Love ( เรื่องราวที่อยากให้เป็นจริง )

วันพฤหัสบดี คาบ 1 วิชา วิทยาศาสตร์
"วันนี้เราจะเรียนเรื่อง พลังงานไฟฟ้า! เอาล่ะ! วงจรไฟฟ้า @%&@#*&&#&#...บลาๆ"
วิทย์ฯ - - เรียนไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ โดยเฉพาะเรื่องนี้!
"บลูนั่งโตยยย" ฉันเซ็งๆและเบื่อ เลยลองมานั่งหลังห้องกับตัวเล็กและบลู
"ไง ^^~" ติณห์เดินมาแล้วนั่งลงข้างๆตัวเล็ก
"เฮ้ย! ทำไรว่ะ!" แล้วตะวันก็โผล่มานั่งข้างฉัน - -
"ไง ฟ้า ^^" ตะวันทักฉันแล้วก็เล่นแก้มของฉัน
"ไม่เอานายตะวัน! อย่าเล่น!" ฉันดุตะวันไป หมอนี่ทำไมชอบเล่นแก้มฉันจัง! - -

( Blue Part )
ทำไมตอนนี้ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนจะเป็นส่วนเกิน - -
"นี่ๆ ตอนนี้ GMM จะออกเพลงใหม่แล้ว และ...@*#&%%#*@..." >>> ติณห์ ตัวเล็ก
"นายตะวัน! อยู่ดีๆอ่ะ เล่นแก้มฉันอยู่นั้นแหละ! -*-" >>> ตะวัน ปลายฟ้า
ทำไมมันมีคู่กันหมดเลยว่ะ T^T
"แก้มๆ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินอ่ะ T^T" ฉันกระซิบกับแก้มสองคน
"ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน - -"
ฉันกับแก้มมองหน้ากันแล้วหันกลับมามองทั้งสองคู่ที่นั่งคุยกัน เล่นกัน แหย่กัน อย่างมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งเชียว - - แล้วอาจารย์ก็สอนต่อไปโดยที่ฉันเรียนไม่รู้เรื่องอะไรเลยยยยยย~

( Plaifah Part )
อีก 5 นาทีหมดคาบ
"เฮ้อ! - - อีก 5 นาที เบื่ออ่ะ มึน @_@" บลูบ่นอุบอยู่ตรงข้ามฉัน
"เถอะ!...นายตะวัน! อย่าเล่น! -*-" แล้วตะวันก็ยังมายุกยิกอยู่ที่แก้มของฉัน อีกเช่นเคย - -
"ฮ่ะๆๆ ^^"

จึ้กๆ

ยัง...ยังเล่นไม่เลิก! -*- ตะวันที่นั่งอยู่ข้างฉันยังคงนั่งจิ้มแก้มฉันเล่นต่อไป

ติ๊งต๊อง~

"เอาล่ะ! หัวหน้า! บอกชั้น!"
"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ!" เฮ้อ! - - เลิกซะที
"เดี๋ยว!" หือ? อะไรอีกล่ะ - -
"ถามหน่อยสิตะวัน ทำไมถึงได้ชอบเล่นแก้มของฟ้านัก!" บลูถามสีหน้าจริงจัง เออ! อยากรู้เหมือนกัน!
"ก็มันนุ่มดี ^^" ตะ...ตอบหน้าระรื่น! -///- แก้มฉันนุ่มเหรอ -///- แล้วฉันก็ยกมือจับแก้มตัวเอง
"งั้น...คิดได้เลยว่า!..." บลูว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปที่หน้าของตะวัน
"มีแค่ตะวันคนเดียวที่สามารถเล่นแก้มฟ้าได้! ช่ายป่ะ?! ช่ายมายยยย?!" บลูว่าแล้วใส่อารมณ์เต็มที่
"..." ตะวันไม่ตอบอะไร แต่หลบตาบลูที่ตอนนี้จ้องอย่างจะเอาคำตอบจากตัวเอง แล้วก็ลุกหนีไป
"เหอะๆๆ - -" บลูหัวเราะแบบไม่ใส่ใจนัก แล้วก็ชวนตัวเล็กและฉันไปเรียนวิชาเพิ่ม ( พวกเรา 3 คนเรียนวิชาเพิ่มด้วยกันอ่ะนะ )
ทำไม? ทำไม ไม่ตอบบลู นายเงียบทำไม? ฉันไม่เข้าใจตะวัน! ตกลงนายคิดยังไงกันแน่! เดี๋ยวก็เล่น เดี๋ยวก็ให้ความหวังกัน ทั้งๆที่นายก็มีแฟนอยู่แล้วเป็นตัวเป็นตน!

( Blue Part )
วันต่อมา
ตอนเย็น
เฮ้อ! - - ลั้ลลาเว่อร์ เดี๋ยวกลับไปค่อยไปนั่งดูเมะต่อดีกว่า อุอิ ^^~
สวัสดีคร้าบบบบ~ เอ้ย!...ฉันไม่ใช่ผู้ชายนะ! เป็นผู้หญิงแต่ชอบ Yaoi และอนิเมะ และเริ่มชอบเกาหลี ( เมื่อไหร่ไม่รู้?? ) เท่านั้นเอง - - วันนี้แม่ชวนฉันมาเที่ยวงานประจำปีของจังหวัดที่สนามกีฬากลาง....มันก็เหมือนเดิมทุกปีอ่ะนะ - -

*'เธอคงไม่รู้ว่าฉันปวดใจแค่ไหนที่ต้องทำอาการไม่หวั่นไหว
แต่เมื่อสองเราใกล้ชิดกัน ใจมันจะเป็นจะตาย...
รัก...ที่พูดอะไรออกไปไม่ได้สักอย่าง...
รัก...ที่ทำอะไรเหมือนใจไม่ได้สักครั้ง...
มันช่างทรมานหัวใจกว่าการต้องทนอ้างว้าง...
...ทุกอย่าง...เธอคงไม่เคยเข้าใจ....'

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินอยู่ร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่งก็เปิดเพลงนี้พอดี อืม...เหมือนกับสถานการณ์ของฟ้ากับนายตะวันตอนนี้เลยแฮะ - -
"บลูกลับบ้านกันมั้ย?"
"ค่ะ บีมกลับบ้านกันได้แล้ว" ฉันเรียกน้องที่ตอนนี้กำลังวิ่งเล่นไปรอบตัวฉัน อยู่ไม่เป็นสุขจริงๆ - -
แต่แล้วหางตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับชาย - หญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินเข้างาน
"นายตะวัน..." ฉันเอ่ยชื่อนั้นเบาๆแล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นมา - - ชิ! ให้ตายสิ! -*- มีแฟนอยู่แล้วยังจะมาเล่นถึงเนื้อถึงตัวกันกับฟ้าอีก รู้มั้ยเนียะว่ามันเหมือนการให้ความหวังกัน หน๊อยยยย! มันน่าฆ่าตัดตอนให้สูญพันธุ์! -*-
ฉันมองตะวันกับแฟนของตานั้นที่เดินเข้าไปในงานจนลับสายตาไป
เฮ้อ! - - สงสารฟ้าจัง T^T 
( เดี๋ยวดราม่า เดี๋ยวก็อยากฆ่าคน ตกลงมันเป็นอะไรกันแน่ว่ะ - - : JB )( เป็นคนสิย่ะ! แต่งต่อ
ไปเลย! -*- : Blue )( จ้าๆ - -; : JB )
( End Blue Part )