นน้องสมายแหงเลย

ผมเปิดอ่าน

< ราตรีสวัสดิ์ครับพี่เรนคนน่ารักกกกกกกกกก จุ๊บๆ > เห้ยๆ เดี๋ยวนะ

ชื่อไลน์ ไอ้บ้านนอก ผมเมมเบอร์ไอ้สมหวังนี่หว่า ผมกับมันแลกเบอร์ตั้งแต่

วันแรกที่มันมาอยู่ที่นี่แล้ว

“ อยู่บ้านเดียวกันจะทักมาทำซากอะไรฟร้ะ!!” ผมยืนตะโกนหน้าห้องมัน

< เผื่อพี่เรนจะยิ้มให้ผมบ้าง > ปกติฉันก็ไม่ค่อยยิ้มนะ นายยังไม่ชินหรอ

ที่ยิ้มให้โทรศัพท์เพราะรู้สึกดีใจที่ตัวเองดูมีเสน่ห์เท่านั้นเอง

“ ฉันก็แค่ยิ้มให้กับความหล่อของตัวเอง ไม่ได้ยิ้มให้ใคร ”

< จริงอ่ะ? >