Love forever สุดรักจับใจ ล๊อกเป้าหมายเอาไว้ที่เธอ

อยู่ๆสมองของฉันก็วูบไป โดยรู้สึกว่าหัวของฉันจะโดนโขกกับอะไรบางอย่างโดยไม่ได้ตั้งใจ เเต่ทำไมฉันถึงรู้สึกวางใจนะ ทำไม...ฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยไม่ได้บาดเจ็บหรืออะไรเลย นี่..ฉันวูบไปจนจำช่วงเวลาในตอนนั้นไม่ได้เลยหรอเนี่ย ฉันทำได้เเค่ว่าฉันโดนกลุ่มเด็กผู้หญิงรุม หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้เเล้ว

     "ตื่นเเล้วหรอ"

 ฉันที่ได้ยินเสียงของใครบางคนที่ทำให้สมองของฉันค่อยๆรื้อฟื้น เเต่ก็จำอะไรไม่ได้ โอ๊ย!ชั่งเถอะ เลิกคิดๆ สนใจคนที่ทักฉันหน่อยละกันนะ ว่าเเต่...เค้าเป็นใครกันนะ 

     "เอ๊ะ!!!ทาคุชิ! น่ะ..นาย"

    "ฉันเเค่เห็นเธอสลบอยู่น่ะ"

 ฉันที่มองไปรอบๆ เเต่ก็ต้องสงสัยเมื่อที่ ที่ฉันอยู่ไม่ใช่โรงเรียนเเละก็...ไม่ใช่บ้านของฉัน เเล้ว..ที่นี่ที่ไหนล่ะเนี่ย!!! เอ๊ะ!!หมอนี่ทำอนาจารฉันรึเปล่านะ  ฉันที่มองสำรวจไปรอบตัวเเต่ก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในชุดเดิม  เฮ้อ~~โล่งอกไปที

    "ขอบคุณนะ.."

   "หือ??"

   "ขอบคุณนะ..ที่ช่วยฉันน่ะ=//="

   "ถ้าเป็นเธอน่ะ ฉันยินดี"

  เอ๊ะ!!! ตา...ตาบ้าเอ้ย! ฉัน..ฉันไม่ใจอ่อนกับนายง่ายๆหรอกนะ=..=ถึงฉันจะไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจกับฉันขนาดนี้ก็เถอะ  เเต่หมอนี่ก็นิสัยดีไม่ใช่เล่นเลยนะ ตอนเเรกฉันคิดว่าหมอนี่เป็นพวกโรคจิต อนาจาร ลามก ชอบม่อสาว เเต่ข้อดีของหมอนี่น่ะก็เยอะเหมือนกันเช่นเป็นคนดี(มั้ง) เรียนเก่งติดท๊อป ไม่ว่าจะวิชาไหนก็ไม่ต้องกังวลซักนิดเดียว เเถมหน้าตาก็ใช่ย่อย ถ้าจับมาเเต่งตัวดีๆหน่อยได้เป็นคนดังเเน่ๆ เเถมอีกอย่างนึงตานี่ป๊อปปูล่าในหมู่สาวด้วยนี่หน่า มีเเต่สาวๆ(หนุ่มๆ)หลุมล้อม เข้าสังคมก็เก่ง นายมัน...เกิดมายิ่งกว่าโชคดีอีก

   เเต่ฉันก็ไม่ได้เเพ้นายไปซะทุกอย่างหรอกนะ ฉันน่ะทั้งสวย เริ่ด เชิด ไม่จำเป็นต้องพึ่งใคร(ซะที่ไหนหล่ะ) แถมฉันยังเรียนเก่งด้านการเต้น ร้องเพลง แล้วก็เล่นเครื่องดนตรีต่างๆเก่งมากเลยนะ แถมอีกอย่างฉันก็ป๊อป(นิดหน่อย)เหมือนกันหรอกหน่า แค่นายป๊อปมากกว่าเท่านั้นแหละ=..=

   "เเล้ว3คนนั้นหายไปไหนกันเเล้วหล่ะ"

  "พวกมันเล่นน้ำอยู่หลังบ้านหน่ะ" 

  "เอ๋!!!"

