พระเจ้ารังแกฉัน

     …4 สัปดาห์ผ่านไป ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เบลล์และภัทรก็ยังอยู่กัน 2 คนโดยยังไม่มีลูกน้อยในท้องของภรรยา ที่ทำงานของเบลล์ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ส้ม ออย มาหยา ก็ยังคงเกลียดเบลล์ ละครที่ 3 คนนั้นเขียนก็ยังแป้ก บรรยากาศทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

     “ที่รัก” ภัทรพูด “พี่ที่ทำงานของเบลล์บอกใช่ป่ะ ว่าขอพรไปแค่ 3 สัปดาห์ แล้วพ่อของเขาก็หายป่วย”

     “ใช่ค่ะ ทำไมหรอ” เบลล์ถามด้วยความสงสัย

     “ก็ผ่านไป 4 สัปดาห์แล้วนะที่เราไปขอพรด้วยกัน ตอนนี้เบลล์ก็ยังไม่ท้องเลยนะ”

     “เดี๋ยวก็ท้องแหละค่ะ ที่นี่มีแต่คนบอกว่าศักดิ์สิทธิ์นะคะ”

     “เค้าว่านะ เรามาเข้าสู่กระบวนผลิตลูกกันดีกว่านะ ไม่ต้องรอให้พระเจ้ามาช่วยล่ะ”

     “เมื่อคืน ภัทรก็พึ่งทำไปไม่ใช่หรอ”

     “ก็ทำอีกไง จะได้มีลูกเร็วๆ”

     “ทะลึ่ง!”

     ...8 สัปดาห์ผ่านไป

     “นี่ เมนส์เค้ายังไม่มาเลยอ่ะ”

     “ท้องหรอ” ภัทรถามด้วยอาการดีใจ

     “ไม่รู้สิ ไม่มีที่ตรวจครรค์อ่ะ’’

     “เค้ามี”

     “เดี๋ยว ภัทรมีได้ไง”

     “ก็เค้าซื้อเตรียมไว้ตั้งแต่เราไปขอพรอ่ะ เดี๋ยวไปหาก่อนนะ”

     หลังจากภัทรหาที่ตรวตครรค์เจอ เบลล์ก็เข้าไปตรวจ ผลปรากฏออกมาว่าเบลล์ท้อง ภัทรดีใจมาก จึงเข้าโผกอดภรรยาที่รักของเขาอย่างแนบแน่น และนี่คือวันที่เขารอคอยมานานตลอดหลายปีที่คบกัน และ 4 ปีที่แต่งงานกัน ภัทรรีบพาเบลล์ไปฝากครรค์ที่โรงพยาบาล หลังจากฝากครรค์เสร็จ ภัทรก็รีบไปถวายของตามที่เขาขอไว้ที่ประตูสู่พระเจ้า และวันนี้ทั้งวันทั้งสองสามี-ภรรยายิ้มตลอดเพราะนี่คือวันที่เขาทั้งสองรอมานาน วันนี้จึงเป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลยก็ว่าได้

     “เดินระวังๆสิที่รัก” ภัทรพูดพร้อมคอยประคองเบลล์ไปส่งที่โต๊ะทำงานของเบลล์ในออฟฟิศ “อย่าลืมนะเบลล์ว่าเรามีเด็กอยู่ในท้องของเบลล์อ่ะ”

     “เบลล์จะลืมลูกของเราได้ไงล่ะ”

     “โอ้โฮ ลมอะไรหอบมาให้สามีสุดหล่อมาส่งภรรยาสุดที่รักถึงโต๊ะทำงานแบบนี้คะ” พี่ปอพี่ที่ร่วมกันทำงานเขียนบทกับเบลล์พูด

     “วันนี้ผมก็ต้องมาส่งภรรยาให้ถึงโต๊ะเลย เพราะเบลล์เขาท้องครับ ผมกลัวเบลล์จะเดินสะดุด หกล้ม ผมเป็นห่วงเบลล์ครับ”

     “เดี๋ยวนะคะ เบลล์ท้อง!!” พี่ปอพูดด้วยอาการตกใจ

     “ใช่แล้วค่ะพี่ปอ” เบลล์พูดไปยิ้มไป

     “เห็นไหมล่ะคะ ว่าประตูสู่พระเจ้าศักดิ์สิทธิ์จริงๆ” ปอยกมือไหว้เคารพประตูสู่พระเจ้า “แล้วเอาของไปถวายหรือยังไงคะ”

     “เรียบร้อยแล้วครับ”

     “ฝากครรภ์หรือยัง”

     “ฝากเรียบร้อยครับ”

