เวทมนตร์(รัก)สุดอันตราย เจ้าชายนกฟินิกซ์

          ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นแทนดวงจันทราาเป็นสัญญาณแห่งรุ่งอรุญวันใหม่ ไม่นานแสงแดดจากดวงอาทิตย์สาดส่อง เข้ามาในห้อง ผ่านหน้าต่างบานใหญ่ แอนนีเซียในร่างกระต่าย บัดนี้กับหายกลายร่างเป็นมนุษย์ เช่นเดิม แพรขนตาหนาเริ่มขยับ ดวงตาค่อยๆเปิดขึ้น และมองไปรอบๆตัว

" อื้มมม นี่เช้าแล้วหรอเนี่ยย " ร่างบางบนที่นอนยังคงพลิกหันไปนอนอีกทางด้วยความงัวเงีย แต่ก็ต้องชะงักและลืมตาขึ้นทันที

 " โอ๊ะ นายออกัส " เข้าตื่นตั้งแต่เมื่อไรกันแถมยังไม่ปลุกเราอีก แล้วนี่จะยื่นหหน้ามาจ้องฉันทำไม

 " ไง ตื่นแล้วหรอ เธอนี่มองใกล้ๆเวลาไม่ใส่เสื้อผ้า เซ็กซี่ชะมัดเลย " ออกัสพูดพลางตามองร่างแอนนีเซีย

 " ห๊ะ อะไรน่ะ นายพูดว่าอะไรน่ะ " แอนนีเซียมองร่าง ของตนเองที่บัดนี้กลายร่างแล้ว แต่กลับไม่มีอะไรปกปิดร่างกลายเลยนอกจากผ้าห่มผืนเดียวเท่านั้น  อร้ายยยยยยยย ฉันโป๊ อยู่หรอเนี่ย น่าอายชะมัด แต่ตอนนี้เราอยู่บนเตียงนายนี่ทำไงดีล่ะ คิดสิๆ

 " เห็นอย่างงี้แล้วฉันอยาก......อื้ม " นายบ้าอย่ามาทำหน้าตาหื่นใส่ฉันน่ะ ออกัสบัดนี้ได้เคลื่อนกลายขึ้นมาคร่อมแอนนีเซียไว้แล้ว

 " นี่ นะ...นาย จะทำอะไรอ่ะ ออกไปจากตัวฉันเลยน่ะ " หรือว่านายนี่จะปล้ำฉัน ฮื้อ ความสวยของฉันทำให้นายอดใจไม่ไหวเลยหรอเนี่ย โถ่ๆ ความสวยฉัน แต่ฉันพึ่งอายุ 18 เองน่ะฉันยังไม่อยากเสียงเวอร์จิ้นฉันตอนนี้

 " แล้ว คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ ผู้ชายกับผู้หญิงสองคน ในสภาพแบบนี้ หึๆ " ออกัสทำท่าจะก้มลงมาจูบแอนนีเซียแต่ก็โดนเจ้าตัวดันเสียก่อน

 " อีตาบ้าออกัส ฉันพึ่งอายุ 18 เองน่ะ นายจะมาทำบ้าๆอะไรอย่างนี้น่ะ อนาคต ฉันอีกแสนยาวไกลน่ะ จะบอกให้ " ร่างบางพูดไม่หยุดขณะที่มือก็ดันหน้าหล่อๆของออกัสอยู่

 " อื้มม อายุ 18 ก้ทำได้แล้วว จะรอให้ 30 ก่อนหรือไง " พูดจบ ออกัสรวบมือทั้งสองข้างของแอนนีเซียกางออกและตรึงให้อยู่บนที่นอน ก่อนจะเริ่มไซร้คอแอนนีเซีย ลมหายใจลดต้นของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงทำให้เธอหน้าแดงไม่น้อย จะสู้ก็ทำไม่ได้เพราะคนตรงหน้าแรงเยอะกว่า

 " นี่ ไอ้เจ้าชายบ้า ไอ้นกบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ " สู้ไม่ได้ก้ใช่ปากนี่แหละว่ะ

 " หื้ม เมื่อกี้เธอว่าอะไรน่ะ ด่าฉันหรอ งั้นต้องลงโทษ ที่ด่าฉัน " ในใจออกัสแค่แกล้งแอนนีเซียเล่นเพื่อความสนุกเท่านั้นเอง