 ฉันที่รู้สึกสงสัยเลยเดินออกไปดู เเละภาพที่ฉันเห็นคือ.....ซิกเเพคของหนุ่มๆที่กำลังเล่นน้ำกันอย่างสบายใจ เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย เเต่จะว่าไปที่นี่ดูหรูจังเเฮะ ดูจากโซฟาก็รู้ว่าซื้อมาหลายหมื่น ทั้งหรูทั้งนั่งสบาย เหมาะกับคุณหนูเเอลม่อนที่สู้ดด!!!

  "เอ้า! เเอลม่อนจัง มาเล่นน้ำด้วยกันไหม!!"

 ในขณะที่ฉันกำลังยืนเพ้อฝันอยู่ ชายร่างเล็ก(ดูดีๆเตี้ยกว่าฉันอีก) ผมสีบรอน นั่นก็คือเมลผู้ชายที่กวนTeenที่สุดในกลุ่ม เเม้จะดูน่ารักๆ ตัวเล็กๆ เเต่จริงเเล้วนิสัยไม่ได้เข้าหับหน้าตาเล๊ยย!!

  "ขอผ่านหล่ะ~~"

  "ทำไมหล่ะ ร้อนขนาดนี้ เล่นน้ำให้สบายใจไปเลยสิ!"

 เเละหนุ่มคนต่อไป คือ คิด ชายร่างบึก ซิกเเพคบึ้ม! ผมสีน้ำตาลอ่อน นิสัยเวลาอยู่ที่โรงเรียนก็ดูเป็นคนที่รักเรียนมากๆอ่ะนะ เเต่ทำไม๊!ทำไมเวลาอยู่ข้างนอกกับกลายเป็นคนละคนไปเลย!!

  "ไม่เป็นไรหล่ะ" ฉันเดินเข้าไปนั่งบนโซฟา

 คนต่อไป คือหนุ่มหน้าคม รูปร่างค่อนข้างสูง ผมสีดำเงา นิสัยดูเสมอต้นเสมอปลายดีนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่โรงเรียนหรืออยู่ข้างนอก ก็ดูจะนิสัยเดิมๆ นั่นก็คือนายเต๋อ!!

  "ทำไมเธอไม่ไปเล่นกับพวกนั้นหล่ะ"

  "เอ๊ะ!ก็ฉันไม่ค่อยชอบเล่นน้ำหน่ะ เเล้วนายหล่ะ" 

  "ฉันไม่ชอบน้ำหน่ะ"

 เเละคนสุดท้ายของกลุ่มนี้นั้นก็คือ"ทาคุชิ" หนุ่มร่างสูง(กว่าฉันนิดหน่อย)ผมสีทองๆ    เหลืองๆ หมอนี่หน่ะมีนิสัยคล้ายๆฉันอยู่บ้างเเต่ไม่ทุกอย่างนะ โดยเฉพาะการม่อสาวของหมอนี่หน่ะ=..=คิดเเล้วสงสารสาวๆสมัยนี้ ต้องมาถูกหลอกจากผู้ชายหน้าตาดี เฮ้อ!! ไม่ไหวๆ คุณหนูเเอลม่อนรับไม่ได้!!!!

  "จะว่าไปฉัน.....ได้ออกมาข้างนอกเเล้ว!!!!!"

 อร๊ายยยย ฉันต้องเพี้ยนไปเเล้วเเน่เลย กรี๊ด!!!!!>_< ไม่อยากกลับบ้านเเล้ววว

  ฉันที่ดิ้นไปมาพร้อมจับหมอนนิ่มๆเอาไว้เเน่น (นี่อยู่นานมาก พึ่งคิดว่าได้ออกมาข้างนอก) ไม่อยากกลับบ้านเเล้วว จะว่าไปขอหมอนี่อยู่ที่นี่เลยดีกว่าา!

