[SUPER HANDSOME]เด็กหลายใจกับนายขี้เก๊ก
7.3
เขียนโดย kanomcake_kncyk
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 00.18 น.
9 ความคิดที่
2 วิจารณ์
10.97K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 19.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เปิดเทอม....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกริ๊งงงงงงง---
พึ่บ---
ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ฉันรอคอยมาอย่างเนิ่นนาน ใช่แล้ว มันคือ......'วันเปิดเทอม'ไงล่ะ สำหรับบางคนมันอาจจะเป็นที่น่าเบื่อที่สุด แต่สำหรับฉันมันเป็นวันที่ดีที่สุดเลยล่ะ เพราะอะไรนะหรอ..........ไม่บอกหรอก แบร่
"เค้ก ตื่นหรือยังลูก"
"ตื่นแล้วค่ะแม่ กำลังจะอาบน้ำค่ะ"
"เร็วๆล่ะ เช้านี้จะกินอะไรล่ะ"
"ที่เดิมค่ะเเม่"
ที่เดิมที่ฉันหมายถึงนี่ก็คือ 'เซเว่น' น่ะนะ
--------15 นาทีผ่านไป--------
ตอนนี้ฉันกำลังรอแม่ที่กำลังเตรียมรถอยู่ที่โรงจอดรถอ่ะนะ
"เค้ก มาได้แล้วลูก"
"ค่าาาาาา แม่"
ตึกๆๆๆ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเสียงใจของฉันเต้นกับเสียงเดินอะไรมันจะดังกว่ากันแล้วนะ 555 ตื่นเต้นเกิ๊นนนน
ฟิ้ว---
ทันทีที่ฉันขึ้นรถพร้อมปิดประตู แม่ก็เหยียบทันทีร้อยแปดสิบ
"โห! แม่คะจะรีบไปไหนเนี่ย"
"ก็แม่มีงานด่วนน่ะลูก ขอโทษนะลูก แต่งานนี้คงต้องรีบหน่อยแล้ว"
--------ถึงโรงเรียน--------(มโนเองล่ะกันว่าตอนนี้ฉันไปซื้อข้าวเช้าแล้ว แหะๆ)
ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน(พอดีเซเว่นมันอยู่ใกล้โรงเรียนน่ะ พอแม่จอดให้ลงปุ๊ป แม่ก็เหยียบต่อไปเลย -.,-)
ก็พบกับร่างที่คุ้นเคย เธอมีหน้าตาที่น่ารักและสวยทีเดียวเลยล่ะ ตาของเธอเรียน จมูกโด่งพอควร แถมยังมาพร้อมกับริมฝีปากบางสีชมพูนั้นอีก ดูดีชะมัด
"้ฟ้าาาาาาาา"
ฉันตะโกนเรียกเพื่อนรักออกไปอย่างสุดเสีบง ทั้งที่ตรงนั้นก็มีคนอยู่พอควร
"เค้ก"
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดฟ้า ให้สมกับความคิดถึงหน่อย จนบาวที่ก็มีคนมองฉันกับฟ้าเป็นเบี้ยนเหมือนกัน แต่ว่าพวกเพื่อนฉันมันชินกันหมดแล้วล่ะ แหะๆ
"ง่า ฟ้าฉนคิดถึงแกมากเลยรู้ไหหม"
"ไม่รู้ก็บ้าแล๊ว"
""
ตอนนี้เราสองงคนกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องเรียน (ซึ่งมันอยู่ชั้นสี่ เหนื่อยมากกกกก)
"ฟ้าจ๋า นั่งหลังห้องได้ไหม"
ฉันขอร้องอ้อนวอนมันสุดเลยล่ะ ฉันยังไม่เคยทำอย่างนี้กับแม่เลยรู้ไหมเนี่ย
"อีบ้าา สายตาสั้นแล้วยังจะนั่งหลังห้องอีก แกมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย"
"ไม่ได้บ้าสักหน่อย -3- แล้วตกลงนั่งได้ไหมอ่า "
"แกนี่เป็นอารมณ์เร็วเป็นบ้านั่งก็นั่งดิ"
"เย้ๆๆๆ"
ตอนนี้ฉันกับฟ้าก็เดินมาถึงห้องกันแล้ว ฉันก็เลยเลือกนั่งตรงที่ริมหน้าต่างข้างหลังสุด ดูเหมือนว่าตอนนี้เพื่อนฉันจะยังไม่มากันแหะ หรือว่านี่เช้าไป ก็ไม่เช้าแล้วนะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนี่น่า (เช้าบ้านแกดิ) ช่างมันเหอะเพื่อนมันคงจะชินกันตอนปิดเทอม (มันแกนี่แหละที่มาเช้ากว่าชาวบ้านชาวช่อง -_-)
"นั่งนี่นะ"
"ตามใจแกเลย"
"เออ แล้วนี่ทำไมแกไม่ใส่แว่นอ่ะเนี่ย"
ฟ้าถามขึ้นมา ขณะที่ฉันกับฟ้ากำลังเก็บของใส่ใต้โต๊ะกันอยู่
"อืม...ไม่เอาอ่ะ มันน่าเกลียดจะตาย"
ก็ฉันเคยโดนเพื่อนที่โรงเรียนเก่ามันล้อว่า 'ยัยแว่นหนาเต๊อะ' น่ะสิ แถมตอนนี้คนที่ฉันปลื้มอยู่เขาก็ไม่ชอบให้ฉันใส่แว่นสักเท่าไร....อ่ะนะ
