พระเจ้ารังแกฉัน

     เช้าวันอาทิตย์ที่แสนสดใส วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทุกคนรัก ที่ทุกคนแฮปปี้ ภัทรกำลังปั่นจักรยานผ่านบริเวณออกกำลังกายของหมู่บ้านที่ผู้คนในหมู่บ้านออกมาออกกำลังกายกันอย่างคับคลั่งพร้อมเสียงเพลงลอยมาแต่ไกล ‘Nah to the ah to the, no no no…’ หลังจากภัทรปั่นจักรยานผ่านบริเวณออกกำลังกายไปไม่นาน ภัทรก็ปั่นมาถึงบ้านของตน ภัทรจอดจักรยานไว้ข้างๆรถยนต์ของเขา พร้อมนำของที่ตนพึ่งไปซื้อจากหน้าหมู่บ้านมาฝากภรรยาของตน และแน่นอนว่าที่คุณพ่อมือใหม่ต้องตามใจว่าที่คุณแม่ที่แพ้ท้องและ need ของเปรี้ยวๆอย่างบ้าคลั่ง

     “ที่รัก อ่ะนี่มะม่วงเปรี้ยวๆที่เบลล์ฝากซื้ออ่ะ” ภัทรยื่นมะม่วงเปรี้ยวให้เบลล์ เบลล์รีบรับไปแล้วกินทันที

     “เออ ที่รักคะ พรุ่งนี้ไปส่งเบลล์ด้วยนะคะ ขี้เกียจไปเอง”

     “ถึงเบลล์ไม่ขอให้ไปส่ง ยังไงเค้าก็ไปส่งเบลล์อยู่แล้วล่ะ เค้าไม่กล้าให้เบลล์เดินไปไหนมาไหนคนเดียวหรอก เบลล์ซุ่มซ่ามจะตาย”

     จู่ๆ บรรยากาศแห่งความสบาย แห่งความชิลล์ได้เลือนหายไป โดยมีเมฆครึ้มพร้อมฝนตกคราใหญ่ดั่งพายุเข้า ทำให้วันอาทิตย์ที่แสนสดใส กลายเป็นวันอาทิตย์ที่แสนเปียกโชคไปด้วยสายฝน

     “เบลล์ เมื่อคืนเบลล์เก็บผ้าหรือยัง ตอนนี้ฝนตกหนักมาก”

     “เออ เค้าลืมไปสนิทเลย ว่าเมื่อคืนซักผ้าแล้วตากไว้” เบลล์พูดจบก็วิ่งขึ้นบันไดไปชั้น 2 เพื่อไปเก็บผ้าตรงระเบียง ภัทรก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตามเบลล์ไปเก็บผ้าเนื่องจากเขาห่วงเบลล์ ไม่อยากให้เบลล์ทำอะไรที่มันอาจเกิดการกระทบกระเทือนไปถึงลูกในครรภ์ แต่เบลล์ก็ไม่สนคำห้ามของสามี เธอก็วิ่งต่อเพื่อไปเก็บผ้า เมื่อเขาทั้ง 2 เก็บผ้าเสร็จก็ดูเหมือนปกติดี ภัทรประคองภรรยาของเขาลงบันไดเนื่องขากทั้งคู่ตัวเปียกมากๆ ภัทรจึงกลัวภรรยาของเขาลื่นล้มตกบันได ถึงแม้ภัทรจะคอยประคองเบลล์ลงบันได แต่ก็ไม่วายจู่ๆ ไฟเกิดดับเนื่องจากลมฝนมาแรงมาก ทำให้เบลล์และภัทรตกใจที่ไฟดับ มองไม่เห็นทางจึงลื่นตกบันได ทั้งคู่กลิ้งลงมาที่ชั้น 1 จู่ๆไฟก็ติด และสิ่งที่ภัทรกลัวมาตลอดว่าเบลล์จะซุ่มซ่าม กลัวว่าจะเกิดอันตรายกับลูกของเขา และสิ่งที่กลัวมันก็เกิดขี้น ภาพที่เห็นคือเบลล์นอนปวดท้องพร้อมเลือดที่หลั่งไหลออกมามากมาย จนภัทรตกใจขั้นสุดไปเลย