  "นี่!"

 "หยุดความคิดของเธอไปเลยนะ"

 "เอ๊ะ! อะ..อะไรของนายเนี่ย!!!"

 "เธอมาอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" 

 "นี่..นายรู้ได้ไง"

 "ก็ตะโกนกรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียวเนี่ย เเถมพูดว่าจะมาอยู่ที่นี่อีก"

 "เอ๊ะ! ฉันพูดหรอ ต๊ายตาย เเล้ว..ฉันอยู่ได้ไหมหล่ะ"

 ฉันทำหน้าออดอ้อนพร้อมเข้าไปจับเเขนของเขาไว้เเน่น เหมือนกับว่าถ้าไม่ให้จะกัดตาเเตกเเบบให้ศพเละจนหน้าหล่อๆพังไปเลย!!

 "ก็...ก็ได้"

 "เย่!!!"

 "เเต่ว่าฉันน่ะอยู่ที่นี่นะ"

 "เเล้วยังไงหล่ะ"

 "นี่เธอไม่สนใจเรื่องเพศเลยรึไง!!"

 "ไม่หรอก นอนๆไปเถอะขอเเค่มีที่ซุกหัวนอนก็พอเเล้วหล่ะ เเล้วฉันก็เห็นว่าที่นี่เหมาะกับฉันเเล้ว มีโซฟานุ่มๆขนาดนี้ เตียงคงจะหลับสบาย"

 "เเต่ที่นี่หน่ะมีเเค่ห้องเดียวนะ"

 "อือ.....เอ๊ะ!!!!!ห้องเดียว"

 "ก็หน่ะสิ เธอจะอยู่กับพวกฉัน4คนได้ยังไง!"

 "งั้นฉันนอนโซฟาก็ได้^^"

 "ไม่ได้ ข้างล่างเเมลงเยอะนะ!"

 "เอ๊ะ!!!!เเมลง อี๋!!"

 "ในห้องเป็นเตียง2เตียง เเล้วก็โซฟาอีกนึง ก็จะนอนพอนะ"

 "งั้นตามนี้เลยเเล้วกัน ฉันจะกับไปขนของนะ"

 "เเล้วเธอจะมายังไงหล่ะ"

 "ก็ถ้าตกดึกเเล้วฉันก็ย่องเข้าบ้านเเล้วนั่งเเท็กซี่ออกมาไง"

 "ฉันว่าเเอลม่อนจังระวังตัวหน่อยนะ!!"

 ในขณะที่ฉันกำลังคุยกับทาคุชิอยู่นายเมลก็เดินเข้ามาพูดขึ้น

 "เพราะหลายวันมานี้เธอกลับบ้านดึกตลอดเลยใช่ไหมหล่ะ"

 "ก็ใช่นะ"

 "ยัยเเม่มดร้ายนั่นจะวางเเผนจัดการเธออยู่ก็ได้"

 "งั้นเย็นนี้เธอกลับไปที่บ้านเเบบระวังหน่อยละกันนะ"(ทาคุชิ)

 "ไม่ต้องห่วงยังไงฉันก็ต้องหาทางรอดออกมาให้ได้!!"

ฉันที่ลุกขึ้นมาฮึดขึ้นสู้เเบบไม่กลัวอะไรเลย เพราะยังไงถ้าฉันกลับไปเเล้วโดนทำร้ายหรือยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่กลัวเเล้วเพราะฉันไม่มีอะไรจะเสียเเล้วต่อให้จะตายขาขาดหรือพิการฉันก็ยอม!!!!!!!!!

                                   "ฉันลงทุนเกินไปรึเปล่า!!"

***************************************************

 ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือต้องการให้เเก้ตรงไหนก็สามารถบอกได้นะคะ เพราะเเต่ละตอนจะลงทุกวันเสาร์เเต่บางครั้งอาจจะช้าไปบ้าง เเต่ก็จะพยายามอัพค่ะ^^