สาวบิ๊กไบท์VSกระกล่อนตัวพ่อ

7.7

เขียนโดย need92

วันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 18.22 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,424 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2559 18.37 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) วันรวมซวย!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เคยแต่เห็นในกระทู้เรื่องบอกเลิกแฟนเพราะดีเกินไป..เพราะเข้ากันไม่ได้...เพราะต่างกัน...ดูเหตุผลที่ไอ้เชี่ยโอมมันบอกสิคิดละโมโห...ตอนนี้ฉันกำลังกลับบ้านซึ่งบ้านฉันไกลจากที่ทำงานมากTOTฉันเลยขี่บิ๊กไบท์ไงทำไมไม่ซื้อรถยนต์เพราะ...กูไม่มีเงินขนาดนั่นไงตอนที่ฉันออกรถโอมค้านมากเนื่องจากฉันเป็นผู้หญิง...แต่ตอนนี้เจ็บเท้ามาเพราะใส่รองเท้าอยู่ข้างเดียว...ใช่ฉันถอดขว้างรถโอมไปข้างหนึ่ง...มาคิดได้ตอนนี้ก็ช้าไปละ...ฝนก็จะตกอะไรมันจะเหมือนMVขนาดนี้T T

 

ที่บ้านโตเกียว

 ‘อยากให้ลมหายใจสุดท้ายได้หมดไปในตอนนี้ มันเจ็บจนเกินรับไว้หัวใจ จงหลับไปเสียที มันผิดที่ฉันเองที่เฝ้ารั..’

ปิ๊ป!

      “อ้าวปิดทำไมเนี่ยเจ้?...ไหนบอกจะไปกินข้าวกับเฮียโอมไง?อ้าวรองเท้าไปไหนอะ-_-?””

“…”

“ขี่รถตากฝนมาหรอ?หน้าตาทุเรสมาก5555”

“-*-“

“เอ้าพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย? วู้”

ปิ๊ป.

‘มันผิดที่ฉันยอมยกใจให้เธอไป มันผิดที่ฉันยอมให้เธอเก็บไว้ มันผิดที่ฉันเห็นเธอด้วยหัวใจ ผิดตรงที่ไว้ใจ ฉันมองตัวเธอผิดไป’

“ฮือๆๆๆTOT”

“เพลงนี้มีเสียงคนร้องไห้ด้วยหรอว่ะ - -“

“ฮือๆๆๆๆๆๆ”

“อ้าวเจ้!เป็นไร0.0?”

“ฮือๆๆๆไอ้โอมมันบอกเลิกฉันTT_TT”

“ห่ะ?!เพราะ?”

“กูเก่ง...T0Tฮือๆๆ”

“ห่ะ!..เจ้เก่ง”

“เออเหตุผลคือกูเก่งงT^T”

“เหตุผลเชี่ยมากกก!”

“เออเชี่ยมากTT^TT”

“หยุดหรอไปละ...หน้าตาหน้าเกลียดหมดละ-_-”

“ไอ้หวาน!”

“เออๆเอาหน้าจะร้องทำไมผู้ชาย ปญอคนหนึ่ง”

“ฮือๆๆ”

“ป่ะเจ้...เดียวติดต่อเด็กให้”

“ไอ้หวาน!”

ป๊าป!

“โหเจ้แค่นี้ก็ตบ=_=ก็ไม่อยากให้ร้อง”

        นี่ละไอ้หวาน -  - น้องชายนรก มันไม่เคยปลอบดีๆหรอกเวลาโอมหายไปบิน มันก็จะบอกว่าปานนี้อยู่กับแอร์ โน้นนี้นั่นไปเรื่อย...ตอนนี้หวานกำลังจะเข้าปีหนึ่ง มันสอบติดครูพละซึ่งแน่นอนปกติจ่ายค่าเทอมให้มันแค่มอปลายตอนนี้คูณสาม เราตกลงกันว่ามันจะไม่ขอค่าขนมจ่ายค่าเทอมให้พอเพราะไม่มีปัญญาหาเอง..มันบอก...และงานที่มันทำตั้งแต่ม.5คือ บาร์โฮต-_-ซึ่งเงินเดือนมันเยอะกว่าฉันอีก=_=ฉันไม่อยากให้มันทำหรอกแต่มันบอกว่าแค่เสาร์อาทิตย์พอ แต่พอมหาลัยมันบอกจะเลิกละหางานอื่นเอา....ซึ่งแน่นอนฉันเห็นดี….

“เออเจ้เดียวไม่อยู่บ้านสามวันน่ะ”

“ต้องรู้ไหมว่าไปไหนสามวัน?”

“ไปทะเลกับมิ้วและก็เพื่อนๆ”

“มิ้ว?”

“น้องสะใภ้เจ้ไง”

“เออดี..สองเดือนมีน้องสะใภ้4คนละ-*-จะทำอะไร..”

