สาวบิ๊กไบท์VSกระกล่อนตัวพ่อ

เคยแต่เห็นในกระทู้เรื่องบอกเลิกแฟนเพราะดีเกินไป..เพราะเข้ากันไม่ได้...เพราะต่างกัน...ดูเหตุผลที่ไอ้เชี่ยโอมมันบอกสิคิดละโมโห...ตอนนี้ฉันกำลังกลับบ้านซึ่งบ้านฉันไกลจากที่ทำงานมากTOTฉันเลยขี่บิ๊กไบท์ไงทำไมไม่ซื้อรถยนต์เพราะ...กูไม่มีเงินขนาดนั่นไงตอนที่ฉันออกรถโอมค้านมากเนื่องจากฉันเป็นผู้หญิง...แต่ตอนนี้เจ็บเท้ามาเพราะใส่รองเท้าอยู่ข้างเดียว...ใช่ฉันถอดขว้างรถโอมไปข้างหนึ่ง...มาคิดได้ตอนนี้ก็ช้าไปละ...ฝนก็จะตกอะไรมันจะเหมือนMVขนาดนี้T T
 
ที่บ้านโตเกียว
 ‘อยากให้ลมหายใจสุดท้ายได้หมดไปในตอนนี้ มันเจ็บจนเกินรับไว้หัวใจ จงหลับไปเสียที มันผิดที่ฉันเองที่เฝ้ารั..’
ปิ๊ป!
      “อ้าวปิดทำไมเนี่ยเจ้?...ไหนบอกจะไปกินข้าวกับเฮียโอมไง?อ้าวรองเท้าไปไหนอะ-_-?””
“…”
“ขี่รถตากฝนมาหรอ?หน้าตาทุเรสมาก5555”
“-*-“
“เอ้าพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย? วู้”
ปิ๊ป.
‘มันผิดที่ฉันยอมยกใจให้เธอไป มันผิดที่ฉันยอมให้เธอเก็บไว้ มันผิดที่ฉันเห็นเธอด้วยหัวใจ ผิดตรงที่ไว้ใจ ฉันมองตัวเธอผิดไป’
“ฮือๆๆๆTOT”
“เพลงนี้มีเสียงคนร้องไห้ด้วยหรอว่ะ - -“
“ฮือๆๆๆๆๆๆ”
“อ้าวเจ้!เป็นไร0.0?”
“ฮือๆๆๆไอ้โอมมันบอกเลิกฉันTT_TT”
“ห่ะ?!เพราะ?”
“กูเก่ง...T0Tฮือๆๆ”
“ห่ะ!..เจ้เก่ง”
“เออเหตุผลคือกูเก่งงT^T”
“เหตุผลเชี่ยมากกก!”
“เออเชี่ยมากTT^TT”
“หยุดหรอไปละ...หน้าตาหน้าเกลียดหมดละ-_-”
“ไอ้หวาน!”
“เออๆเอาหน้าจะร้องทำไมผู้ชาย ปญอคนหนึ่ง”
“ฮือๆๆ”
“ป่ะเจ้...เดียวติดต่อเด็กให้”
“ไอ้หวาน!”
ป๊าป!
“โหเจ้แค่นี้ก็ตบ=_=ก็ไม่อยากให้ร้อง”
        นี่ละไอ้หวาน -  - น้องชายนรก มันไม่เคยปลอบดีๆหรอกเวลาโอมหายไปบิน มันก็จะบอกว่าปานนี้อยู่กับแอร์ โน้นนี้นั่นไปเรื่อย...ตอนนี้หวานกำลังจะเข้าปีหนึ่ง มันสอบติดครูพละซึ่งแน่นอนปกติจ่ายค่าเทอมให้มันแค่มอปลายตอนนี้คูณสาม เราตกลงกันว่ามันจะไม่ขอค่าขนมจ่ายค่าเทอมให้พอเพราะไม่มีปัญญาหาเอง..มันบอก...และงานที่มันทำตั้งแต่ม.5คือ บาร์โฮต-_-ซึ่งเงินเดือนมันเยอะกว่าฉันอีก=_=ฉันไม่อยากให้มันทำหรอกแต่มันบอกว่าแค่เสาร์อาทิตย์พอ แต่พอมหาลัยมันบอกจะเลิกละหางานอื่นเอา....ซึ่งแน่นอนฉันเห็นดี….
“เออเจ้เดียวไม่อยู่บ้านสามวันน่ะ”
“ต้องรู้ไหมว่าไปไหนสามวัน?”
“ไปทะเลกับมิ้วและก็เพื่อนๆ”
“มิ้ว?”
“น้องสะใภ้เจ้ไง”
“เออดี..สองเดือนมีน้องสะใภ้4คนละ-*-จะทำอะไร..”