 " ลงโทษอะไร นี่ อุ๊บ 0x0 !! " ริมฝีปากทั้งสองประกบกัน ออกัสที่ดูเหมือนจะชำนาญกว่าแอนนีเซียที่ไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้มาก่อน เริ่มบรรจงทรอดแทรกลิ้นเข้าไปในช่องปากของร่างบาง ทำให้แอนนีเซียหยุดหายใจไปชั่วขณะ แรงจากที่ไม่มีอยู่แล้วกับเลือนหายไปอีก เวลาผ่านไปนานเหลือเกิน ออกัสจากที่แค่แกล้งแอนนีเซียเล่นๆ ตอนนี้กลับทนกลิ่นกลายและความหวานของแอนนีเซียไม่ไหวและเกินที่จะหยุดลงได้    

          มือหนาเริ่มรุกมากขึ้น เปลี่ยนจากจูบมาไซ้รที่ต้นคออีกครั้ง และเลื่อนลงมาเรื่อยๆบริเวณเนินอกของเธอ แต่ก็ต้องชะงักเสียก่อน

 " ฮึก ฮืออออออออออออ T0T " ร่างบางปล่อยโฮออกมา ทำให้ออกัสเรียกสติคืนมาได้ เขาหยุดเพียงแค่นั้น 

 " เอ่อ คือ ฉันแค่กะว่าจะแค่แกล้งเธอเล่นนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ คือ ฉันขอโทษ..." ออกัสทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นแอนนีเซียร้องไห้ เค้าไม่เคยเห็น ผู้หญิงร้องไห้มาก่อน จึงทำได้เพียงแค่ขอโทษออกไป

 " ฮือออ อึก นี่มันจูบแรกฉันเลยน่ะ อีตานกบ้าออกัส ฮืออ " ฉันเสียจูบแรกไปแล้วหรอเนี่ย

 " เอาน่า ฉันก็ขอโทษแล้วไง เธอน่าจะดีใจน่ะ ที่เสียให้กับคนหล่อๆอย่างฉันน่ะ " ยังมายิ้มอีก คนอะไรหลงตัวเองชะมัด 

 ออกัสพูดจบก็ลุกขึ้นไปเอาเสื้อผ้ามาให้เธอใส่

 " อะนี่เสื้อผ้าเธอ ฉันให้วาเลตต้าเอามาให้น่ะ ใส่สิ เดี๋ยวต้องไปกันแล้วน่ะ หรือเธอไม่อยากไป " ออกัสยื่นเสื้อผ้าให้แอนนีเซียพร้อมทำตามเจ้าเหล่

 " ใครจะไม่อยากไปล่ะ ฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนใส่เสื้อก่อนล่ะกัน อย่าตามมาน่ะ " อีตาโลกจิต ลามกที่สุด นายมันอันตรายจริงๆ

 แอนนเซียเอามผ้าห่มมาพันตัวไว้ก่อนที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำทันที

 " มีอะไรให้ช่วยก็บอกน่ะ ให้อาบน้ำให้ก็ได้น่ะฉันยินดี " ออกัสตะโกนตามหลังไป

 " ไอ้บ้าาาา เงียบปากนายไปเลยน้าาาาา " แอนนีเซียตะโกนกลับมาทำให้ออกัสหัวเราะร่าเลย

 " 555555555555555555555555 " ขำเป็นบ้าาาไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะน่าสนใจขนาดนี้ แถมยังเป้นผู้หญิงคนแรกที่ร้องไห้ใส่ฉันอีก เฮ้ออออ ถึงภายนอกเธอจะดูเข้มแข็ง แต่จริงแล้วเธอกับออนแอและไร้เดียงสากว่าที่ฉันคิดน่ะเนี่ย ฉันเริ่มชอบเธอขึ้นมาจริงๆแล้วสิ

 " แอนนีเซียเธอหายแล้ว ดีใจจัง ว่าแต่ตอนกลายร่างกลับน่ะ ออกัสเขาทำอะไรเธอหรือป่าว " วาเลตต้าถามด้วยความสงสัย

 " เอ่อ คือ ...เขาไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก  " นึกถึงตอนนั้นแอนนีเซียก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

 " จริงหรอ ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ฉันถามแค่นี้เอง " วาเลลต้ายังเค้นหาคำตอบ

 " จิงสิ เออว่าแต่เมื่อวาน เธอกลับหอคนเดียวหรอ " แอนนีเซียพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้ไม่คิดถึงภาพนั้น เลิกคิดสิเลิกคิด ทำไมภาพตอนที่เราจูบกับออกัสมันวนอยู่ในหัวฉันตลอดเลยน่ะ 

 " อ๋อ เมื่อวาน เอริคไปส่งน่ะ เขากลัวว่าจะไม่ปลอดภัยน่ะเลยอาสาไปส่งฉัน " วาเลตต้าพูดไปพลางหน้าแดงไป

