[ deceive ] หลอกลวง

แสงสีขาวกระทบเข้าที่เปลือกตาผม ผมค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆแล้วกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสง 'ที่นี่ที่ไหน' ที่นี่คือห้องนอนของผมหรอ ผมมองไปรอบๆห้อง พนังสีขาวกับชั้นวางหนังสือที่ติดกับพนังข้างเตียงมันทำให้ผมแน่ใจว่าที่นี่คือห้องของผม แต่ที่ผมจำได้ล่าสุดผมกำลังคุยกับหนังสือเล่มนึงไม่ใช่หรอ แล้วผมก็ทำสัญญากับมันแล้วด้วย เมื่อผมนึกถึงสัญญา ใช่! วิธีทำสัญญา เมื่อผมนึกขึ้นได้ผมก็รีบตรวจสอบนิ้วมือของผม นิ้วผมก็อยู่ครบนี่นา... หรือมันจะเป็นฝันวะ ผมสบัดหัวก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติเหมือนวันธรรมดาทั่วไป....
ณ ที่ห้องเรียน 
เจ้าหนังสือนั้นมันเป็นแค่ความฝันจริงๆหรอ... มันเหมือนจริงมากเลยนะ ตรงนิ้วมันก็รู้สึกเจ็บๆหรือเราจะคิดมากไปวะ 
''เจ้าไดจิ~ เจ้าจำข้าได้หรือไม่!!'' อยู่ๆผมก็ได้ยินเสียงปริศนาเสียงนั้นมันช่างน่าขนลุกเสียเหลือเกิน อย่าบอกนะว่า...
''ใช่!! ข้าเอง ไม่ได้เจอกันแค่แปปเดียวทำเป็นจำข้าไม่ได้!!'' เวลานี้ผมอยากจะตะโกนออกมาดังๆว่าใครกันที่เล่นตลกแบบนี้แต่สายตาผมก็ไปเห็นหนังสือเล่มนึงอยู่ที่ใต้โต๊ะ หน้าตาหนังสือเล่มนั้นมันคล้ายกับ...''แบค''
''ไง คิดถึงข้ารึป่าว!! ฮ่าๆๆๆ!!'' หนังสือเล่มนั้นยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั้งเหมือนกับครั้งแรกที่ผมเจอมันไม่เปลี่ยน 
''แก! แกจะเสียงดังทำไมเดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก!!'' ผมพูดเสียงเบาใส่แบคเพื่อไม่ให้คนอื่นคิดว่าผมบ้าที่คุยกับหนังสือ
''เจ้าไม่ต้องห่วงไป คนที่ครอบครองข้าเท่านั้นที่จะได้ยินเสียงของข้า!!'' แบคยิ้มกว้างอย่างน่าสยอง
''แล้วแกต้องการอะไร แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!''
''ข้าจะมาอยู่กับผู้ที่ครอบครองข้าไม่ได้รึไงกัน!! ข้าจะอยู่ทุกที่ที่เจ้าอยู่!! จงจำไว้! ฮ่าๆๆๆ!!''
''เจ้ายังจำสัญญาที่เจ้าได้ทำไว้กับข้าได้มั้ย!!?'' สัญญาหรอ... ผมหลับตาคิดอยู่นานสองนานก่อนจะนึกขึ้นได้อีกครั้ง
''จำได้ แกจะให้ฉันไปฆ่าคนที่ฉันเกลียดที่สุดใช่มั้ย?'' 
''ใช่!! เจ้าต้องฆ่ามันแล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่เจ้าต้องการ!! ฮ่าๆๆ!!'' ผมไม่ตอบอะไรกลับ ผมได้แต่นั่งเงียบ จนอาจารย์เข้าสอน แบคก็ไม่พูดอะไรต่อหลังจากที่ผมเงียบไป... จนกระทั่งถึงช่วงเรียนคาบบ่าย
อากาศยามบ่ายในโรงเรียนเนี่ยมันน่านอนจังนะ... 
''เจ้าไดจิ~ จงทำตามที่ข้าบอกซะ!!'' นั่นแหละครับ เรื่องที่ผมเล่ามาทั้งหมดคือสิ่งที่ทำให้ผมได้มาพบกับเจ้าหนังสือเล่มนี้ 
''ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าถ้าฉันทำตามที่แกบอกฉันจะได้ในสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ!!''
''เจ้าไม่เชื่อข้างั้นรึ!! ได้ข้าจะทำให้เจ้าเชื่อข้าเอง!! ฮ่าๆๆๆ!!'' แบคทำตาโตก่อนจะยิ้มโชว์เขี้ยวแหลมคมของมัน 
''เจ้าเห็นเธอคนนั้นมั้ย!! เจ้ามองลงไปนอกหน้าต่างสิ!!'' ผมขมวดคิ้วมึนงงก่อนจะหันไปตามที่แบคบอก สิ่งที่ผมเห็นคือผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนึงเธอมีดวงตาสีม่วงที่ชวนดูน่าหลงใหล ผมสีน้ำตาลอ่อนปล่อยยาวลงมาถึงช่วงเอว แล้วอยู่ๆเธอก็มองขึ้นมาข้างบนเราทั้งสองสบตากัน เธอยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ในขณะที่ผมกำลังมองเธออยู่แบคก็พูดขึ้นมาว่า..
''ฆ่าเธอซะ!!'' ผมตกใจกับคำพูดของแบคก่อนจะหันมามองแบคอย่างเกลียดชัง
''แกจะบ้ารึไงวะ นั่นมันผู้หญิงนะเว้ย!! แกมันปีศาจ!!'' ผมตะคอกใส่แบคอย่างหงุดหงิด
''ไม่ต้องชม~ ข้ามันปีศาจอยู่แล้ว!! ฮ่าๆๆๆ!!'' แบคหัวเราะอย่างโหดเหี่ยม
''เจ้าจะเชื่อข้า!! หรือเชื่อในสิ่งที่เจ้าเห็น!! อันนี้ก็แล้วแต่เจ้า!''
''หมายความว่ายังไงกัน!!''
''ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า!! ตัวเจ้าเองเท่านั้นที่จะเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของเจ้าเอง!! ฮ่าๆๆๆ!!'' .....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
***************************************************************************************
ขอบคุณนะคร้าาาที่อ่านมาถึงตอน 2 ขอบคุณจริงๆ ถ้าขาดตกบกพร่องก็ขออภัยนะคะ ฝากติดตามผลงานต่อๆไปด้วยนะค่ะ รักคนอ่านที่สุด