พระเจ้ารังแกฉัน

     เช้าตรู่วันจันทร์ วันเริ่มสัปดาห์ที่หลายๆคนเกลียดวันนี้กันนัก ก็ใช่สิ หลังจากหยุดพักผ่อนหย่อนใจไปกับวันอาทิตย์ ก็ต้องตื่นมาทำงานกันต่อในวันจันทร์ เป็นใครใครก็เกลียด

     “ที่รักคะ ลงมากินข้าวเช้าได้แล้ว” เบลล์ตะโดนเรียกภัทรให้ลงมารับประทานอาหารเช้าที่จัดไว้อย่างน่ากินสุดๆ บนโต๊ะกินข้าว

     “มาแล้วครับๆ” ภัทรรีบเดินมาที่โต๊ะกินข้าว

     “เออ เบลล์เดี๋ยววันนี้เค้าไปส่งเบลล์ที่ทำงานนะ”

     “ไม่เป็นไร ไปเองก็ได้ค่ะ ที่ทำงานเราอยู่กันละทิศเลยนะ”

     “ก็อยากไปส่งอ่ะมีปัญหาหรอ’

     “ตามใจ แต่ถ้าไปถึงที่ทำงานของตัวเองสาย อย่ามาโทษเค้านะ”

     “ไม่โทษหรอกน่า ป่ะเบลลืผมกินข้าวเสร็จล่ะ”

     “เดี๋ยว นี่กินหรืออะไร ทำไมมันไวอย่างนี้ล่ะ”

     “ก็รีบกินไงเดี๋ยวรถมันติด’’

     “งั้นรอแป๊ปนึงนะคะที่รัก เดี๋ยวไปล้างจานก่อน”

     “ล้างตอนเย็นก็ได้ เดี๋ยวรถมันติด”

     “ก็ได้” ทั้งสองคว้ากระเป๋าพร้อมขึ้นรถเตรียมตัวมุ่งไปสู่ที่ทำงาน

     “จอดตรงนี้แหละ จะได้ไม่ต้องไปกลับรถ” เบลล์เปิดประตูลงจากรถพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายกับสามี

     ณ ชั้นที่ 25 ของตึกทีทีวี สถานีโทรทัศน์น้องใหม่มาแรง ซึ่งชั้นที่ 25 เป็นชั้นเกี่ยวกับแผนกนักเขียนบทละครโทรทัศน์ ซึ่งเบลล์ก็เป็น 1 ในนักเขียนบทละครโทรทัศน์ของสถานีนี้ ละครที่เบลล์เขียนก็ดังเป็นกระแสทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น เพลิงรักเพลิงแค้น ที่กวาดเรตติ้งไปถึง 15.2 สร้างสถิติให้ช่องทีทีวีเรตติ้งแซงคู่แข่งอย่างช่องเอ็นทีวีอย่างขาดลอย หรือจะเป็นเรื่อง อสูรร้ายกลายเป็นคนรัก ที่เรตติ้งสูงถึง 14.2 ประเทศเกาหลีใต้, จีน, ฝรั่งเศส และ สหรัฐอเมริกา ซื้อไปออกอากาศกันเลยทีเดียว จึงไม่แปลกที่เบลล์จะกลายเป็นที่รักของผู้บริหารสถานีและเป็นที่รักของเพื่อนๆในแผนก ยกเว้นอยู่ 3 รายที่เกลียดเบลล์มากนั่นก็คือ ส้ม, มาหยา, ออย เพราะพวกเขาทั้ง 3 มักจะโดนเปรียบเทียบกับเบลล์บ่อยๆจนเขาเริ่มเกลียดเบลล์ขึ้นมาทันควัน

     “อุ๊ย แม่คนเก่งเดินเข้าออฟฟิศมาล่ะ” มาหยาพูดพร้อมสะกิดส้มและออยให้รู้ว่าศัตรูกำลังเดินเข้าออฟฟิศ

     “พี่เบลล์ สวัสดีตอนเช้าค่ะ” ทั้ง 3 คนพูดพร้อมไหว้เบลลือย่างมารยาทงาม

     “สัวสดีค่ะ” เบลล์รับไหว้

     “อีออย มึงไปดูค่ะว่านังเบลล์เข้าไปนั่งโต๊ะหรือยัง” ส้มพูด

     “นั่งโต๊ะแล้วมึง’

     “อ่ะใครมีเรื่องอีเบลล์ให้นินทา ก็เริ่มนินทาค่ะ” มาหยาพูด

     “เออ เมื่อวานกูได้ยินพี่ปอคุยกับนังเบลล์เว้ย” ออยเม้าท์อย่างออกรส

     “คุยว่าไรมึง’ ส้มพูด

     “นังเบลล์มันไปบนบานขอลูกที่ประตูสู่พระเจ้า”

     “ไปขอลูก!!’ ส้มพูดอย่างตกใจพร้อมหัวเราะออกมา “โอ๊ย ไปบนบานขอลูกมันก็ไม่มีลูกให้หรอกค่ะ ถ้าไม่ขยันปั๊มกันทุกคืน”

     “กูว่าอีเบลล์ต้องลีลาไม่ปังแน่ๆ สามีนางเลยไม่ขยันทำ แล้วนางก็ไม่ท้อง นางจึงต้องบนขอลูก เวทนาเหลือเกิน” มาหยาพูดไปหัวเราะไป