     “เก๋มากค่ะ พี่รอเห็นหน้าหลานของพี่อยู่นะคะ เอ้า ป่ะๆๆ เดินดีๆค่ะน้องเบลล์ ส่วนน้องภัทรไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวก็สายหรอก เดี๋ยวพี่ดูแลว่าที่คุณแม่คนนี้เองค่ะ”

     “ฝากด้วยนะครับพี่ปอ”

     “ค่ะ” ปอก็พาเบลล์ไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเบลล์

     “My Friends” เสียงแหลมแสบแก้วหูของมาหยาดังมาแต่ไกล

     “โอ๊ย อีมาหยามีอะไรเสียงแหลมมาเชียว” ออยพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด

     “ข่าวใหญ่ข่าวโตค่ะ sis”

     “รีบๆพูด กูจะทำงาน” ส้มพูด

     “อีเบลล์ท้องแล้วค่ะ”

     “อีเบลล์ท้อง!!” ออยและส้มพูด

     “ก็เออสิคะ ก็เมื่อกี้กูไปอ่อยเด็กฝึกงานมา กูก็ได้ยินพี่ปอคุยกับอีเบลล์และผัวของชี ว่านางท้องค่ะ”

     “แล้วท้องหญิงหรือชายวะ” ออยถาม

     “เขาพึ่งจะท้องม่ะ ยังไม่รู้หรอก”

     “พวกมึงว่า..” ส้มพูด “มันท้องตามธรรมชาติหรือมันท้องเพราะมันไปขอประตูสู่พระเจ้าวะ”

     “กูว่านะคะ” ออยพูด “พระเจ้าเสกลูกเข้าท้องมันค่ะ”

     “พระเจ้าหรือหมอไสยศาสตร์คะอีจอก มีเสกลงเสกลูก” ส้มพูด

     “เดี๋ยวอีจอกคืออะไร” มาหยาพูดด้วยความงง

     “โอ๊ย อีโง่ ก็ตัด จ.จาน ออก เอา ด.เด็ก ใส่แทนไงคะ” ส้มพูด

     “เข้าประเด็นค่ะชะนี ที่กูคิดว่าพระเจ้าเสกลูกให้มัน เพราะพระเจ้าสงสารค่ะ สงสารที่ผัวไม่กล้าปั๊มลูกกับมัน พระเจ้าจึงเสกลูกมาให้ค่ะ (หัวเราะ) เพราะอีเบลล์มันดำเกิน ดำจนผัวทำไม่ลง”

     “เหยียดผิวสุด” มาหยาพูด

     “ช่วยไม่ได้ กูเกิดมาขาวกูต้องเหยียดคนดำค่ะ (หัวเราะแบบตัวร้าย)”

     “มึงก็เกิดมาดำ มึงพึ่งฉีดกลูต้าเมื่อ 5 ปีที่แล้วค่ะ กูมีรูปสมัยมันอยู่มัธยม อย่าให้กูเอามาแฉมึง” ส้มพูด

     “อีส้ม อีเลว อี Bad Friend”

     “ทำงานค่ะ เดี๋ยวอีพี่รัตน์ก็มาด่าอีก” ส้มพูด

     “เบลล์ พี่ได้ยินมาว่าเบลล์ท้องเหรอ” รัตนาวดีพูด

     “ใช่ค่ะ” เบลล์ตอบ

     “แล้วเบลล์สนใจไปออกรายการคุณแม่มือใหม่ไหม คือเพื่อนพี่เป็นโปรดิวเซอร์รายการนั้น แล้วยังไม่มีแขกรับเชิญตอนล่าสุด พี่เลยอยากมาชวนเบลล์ถ้าเบลล์ตกลง พี่จะได้โทรไปบอกเพื่อนพี่เลย”

     “พี่คะ รายการนี้ต้องมีคนรู้ตักระดับนึงนี่คะ แล้วคนที่ทำงานเบื้องหลังแบบเบลล์ จะมีคนรู้จักหรอคะ”

     “มีสิ เบลล์เคยได้รับรางวัลบทละครโทรทัศน์ยอดเยี่ยมมา 3 ครั้ง แถมเคยขึ้นกระทู้แนะนำใน pantip เบลล์ก็เป็นคนที่มีคนรู้จักระดับนึงเลยล่ะ สนใจไปออกไหม”

     “ก็สนใจอยู่นะคะ”

     “โอเค เดี๋ยวพี่ไปบอกเพื่อนพี่เลย ถ้าวันเวลาถ่ายที่แน่นอนมา เดี๋ยวพี่มาแจ้งล่ะกัน”

     “ค่ะ พี่รัตน์”