 " อันแนะ หน้าแดงเลย ฉันถามแค่นี้เองทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ " แอนนีเซียย้อนคำกวนประสาทเพื่อน

 " นิ ไม่ต้องเลยน่ะ มาย้อนฉันกลับเนี่ย " วาเลตต้าทำได้เพียงยิ้มแห้งๆ และตีแอนนีเซียเบาๆไปหนึ่งที

 " อ้าว วาเลตต้าแอนนีเซีย กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลย " เสียงเรียกของเอริคดังมาแต่ไกล 

 " อ๊ะ อรุณสวัสน่ะ เอริค ออกัส " วาเลตต้าพูดเสียงใส

 " แฮะๆ หวัดดี " เจอหน้านายนี่แล้ว ภาพมันผุดขึ้นมาเลยอ่ะ

 " เป็นอะไร คิดถึงเรื่องเมื่อเช้านี้อยู่หรอ " ออกัสที่เหมือนจะรู้ว่าคนตัวเล็กคิดอะไรอยู่แกล้งถามขึ้น แต่สร้างความสงสัยให้กับเอริคและวาเลตต้าเป็นอย่างมาก

 " เรื่องอะไรหรอ ? " เอริคและวาเลตต้าถามพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

 " ปะ..ป่าว หรอกไม่มีอะไรหรอก คือฉันคิดถึงเรื่องกลับร่างเฉยน่ะ แต่ตอนนี้หายแล้ว อย่าไปสนใจเลย " แอนนีเซียที่ตอนนี้หน้าร้อนผาวรีบแก้ทันที

 " อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร " เอริคและวาเลตต้ายังคงประสานเสียงกันอยู่ ทั้งคู้จึงหันมาสบตากัน ต่างคนต่างตกใจเขินกันไปคนล่ะทาง 

     ตุ๊บ !   

       ชายร่างสูงโปร่ง สูงเท่าๆออกัส ผมสี ดำสนิดสอยถึงต้นคอ ดวงตาสีแดง ตาคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันหน้าเรียวได้รูป ผิวขาวซีด ปากแดงระเรือย แววตาดูเจ้าเหล่ ท่าทางไม่น่าจะใช่คนดีสักเท่าไร เดินมาด้านหลังออกัสและชนออกัสอย่างตั้งใจ และมีชายอีก 3-4 คนเดินตามหลังมาด้วยหน้าตาหล่อไม่แพ้กัน 

 " ไงงงง หวัดดี ออกัส ไม่เจอกันนาน ไม่ทักกันหน่อยหรอ " ชายที่เดินชนออกัสพูดท่าทางหาเรื่อง

 " นี่มันจะมากไปแล้วน่ะ เซเรียส ฮึ้ย ! " เอริคทำท่าจะเข้าไปต่อย เซเรียส แต่ออกัสก็ห้ามไว้ก่อน

 " อ่อ ไง เซเรียส ไม่เจอกันนาน แกยังพลานเหมือนหมาเลยน่ะ  " ออกัสหันไปเผชิญหน้ากับเซเรียส

 " หึ แกก็ยังปากดีเหมือนเดิมเลยน่ะ " เซเรียสที่ดูเหมือนจะไม่เลิกหาเรื่องออกัส ทำท่าทางกวนประสาท

 " แกก็มีปัญญาทำได้แค่นี้แหละ เซเรียสส " ออกัสพูดเหยียดเซเรียสอย่างเต็มที่

 " แน่ในหรอ..." เซเรียส เปลี่ยนสายตามามองที่ แอนนีเซียและวาเลตต้า อย่างเจ้าเหล่

 " ว้าววว สาวน้อย เธอมากับไอ้ออกัส หรอ  " เซเรียสเดินเข้าไปเชยคางแอนนีเซียและก้มหน้าไปที่ซอกคอของเธอ

 " หื้มมมมม คอเธอหอมจัง " เซเรียสพูดเสียงยาน เหมือนจะเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่

 " นี่ นาย จะทำอะไรน่ะ " อยู่ดีๆก้มาดมที่คอฉัน โรคจิตหรือป่าวเนี่ย

 " อืมเธอนี่รสชาติคงจะดีน่าดู " เซเรียสพูดพร้อมหันไปมองออกัสที่ตอนนี้กำลังเดือดอยู่ และกำลังเดินเข้ามา

 พลั่ก ! ตุ๊บ ! ตึก !   และเสียงนั้นก็คือเสียงที่ เซเรียสโดนออกัสต่อยนั้นเอง โหดร้ายที่สุด

 " หึ นายมันก็ดีแต่ใช้กำลัง เอาเถอะไว้ฉันคิดดอกเบี้ยทีเดียวเลยละกัน " เซเรียสพูดจบก็พลันหันมาส่งยิ้มแปลกๆให้กับแอนนีเซีย

