นางพญาไร้ใจ

บนแท่นบรรทม สองร่างของเด็กน้อยชายหญิงเกี่ยวกระหวัดกันพร้อมบทสวาทเริงรักอันแสนร้อนดังเพลิง  ด่ำดิ่งสู่ตัญหาราคะพร้อมส่งเสียงครวญคราง       ดังประสานกัน  "อื้อ..จินหย่ง อา"    "องค์หญิงกระหม่อมแทบใจจะขาดอยู่แล้วพะยะคะ  ดีเหลือเกิน อื้ม..องค์หญิงของกระหม่อม"    เด็กชายที่เคยถูกชักนำเข้าสู่โลกของกามารมณ์สวาทของผู้ใหญ่  บัดนี้กลายเป็นเด็กน้อยใจแตกที่ได้รับการปลูกฝังเสียจนเตลิดไปไกล  และในระยะหลังเด็กน้อยผู้มีพรสวรรค์และเรียนรู้เร็วก็แทบไม่ต้องให้นำทางอีก  ในอดีตชาติมี่เหยียนเคยได้รับการปลูกฝังให้ทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตัวเองโดยไม่เกี่ยงวิธี  และหลายๆครั้งก็ต้องลองเสี่ยงเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ   ซึ่งการเสี่ยงนั้นในบางครั้งก็มีความผิดพลาดเกิดขึ้น       และเรื่องของเด็กชายคนนี้ก็เช่นกันที่นางคงคิดผิด เป็นเพราะนางเห็นอีกฝ่ายเป็นเด็กอายุเก้าขวบคนหนึ่งจึงคิดที่จะล่อลวงเขาเพื่อเอาไว้ใช้ประโยชน์  แต่มันกลับเหมือนว่านางเป็นผู้ปลุกให้ปีศาจตัวน้อยที่ร้ายกาจและมีพรสวรรค์ในเรื่องตัญหาราคะเป็นเลิศ ให้ตื่นขึ้นมา เพราะที่แล้วมา เชิงสวาทที่นางสอนให้เด็กน้อยได้รู้  ก็แค่การกอดจูบลูบคลำ  และการใช้มือทำรักให้กับเขาเท่านั้น  แต่เดี๋ยวนี้เด็กน้อยผู้นี้เหิมเกริมเสียจนฉวยโอกาสกับนางในทุกครั้งที่มีโอกาสเอื้ออำนวยให้  และตักตวงเอาตามใจชอบและที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือ  เขาหลอมรวมตัวตนของเขาเข้าครอบครองนาง    โดยที่นางไม่ได้สอนเพราะนางมองว่าเขายังเด็กเกินไปที่จะทำแบบนั้น  แต่กลับกลายเป็นว่าเด็กน้อยที่มีพรสวรรค์ในด้านนี้เป็นเลิศ  กลับปล่อยให้ความต้องการทางธรรมชาติสอนเขาเอง  จนทำให้สามารถตักตวงและมอบบทรักอันเร่าร้อนกับนางจนนางรู้สึกว่า  ในระยะหลังมานี้นางกลายเป็นเหยื่อเสียเอง         แต่ในช่วงเวลานี้นอกจากนางจะไม่ได้โกรธเคืองหรือห้ามปรามเขาแล้ว นางยังตามใจเขาและปรนเปรอมอบความสุขสมให้เขาจนกว่าจะพอใจอีกด้วย  ด้วยเพราะนางรับรู้ดีว่า  เขาในตอนนี้กำลังต้องการกำลังใจ  จากความสูญเสียบิดา     และนางเองก็จำเป็นต้องจากเขาเป็นเวลาถึงสิบปี  แม้ว่าเขาจะมีจิตใจที่แข็งแกร่ง  เด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่นแต่เด็กก็คือเด็ก   การสูญเสียและการพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รัก แม้แต่ผู้ใหญ่ยังยากจะทำใจได้เลย  นับประสาอะไรกับเด็กชายอายุเก้าขวบ  และเขาก็ยึดนางเป็นที่พึ่งและสลักนางเอาไว้ในใจ  หากจะทำอะไรเพื่อปลอบประโลมและเป็นกำลังใจให้เขานางก็พร้อมจะทำเพื่อชดเชย ให้กับความรักความภักดีที่ต้องนำมาซึ่งความสูญเสียให้แก่เขา
