ลูเรีย ภาคการเรียกร้องของพ่อมดซาล

ตอนที่ 2
พิตหารพูดในขนาดนั้นฟ้าร้องไปด้วย ขำอย่างความสังหารในการนั้นเอง...แต่ พิตหารได้รู้สึกจิตที่น่ากลัวของใครสักคนแล้วคนนั้น เขาได้มองไป...
พิตหารได้พูด
 “เธอชื่อไรคนนั้นอ่ะ จงตอบข้ามาา”
เสียงพูดที่กำลังหวาดกลัว พิตหารเหงื่อตกอย่างมากและเธอสัมผัสมันได้อย่างแท้แน่ นั้นคือ จิตสังหารอาฆาตแรง
เด็กผู้หญิงที่ถูกมองของพิตหารนั้นเขาได้เปิดผ้าคลุม เธอนั้นไม่เหมือนใครเธอใส่ชุดของเธอนั้นเองเป็นชุดที่เจ้าหญิงแม่มดองค์หนึ่งหลับไหลมาแต่ก่อน  และผมของเธอนั้นสีครีมผสมทอง ดวงตาเธอนั้นสีแดง อีกข้างสีดำ  ริมฝีปากเธอแดงสวย ทำให้นักเรียนทุกคนที่อยู่ตรงนี้ได้ตะลึงและคุ้นเคยกับมันมาก  เขาได้ยืนขึ้นพร้อมบอกด้วยเสียงที่อ่อนโยนไปว่า
“นามของฉันชื่อ ลูเรีย มาจากตระกูล.....”          
เธอเงียบไปในขนาดที่พูดถึงตระกูล นั้นทำให้พิตหารรู้สึกสนุกได้ว่า เธอนั้นไม่มีตระกูลหรอ
 “ตระกูลของเจ้าไม่มีหรอบ้าน้า ฮ่าๆ”
เสียงพูดที่ทำให้โมโห และเสียงขำที่ตลกจนไม่เลือกสิ่งใดที่น่ากลัวและไม่น่ากลัว
.
.
ลูเรียได้ก้มหน้าลงแล้วปิดผ้าคลุมของเธอนั่งลงบนที่จัดเตรียมให้อีกครั้ง
.
.
 พิตหาร :“เป็นไรไป เจ้าไม่กลัวการโดนล้อหรอ”
เอริส :‘ปล่อยเธอไปเถอะ’
พิตหารได้มองเอริสอย่างสงสัยลึกๆว่า เอริสกำลังคิดไรอยู่?
ในขนานนั้นทุกคนได้ยินเสียงผอ.ที่อยู่ในห้องโถง
ผอ: “พวกเธอได้ผ่านการทดสอบได้อยู่ในห้อง 1 เชิญตามครูกรีฟฟีนไปนะครับ เตรียมของไปในหอด้วยนะครับครู ขอบคุณครับ ”
นักเรียนคนนึงที่ผ่านได้ถามผอ.ขนาดที่ประกาศ
“ผอ.ครับพวกที่ไปอ่ะครับเป็นไงครับ”
‘ผมจะบอกว่าประตูนั้นเป็นประตูคัดห้อง 2-12 นะครับไม่ต้องกลัวว่าออกนะครับ’
ผอ.ได้หยุดประกาศจากนั้น พวกที่ 258 คนนั้นผ่านรอบได้อย่างง่ายได้นั้นเอง แล้วได้ตามครูกรีฟฟีนไปที่หอพัก
ณ หอพักเฟย์เฟ่
ครูกรีฟฟีนได้พูดออกไปว่า
“ห้องทุกคนจะเป็นห้องส่วนตัวกันนะ เข้าใจกันทุกคนรีบไปเก็บของ แล้วลงมาข้างล่างด้วยนะจ้ะด้วยเราจะเริ่มบทเรียนแรกกัน”
ครูกรีฟฟินได้เดินลงไปจากหอพักโดยพริบตาเดียว.....
ทุกคนต่างแยกย้ายเข้าห้อง พิตหารได้อยู่ข้างห้องกับเอริส ส่วนลูเรียอยู่ข้างห้องเอริสเหมือนกัน
ผ่านไป2นาที ทุกคนเตรียมของเสร็จออกมาจากห้องพร้อมไปตามที่ ครูกรีฟฟีน บอก.....