เวทมนตร์(รัก)สุดอันตราย เจ้าชายนกฟินิกซ์

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 

เสียงกระดิ่ง ดังก้องไปทั่วบริเวณโรงเรียน เป็นสัญญาณบอกว่า ได้เวลาเรียนคาบแรกแล้ว 

" นี่แอนนีเซีย คาบแรกเธอเรียนวิชาอะไรหรอ " วาเลตต้าเงยหน้าขึ้นมาจจากตารางเรียนของเธอ แล้วหันไปถามเพื่อนสาว

" ฉันเรียน วิชาเวทมนตร์คาทาเบื้องต้น น่ะ แล้วเธอล่ะ " เรียนวิชาเดียวกันเถอะน่ะฉันไม่อยากจากเธอเลย 

" ฉันเรียน วิชาปรุงยาน่ะ เซ้งจังวิชาแรกก็ปรุงยาซะล่ะ " วาเลตต้าทำเสียงหดหู่

" ไม่เป็นไรหรอกเนอะอาจสนุกกว่าที่เธอคิดก็ได้น่ะแต่เสียดายจังไม่ได้เรียนวิชาเดียวกัน " ฉันต้องไปเรียนคนเดียวหรอเนี่ย ฮือออ

" นั้นสิ ฉันไปก่อนน่ะ เดี๋ยวสายเอา " วาเลตต้าพูดจบก็เดินจากไป

แอนนีเซียเดินมาถึงหน้าห้องที่มีป้ายเขียนคำว่า ห้องเวทมนตร์และคาถาเบื้องต้น แอนนีเซียเดินเข้าไปนั่งที่นั่งแถวหน้าแต่ติดริมห้อง ทันที ไม่นาน ก็มีคนมานั่งข้างเธอ คนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก

" ออกัส " นายนี่เรียนวิชาเดียวกับเราหรอเนี่ย แล้วทำไมต้องมานั่งข้างฉันด้วย

" หืม อะไรหรอ เรียกฉันทำไม " ออกัสไม่พูดเปล่าพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ ทำเอาแอนนีเซียหน้าร้อนผาวขึ้นมาทันที

" นี่นายเอาหน้าออกไปเลยน่ะ ฉันก็แค่แปลกใจเฉยๆที่นายก็เรียนวิชาเดียวกับฉัน " โอ้ยๆๆ อีตาบ้าจะยื่นหน้าเข้ามาทำไมก็ไม่รู้ ฉันยิ่งแพ้คนหล่อๆอยู่

" นั้นสิแปลกจัง แต่คงเรื่องบังเอิญละมั่ง " ออกัสยักไหล่ทำท่ากวนโอ้ยคนที่อยู่ตรงหน้าให้อารมณ์เสียเล่น

" แล้วนายจะมานั่งใกล้ฉันทำไม ที่ก็มีตั้งเยอะแยะ " นั่งซะชิดเชียว มันแปลกแล้วน่ะ  เฮ้ย

" ก็ฉันพอใจที่จะนั่งตรงนี้ เธอจะทำไมแล้วอีกอย่างตรงนี้ก็ไม่มีใครมาระบุไว้นิว่าห้ามนั่งน่ะ " ชายหนุ่มยิ่งได้ใจใหญ่เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าทำท่าเอาแต่ใจ ทำให้เขายิ่งอยากแกล้งเธอเข้าไปอีก

" นี่นาย ฮึ้ย ! แล้วแตนายเลยออกัสอยากทำอะไรก็ทำ เชิญตามสบาย " กวนประสาทชะมัด ครั้งนี้ฉันยอมก็ได้แต่ครั้งหน้าอย่าหวัง ชิ

" หึๆ " ออกัสอมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเอาชนะคนตรงหน้าได้ นานแล้วซิน่ะที่เราไม่ได้มีความสุขอย่างนี้ 