     “เบลล์ เบลล์อย่าเป็นอะไรนะ” ภัทรรีบโทรเรียกรถพยาบาล เมื่อรถพยาบาลมาถึงก็รีบนำเบลล์ขึ้นรถตรงบึ่งไปโรงพยาบาลทันที

     ภัทรนั่งอยู่ตรงที่นั่งของญาติของไข้รอหมอที่กำลังตรวจร่างกายภรรยาของเขาอยู่ในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้จิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขากลัวที่จะสูญเสียลูกของเขาไป ถ้าเกิดเสียลูกไปจริงๆ แล้วใครจะคิดล่ะว่าฝนตกแล้วไปเก็บผ้าจะทำให้เขาเสียลูกไป

     “หมอๆ ภรรยาผมเป็นไงบ้างครับ”

     “ภรรยาของคุณปลอดภัยดีนะครับ ตอนนี้เรากำลังจะย้ายคนไข้ไปพักที่ห้องคนไข้พิเศษนะครับ ส่วนลูกของคุณ.....ผมเสียใจด้วยนะครับ ลูกของคุณไม่รอดครับ”

     หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้นเขาช็อคและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน และเขาไม่รีรอ เขาขับรถออกจากโรงพยาบาลตรงบึ่งไปที่ประตูสู่พระเจ้า เมื่อไปถึงประตูสู่พระเจ้าซึ่งปิดบริการอยู่เนื่องจาก แต่เขาไม่สนใจว่ามันจะปิดหรือเปิดเขาพังที่กั้นพร้อมเข้าไปข้างใน แล้วเขาก็พังทลายทุกสิ่งอย่างที่อยู่ข้างหน้าต้นไม้ที่เชื่อกันว่ามีพระเจ้าสิงอยู่ เขาทำลายของที่ชาวบ้านนำมาถวาย ทำลายไม่เหลือชิ้นดี

     “ไหนวะ ไหนใครมันบอกกันว่าที่นี่แม่งศักดิ์สิทธิ์กันนักหนา หึ พระเจ้าเซ็งกะบ๊วยอะไรที่มาให้ลูกเขาแล้วทำให้แท้ง ถ้าจะให้แบบนี้ มึงไม่ต้องให้ก็ได้ กูไม่น่างมงายเชื่อชาวบ้านโง่ๆที่แม่งเชื่อว่าพระเจ้ามีจริงเลย” เขาถุยน้ำลายใส่ต้นไม้ “ตอนที่เมียกูท้อง กูอุตส่าห์ดีใจ กูก็คิดว่าพระเจ้ามันอาจทำให้เมียกูท้องก็ได้ เพราะกูพยายามมาหลายปีไม่ท้อง พอมาขอที่นี้ดันท้องขึ้นมา กูก็นำของมาให้มึงใหญ่ แต่แล้วถ้าพระเจ้าแม่งมีจริง แล้วทำไมมึงถึงลิขิตให้เมียกูแท้ง” เขานำไม้หน้าสามแถวนั้น มาทุบตีต้นไม้จนเขาสะใจ แล้วเขาก็ขับรถไปโรงพยาบาลไปหาภรรยาของเขา

     ไม่นานนักภรรยาของเขาก็ออกจากโรงพยาบาล เขาทั้งสองเสียใจกับลูกคนแรกที่จากไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาดูโลก พอภัทรนึกถึงเรื่องนี้ทีไรนอกจากความเศร้าแล้ว เขายังมีความโกรธกับประตูสู่พระเจ้าที่เขาคิดว่างมงายสุดๆ ส่วนเบลล์ก็รีบโทรไปหาพี่รัตน์เอยกเลิกไปออกรายการคุณแม่มือใหม่ ทั้งสองก็เข้านอน ในขณะที่ทั้งสองกำลังหลับใหลอยู่นั้นก็มีแสงสว่างสีขาวลงมาจากบนฟ้าแวบเข้ามาในห้องนอนของภัทรและเบลล์แล้วหายไปที่บริเวณท้องของเบลล์ ความลึกลับซับซ้อนกำลังจะมาเยือนแล้วสินะ