เด็กน้อยจินหย่งฝากฝังตัวตนของเขา หลอมรวมเข้าสู่ในกายขององค์หญิงอันเป็นที่รักซ้ำแล้วซ้ำเล่า  หลายครั้งหลายหนราวกับจะอยากให้กายของเขาหลอมเข้ากับร่างบางตัวน้อยของคนตรงหน้า     องค์หญิงหลี่เหวินได้ทูลร้องขอพระอนุญาติจากองค์ฮ่องเต้  เป็นเวลาสิบวันเพื่อดูแลเขาจนกว่าอาการเจ็บจากการโดนโบยจะหาย และเพื่อล่ำลากันเป็นครั้งสุดท้าย โดยขอออกมาอยู่ที่ตำหนักเกายู่อี้ที่นอกวังตามลำพังกับเขาสองคน  ซึ่งความจริงแล้วอาการบาดเจ็บบอบช้ำจากการโดนโบยของเขาหายตั้งแต่เมื่อห้าวันก่อนแล้ว  แต่ในเมื่อมีโอกาสที่เขากับองค์หญิงจะได้ร่ำลากันภายในห้าวัน  เขาย่อมต้องใช้โอกาสนี้เพื่อตักตวงจดจำตราตรึง ชดเชยในวันเวลาที่ต้องไกลห่างกันสิบปีและแววตาที่เคยเฉยชาเรียบนิ่งไร้อารมณ์ขององค์หญิง  บัดนี้เต็มไปด้วยความสงสารเห็นใจและอยากปลอบประโลมเขาด้วยแล้ว  ก็ยิ่งสร้างความประทับใจและซาบซึ้งให้แก่เขายิ่งนัก      ตัวเขานั้นมีความภักดีและมอบใจให้นางไปหมดแล้ว  แต่ทุกครั้งที่ได้เห็นร่องรอยอารมณ์ความหวั่นไหวที่หลุดออกมาจากหัวใจที่ถูกปิดกั้น  ก็ทำให้เขายินดีเป็นอย่างยิ่งเพราะมันทำให้เขาสุขใจที่ได้รับรู้ว่า  เขาสามารถเปิดประตูอันแสนเย็นชาในหัวใจขององค์หญิงได้แล้ว และแม้ว่าอาจจะไม่ใช่ความรู้สึกเดียวกันกับเขา  แววตาที่นางมองเขาเหมือนกับความสงสารเห็นใจของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็กคนหนึ่ง  แต่เพียงเท่านั้นเขาก็ดีใจมากแล้ว         เพราะสำหรับอดีตนักฆ่าไร้หัวใจที่ถูกฝึกมาให้สังหารคนอย่างไร้ความปราณี  การที่นางมีความรู้สึกต่อเขาจึงเป็นสิ่งที่น่ายินดี เพราะอย่างน้อยเขาก็คือคนพิเศษกว่าคนอื่น    เป็นเขาคนเดียวที่จะได้รับความรู้สึกในแบบนี้จากนาง
"จินหย่ง...ข้ายกไป๋เฟิงให้เจ้านะ"  มี่เหยียนเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลังจากเพิ่งผ่านบทสวาทอันยาวนานและร้อนแรงกับเด็กชาย        "ขอบพระทัยพะยะค่ะองค์หญิง"      แน่นอนว่าเด็กน้อยรับรู้ดีว่าคำว่า 'ยกให้' นั้นหมายความว่าอย่างไร    นัยของใจความนั้นก็คือองค์หญิงยกไป๋เฟิงให้เขาได้แก้แค้น  เขายังจำได้ถึงถ้อยคำความเห็นแก่ตัวอย่างไร้จิตสำนึกของเด็กหญิงน่ารังเกียจคนนั้น!  นางกล้าบอกว่าการเอ่ยทูลขอการหมั้นหมายกับเขาคือการปกป้องเขา  จนป่านนี้นางยังโง่งมเสียจนไม่รู้ว่า  โทษฐานกบฏที่นางร่วมมือกับขุนนางกังฉินให้ร้ายองค์หญิงนั้น  หากไม่ใช่ด้วยพระปรีชาขององค์หญิงที่สามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองและพวกเขาได้แล้วล่ะก็  โทษฐานกบฏมีโทษถึงขั้นประหารเจ็ดชั่วโครตด้วยซ้ำ  ซึ่งแม้แต่ตัวเขาเองก็ต้องตายไปเพราะนางด้วย  และในความจริงแล้วโทษฐานหลอกลวงเบื้องสูงเองก็มีโทษประหารเช่นกัน  แต่เพราะฮ่องเต้เห็นแก่ว่าเขายังเด็กจึงแค่ตัดสินให้โดนโบยส่วนองค์หญิงนอกจากจะยังเป็นเด็กและยังได้ชื่อว่าเป็นพระธิดาของพระองค์จึงไม่อาจหักใจสั่งประหารได้  และให้เนรเทศแทน   แต่แทนที่เรื่องในครั้งนี้นำมาซึ่งความสูญเสียแก่บิดาบุญธรรมคือเสนาธิการเหอจื่อหลง  นางกลับไม่สำนึกเสียใจแล้วยังกล้าเห็นแก่ตัวทูลขอเขากับฮ่องเต้อีก สะท้อนให้เห็นถึงจิตใจอันเห็นแก่ตัว  อกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ  เห็นเรื่องของเขามาเป็นเรื่องส่วนตัวโดยไม่สนว่าจะทำให้ผู้มีพระคุณของนางต้องเดือดร้อนอย่างไร ช่างน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก  ได้เลย!  