“จะทำอะไรเห็นใจผู้หญิงเขาบ้าง บลาๆๆๆๆ-0-“

“เอออไอ้เลว”

อีกอย่างคือมันเจ้าชู้มากตั้งแต่มันอยู่ม.ปลายเด็กมันนี้ชื่อไม่ซ้ำสักครั้ง= =; เคยมีเด็กมันโทรมาด่าฉันนึกว่าฉันเป็นเจ้เลี้ยงมัน...ดูเด็กสมัยนี้

ติ้งตองงง

“เจ้ไปดูดิใครมา”

“คำนี้ฉันต้องพูดปะ”

“ไปเถอะเจ้คนงาม”

  เห็นไหมว่ามันเป็นน้องเวรรร=_=

“สวัสดีจ๊ะ^ ^”

“เอ่อ...ค่ะมาหาใครค่ะ?”

“มาหาหนูละจ๊ะ”

“เอ่อ..”

งงสิค่ะ-*-? เราไปรู้จักเจ้าป้าตั้งแต่เมื่อไร? ผมนี่มาเป็นกระบังพร้อมคนติดตามอีก 2 คน

“ไม่ต้องงงจ๊ะน้ามาอยู่บ้านถัดไปนี่ละจ๊ะ”

“อ่อบ้านที่สร้างเป็นปีอะหรอค่ะ...เอ๊ยคือบ้านที่สร้างใหญ่ๆหรอค่ะ”  คือฉันนิสัยเสียหนึ่งอย่างคือคิดไรอยู่ชอบหลุดปาก.. - - แต่มันสร้างนานจริงๆ คือบ้านที่ฉันอยู่เป็นบ้านของแฟนใหม่แม่ที่เสียไปซึ่งพอจะมีฐาน่ะแต่พอพ่อของหวานเสียแม่ฉันก็เสียหลัก ไปนิดนึง จึงกับมาขายโตเกียวต่อ

“เอ่อ..จ๊ะ..^ ^ นี่ของเล็กๆจากบ้านน้าน่ะ”

“O.o”

“นี่ค่ะคุณ”

“อ้อขอบคุณมากค่ะ” ตะลึงสิค่ะ เล็กน้อยของคุณน้าเจ้าป้าเนี่ยคือนึกภาพน่ะ กระเช้า อันใหญ่ๆที่มีแต่ดอกไม้ -o-

“น้าไปน่ะเดียวเอาไปให้บ้านโน้นต่อ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะจ๊ะ”

“ค่ะ”

                และฉันก็รับมาแบบงงๆ พบปะเพื่อนบ้านโดยกระเช้าดอกไม้เนี่ยน่ะ?

“ใครมาอะเจ้..โหดอกไม้ไรเฮียมาง้อหรอ”

“อยากตายหรอ-*-“

“แหม่”

“บ้านใหม่ที่สร้างเป็นปีหลังสุดท้ายเค้าเอามาให้”

“อ้อ..มาเป็นพวงหลีเลย”

“เออ ขึ้นละล๊อกประตูด้วยละ”

 

        และแล้วก็ผ่านมา1อาทิตย์ อีโอมมันหายไปจากชีวิตฉันแบบกริบเลยละ และวันนี้ฉันก็ต้องไปทำงานที่สนามบินซึ่งเสี่ยงต่อการเจอมันมากและใจฉันนี่สิ

สี่แยกไฟแดง 6.15 น.

รถติดชะมัดเลย -_- จะไปทันไมเนี่ย เซง

บรื้นนน

เอ๋...เหมือนจะรู้สึกมีรถตามมาน่ะ  ออดี้สีดำคงไม่หรอกมั่ง  ไปทางลัดดีกว่า แต่อีออดี้ยังขับตามมาอยู่? ยังไงๆกระพริบไฟใส่ด้วยฉันแน่นอน ...ใครจะจอดละเปลี่ยวขนาดนี้หนีสิ

บรื้นนนน

บรื้นนนนนนนน

เอียดดด โครมมมม!!

“พัดๆ..เป็นอะไรไหม”

โอ้ยยเจ็บชะมัดเลย!!!ไอ้บ้านี้

“พัดคุณเป็นไรไหมเจ็บตรงไหนไหม?”

“พัดบ้าพัดบออะไรเล่า”  อีตานี้เพี้ยนแน่ๆ พอฉันถอดหมวก

  “อะไรของนาย!!”

“เห้ยเธอเป็นใคร!”

“นี่นายขับรถมาปาดหน้าฉันเองน่ะดูดิเข่าฉัน”

“นี่!เธอเอารถพัดมาขี่ได้ไง”

“พัดบ้าพัดบออะไรนี้รถฉัน!”  อะไรของอีตานี้เนี่ยกินยาเขย่าขวดไหมเนี่ย

“นี่ฉันจะไปทำงานถอย”

“เธอขโมยรถพัดมาใช่ไหม! “

“นี่ฉันเห็นว่าฉันรีบน่ะไม่เอาเรื่องอะไรถอย!!”

ยังไม่ขัดคำ อีตาหัวทองนี้ก็มาลากฉันไปที่รถ

“นี่ปล่อยฉันน่ะไอ้บ้า..”

