Oh no!! รักวุ่นๆกับคุณเพื่อนสนิท [18+]

การเแอบมองคนที่ เราชอบ

มองเท่าไรก็ไม่เบื่อ

แต่บางครั้งก็เหนื่อย

เพราะเค้าไม่เคยมองกลับมา



วันอังคาร (วันความซวยแห่งชาติ)

โรงเรียน behgan

นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ.... มันเป็นเรื่องใหญ่มากกก ใหญ่ยิ่งกว่าค่ายเพลงมาโรงเรียนสามสี่ค่ายรวมกันซะอีก เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกมองจากเพื่อนทั้งห้องด้วยสายตาที่รังเกียจ ให้ตายเถอะไอเอ๊ยยยย ทำไมเป็นแบบนี้ แงๆ

ในห้องเรียนเต็มไปด้วยความอึดอัดจากที่คุณครูสอนภาษาอังกฤษที่ยิ้มได้ตลอดเวลาไม่ว่าเมื่อไรเวลาใดจนทุกคนยกย่องให้แกได้รับเกียรติคุณครูยิ้มเก่งแห่งปีแต่ในวันนี้ครูก้มหน้าก้มตาสอนไม่มีอารมณ์ขันซึ่งมันไม่เหมือนเดิม บรรยากาศเริ่มคุมาเรื่อยๆต่อมาจนกระทั่งหมดคาบ

กริ้งงง

" Thank you teacher see you again next time"

"good bye " พอพูดจบแกรีบชิ่งออกจากตรงนั้นราวกับว่ารอเวลาการปลดปล่อยมานานแล้ว

"ได้เวลากินข้าวแล้วซินะ" ฉันพูดพึมพัมกับตัวเองเพราะฉันไม่อยากให้ถูกคนมองราวกับจะถูกกินเลือดกินเนื้อขนาดนี้

"เฮ้!!! ไอไปกินข้าวกัน" เสียงของยูทำให้ใจฉันอุ่นวาบขึ้นมายังดีที่ยูคอยเป็นเพื่อนฉันในวันที่แย่มากๆวันนึง

"อืม ไปกันเถอะ"

โรงอาหารของโรงเรียน

ฉันเดินมาเรื่อยๆท่ามกลางเสียงดุด่าต่อว่าฉัน เช่น

'นั่นไงอีนั่นตอแหล'

'ยี้ จริงเหรอแรดจริงๆ'

'คงเก็บกดมากเลยสิ '

และอีกคำด่ามากมาย

" ไหวมั้ย จะกลับห้องก็ได้นะ" ยูถามฉันด้วยสีหน้าที่กังวล

"ไหว...ไหวสิ " ฉันฝืนยิ้มตอบนั่นสินะอย่างน้อยฉันยังมียูอยู่ข้างๆตลอดคอยให้กำลังใจฉันในวันที่ท้อแท้เรื่องแค่นี้คงไม่ทำให้มิตรภาพเราสลายไปหรอก

กริ้งงงง

" เอาล่ะหัวหน้าห้องบอก "

"นักเรียนเคารพ"

"ขอบคุณค่ะ/ครับ"

ดีนะที่วันพรุ่งนี้โรงเรียนหยุดด้วยเหตุประชุมใหญ่ทั้งระดับเขต ฉันจะได้ผักผ่อนอย่างเต็มที่ซักที คืนนี้รีบไปอาบน้ำและเคลียร์งานให้เสร็จดีกว่า

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันจัดการเทกระเป๋านักเรียนออกมาทันที แต่!! มีกระดาษเอสี่แผ่นหนึ่งถูกพับครึ่งหล่นลงมา ฉันหยิบออกมาเปิดอ่านทันที

'อีแรด!! จำไว้ว่าอยู่ห่างจากยูเข้าไว้ อย่าหาว่าพวกฉันไม่เตือน!!!'

ตัวหนังสือถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงสดจนน่าขนลุก ฉันจึงขยำกระดาษทิ้ง

แค่ผู้ชายคนเดียวต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ พ่อแม่ส่งให้ลูกมาเรียนไม่ใช่ให้มาปกป้องผู้ชาย ทำไม!! ใครเป็นคนเขียน



U talk

สวัสดีครับผมชื่อ ยู ชื่อจริงผมคือ โซระ ปิยะพงศ์ไพโรจน์คำว่า โซระ แปลว่า ท้องฟ้า (แปลจากภาษาญี่ปุ่น) ผมมีเพื่อนสนิทชื่อว่า ไอ เมื่อวานซืนเป็นวันเกิดผมและไอ ไอเอาของขวัญมาให้ คืนนั้นพ่อจัดงานเลี้ยงปาร์ตี้วันเกิดผม พ่อเลยชวนเพื่อนๆผมด้วยพอถึงเวลาแกะของขวัญผมเลือกแกะของขวัญของคนอื่นก่อนค่อยแกะของไอ แต่เมื่อผมแกะของขวัญของไอแล้วปรากฏว่าในกล่องนั้นมีถุงยางทุกคนช็อคมากแล้วข่าวก็แพร่ออกมาอย่างรวดเร็ว โอเคผมเข้าใจว่าผมหล่อมาก เพราะที่โรงเรียนมีคนปลื้มผมเยอะเหมือนกันแต่ไม่คิดว่าเพื่อนที่ผมแอบชอบมานานจะมาให้ถุงยาง ทุกๆคาบเรียนผมได้แต่แอบมองไอตลอดแต่ไอไม่เคยหันกลับมามองผมเลยไอคิดกับผมแค่เพื่อนกัน นั่นคือเหตุที่ผมได้แต่แอบชอบมาตลอด 6 ปี ผมชอบไอตั้งแต่อยู่ ม.1 ไอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เลยว่าหลายคนชอบเธอและนั่นเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่พผมต้องตัวติดกับเธอเข้าไว้ ผมยอมรับว่าผมไม่ชอบที่ผู้ชายหลายคนใช้สายตาแทะโลมเธอ ต่อจากนี้ผมจะทำให้เธอชอบผมให้ได้