"ไม่เห็นน่าเกลียดเลยแก น่ารักจะตาย"
"อืม...ไม่เอาอ่ะไม่อยากใส่"
"ตามใจแกแล้วกัน"
แล้วหลังจากนั้นเราก็นั่งคุยไปเรื่อยๆระหว่างรอเพื่อนๆและรอเข้าแถว
พึ่บ---
ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ฉันรอคอยมาอย่างเนิ่นนาน ใช่แล้ว มันคือ......'วันเปิดเทอม'ไงล่ะ สำหรับบางคนมันอาจจะเป็นที่น่าเบื่อที่สุด แต่สำหรับฉันมันเป็นวันที่ดีที่สุดเลยล่ะ เพราะอะไรนะหรอ..........ไม่บอกหรอก แบร่
"เค้ก ตื่นหรือยังลูก"
"ตื่นแล้วค่ะแม่ กำลังจะอาบน้ำค่ะ"
"เร็วๆล่ะ เช้านี้จะกินอะไรล่ะ"
"ที่เดิมค่ะเเม่"
ที่เดิมที่ฉันหมายถึงนี่ก็คือ 'เซเว่น' น่ะนะ
--------15 นาทีผ่านไป--------
ตอนนี้ฉันกำลังรอแม่ที่กำลังเตรียมรถอยู่ที่โรงจอดรถอ่ะนะ
"เค้ก มาได้แล้วลูก"
"ค่าาาาาา แม่"
ตึกๆๆๆ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเสียงใจของฉันเต้นกับเสียงเดินอะไรมันจะดังกว่ากันแล้วนะ 555 ตื่นเต้นเกิ๊นนนน
ฟิ้ว---
ทันทีที่ฉันขึ้นรถพร้อมปิดประตู แม่ก็เหยียบทันทีร้อยแปดสิบ
"โห! แม่คะจะรีบไปไหนเนี่ย"
"ก็แม่มีงานด่วนน่ะลูก ขอโทษนะลูก แต่งานนี้คงต้องรีบหน่อยแล้ว"
--------ถึงโรงเรียน--------(มโนเองล่ะกันว่าตอนนี้ฉันไปซื้อข้าวเช้าแล้ว แหะๆ)
ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน(พอดีเซเว่นมันอยู่ใกล้โรงเรียนน่ะ พอแม่จอดให้ลงปุ๊ป แม่ก็เหยียบต่อไปเลย -.,-)
ก็พบกับร่างที่คุ้นเคย เธอมีหน้าตาที่น่ารักและสวยทีเดียวเลยล่ะ ตาของเธอเรียน จมูกโด่งพอควร แถมยังมาพร้อมกับริมฝีปากบางสีชมพูนั้นอีก ดูดีชะมัด
"้ฟ้าาาาาาาา"
ฉันตะโกนเรียกเพื่อนรักออกไปอย่างสุดเสีบง ทั้งที่ตรงนั้นก็มีคนอยู่พอควร
"เค้ก"
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดฟ้า ให้สมกับความคิดถึงหน่อย จนบาวที่ก็มีคนมองฉันกับฟ้าเป็นเบี้ยนเหมือนกัน แต่ว่าพวกเพื่อนฉันมันชินกันหมดแล้วล่ะ แหะๆ
"ง่า ฟ้าฉนคิดถึงแกมากเลยรู้ไหหม"
"ไม่รู้ก็บ้าแล๊ว"
""
ตอนนี้เราสองงคนกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องเรียน (ซึ่งมันอยู่ชั้นสี่ เหนื่อยมากกกกก)
"ฟ้าจ๋า นั่งหลังห้องได้ไหม"
ฉันขอร้องอ้อนวอนมันสุดเลยล่ะ ฉันยังไม่เคยทำอย่างนี้กับแม่เลยรู้ไหมเนี่ย
"อีบ้าา สายตาสั้นแล้วยังจะนั่งหลังห้องอีก แกมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย"
"ไม่ได้บ้าสักหน่อย -3- แล้วตกลงนั่งได้ไหมอ่า "
"แกนี่เป็นอารมณ์เร็วเป็นบ้านั่งก็นั่งดิ"
"เย้ๆๆๆ"
ตอนนี้ฉันกับฟ้าก็เดินมาถึงห้องกันแล้ว ฉันก็เลยเลือกนั่งตรงที่ริมหน้าต่างข้างหลังสุด ดูเหมือนว่าตอนนี้เพื่อนฉันจะยังไม่มากันแหะ หรือว่านี่เช้าไป ก็ไม่เช้าแล้วนะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนี่น่า (เช้าบ้านแกดิ) ช่างมันเหอะเพื่อนมันคงจะชินกันตอนปิดเทอม (มันแกนี่แหละที่มาเช้ากว่าชาวบ้านชาวช่อง -_-)
"นั่งนี่นะ"
"ตามใจแกเลย"
"เออ แล้วนี่ทำไมแกไม่ใส่แว่นอ่ะเนี่ย"
ฟ้าถามขึ้นมา ขณะที่ฉันกับฟ้ากำลังเก็บของใส่ใต้โต๊ะกันอยู่
"อืม...ไม่เอาอ่ะ มันน่าเกลียดจะตาย"
ก็ฉันเคยโดนเพื่อนที่โรงเรียนเก่ามันล้อว่า 'ยัยแว่นหนาเต๊อะ' น่ะสิ แถมตอนนี้คนที่ฉันปลื้มอยู่เขาก็ไม่ชอบให้ฉันใส่แว่นสักเท่าไร....อ่ะนะ
"ไม่เห็นน่าเกลียดเลยแก น่ารักจะตาย"
"อืม...ไม่เอาอ่ะไม่อยากใส่"
"ตามใจแกแล้วกัน"
แล้วหลังจากนั้นเราก็นั่งคุยไปเรื่อยๆระหว่างรอเพื่อนๆและรอเข้าแถว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