" เอาล่ะ บนโต๊ะนักเรียนทุกคนจะมีตำราหนังสือ เวทมนตร์คาถาเบื้องต้นวางอยู่ 1เล่มและจะมี ไม้คาถาสำหรับทุกคนวางอยู่ ไม้คาถานี้ยกให้กับนักเรียนทุกคนไว้ใช้ได้ตลอดเวลา น่ะ เอาล่ะทุกคนเปิดบทเรียนที่ 1 เป็นบทวิชาคาถาเวทมนตร์การแปลงร่าง ในนี้ จะมี คาถาเกี่ยวกับการแปลงร่างเป็นสัตว์ ให้นักเรียนทุกคนเลือกมา 1 คาถาน่ะ แล้วเห็นแก้วที่ตั้งอยู่บนโต๊ะไหมนั้นแหละจ๊ะ จงเสกแก้วใบนั้นให้เป็นสัตว์อะไรก็ได้ที่ตนเองสนใจน่ะจ๊ะ ตัวอย่างเช่น .........."  ครูสาววัย 30-40 ปี พูดจบ หลังจากสาธยายไปซะนาน ก่อนที่เธอก็หยิบไม้คาถาขึ้นมาพร้อมร่ายเวทมนตร์ไปที่ ปากกาเล่มนึง

" อะคาเปียร์เรส ปัสโอเนียร์เซโรย่าา ! " พูดจบก็มีแสงสีม่วงพุ้งออกมาจากปลายไม้คาถา และพุ้งตรงไปยังปากกาที่ว่างอยู่บนโต๊ะทันที ปากกาด้ามนั้นกลายร่างเป็นผีเสื้อ  และบินไปเกาะที่หัวของแอนนีเซีย 

" ว้าว สวยจัง " ทำได้ยังไงกัน แถมผีเสื้อยังบินมาเกาะที่หัวฉันอีก 

" หึๆ " ออกัสยิ้มในลำคอเบาๆ แล้วอดที่จะเอ็นดูร่างบางตรงหน้าไม่ได้

" แต่มีข้อห้ามน่ะจ๊ะนักเรียน ห้ามใช้คาถานี้กับคนอื่นน่ะจ๊ะ จะใช้สงเดทไม่ได้ หากแต่ว่า มีอัตรายเท่านั้น เข้าใจไหม เอาล่ะท้ายคาบครูจะเดินให้คะแนนเองน่ะจ๊ะ ส่วนคะแนนครูจะให้ตามความเหมาะสมน่ะจ๊ะ เริ่มเลย " พูดจบนักเรียนทุกคนก็เริ่มลองใช้คาถาที่ตนเองสนใจ มีทั้งทำได้บ้างไม่ได้บ้าง บ้างก็ทำออกมาได้แปลกๆก็มี 

" อืมเอาคาถาสัตว์อะไรดีล่ะ อืม แมวดีกว่าน่ารักดี " โห่คาถาอยากจังจะทำได้ไหมเนี่ย แอนนีเซียเริ่มหยิบไม้คาถาของตนเองขึ้นมาพร้อมเริ่มร่ายคาถาไปที่ แก้วน้ำ

" เมราอุสพามาเรีย คาโอเบซ่า ! " แสงสีม่วงพุ้งไปที่แก้วทันทีแต่ก็ดูเหมือนยังไม่ประสบความสำเร็จ อ้าวทำไมยังไม่เปลี่ยนล่ะ แอบดูนายนั้นหน่อยสิ แอนนีเซียเหลือบมองออกัส แต่ก้ต้องตกใจที่เห็นกระรอกในมือของเขา

" มองอะไรห๊ะ ยัยบ้อง " ออกัสเหมือนจะรู้ว่าแอนนีเซียแอบมองอยู่จึงแกล้งถามเธอ

" ป่าววนี่ นะ..นายทำได้ยังไงอะ " ทำได้ยังไงกันแถมดูเหมือนเป็นเรื่องชิวๆสำหรับเขาเสียด้วย

" มันก็เรื่องหมูๆอยู่แล้วฉันเป็นถึงเจ้าชายฟีนิกซ์เลยน่ะ คาถาพวกนี้ฉันเรียนมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว " ออกัสพูดอวดตัวเองเพื่อแกล้งแอนนีเซียเล่น

" อ่อนั้นสิ " เรียนมาตั้งแต่เด็กเลยหรอ งั้นตำรานี่ก็ไม่จำเป็นกับเขาเลยสิ เอาล่ะลองใหม่เพื่อได้ 

" เมราอุสพามาเรีย คาโอเบซ่า ! " แสงสีม่วงพุ้งตรงไปที่แก้วทันทีที่แอนนีเซียร่ายคาถาจบ  โอ๊ะๆ ทำไมเกี่ยวมันสั่นๆ แปลกๆแฮะ

ไม่นานแก้วก็ค่อยมีหูออกมาตามด้วยหาง หัว ตัวแขนและขาก่อนจะเต็มตัว ของคนอื่นเขาก้ออกมาเลยแต่ทำไมของเรามันค่อยๆออกล่ะ แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงก็ทำได้แล้ว