“นี่เธอกล้าแตะฉันหรอยัยหัวขโมย!”

“โอ้ยพูดไม่รู้เรื่องหรือไง...ฉันไปขโมยอะไรนาย”

“มอไซท์คันนี้ไงเห็นอยู่กับตา ทะเบียนเนี่ย 2458 “

“อะไรน่ะ!? ทะเบียนอะไรน่ะ”

“2458นี่ไง....เอ่อ”

“ไง2458ไหม!”

“245..0”

“เออดิ นี่นายตาบอดหรือไงห่ะ”

“ก็ไม่รู้จักล้างรถละปล่อยให้รถสกปก”

 “ไม่ไว้แล้วโว้ย...”

พ๊วก!

“ไอ้เลว”

“ยัย..ยัยโอ้ยจุก”

 ใช่ค่ะฉันเตะผ่าหมาก

“สมน้ำหน้า!”

   โอ้ยนี้ปีชงฉันใช่มะ -*- เจอคนบ้าแต่เช้า ให้ตายเถอะอยากจะกรีดร้อง-0-!

(เสียงโทรศัพท์)

“ฮาโลค่ะ”

“น้องพิชยาถึงไหนแล้วค่ะ”

“อ้ออยู่ลานจอดสนามบินแล้วค่ะพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ”

“โอเคค่ะ”

  เห้อให้มันได้แบบนี้สิ>*< วันแรกก็สายเลย เพราะไอ้หัวแดงบ้านั่นแท้ๆเสียเวลาจริงๆ อารมณ์เสีย

ตูมม

“โอ้ย!!”

“ขอโทษๆค่ะ เดียวช่วยเก็บน่ะ..”

“เกียว...”

“โอม”

“เจ็บไหม?มาทำอะไรสนามบิน? ทำไมเข่าเลือดออก?รถล้มหรอ?”

คือยังไงดีตอนนี้สภาพฉันคือกางเกงยีนส์ดำเข่าขาดมีเลือดออก เสื้อคลุมหนังรองเท้าพยาบาล สะพายเป้ ใส่ถุงมือ มือถึงหมวกกันน๊อค....

“ช่างเหอะเรารีบโทษน่ะ”<<<<สวยเลย5555

“เกียว...เกียวโตเกียว”

        และฉันก็ไม่หันกลับไป....มีอะไรซวยกว่านี้ไหม เจอคนบ้า เจอแฟนเก่า และตอนนี้หาคลินิคไม่เจอค่ะ T^T7.20 เข้าไปละ

(เสียงโทรศัพท์)

“น้องพิชยาค่ะน้องเวร เจ็ดโมงเช้าน่ะค่ะ”

“ค่ะๆคือหนูเดินหาคลินิก...ไม่..ถึงแล้วค่ะ”

        เจอละเห้ออ

“สวัสดีค่ะพี่”

“เอ่อน้องพิชยา?@_@”

“ค่ะ” ป้าแว่นนี้มองฉันตั้งแต่หัวจรสเท้า....เอ่อเหมือนจะเปิดตัวไม่ดีเลย

“พร้อมทำงานหรือเปล่าค่ะ?”

“พร้อมค่ะ”

“เข่าเป็นแผล?”

“ค่ะพอดีอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะเลยมาช้า”

“โอเคไปทำแผลก่อน..แล้วชุด?”

“อ้อคืออยู่ข้างในเสื้อคลุมค่ะกระโปรงอยู่ในกระเป๋าค่ะ”

“เดียวเสร็จเรียบร้อยไปเจอพี่หน่อยพี่จะอธิบายงานและการอยู่ที่นี้”

“ได้ค่ะพี่เอ่อ..”

“พิษไหมจ๊ะพี่ไหมก็ได้”

“ค่ะพี่ไหม”

“หนึ่งเดียวพาพิชยาไปหาล็อคเกอร์แล้วก็ทำแผลน่ะ”

“สวัสดีค่ะหนูชื่อหนึ่งฤทัยน่ะค่ะเรียกหนึ่งเฉยก็ได้น่ะค่ะพี่ ^ ^”

“ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ค่ะ ชื่อโตเกียวค่ะเรียกเกียวเฉยๆได้ค่ะ”

“ไม่ๆค่ะพี่เกียวโตกว่าค่ะหนู21เองพี่24”

“รู้ด้วย ?”

“ใช่ค่ะ^^ เชิญค่ะเดียวหนึ่งพาไปเก็บของกับทำแผลให้น่ะค่ะ”

“จ๊ะ”

“พี่เท่จังเลยค่ะสวยด้วยคนละลุคกับในโปรไฟล์เลยค่ะ”

“เดียวจะแปลงลุคนั่นให้ดูน่ะค่ะ^^”

     เห้อหวังว่าคงไม่เจออะไรที่แย่ไปกว่านี้แล้วน่ะ -*- 

วันนี้เป็นการทำงานวันแรกที่แย่มากสำหรับฉัน!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา