[ deceive ] หลอกลวง

อากาศยามบ่ายในโรงเรียนเนี่ยมันน่านอนจังนะ... ผมชื่อ ไดจิ ครับ เป็นนักเรียนชั้น ม.ปลาย ผมเป็นนักเรียนธรรมดาคนนึงแต่ใครจะรู้ละว่าผมมันมีอะไรที่มากกว่าคนทั่วไป 

''เจ้าไดจิ~ จงทำตามที่ข้าบอกซะ!!'' ไม่ต้องสงสัยนะว่าเสียงใคร มันไม่ใช่เสียงผมแน่นอน มันคือเสียงหนังสือไงละครับ หึ คุณฟังไม่ผิดหรอกมันคือเสียงหนังสือ ที่ผมบอกว่ามีมากกว่าคนทั่วไปน่ะ ก้ไอ้หนังสือเล่มนี้แหละครับ อยากรู้มั้ยละครับว่าผมไปเจอหนังสือเล่มนี้ได้ยังไง ผมจะเล่าให้ฟัง

ณ เวลาหลังเลิกเรียน 

ผมเดินไปตามถนนตามเส้นทางที่เคยชินสิ่งแวดล้อมรอบทางเดินมันเหมือนเดิมทุกอย่างเว้นแต่...ผมหันไปมองตรงมุมทางแยก ผมเห็นแมวดำตัวนึงกำลังจ้องมองมาที่ผม ผมได้แต่ยืนสงสัยว่ามันต้องการอะไร แต่อยู่ๆผมก็เหมือนโดนมนต์สะกด ผมเดินเข้าไปหาแมวตัวนั้น แต่แมวตัวนั้นก็วิ่งหนีไป มันเหมือนอยากให้ผมตามไป มันทิ้งรอยเท้าไว้ให้ผม ผมค่อยๆเดินตามรอยเท้าเจ้าแมวดำตัวนั้นไปรอยเท้าของมันปรากฎเข้าไปในซอยเล็กๆซอยนึง ผมจึงเดินเข้าไปในซอยนั้นอย่างอยากรู้อยากเห็น แล้วในที่สุดผมก็เห็นเจ้าแมวดำตัวนั้นอีกครั้ง มันนั่งอยู่ใกล้ๆกับหนังสือเล่มหนึ่ง ผมเลยเดินไปหามันแล้วย่อตัวลงหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมา หน้าปกหนังสือไม่ได้เขียนว่าอะไรทั้งสิ้นเพียงแต่เป็นรูปคล้ายๆดวงตาสีแดงใหญ่ๆกับปากสี่เหลี่ยมที่มีเขี้ยวแหลมคม ผมได้แต่จ้องมองหนังสือเล่มนั้น 

''เจ้า~ เจ้าคือผู้ครองหนังสือเล่มนี้!!'' แล้วอยู่ๆปากสี่เหลี่ยมของมันก็ขยับได้แล้วพูดสิ่งที่ผมไม่คาดคิด ผมตกใจจนเผลอโยนมันทิ้งลงกับพื้น ก่อนผมจะตั้งสติแล้วหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง มันคือหนังสือพูดได้จริงๆหรอ 

''เจ้าไม่เชื่องั้นรึ!! ว่าข้ามีชีวิตแล้วกำลังพูดกับเจ้าอยู่!!'' มันพูดในสิ่งที่ผมกำลังคิด มันรู้ได้ยังไงว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ 

''แก ทำไมแกถึงพูดได้กันละ!!'' 

''เพราะข้าไม่ใช่หนังสือธรรมดายังไงละ ฮ่าๆๆ!!'' หนังสือเล่มนั้นมันหัวเราะอย่างบ้าคลั้ง ผมได้แต่จ้องมันอย่างบอกไม่ถูก

''ข้ามีนามว่า แบค!! เจ้าละ เจ้าผู้ครอบครองข้า เจ้าชื่ออะไรรึ!!'' 

''ฉันชื่อ ไดจิ'' 

''ไดจิ งั้นรึ ชื่อเพราะดีหนิ!!'' แบคแสยะยิ้มก่อนจะถามคำถามผม

''เจ้าไดจิ~ เจ้ามีสิ่งที่เจ้าปรารถนาอยากจะได้หรือไม่~!!''

''ทำไมละ แกถามฉันอย่างนี้ แกจะทำให้สิ่งที่ฉันปรารถนาเป็นจริงรึไง!!'' ผมตะคอกใส่แบคแล้วแบคก็เงียบไปก่อนที่มันจะทำตาโตแล้วยิ้มอย่างสยอง

''ใช่~ ข้าจะทำให้สิ่งที่เจ้าปรารถนาเป็นจริง~!! เพียงแค่เจ้าทำตามที่ข้าบอก!!'' ผมได้แต่ครุ่นคิดก่อนจะยิ้มที่มุมปาก

''งั้นหรอ ฉันอยากมีพลังพิเศษ! แกให้ฉันได้มั้ยละ!''

''ได้สิ~!! แต่เจ้าต้องทำตามที่ข้าบอก!!''

''แกจะให้ฉันทำอะไรล่ะ!'' 

''ฆ่าคนยังไงล่ะ!! ฆ่าพวกมัน!! ฮ่าๆๆ!!'' ผมช็อคกับคำพูดของมันอยู่พักนึงก่อนจะถามย้ำมันอีกครั้ง

''ฆะ..ฆ่าคนงั้นหรอ แกจะบ้ารึไง!!'' ผมตะคอกใส่แบคแต่แบคกลับหัวเราะอย่างน่าสะพรึง

''หรือเจ้าไม่สนใจละ!! ไม่อยากได้งั้นรึ~ พลังพิเศษน่ะ!!'' 

''ยะ..อยากได้สิ!! แล้วฉันจะต้องฆ่าใครล่ะ!!'' 

''คนที่เจ้าเกลียดที่สุดยังไงล่ะ!! แล้วเจ้าจะได้สิ่งที่เจ้าต้องการ!! ฮ่าๆๆ!!'' 

''คนที่ฉันเกลียดที่สุดงั้นหรอ...'' 

''เจ้าพร้อมจะทำสัญญากับข้าหรือไม่~!!'' 

''ทำสัญญา? ยังไง?'' แบคยิ้มอย่างสยองก่อนจะพูดประโยคที่ไม่น่าไว้ใจ

''ยื่นนิ้วของเจ้ามาที่ปากข้าสิ!!'' ผมลังเลก่อนจะยื่นนิ้วชี้ไปที่ปกหนังสือส่วนปาก แล้วสิ่งที่ทำให้ผมตกใจคือแบคอ้าปากกว้างก่อนจะกัดเข้าที่นิ้วของผม 

''อ๊ากกกกกกกกกก!! ทำบ้าอะไรของแกวะ!!'' นิ้วของผมขาดออก เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลไม่หยุด ผมได้แต่จับบาดแผลแล้วกรี๊ดร้องอย่างเจ็บปวด ผมหันไปมองแบค ภาพที่ผมเห็นคือแบคเคี้ยวนิ้วผมอย่างน่าสยดสยอง 

''นี่ไงละ!! วิธีทำสัญญาของข้า!! ฮ่าๆๆ!!'' แบคยิ้มอย่างสะพรึง ก่อนที่ผมจะค่อยๆหมดสติไป....

***********************************************************************

  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคร้าาาา ขาดตกบกพร่องก้ขออภัยนะคะ ฝากติดตาผลงานด้วยน้าคะ  รักคนอ่านที่สุด