ShotMagic เวทมนต์งั้นเหรอ ผมใช้ไม่เป็น ...
7.7
เขียนโดย 
แจ๊บนะคร๊าพ
วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.38 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,135 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2559 13.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) เฮ้อ...ซวยจริงๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากที่ผมโดนหมัดคู่เรียบร้อยก็เลยกลายเป็นว่าผมเข้าไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้ (มั้งนะ --')
ปัจจุบัน
เอาหล่ะจะทำยังไงดีฟะเนี่ยที่พูดออกไปแบบนั้น กูตายยังเขียดแน่นอน
แต่ก็เอาเถอะให้พวกมันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ
มาละคนแรกเรียกดาบไฟออกมา
(โอ้โห ถ้าเอาไปย่างไก่พร้อมด้วยน้ำจิ้มแจ่วด้วยละก็อร่อยเด็ดแน่นอน คิดแล้วน้ำลายไหล)
ส่วนคนที่สองเอาหอกออกมา มีน้ำออกมาดัวยแฮะ (ถึงตรงนี้อย่าคิดลึกนะเฟ้ย --*)
คนแรกประเดิมโดยการฟาดดาบมาทางผม แล้วผมหลบได้ตามสไตพระเอก อะฮ้า หลบอย่างหล่อเลย
ต่อด้วยคนที่สองก็หลบได้อีกตามเคย
แล้วผมก็ตอบโต้กลับไปโดยคนแรกเจอ ศอกเข้าให้ที่คางพร้อมกับตรงท้อง
โอย! สภาพสุดยอดเลย นอนลงไปกองกับพื้นภาพน่าดูสุดๆ
ส่วนคนที่สองโจมตีต่อโดยที่ไม่ให้ผมดูผลงานของตัวเองเลย
ผมเลยซัดไปที่ขาเท่านั้นแหละนอนน้องอิดโรยเหมือนเด็กร้ไห้ชัดๆเลย
แล้วผมก็หันไปซาริจังบอกว่า "ขอโทษทีนะอารมณ์มันชั่ววูบหน่ะ"
"ก็คงจะอย่างนั้นนะ"
สักพักพวกหน่วยปราบปรามก็มา
เจ้าหน้าที่ : ขอโทษนะช่วยไปที่สำนักงานจะได้ไหม
"ก็ได้นะครับ ทำไมเหรอ" ผมถาม
เจ้าหน้าที่ : คุณได้รับโทษที่เกือบทำให้คนๆหนึ่งพิการตลอดชีวิต
"โอเคครับ งั้นไปกันเลย" ทั้งๆที่ในใจผมอยากจะพูดว่า"อารายว้า..."
===================================
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะครับพอดีไม่มีเวลาว่างเลย
แฮะๆ แล้วจะกลับมาอัพเดทตอนต่อไปนะครับ
BYE BYE ^^
หลังจากที่ผมโดนหมัดคู่เรียบร้อยก็เลยกลายเป็นว่าผมเข้าไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้ (มั้งนะ --')
ปัจจุบัน
เอาหล่ะจะทำยังไงดีฟะเนี่ยที่พูดออกไปแบบนั้น กูตายยังเขียดแน่นอน
แต่ก็เอาเถอะให้พวกมันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ
มาละคนแรกเรียกดาบไฟออกมา
(โอ้โห ถ้าเอาไปย่างไก่พร้อมด้วยน้ำจิ้มแจ่วด้วยละก็อร่อยเด็ดแน่นอน คิดแล้วน้ำลายไหล)
ส่วนคนที่สองเอาหอกออกมา มีน้ำออกมาดัวยแฮะ (ถึงตรงนี้อย่าคิดลึกนะเฟ้ย --*)
คนแรกประเดิมโดยการฟาดดาบมาทางผม แล้วผมหลบได้ตามสไตพระเอก อะฮ้า หลบอย่างหล่อเลย
ต่อด้วยคนที่สองก็หลบได้อีกตามเคย
แล้วผมก็ตอบโต้กลับไปโดยคนแรกเจอ ศอกเข้าให้ที่คางพร้อมกับตรงท้อง
โอย! สภาพสุดยอดเลย นอนลงไปกองกับพื้นภาพน่าดูสุดๆ
ส่วนคนที่สองโจมตีต่อโดยที่ไม่ให้ผมดูผลงานของตัวเองเลย
ผมเลยซัดไปที่ขาเท่านั้นแหละนอนน้องอิดโรยเหมือนเด็กร้ไห้ชัดๆเลย
แล้วผมก็หันไปซาริจังบอกว่า "ขอโทษทีนะอารมณ์มันชั่ววูบหน่ะ"
"ก็คงจะอย่างนั้นนะ"
สักพักพวกหน่วยปราบปรามก็มา
เจ้าหน้าที่ : ขอโทษนะช่วยไปที่สำนักงานจะได้ไหม
"ก็ได้นะครับ ทำไมเหรอ" ผมถาม
เจ้าหน้าที่ : คุณได้รับโทษที่เกือบทำให้คนๆหนึ่งพิการตลอดชีวิต
"โอเคครับ งั้นไปกันเลย" ทั้งๆที่ในใจผมอยากจะพูดว่า"อารายว้า..."
===================================
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะครับพอดีไม่มีเวลาว่างเลย
แฮะๆ แล้วจะกลับมาอัพเดทตอนต่อไปนะครับ
BYE BYE ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
