นางพญาไร้ใจ

ในรัชสมัยพระเจ้าหลี่จง แคว้นฉี การออกมาอยู่นอกวังขององค์หญิงหลี่เหวินพระธิดาองค์เล็ก  คือ จุดเริ่มต้นของพระนามกระฉ่อน ของเด็กหญิงที่เป็นสตรีชันษาเพียงหกขวบ  แต่กลับมีพระปรีชาสามารถจนราษฎรประชาชนให้ความเลื่อมใสศรัทธายิ่งกว่า ผู้เป็นพระบิดา    เมื่อได้รับพระอนุญาติให้ออกมาอยู่นอกวัง ฮ่องเต้หลี่จงได้พระราชทานป้ายอาญาสิทธิ์ให้องค์หญิงหลี่เหวิน เพราะเชื่อในข้ออ้างเรื่องความปลอดภัย  เพราะจะว่าไปแล้วการที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งนึกสนุกอยากมาเที่ยวเล่นนอกวัง  ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องให้ทหารองครักษ์มาคุ้มกันอะไรมากมาย พระองค์มองว่าแค่เด็กอยากเที่ยวเล่นใยต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ และในเมื่อธิดาของพระองค์มีความคิดดีที่เกรงอกเกรงใจ ไม่อยากรบกวนให้คนในวังวุ่นวาย  ก็ไม่มีเหตุผลที่พระองค์จะไม่สนับสนุน  พระเจ้าหลี่จงได้สั่งให้สร้างพระตำหนักส่วนพระองค์นอกวัง     มีนามว่า ตำหนักเกายู่อี้ ให้พระธิดาองค์เล็กเป็นที่พำนักในระหว่างหนึ่งเดือน   และทันทีที่ได้พระตำหนักนอกวังและป้ายอาญาสิทธิ์มาครอบครอง  สิ่งแรกที่มี่เหยียนทำ ก็คือเปลี่ยนตำหนักของนางให้เป็นเหมือนสถานที่ร้องทุกข์  มีคำสั่งให้ติดประกาศในทุกเมืองว่าหากมีประชาชนหรือราษฎรผู้ใด มีเรื่องเดือดร้อน ให้มาร้องเรียนยังตำหนักเกายู่อี้ได้   ซึ่งในตอนแรกที่ติดประกาศใหม่ๆ  แม้ข่าวจะทราบไปถึงพระกัฐณ์ของฮ่องเต้และขุนนางในราชสำนัก  ก็ไม่มีใครสนใจเพราะคิดว่าเป็นการละเล่นของเด็กๆยังหัวเราะเห็นเป็นเรื่องขำขัน  ซึ่งมีเพียงขุนนางฝ่ายตงฉินที่ซื่อสัตย์หวังดีต่อบ้านเมือง  แม่ทัพจินหยาง เสนาธิการเหอจื่อหลง เท่านั้นที่เข้าใจในทันทีถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของพระธิดาองค์เล็ก  เพราะพวกเขาทราบดีว่าในเวลานี้บ้านเมืองเกิดปัญหาอะไรขึ้น  และองค์ฮ่องเต้และขุนนางส่วนใหญ่ก็ไม่ใส่ใจ พวกเขารับรู้มาตลอดถึงบุคลิกสติปัญญาที่เกินกว่าวัยขององค์หญิงหลี่เหวิน  ดังนั้นเมื่อได้รับรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงจึงพยายามให้การสนับสนุน  เพราะพวกเขาเองก็อึดอัดกับสภาพการณ์ในราชสำนักและปัญหาความเดือดร้อนของบ้านเมือง  แต่ในเมื่อคนที่ควรใส่ใจกลับไม่ใยดีและพวกเขาก็เป็นแค่ชั้นผู้น้อย  ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรมากมายนัก  เมื่อมีคนที่มีความคิดใส่ใจกับปัญหาที่เกิดขึ้น  และเป็นผู้มีสติปัญญาความสามารถก็อยากจะร่วมด้วยเพราะต่างก็มีอุดมการณ์ไปในทิศทางเดียวกัน
ดังนั้นเมื่อมีขุนนางตงฉินจำนวนหนึ่ง  แม่ทัพของแคว้นและเสนาธิการทหารคอยสนับสนุน  รวมกับสติปัญญาของความเป็นอัจฉริยะขององค์หญิงหลี่เหวินและบุตรชายตระกูลจินอย่าง จินหย่ง อยู่ด้วย จึงทำให้ภายในหนึ่งเดือนนี้การปิดประกาศที่เคยเป็นที่ขำขันของขุนนางกังฉินและฮ่องเต้หลี่จง ในเวลาต่อมากลับกลายเป็นสถานที่ ที่สร้างแรงศรัทธาต่อประชาชนจนสะเทือนบัลลังก์มังกร และนำมาซึ่งความหวาดระแวงของพระเจ้าหลี่จงที่มีต่อพระธิดาของพระองค์   นอกจากตำหนักเกายู่อี้จะเป็นสถานที่ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของพระนามอันเลื่องลือของเจ้าหญิงหลี่เหวินแล้ว  ยังเป็นสถานที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นของแรงริษยาที่อดีตเด็กหญิงข้ารับใช้อย่างไป๋เฟิง  แปรเปลี่ยนจากผ้าขาวอันบริสุทธิ์เป็นผ้าขาวที่เปรอะเปื้อน ไปด้วยแรงรักและแรงริษยา  จนเป็นจุดเริ่มต้นของการชิงรักหักสวาท  ที่สุดท้ายผู้ที่เจ็บปวดและสูญเสียที่สุดก็คือ ตัวของไป๋เฟิงเอง  และที่สำคัญคนที่ลงมือทำลายนางด้วยความโหดเหี้ยมเลือดเย็นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน  ก็คือผู้ที่นางปักใจรักจนไม่ลืมหูลืมตาอย่างจินหย่งนั่นเอง