위로 달링 가자 ได้โปรดเถอะ คุณที่รัก...

1
 
งานวันเกิดที่แสนดี๊ดี!
 
วันที่ 22 เดือนมีนาคม!!!
 
   สุดยอด! รอมาตั้งนาน >O< งานวันเกิดแสนจะดี๊ดีของฉัน ซึ่งจะจัดในอีกไม่นานนี้(อีก 3 ชั่วโมง) ฉันไม่ลืมที่จะชวนแฟนของฉันมางานนี้ แน่นอนคนที่น่ารักๆอย่างฉันมีแฟนแล้ว ฮุๆๆ แล้วเขาก็เป็นถึงหนุ่มฮอตด้วยนะเอ่อ~ อ้อ! แนะนำตัวนิดๆหน่อยๆก่อนก็แล้วกัน สวัสดี! ฉันชื่อยูฮยอนอึน หรือฮยอนอึน อายุ 17 ปีบริบูรณ์ ฮิๆๆๆ ฉันน่ารักมาก! แต่ฉันก็ต้องใส่แว่นตลอดเพราะเนื่องจากสายตาสั้น โลกช่างโหดร้าย T_T 
   
     "นี่! ฮยอนอึน จะเพ้ออีกนานไหม มาช่วยกันจัดงานสิ! งานวันเกิดเธอนะ =_=+"นัมแฮยอน เพื่อนสุดสวยของฉันน่ะเองง โธ่! แค่นั่งพักนิดๆหน่อยๆเองTOT
 
     "นั่งพักแป๊ปสิ"ฉันตอบกลับไป 
 
     "จะ 1 ชั่วโมงแล้วนะ! แป็ปบ้านเธอสิ!"อุ้ย! ยัยนี่ด่าบ้านฉัน TOT
 
     "ฮืมๆๆ TOT"แล้วฉันก็ต้องลุกอย่างทันทีเมื่อแฮยอนดึงฉันขึ้นมายืน TOT เมื้อกี้ที่ฉันบอกไปว่ายัยนี่สวย เปลี่ยนๆๆ 'เพื่อนสุดสวย' เป็น 'เพื่อนสุดโหด' แทนล่ะกัน -,-
 
3 ชั่วโมงผ่านไป...
 
   แขกที่ฉันชวนมางาน ทุกคนมาหาฉันแล้วส่งของขวัญมาให้บ้าง ให้คำอวยพรบ้าง แล้วก็เดินเข้าไปเกาะกลุ่มเม้าท์กัน ไม่ก็เดินไปทางตักอาหาร ตักคัพเค้ก กินบ้าง บลาๆๆๆๆ
 
   เมื่อไรจะมาน้า~ ฉันอุสาห์เชิญคนแรก แต่เกือบมาคนสุดท้ายเนี้ยนะ T_T เดี๋ยวแม่ก็จับจูบทำโทษซะเลยนิ >\\\< เอ๊ะ! นั่นไง! เขาแค่ใส่เสื้อยืดสีขาว แล้วก็กางเกงยืนขายาวสีดำ ก็มีออร่าพุ่งออกมาจากตัวเขามากมาย โอ้! ทำไมแฟนฉันถึงได้หล่อขนาดนี้นะ -\\\\- 
 
   อ๊ะ! ดูเหมือนเขาจะใกล้เข้ามาแล้วนะ ฉันจึงรีบขอตัวออกจากกลุ่มทันที แล้วฉันก็วิ่งไปหาซันโฮทันที
 
     "ขอบคุณที่มาน้าา"พอฉันพูดเสร็จ ฉันก็เขย่งตัวไปจุ๊บที่ปากเขาเบาๆ >\\\<
 
     "..."ซันโฮมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะยื่นกล่องของขวัญเล็กๆมาให้ ฉันรีบรับมาถือไว้ทันที >O<
 
     "ขอบคุณนะที่รัก"ฉันยิ้มให้เขา
     
     "เราเลิกกันเถอะ"เขาที่เงียบอยู่สักครู่เอ่ยขึ้นมา...แค่คำพูดของเขาทำให้ฉันที่ยิ้มอยู่ หน้าชาเลยทีเดียว...หมายความว่ายังไงน่ะ...
 
     "นะ...นายพูดจริงหรือป่าว"ฉันพูดเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอเป้า
 
     "อืม..."เขาพูดออกมาด้วยหน้าตาเฉย!!!
 
     "ทะ...ทำไมล่ะ เรารักกันจะตายนะ..."ฉันถามเขาอย่างอึ้งๆ แล้วร้องไห้ออกมา...
 
     "ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว..."เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป แล้วขับรถยนต์ตัวเก่งของเขาออกไป 
 
     "ฮยอนอึน...ไม่เป็นอะไรนะ"ดูเหมือนแขกที่มาในงานต่างก็รู้เรื่อง ยัยแฮยอนจึงเดินมาใกล้ๆฉัน พร้อมดึงฉันมาปลอบ แล้วลูบหัวเบาๆ
 
     "ฮึก...ฮืออๆๆๆ"ฉันร้องไห้ออกมาดังๆ ดูเหมือนแขกที่มาในงานกันต่างก็จ้องมองมาที่ฉัน
 
     "ไม่เป็นไร เข้าบ้านไปเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการงานให้"แฮยอนเลิกลูบหัวฉัน ฉันจึงพยักหน้าหงึกๆ แล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านของฉัน...
 
   ทำไม! ทำไมมมมม! เขาไม่รักฉันแล้วเหรอ...ฮือออออ ทำไมล่ะ! เมื่อวานพวกเราก็ไม่ได้ทะเลาะกันนี่! ทำไมเขาต้องบอกเลิกฉันด้วยย อึกๆ...ฮืออออออ หรือว่า...เขาก็จะมีใหม่!!! กรื้ดดดดด! ฉะ...ฉันไม่ยอมนะ!!! ฮือออออออ~