“จะทำอะไรเห็นใจผู้หญิงเขาบ้าง บลาๆๆๆๆ-0-“
“เอออไอ้เลว”
อีกอย่างคือมันเจ้าชู้มากตั้งแต่มันอยู่ม.ปลายเด็กมันนี้ชื่อไม่ซ้ำสักครั้ง= =; เคยมีเด็กมันโทรมาด่าฉันนึกว่าฉันเป็นเจ้เลี้ยงมัน...ดูเด็กสมัยนี้
ติ้งตองงง
“เจ้ไปดูดิใครมา”
“คำนี้ฉันต้องพูดปะ”
“ไปเถอะเจ้คนงาม”
  เห็นไหมว่ามันเป็นน้องเวรรร=_=
“สวัสดีจ๊ะ^ ^”
“เอ่อ...ค่ะมาหาใครค่ะ?”
“มาหาหนูละจ๊ะ”
“เอ่อ..”
งงสิค่ะ-*-? เราไปรู้จักเจ้าป้าตั้งแต่เมื่อไร? ผมนี่มาเป็นกระบังพร้อมคนติดตามอีก 2 คน
“ไม่ต้องงงจ๊ะน้ามาอยู่บ้านถัดไปนี่ละจ๊ะ”
“อ่อบ้านที่สร้างเป็นปีอะหรอค่ะ...เอ๊ยคือบ้านที่สร้างใหญ่ๆหรอค่ะ”  คือฉันนิสัยเสียหนึ่งอย่างคือคิดไรอยู่ชอบหลุดปาก.. - - แต่มันสร้างนานจริงๆ คือบ้านที่ฉันอยู่เป็นบ้านของแฟนใหม่แม่ที่เสียไปซึ่งพอจะมีฐาน่ะแต่พอพ่อของหวานเสียแม่ฉันก็เสียหลัก ไปนิดนึง จึงกับมาขายโตเกียวต่อ
“เอ่อ..จ๊ะ..^ ^ นี่ของเล็กๆจากบ้านน้าน่ะ”
“O.o”
“นี่ค่ะคุณ”
“อ้อขอบคุณมากค่ะ” ตะลึงสิค่ะ เล็กน้อยของคุณน้าเจ้าป้าเนี่ยคือนึกภาพน่ะ กระเช้า อันใหญ่ๆที่มีแต่ดอกไม้ -o-
“น้าไปน่ะเดียวเอาไปให้บ้านโน้นต่อ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะจ๊ะ”
“ค่ะ”
                และฉันก็รับมาแบบงงๆ พบปะเพื่อนบ้านโดยกระเช้าดอกไม้เนี่ยน่ะ?
“ใครมาอะเจ้..โหดอกไม้ไรเฮียมาง้อหรอ”
“อยากตายหรอ-*-“
“แหม่”
“บ้านใหม่ที่สร้างเป็นปีหลังสุดท้ายเค้าเอามาให้”
“อ้อ..มาเป็นพวงหลีเลย”
“เออ ขึ้นละล๊อกประตูด้วยละ”
 
        และแล้วก็ผ่านมา1อาทิตย์ อีโอมมันหายไปจากชีวิตฉันแบบกริบเลยละ และวันนี้ฉันก็ต้องไปทำงานที่สนามบินซึ่งเสี่ยงต่อการเจอมันมากและใจฉันนี่สิ
สี่แยกไฟแดง 6.15 น.
รถติดชะมัดเลย -_- จะไปทันไมเนี่ย เซง
บรื้นนน
เอ๋...เหมือนจะรู้สึกมีรถตามมาน่ะ  ออดี้สีดำคงไม่หรอกมั่ง  ไปทางลัดดีกว่า แต่อีออดี้ยังขับตามมาอยู่? ยังไงๆกระพริบไฟใส่ด้วยฉันแน่นอน ...ใครจะจอดละเปลี่ยวขนาดนี้หนีสิ
บรื้นนนน
บรื้นนนนนนนน
เอียดดด โครมมมม!!
“พัดๆ..เป็นอะไรไหม”
โอ้ยยเจ็บชะมัดเลย!!!ไอ้บ้านี้
“พัดคุณเป็นไรไหมเจ็บตรงไหนไหม?”
“พัดบ้าพัดบออะไรเล่า”  อีตานี้เพี้ยนแน่ๆ พอฉันถอดหมวก
  “อะไรของนาย!!”
“เห้ยเธอเป็นใคร!”
“นี่นายขับรถมาปาดหน้าฉันเองน่ะดูดิเข่าฉัน”
“นี่!เธอเอารถพัดมาขี่ได้ไง”
“พัดบ้าพัดบออะไรนี้รถฉัน!”  อะไรของอีตานี้เนี่ยกินยาเขย่าขวดไหมเนี่ย
“นี่ฉันจะไปทำงานถอย”
“เธอขโมยรถพัดมาใช่ไหม! “
“นี่ฉันเห็นว่าฉันรีบน่ะไม่เอาเรื่องอะไรถอย!!”
ยังไม่ขัดคำ อีตาหัวทองนี้ก็มาลากฉันไปที่รถ
“นี่ปล่อยฉันน่ะไอ้บ้า..”
“นี่เธอกล้าแตะฉันหรอยัยหัวขโมย!”
“โอ้ยพูดไม่รู้เรื่องหรือไง...ฉันไปขโมยอะไรนาย”
“มอไซท์คันนี้ไงเห็นอยู่กับตา ทะเบียนเนี่ย 2458 “
“อะไรน่ะ!? ทะเบียนอะไรน่ะ”
“2458นี่ไง....เอ่อ”
“ไง2458ไหม!”
“245..0”
“เออดิ นี่นายตาบอดหรือไงห่ะ”
“ก็ไม่รู้จักล้างรถละปล่อยให้รถสกปก”
 “ไม่ไว้แล้วโว้ย...”
พ๊วก!
“ไอ้เลว”
“ยัย..ยัยโอ้ยจุก”
 ใช่ค่ะฉันเตะผ่าหมาก
“สมน้ำหน้า!”
   โอ้ยนี้ปีชงฉันใช่มะ -*- เจอคนบ้าแต่เช้า ให้ตายเถอะอยากจะกรีดร้อง-0-!
(เสียงโทรศัพท์)
“ฮาโลค่ะ”
“น้องพิชยาถึงไหนแล้วค่ะ”
“อ้ออยู่ลานจอดสนามบินแล้วค่ะพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ”
“โอเคค่ะ”
  เห้อให้มันได้แบบนี้สิ>*< วันแรกก็สายเลย เพราะไอ้หัวแดงบ้านั่นแท้ๆเสียเวลาจริงๆ อารมณ์เสีย
ตูมม
“โอ้ย!!”
“ขอโทษๆค่ะ เดียวช่วยเก็บน่ะ..”
“เกียว...”
“โอม”
“เจ็บไหม?มาทำอะไรสนามบิน? ทำไมเข่าเลือดออก?รถล้มหรอ?”
คือยังไงดีตอนนี้สภาพฉันคือกางเกงยีนส์ดำเข่าขาดมีเลือดออก เสื้อคลุมหนังรองเท้าพยาบาล สะพายเป้ ใส่ถุงมือ มือถึงหมวกกันน๊อค....
“ช่างเหอะเรารีบโทษน่ะ”<<<<สวยเลย5555
“เกียว...เกียวโตเกียว”
        และฉันก็ไม่หันกลับไป....มีอะไรซวยกว่านี้ไหม เจอคนบ้า เจอแฟนเก่า และตอนนี้หาคลินิคไม่เจอค่ะ T^T7.20 เข้าไปละ
(เสียงโทรศัพท์)
“น้องพิชยาค่ะน้องเวร เจ็ดโมงเช้าน่ะค่ะ”
“ค่ะๆคือหนูเดินหาคลินิก...ไม่..ถึงแล้วค่ะ”
        เจอละเห้ออ
“สวัสดีค่ะพี่”
“เอ่อน้องพิชยา?@_@”
“ค่ะ” ป้าแว่นนี้มองฉันตั้งแต่หัวจรสเท้า....เอ่อเหมือนจะเปิดตัวไม่ดีเลย
“พร้อมทำงานหรือเปล่าค่ะ?”
“พร้อมค่ะ”
“เข่าเป็นแผล?”
“ค่ะพอดีอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะเลยมาช้า”
“โอเคไปทำแผลก่อน..แล้วชุด?”
“อ้อคืออยู่ข้างในเสื้อคลุมค่ะกระโปรงอยู่ในกระเป๋าค่ะ”
“เดียวเสร็จเรียบร้อยไปเจอพี่หน่อยพี่จะอธิบายงานและการอยู่ที่นี้”
“ได้ค่ะพี่เอ่อ..”
“พิษไหมจ๊ะพี่ไหมก็ได้”
“ค่ะพี่ไหม”
“หนึ่งเดียวพาพิชยาไปหาล็อคเกอร์แล้วก็ทำแผลน่ะ”
“สวัสดีค่ะหนูชื่อหนึ่งฤทัยน่ะค่ะเรียกหนึ่งเฉยก็ได้น่ะค่ะพี่ ^ ^”
“ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ค่ะ ชื่อโตเกียวค่ะเรียกเกียวเฉยๆได้ค่ะ”
“ไม่ๆค่ะพี่เกียวโตกว่าค่ะหนู21เองพี่24”
“รู้ด้วย ?”
“ใช่ค่ะ^^ เชิญค่ะเดียวหนึ่งพาไปเก็บของกับทำแผลให้น่ะค่ะ”
“จ๊ะ”
“พี่เท่จังเลยค่ะสวยด้วยคนละลุคกับในโปรไฟล์เลยค่ะ”
“เดียวจะแปลงลุคนั่นให้ดูน่ะค่ะ^^”
     เห้อหวังว่าคงไม่เจออะไรที่แย่ไปกว่านี้แล้วน่ะ -*- 
วันนี้เป็นการทำงานวันแรกที่แย่มากสำหรับฉัน!