 " นาย ! อย่าบังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน " ออกัสที่เดือดจัด ตอนนี้ดึงมือของแอนนีเซียเดินออกมา เอริคและวาเลตต้าก็ตามมาด้วยเช่นกัน

          เดียวน่ะเมื่อกี้ เขาบอกว่า ผู้หญิงของฉัน แล้วฉันไปเป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  ตอนนี้เขาดูเดือดมากเลย เราสงบก่อนล่ะกัน 

           เดินมาได้สักพักออกัส แอนนีเซีย เอริค และวาเลตต้า ก็พากันมานั่งเล่นใต้ต้นไม้ในสวนหลังโรเรียน ตอนนี้ออกกัสดูอารมณ์เย็นลงแล้ว แอนนีเซียเลยถาม ถึงเรื่องเมื่อกี้ 

 " เอ่อ ออกัส เมื่อกี้ ใครหรอ " 

 " เซเรียสน่ะ " ออกัสตอบเพียงเท่านั้น แต่ก็ไม่กระจ่างข้อสงสัยของแอนนีเซียและวาเลตต้าเลย

 " คือ ไอ้เซเรียส มันเป็นศัตรูน่ะ คือเรากับมันไม่ถูกกันน่ะ มันเป็นแวมไพร์ด้วยน่ะ " เอริคพูดขึ้นแทน

 " ไม่น่าล่ะ ตอนที่ เซเรียสเดินมาดมๆที่คอฉันเข้าบอกว่า..." ยังไม่ทันี่แอนนีเซียจะพูดจบออกัสก็หันมาถามทันที

 " มันบอกว่าอะไร " ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยล่ะฉันกลัวน่ะ อีตาบ้า

 " เซเรียสบอกว่า คอฉันหอมน่ะ " ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยน่ะ

 " ต่อไปนี้เธอต้องระวังน่ะจะไปไหนมาไหนน่ะ " ออกัสสีหน้าฉายแววกังวลขึ้นมาทันที

 " เธอก็ด้วยน่ะวาเลตต้า " เอริคพูดและหันมายิ้มให้กับวาเลตต้าทำเอาเจ้าตัวเขินพูดอะไรไม่ออกเลยที่เดียว

 " อืม " วาเลตต้าพูดเสียงเบามากๆ 

 บันทึกพิเศษ ออกัส และเอริค 

" ออกัส ฉันว่างานนี้ ไอ้เซเรียส มันกัดไม่ปล่อยแน่เลยว่ะ " เอริคแสดงสีหน้ากังวลเล็กน้อย

 " ใช่ โดยเฉพาะ แอนนีเซีย เพราะมันเล่นงานฉันไม่ได้มันเลยเลงเป้าไปที่ แอนนีเซีย " 

 " แถมมันยังดูเหมือนจะถูกใจกลิ่นของแอนนีเซียด้วยนิ งานนี้อยากกว่าที่คิดแฮะ " 

 " ยังไงเราก็ต้องจับตาดูพวกมันไว้แล้วก็คอย ดูแลแอนนีเซีย กับวาเลตต้า ด้วย " 

 " อืม ฉันจะคอยดูให้ " 

            ศัตรูตัวฉกาดของผมกลับมาแล้วสิน่ะ เป็นเพราะครอบครัวผมกับเซเรียสไม่ลงลอยกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทำให้มันเกียจขี้หน้าผม แต่ถึงไม่ใช่เรื่องครอบครัวผมว่ามันก็คงเกียจผมอยู่ดี แถมวันนี้มันดันมาเจอผมอยู่กับแอนนีเซียด้วย มันก็ยิ่งเล่นงานผมง่ายขึ้น และอีกอย่างดูเหมือนว่ามันจะสนใจแอนนีเซียไม่น้อยเลย งานนี้เธอคงหลุดออกจากเกมนี้ยากซะแล้วสิ แต่ไม่ว่ายังไงผมจะเป็นคนปกป้องเธอเอง ด้วยชีวิต....

 จบบันทึกพิเศษ ออกัสและเอริค

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

         เย้ๆๆๆๆ ตอนที่ 4 จบลงเรียบร้อยแล้วววว เหนื่อยจังงงงง แต่สนุกก 555555 ตอนนี้ไรท์ชอบตอนแต่งบนเตียงกับตอน ที่ตัวร้าย เซเรียสออกโลงมากเลยค่ะ ไรท์แต่งไปตื่นเต้นไป ตอนต่อไปมันส์แน่นอนค่ะ บอกเลยยย