พลิกรักจากหลังไมค์

 
       ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ 
 
       เพราะในเวลานี้นั้นไม่น่าจะมีใครอยู่บนตึกแล้ว รินที่แอบกลัว ๆ อยู่ก็เลยรีบเดินไปดูว่าใครมาแบบใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ
 
ขอให้หน้าประตูมีคน ๆ 
 
เธอภาวนาในใจไปด้วย
 
 
แล้วเธอก็โล่งอกทันทีเมื่อมองลอดกระจกไปแล้วเห็นยัยแป้งยืนอยู่หน้าห้อง
 
“โห วันนี้สวยเชียวนะจ้ะ แป้ง แต่แบบไม่โทรขึ้นมาบอกก่อนว่าจะขึ้นมา ครูได้ยินเสียงเคาะประตูนี่ แบบแอบกลัวแทบแย่” อาจารย์รินพูดยิ้มขำ ๆ ตอนเปิดประตูออกไปทักลูกศิษย์สาว
 
“ก็หนูมีกุญแจชั้นฝั่งนี้กับกุญแจห้องแลปข้าง ๆ ตั้งแต่ตอนทำวิจัยนี่คะ จารย์ เลยเข้ามาได้” แป้งพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ฟังดูเหมือนคนที่เริ่มจะเมา ๆ
 
“วันนี้แอบดื่มมาด้วยหรอ หน้าแดงเชียวนะเรา อื้ม แต่ขอครูเก็บของอีก 5 นาทีนะ แล้วเดี๋ยวครูจะลงไปถ่ายรูปด้วย ถึงสภาพครูจะเยินไปนิด แต่ลูกศิษย์สวยกันขนาดนี้ ต้องเก็บไว้ดูสักหน่อย” อาจารย์รินพูดยิ้ม ๆ
 
“ครูชอบที่หนูแต่งตัวแบบนี้หรอคะ” แป้งพูดแบบยิ้มกว้าง
        
       รินที่เก็บของไปด้วย จึงหันมายิ้มตอบ “แหม อะไรสวย ๆ งาม ๆ คนเราก็ชอบทั้งนั้นแหละจ่ะ”
 
        เมื่อเธอเดินออกมากับลูกศิษย์จนถึงที่ตรงประตูเข้าชั้นฝั่งที่เธอทำงานกับฝั่งตรงข้ามเป็นของอีกภาควิชาหนึ่ง แป้งก็บอกขึ้นมาว่า 
 
        “ครูขา แป้งมีอะไรจะบอกครูค่ะ”
 
        “มีอะไรรึเปล่า รึผลสอบเข้า ป.โท ออกแล้ว” รินถามอย่างสงสัยขณะที่กำลังก้มล็อคกุญแจฝั่งห้องแล็ปและห้องทำงานของเธออยู่
 
        พอเธอหันมารับของที่แป้งช่วยถือเสร็จเท่านั้นหล่ะ แป้งก็จู่โจมเข้าจูบเธอทันที โดยที่เธอถึงกับได้กลิ่นแอลกอฮอล์ปนออกมากับลมหายใจอย่างชัดเจนเลยทีเดียว รินตกใจมากจนของที่เธอรับมาในมือไปถึงกับลื่นหลุดออกจากมือตกลงบนพื้นเสียงดังโครม
 
เมื่อลูกศิษย์ตัวดีถอนปากออกไปแล้ว รินก็ยืนทื่อเป็นสากกะเบือเลยทีเดียว ในหัวสมองของเธอตอนนี้มันเหมือนใครเอาอะไรหนัก ๆ มาทุ่มใส่หัว จนเธอแทบนึกอะไรไม่ออก จับต้นชนปลายไม่ถูกกันเลยทีเดียว ว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้น