" เก่งนี่ แต่มันแปลกๆน่ะ ของเธอน่ะ ค่อยๆเปลี่ยนทีล่ะจุด 5555 ตลกเป็นบ้าเลย " ออกัสอดขำไม่ได้ที่แอนนีเซียใช้คาถาออกมาแล้วไม่เหมือนคนอื่น

" ขำอะไร มันอาจจะเป็นเพราะฉันพึ่งเคยใช้คาถาก็ได้มันเลยเป็นหยังงี้  หยุดขำเลยน่ะ " ทำได้เท่านี้แันก็ดีใจแล้วยังจะมาหัวเราะอีก

" แอนนีเซียหลบเร็ว " เสียงครูร้องด้วยความตกใจ ไม่ทันขาดคำ แอนนีเซียก็โดนคาถาเข้าจังๆ ตาของเธอเริ่มพล่ามัว และหลับเข้าสู่นิทรา

" อืมมม ฉันเป็นอะไรเนี่ย " ตาของเธอเปิดขึ้น แต่กลับทุกอย่างดูใหญ่ขึ้น

" แอนนีเซีย คือ เธอกลายเป็นกระต่ายน่ะ " ออกัสพูดกับเธอขณะที่เธออยู่ในมือของออกกัส

" แล้วฉันเป็นกระต่ายได้ยังไง " โอ้ย มือฉันเท้าฉันน ไม่จริงน้าาาาาาา

" เอาล่ะถอยไปทุกคน ไม่ต้องกังวนน่ะ แอนนีเซีย เธอจะกลับมาเหมือนเดิมภายใน 9 ชั่วโมง " ครูปลอบใจแอนนีเซียพร้อมเรียกตัวคนที่ใช้คาถาไม่ระมัดระวังไปลงโทษ แต่ก่อนจะไป 

" เจ้าชายออกัสครูฝากดูแลแอนนีเซียในขณะที่ร่างของเธอยังไม่เปลี่ยนด้วยน่ะ " ครุพูดแค่นั้นพร้อมเดินจากไป

" นี่ นายฉันไม่อยากเป็นแบบนี้เลย มีวิธีไหนอีกไหมเนี่ย " ฮื้ออออออ ตั้ง 9 ชั่วโมงเชียวน่ะ งั้นคืนนี้แันจะนอนที่ไหนล่ะ อย่าบอกน่ะนอนกับ อีตาเจ้าชายออกัสเนี่ย ไม่เอาน่า มีหวังทับฉันตายพอดี

" ถ้าไม่ใช่มนุษณ์อย่างเธอก็มีทางอยู่ แค่ 30 นาทีก็หาย แต่เธอเป็นมนุษย์ก็ต้องรอ 9 ชั่วโมงนั้นแหละนี่เป็นทางเดียว "

" หื้ออออ แล้วคืนนี้ฉันจะนอนที่ไหนล่ะ " อย่าบอกน่ะว่านอนกับนานน่ะ

" นอนกับฉันไง อย่าลืมสิฉันเป็นคนดูแลเธอจนกว่าจะหายน่ะ " ออกัสยิ้มมีเลศยัยให้กระต่ายแอนนีเซียที่อยู่ในมือเขา

" นายจะบ้าหรอ ให้ฉันไปนอนกับ วาเลตต้าก็ได้น่ะ " ใช่ๆแล้วบอกให้วาเลตต้าพาฉันไปนอนด้วยดีกว่า

ออกัส เงียบทำเมินเชยไม่ได้ยินสิ่งที่แอนนีเซียพูด 

" อ่าวออกัส เห็นแอนนีเซียไหมอ่ะ " วาเลตต้าที่เดินผ่านมาพร้อมกับเอริคเอ่ยถามหาเพื่อนสาว

" เฮ้ย ออกัสแกไปเอากระต่ายที่ไหนมาว่ะ " เอริคไม่พูดป่าวทำท่าจะเข้าไปอุ้มกระต่าย แต่ก็ถูกออกัสปฏิเสธ

" อะไรแค่นี้ก็หวง "  

" เอ่อ แล้วตกลงเห็น แอนนีเซียไหมค่ะ " วาเลตต้าถามออกัสอีกครั้ง เพื่อเอาคำตอบ

" ก็นี่ไง แอนนีเซีย " ออกัสพูดพลางยื่นกระต่ายในมือออกมา

" เฮ้ยพูดเป็นเล่น " เอริคพูดด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ

" จริง แอนนีเซียโดนคาถาเสกให้เป็นกระต่ายน่ะ " 

" แล้วใครทำหรอค่ะทำทำไมค่ะ " วาเลตต้า รู้สึกไม่ชอบใจที่มีใครมาทำกับแอนนีเซียอย่างนี้ 

" เขาไม่ได้ตั้งใจน่ะ แล้วก็คงถูกลงโทษไปแล้วด้วย "

" แล้วแอนนีเซียจะหายเมื่อไหรค่ะ " วาเลตต้าพูดพลางเอามือลูบหัวกระต่ายแอนนีเซีย

"  9 ชั่วโมงน่ะ " ออกัสพูดแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยกระต่ายแอนนีเซีย

" โฮ้ งั้นก็ต้องรอ พรุ้งนี้เช้าเลยน่ะสิค่ะ " วาเลตต้าพูดพลางในใจก็นึกเป็นห่วงแอนนีเซีย

" ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ครูให้ฉันเป็นคนดูแลยัยนี่เอง คืนนี้ฉันจะพายัยนี่ไปนอนด้วย " 

" ไม่เอาน่ะไม่เอาๆ วาเลตต้าพาฉันไปนอนด้วยคน " แอนนีเซียในร่างกระต่ายที่เงียบอยู่ตั้งนานดูสถานการณ์ พอได้จังหวะเธอก็รีบเรียกเพื่อนเธอทันที  ให้ตายเถอะเอาฉันไปนอนด้วยคนนร้าาาวาเลตต้าได้โปรดดดด

" เอ่อ คือ.... " วาเลตต้าเองก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ ออกัสเหมือนกัน

" เอาน่า แค่นอนกับฉันเอง เธอก็ไม่ได้เป็นคนซะหน่อย ฉันทำอะไรเธอไม่ได้หรอก " ออกัสยิ้มมุมปากเหมือนมีแผนอะไรบางอย่าง

" แต่ถ้าเกิด ฉันหายขึ้นมาแล้วนาย คิดจะปล้ำฉันจะทำยังไงล่ะ " ชิ ฉันยังไม่อยากเสียเวอร์จิ้นน่ะย่ะ

" ฉันไปล่ะน่ะ " และออกัสก็ไม่พูดอะไรต่อ เดินจากเอริคและวาเลตต้ามาทันที วาเลตต้าเองก้ต้องทำใจให้แอนนีเซียนไปนอนกับออกัส 

" อ่าวเฮ้ย ไปซะแหละ เฮ้อออ ไอ้ออกัสมันก็เป็นอย่างงี้แหละครับ ฮะๆ " เอริคยิ้มให้วาเลตต้า จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปด้วยกัน 

         ฉันซึ้งตอนนี้อยู่ในร่างกระต่าย  แน่นอนว่าอาหารก็ต้องเป็นพวกพักเท่านั้นแต่มันอร่อยแฮะ ปกติแันจะไม่ค่อยชอบกินผัก อาจเป็นเพราะฉันเป็นกระต่ายก็ได้มั่ง ส่วนอาหารคนที่หามาให้ฉันกินก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเหรอก ก้อีตา ออกัสนั้นแหละ เฮ้อออ

" นี่ ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ ฉันไม่ทับเธอตายหรอกน่ะ " ออกัสมองดูแอนนีเซียในร่างกระต่าย ที่ตัวดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา 

" ฉันก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปลื่อยเท่านั้นเอง " แต่เริ่มง่วงแล้วน่ะเนี่ย

" อืม รีบนอนซะล่ะ " ออกัสพูพลางเอามือหยิบผ้าห่มมาห่มให้เธอ 

แอนนีเซียในร่างกระต่าย เริ่มง่วงตาของเธอค่อยๆปิดลงและเข้าสู่ห่วงนิทราาาาาาาาาาา

---------------------------------------------------------------------------------------------------

              ในที่สุดตอนที่ 3 ก่อจบลง ตอนนี้ เป็นตอนที่ไรท์แต่งสนุกมากๆเลยค่ะ บอกเลยยย ส่วนตอนต่อไป แอนนีเซียจะคืนร่างแล้วน้าาา มีเนื้อหา ติดเรทนิดๆด้วยน่ะค่ะ รับรองสนุกและฟินกันแน่นอน 

ฝากติดตามด้วยนร้าาาาาคร้าาาา