เขาจะตอบแทนความรักที่นางมีต่อเขาให้สาสม เดิมทีเขาก็เป็นคนไร้หัวใจมาตั้งแต่แรกแล้ว  แต่ก็เพิ่งค้นพบว่าเขามีหัวใจเพื่อมอบให้กับองค์หญิงผู้เป็นดวงใจของเขา  และในตอนนี้นางก็ทำเขาต้องห่างไกลจากองค์หญิง  พรากดวงใจของเขาไป  ดังนั้นเขาจึงไม่มีหัวใจให้กับนาง  ในเมื่อนางเห็นแก่ตัว  โง่เง่าจนสร้างความสูญเสียให้เขาอย่างใหญ่หลวงแล้ว  เขาก็ขอสนองความรักที่นางมีต่อเขา  จะทำให้นางร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหลและเจ็บปวดจนตาย  นางจะได้รู้ว่าการเก็บกอดตำแหน่งคู่หมายพระราชทาน มันไม่ได้หมายความว่านางได้ครอบครองเขา  เพราะกายและใจของเขาเป็นขององค์หญิงหลี่เหวินแต่เพียงผู้เดียว  สำหรับนางมีเพียงความเจ็บปวดเจียนตายเท่านั้นที่เขาจะมอบให้!    "จินหย่ง... ฟังข้าให้ดีนะ  นับจากนี้ในระหว่างสิบปี  ให้เจ้าฝึกฝนฝีมือตนเองและความรู้ความสามารถให้แกร่งกล้า และจงพาตัวเองสู่ตำแหน่งแม่ทัพให้ได้ภายในสิบปี  และในระหว่างที่ข้าจำต้องจากไปอยู่ยังแคว้นจ้าว  ข้าจะเสาะแสวงหาเด็กกำพร้าที่มีระดับสติปัญญาฉลาดมาให้เจ้าฝึกฝนอบรม        เพื่อเป็นกองกำลังพิเศษ         ทยอยส่งมาให้กับเจ้า  ในยามนี้ราชสำนักกำลังอ่อนแอ  ขาดขุนนางภักดีที่มีความสามารถ  เสด็จพ่อของข้าเองก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะแก้ปัญหาให้ราษฎร  อีกไม่นานต้องถูกประชาชนรุกฮือ และแคว้นข้างเคียงจะต้องฉวยโอกาสบุกเข้ามาทำสงครามแน่  ไม่ว่าจะเกิดอะไรนับจากนี้  ขอให้เจ้าอดทนรอเพราะบัลลังก์มังกรคงจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในไม่ช้านี้  ในตอนนี้สิ่งที่พวกเราควรทำก็คือ  การรอคอยอย่างใจเย็น เจ้าเองก็คงจะเห็นแล้วว่าเป้าหมายของพวกเราคงไม่มีวันสำเร็จ  หากปราศจากอำนาจ ในตอนนี้เจ้ากับข้ายังเด็กเกินไป          และยังไม่มีอำนาจและความแข็งแกร่งเพียงพอ  นับจากนี้จงอดทนเคี่ยวกรำฝีมือและตำแหน่งของตัวเองให้ยิ่งใหญ่และรอข้า  อีกสิบปี ข้าหวังว่าจะได้พบแม่ทัพจินหย่งผู้องอาจและแข็งแกร่งพร้อมกับขุมกำลังของเหล่านักรบที่แข็งแกร่งนะ"    จินหย่งที่ได้ฟังรับสั่งของเจ้าหญิงในแผนการสำหรับเตรียมการเพื่ออำนาจและเป้าหมายในอนาคต ก็มีประกายตาล้ำลึก แรงกล้า  รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงด้วยหัวใจที่ยอมสวามิภักดิ์ให้แด่นางพญาผู้สง่าและเปี่ยมด้วยสติปัญญา "โปรดทรงวางพระทัย กระหม่อมจะทำตามดำริขององค์หญิงให้เป็นจริงให้ได้พะยะค่ะ กระหม่อมจะอดทนรอคอย อยู่ทุกลมหายใจของกระหม่อมเลยพะยะค่ะ"