สาวบิ๊กไบท์VSกระกล่อนตัวพ่อ

เคยไหมที่เรื่องซวยๆของคุณจะเข้ามาพร้อมกันในเวลาอันใกล้เคียงกัน!!!

“พี่ต้องย้ายเราไปประจำที่สนามบินน่ะแทนพี่แป้งที่ลาออกน่ะ”

“ค่ะ”

ใช่ค่ะฉันกำลังจะย้ายไปประจำที่สนามบิน...ฉันเป็นผู้ช่วยพยาบาลอยู่โรงพยาบาล เอกชน ชื่อดังและเครือข่ายเยอะที่สุดและที่สนามบินก็คือคลินิคของร.พ.นั่นเอง  ขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อ พิชยา นันทวันศรีศร หรือโตเกียว หลายคนสงสัยว่า โตเกียวเกิดที่โตเกียวหรือเปล่า?...คำตอบคือเปล่า...ง่ายๆเลยคือแม่ฉันขายโตเกียวจ้า...จบผู้ช่วยนางพยาบาล 1 ปี และเรียนต่อการเงินตอนนี้ก็ปี4 และ (กว่าจะปี4เลือดตากระเด๊นหลายรอบละ)  จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นผู้ช่วยหรอกน่ะ แต่การเรียนผู้ช่วยมันจบไวทำงานไว และส่งตัวเองเรียนต่อได้ แม่ฉันเสียตอนฉันอยู่ปี1 เทอม 2 และฉันไม่มีญาติพี่น้องอย่าถามถึงพ่อค่ะ อีนี่ไม่คยรู้จักสักกระติ๊ดด...-_-: ฉันจึงลาออกและคิดว่าครวทำไงต่อกับเงินประกันชีวิตแม่ที่ได้มา ฉันได้มาสามแสนกว่าบาท อาจจะดูเยอะแต่อย่าลืมทั้งชีวิตน่ะค่ะและไม่ใช่ชีวิตเดียว ยังมีไอ้หวาน ที่เรียนอยู่ ม.3 คือน้องชาย...ใช่ค่ะน้องชายฉันชื่อหวาน ไม่ต้องสงสัย=_=โตเกียว มีไส้อะไรบ้างละ หวานเป็นน้องชายคนละพ่อกับฉันแฟนใหม่แม่ฉันเสียตอนหวานอายุ 2 ขวบ ฉัน 6 ขวบ เสียเพราะโดนรถชน ฉันเลยเอาเงินที่ได้มาส่งตัวเองเรียนผู้ช่วย และแบ่งจ่ายค่าเทอมไอ้หวาน.... พอๆละแนะนำยาวไปเข้าเรื่องความซวยต่อ      และการได้ย้ายไปสนามบิน ฉันก็ดีใจอย่างแรงเพราะอะไรน่ะหรอ...^0^ ฮิฮิ แฟนฉันเป็นสจ๊วกอยู่ไงละ ปกติไม่ค่อยได้เจอกันแต่แบบนี้ก็จะเจอบ่อยขึ้นดีใจมากกเลยขอบอก ...ฉันคบกับแฟนมานี้เข้าปีที่ 7 คบกันตั้งแต่เรียนอยู่ม.5 และแน่นอนแฟนฉันหล่อมาก555 และแน่นอนอีกอย่างคนหล่อต้องคู่กับคนสวย*0* คือฉันไง555

(เสียงโทรศัพท์)

“เกียวเดียวเย็นนี้ไปรับที่ร.พ.น่ะ”

“อืมมีไรเปล่ามารับถึงที่เลย^0^”

“มี...งั้นเดียวโอมไปทำงานก่อนน่ะเย็นเจอกัน”

“จ้า เกียวก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน”

..ตื่นเต้นมากตอนนั่นคิดว่าไม่ขอแต่งงานก็มีอะไรเซอร์ไพร์แน่นอน......

และเย็นวันนั่น 17.00 น.

หน้าร.พ. ในรถโอม

“จอดไมอะโอมเกียวหิวข้าวแล้ว”

“เกียว...โอมว่าเรากับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ”

“ ห่ะ?” <<<กะจะหลอกอะดิ5555

“โอมว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันเถอะ”

“555 เล่นอะไรเนี่ยโอม^ ^””

“โอมพูดจริง โอมว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเราผูกพันธ์กันเหมือนเพื่อนมากกว่าน่ะ..และโอมว่าถ้านานไปกว่านี้มันจะยิ่งอึดอัด”

“เดียวน่ะ..อึดอัด? โอมอึดอัดอะไรเกียวทำไรให้อึดอัด ตลอดเวลา7ปี โอมจะบอกว่าโอมอึดอัดหรอ? โอมเพิ่งรู้เมื่อวานหรอ?! ว่าโอมอึดอัดแล้วที่ผ่านมาคืออะไร?”

“โอมขอโทษน่ะเกียว...แต่เกียวเป็นผู้หญิงเข้มแข็งจนโอมรู้สึกอ่อนแอร์ เกียวขับบิ๊กไบท์ เกียวส่งตัวเองเรียน ส่งน้อง และไม่เคยว่าโอมเลยที่ไม่ค่อยมีเวลา...โอมรู้สึกว่าโอมดูแลเกียวไม่ได้เลย..รู้สึกว่าไม่มีที่ให้โอมยืนให้พื้นที่ของเกียว...โอมขอโทษน่ะ”

“………”<<<<<<<สตั้น-0-

“เกียว...เกียว..งั้นเดียวโอมไปส่งที่บ้านน่ะ”

 “ไม่ต้อง!”

ปัง!

แล้วฉันก็ลงจากรถโดยไม่มีน้ำตาสักหยด...เสียใจและโมโหบอกไม่ถูกเลย...คือมึง...(ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ) แต่มึงกูผิดอะไรที่กูดูแลตัวเองให้นั่งอมมืออมเท้าหรอว่ะ...คือผู้หญิงแบบนี้มันต้องมีเยอะดิ...แล้วเหตุผลมึงเชี่ยยยมากกก....T_T นั่นละเรื่องแรก