     “เอ้า!! นาง 3 คนนี้ ทำไมไม่ทำงานคะ บทละครเขียนได้กี่ตอนแล้วค่ะ มัวแต่มาจับกลุ่มคุยกันอยู่ได้” รัตนาวดีหัวหน้าแผนกนักเขียนบทละครโทรทัศน์โวย “หัดเอาอย่างเบลล์เขาบ้าง มาถึงที่ทำงานปุ๊ปก็เขียนบทปั๊ป แจ่งนางพวกนี้มาถึงก่อนใครแต่ก็ไม่ยอมทำงาน ระวังฉันจะไล่ออก”

     “ขอโทษค่ะพี่รัตน์” ทั้ง 3 คนพูดขอโทษพร้อมไหว้แบบขอไปที รัตนาวดีก็เดินออกไปดูงานตรงอื่นต่อ

     “โอ๊ย เอาพวกเราไปเปรียบเทียบกับอีเบลล์อีกแหละรำคาญ” มาหยาพูดพร้อมแสดงสีหน้าท่าทางอย่างชัดเจน

     “ไปเขียนบทต่อเลยค่ะ เดี๋ยวก็โดนไล่ออก” ส้มพูดพร้อมหันไปทำงานต่อ

     ‘ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด’ เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นมาจากโต๊ะทำงานของมาหยา

     “เอาล่ะค่ะ มายเฟรนด์” มาหยาพูด “หมดเวลาทำงานแล้วค่ะ ห้าโมงเย็นตรงเป๊ะ”

     “หมดเวลาทำงานแล้ว ก็ได้เวลานินทาศัตรูค่ะ” ส้มพูด “อีออย ที่มึงพูดไว้เมื่อเช้า มึงได้ยินอะไรอีก”

     “กูก็ได้ยินแค่นั้นแหละมึง แต่กูว่าชีไม่ท้องหรอก ถ้าคนมันจะท้องมันก็ต้องท้องตั้งนานแล้วป่ะ นี่อยู่มา 4 ปี ไม่เห็นจะท้องเลย”

     “ผัวนางคงไม่ขยันทำแหละ หรือไม่ก็ไม่มีน้ำยา’’

     “กูว่านะสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้าบออะไรก็ช่วยนางไม่ได้หรอก”

     “เออ ที่กูได้ยินว่าอีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นางไปขอพรกันอ่ะ ศักดิ์สิทธิ์มาก พ่อของพี่ปอหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้าย เพราะพี่ปอไปขอพรที่นี่เลยนะเว้ย” ออยพูด

     “แหมมึง” มาหยาพูด “พี่ปอโม้เปล่า ใครมันจะหายวะ จากโรคมะเร็งแถมเป็นระยะสุดท้าย ใครเชื่อก็โง่มากแล้วค่ะ”

     “มึงด่าอีออยหรออีมาหยา นี่มันพูดน้ำเสียงแม่งโครตเชื่ออ่ะ”

     “สรุป อีออยโง่สุดค่ะ”

     “อ้าว อีผี! สุดท้ายพวกมึงก็หลอกด่ากู”

     “มาหยา ออย ส้ม” เสียงของพี่รัตน์หรือรัตนาวดีหัวหน้าแผนกเรียก 3 สาวดาวร้ายแห่งแผนก “บทละครเรื่องใหม่ที่พวกเธอส่งให้พี่ไปให้ผู้บริหารพิจราณา”

     “ผ่านไหมคะ พี่รัตน์” ออยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

     “ไม่ผ่านค่ะ” พี่รัตน์พูด

     “ทำไมล่ะคะ ส้มว่าพล็อตละครน่าสนใจมากๆเลยนะคะ”

     “ส้มคะ พล็อตละครของพวกเธอโบราณได้โล่เลยค่ะ ผู้บริหารบอกว่าละครเรื่องนี้เหมือนอยู่ในสมัยทีวียังเป็นสีขาวดำ มันโบราณและน้ำเน่า แย่งสมบัติกันไปมา แล้วผู้บริหารยังฝากบอกว่าให้เอาเบลล์เป็นตัวอย่าง ช่วยคิดพล็อตให้มันสร้างสรรค์และแหวกแนวแบบเบลล์ด้วยค่ะ”

     “เดี๋ยวนะคะพี่รัตน์ มาหยาว่าละครของพี่เบลล์เรื่องเพลิงรักเพลิงแค้นน้ำเน่ากว่าละครของพวกหนูอีกนะคะ”

     “ใช่ค่ะ” ส้มรีบเสริมทัพ “แล้วถ้าพี่เบลล์ขาดพี่ปอไป พี่เบลล์ก็ดูไม่จืดหรอกค่ะ ฝีมือห่วยกว่าพวกเราอีก”

     “หรอคะ” รัตนาวดีพูด “พี่ว่าละครที่เบลล์เขียนปังทุกเรื่อง ส่วนละครพวกหนูที่พวกหนูว่าฝีมือของพวกหนูปังกว่าเนี่ย แป้กทุกเรื่องเลยนะคะ แล้วบางเรื่องก็มีดราม่าใน pantip นี่นะหรอ ฝีมือดีกว่าเบลล์ ช่วยถ่อมตนสักนิดนะคะสาวๆ” รัตนาวดีพูดจบพร้อมเดินออกไปหยิบกระเป๋าของตนแล้วเดินไปกดลิฟต์ออกจากออฟฟิศ

     “กูละรอวันที่อีเบลล์มันล้มไม่ไหวล่ะ” ออยพูด

     “ถ้าถึงวันไหนเมื่อไหร่ กูจะเหยียบอีเบลล์ให้จมดินเลย” มาหยาพูด

     “แล้วกูก็จะเอาเรื่องของอีเบลล์มาเขียนละครให้ปังๆ เรตติ้งทะลุร้อยไปเลย” ส้มพูด

     “ความคิดดีค่ะเพื่อน”