รัก ต้องการฉันไหม

หลายเดือนผ่านไป(ไวเหมือนโกหก-ผู้อ่าน)(ก็โกหกไงถึงไว-ผู้เขียน)
ชินตัดสินใจบอกความในใจให้นุ่นรู้ว่าชินรักนุ่น
"นุ่น เอ...อ เรามีเรื่องจะบอก"ชินพูดระหว่างที่เดินไปส่งนุ่น ทุกวันชินจะเดินไปส่งนุ่น
"มีอะไรหรอ"นุ่นถาม
"เรา...เรา เรารักนุ่นนะ"นุ่นชะงัก แล้วตอบชิน
"เราก็รักชินเหมือนกัน"นุ่นพูดแล้วยิ้ม ชินดึงตัวนุ่นไปกอดด้วยความรัก ทั้งคู่กอดกันด้วยความรัก
วันเสาร์
"นุ่น!"ชินตะโกนเรียกนุ่น
"จ้าๆ"นุ่นขานรับแล้วเดินคลำของตามทางเพื่อไปเปิดประตูให้นชิน
"ชินมีอะไรหรอ"นุ่นที่เปิดประตูแล้วถาม
"วันนี้ชินจะพานุ่นไปฟังชินเล่นเปียนโน"ชินพูดแล้วจับมือนุ่นขึ้นรถทันที
"ไปได้"ชินสั่งคนขับรถ
"ครับ คุณหนู"
    บ้านชิน
พอถึงบ้านชิน คนขับรถเปิดประตูด้านหงฝังที่ชินและนุ่นนั่งชินลงจากรถแล้วจับมือนุ่นให้นุ่นลง
ตาม
"นุ่นวันนี้ชินจะเล่นเปียนโนให้นุ่นฟังนะ"ชินพูดแล้วพานุ่นเดินเข้าไปในบ้าน ชินพานุ่นขึ้นไปชั้นบน
ไปห้องเปียนโนทันที พอชินเปิดประตูชินก็พานุ่นไปนั่งตรงที่เล่นเปียนโนแล้วชินก็นั่งข้างๆ
ชินเริ่มเล่นเปียนโน นุ่นที่ได้ฟังก็ยิ้มทันที เพราะเสียงเปียนโนไพเราะอย่างมาก ชินเล่นจบ
นุ่นก็ตบมือทันที
แปะ แปะ แปะ
"เก่งจังชิน"นุ่นตบมือแล้วยิ้ม ชินยิ้มกลับ สักแปปนุ่นก็ยกมือขึ้นไปจับหน้าชิน พอจับโดนหน้าชินปุป
นุ่นก็ยิ้มทันที ชินจับมือนุ่นแล้วเลื่อนมือนุ่นให้มาจับตรงหัวใจ นุ่นยิ้มน้ำตาคลอทันที ชินรู้สึกเจ็บ
หัวใจอีกรอบ ชินยิบขวดยาในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา แต่ผลก็คือ ยาหมด ชินเจ็บมากขึ้นๆแต้ก็ทน
"นุ่น...เดี๋ยวเรา..เล่นเปียนโน...ให้ฟังต่อ...นะ"ชินพูดอย่างติดขัดแล้วเล่นต่อ พอเล่นสักแปปชินก็
 ตรึงงงงงง!
เสียงเปียนโนที่หยุดลง นุ่นเลิกยิ้มแล้วจับตัวชิน
"ชิน ชิน ชิน! ช่วยด้วยค้า!"นุ่นเรียกให้คนมาช่วยชินแล้วร้องไห้
"คุณหนู!"คนสนิทของชินเข้ามาแล้วอุ้มชินเพื่อไปหาหมอทันที นุ่นร้องไห้แล้วเดินลงบรรได เพื่อกลับ
บ้าน ในใจก็รู้สึกเป็นห่วงชิน แต่ไปก็เป็นภาระคนสนิทของชินเปล่าๆจึงตัดสินใจเดินกลับบ้าน
ทางด้านชิน
คนสนิทของชินพาชินมาที่โรงพยาบาลบุรุษพยาบาลพาชินขึ้นเตียงเข็น แล้วเข็นมุ่งหน้าไปห้อง
ไอ.ซี.ยู 
1ชั่วโมงผ่านไป หมอออกมาจากห้องไฉ.ซี.ยู
"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ คนไข้ก็ฟื้นแล้วพากลับบ้านได้เลยครับ"
"กลับบ้านกันครับคุณหนู"คนสนิทของชินบอกชิน
"ไม่ พอเราไปหานุ่นก่อน"ชินบอก
"ไม่ได้ครับ ผู้หญิงคนนั้นทำให้คุณหนูเป็นแบบนี้"คนสนิทบอก แล้วพาชินขึ้นรถ พอผ่านหน้าบ้าน
นุ่น ชินก็จับพวงมาลัยเลี้ยว ดีที่คนขับรถหยุดรถทัน ชินวิ่งลงรถแล้ววิ่งไปหานุ่นแต่คนสนิทของชิน
และคนขับรถจับไว้ทัน
"ปล่อย! ปล่อยโว๊ยยย!"ชินดิ้น นุ่นที่ได้ยินเสียงชินร้อง ก็ออกมาดู
"นุ่น! ปล่อย! ปล่อยดิวะ!"ชินที่เห็นนุ่นก็เรียกแล้วบอกให้คนขับรถและคนสนิทปล่อย แต่ทั้งคู่ไม่ปล่อย
"ต่อไปนี้เธอ อย่ามายุ่งกับคุณหนูอีก เข้าใจไหม"คนสนิทของชินบอกนุ่น
"ค..คะ"นุ่นรับคำด้วยเสียงสั่น ชินที่เห็นนุ่นร้อวไห้ชินก็น้ำตาคลอทันที แล้วชินก็ดิ้นสุดแรง คนสนิท
ของชินและคนขับรถลากชินกลับไปที่รถ ชินดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
"ปล่อย! ฮึก ปล่อยโว๊ย!"ชินร้องไห้แล้วพูด
"ไม่ครับ"คนขับรถพูดแล้วคนสนิทของชินก็พาชินขึ้นรถ คนขับรถไปนั่งประจำที่ แล้วรถก็ออกไป
ทางด้านนุ่น
นุ่นที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วก็เดินเข้าบ้าน แล้วร้องไห้ เธอคงไม่ได้คุยกับชินอีกแล้ว เธอคิดแล้วร้อง
ไห้.
 
 
 
 
มาแล้ว