รัก ต้องการฉันไหม

สวัสดีคะ ฉันชื่อนุ่น อยู่ร.ร. มินากะ ฉันเป็นคนไทยแต่ต้องมาอยู่ญี่ปุ่น ฉันตาบอด ฉันเลยถูกเพื่อน

ล้อตลอด แต่ฉันก็ต้องทำใจ ตอนนี้ฉันเดินไปร.ร. ฉันชินกับทางไปร.ร.แล้ว ฉันจับขอบของ

สะพาน แล้วเดินจนถึงร.ร. ฉันเดินเข้าไปในร.ร.ก็ได้ยินเสียงคนนินทาฉัน

"ยัยตาบอดมาแล้วแก"

"ใช่ๆ  แกอย่าไปพูดถึงยัยนั้นเลย"

ฉันจับเสาบรรไดแล้วเดินทีละเก้าจนหมดขั้นบรรได ฉันเดินเลื่อยๆแล้วเซ็นเซก็เดินมาแล้วพาฉัน

เดินเข้าห้องเรียน

"วันนี้มีเด็กใหม่เข้ามา เชิญ" ฉันไม่เห็นหน้านักเรียนใหม่เลย แต่เห็นผู้หญิงคนข้างหน้าฉันบอก

กับเพื่อนว่า หล่อ อยากเห็นจัง

"สวัสดีครับ ผมชื่อชินาคาวา ชิน เรียกว่าชินก็ได้ครับ ฝากตัวดัวครับ" เด็กใหม่ชื่อชินหรอ อยาก

เห็นหน้าจัง

จบ นุ่นTalk

"ไปนั่งข้างๆนุ่น นุ่นยกมือขึ้น"เซ็นบอกให้นุ่นยกมือ นุ่นยกมือขึ้น ชินเห็นนุ่น หัวใจของชินกระตุก

เต้นแรง

"ครับ เซ็นเซ"ชินรับคำของเซ็นเซแล้วเดินไปนั่งข้างๆนุ่น เขาอยากทักนุ่นแต่ไม่กล้า จนพักเที่ยง

พักเที่ยง

นุ่นคลำหากระเป๋าของตัวเอง แต่ไม่เจอ เธอไม่รู้ว่าเพื่นแกล้งเอาไปซ้อน ชินที่เห็นนุ่นคลำหา

กระเป๋าเขาก็งง ทำไมต้องคลำหาด้วย พอดีเซ็นเซเดินผ่านเขา เขาก็เลยเรียกเซ็นเซแล้วถาม

เซ็นเซเบาๆ

"เซ็นเซครับ นุ่นเขาทำไมต้องคลำหากระเป๋าด้วยล่ะครับ เขาตาบอดหรอ"ชินถามเซ็นเซ

"ใช่ นุ่นประสบอุบัติเหตุรถคว่ำจนทำให้นุ่นตาบอด ครูได้ยินจากพ่อแม่นายว่า นายเป็นโรคหัวใจหรอ

ชินาคาวา"เซ็นเซตอบคำถามของชิน แล้วถามชินกลับ

"ใช่ครับ"ชินตอบ

"อืม เซ็นเซไปละ"เซ้นเซบอกแล้วเดินออกจากห้องไป ชินหันกลับมามองนุ่น แล้วเขาก็ลุเขึ้นเดินไป

หาคนที่ซ้อนกระเป๋านุ่น

"เอากระเป๋านุ่นคืนมา อาโกะ"ชินพูด

"ทำไมชินต้องเดินมาทวงอ่ะ ให้ยัยนั้นมันเดินมาเองสิถ้าเดินเห็น 555"เธอหัวเราะ แล้วเพื่อนในห้อง

ก็หัวเราะตาม

"เงียบ!"ชินตะโกน ทุกคนเงียบ ที่ทุกคนเงียบ เพราะกลัวชิน ชินเป็นลูกเจ้าของร.ร.มินากะ ทุกคนเลย

ฟังชิน

"เอากระเป๋าของนุ่นมา อาโกะ"ชินพูดแล้วแบมือ

"ก็ได้"อาโกะพูดแล้วส่งกระเป๋าของนุ่นให้ชิน ชินรับแล้วเดินไปหานุ่น ที่ยังหากระเป๋าตัวเองอยู่

"นุ่น"ชินเรียกแล้วพยุงให้นุ่นยืนขึ้นแล้วพานุ่นไปนั่งโต๊ะนุ่น

"เราชินนะนุ่นเราหากระเป๋านุ่นเจอแล้วนะ เดี๋ยวเรายิบข้าวในกระเป๋านุ่นให้"ชินพูดแล้วเปิดกระเป๋านุ่น

ยิบกล่องข้าวนุ่นขึ้นมา แล้ววางลงบนโต๊ะนุ่นแล้วชินก็เดินไปที่โต๊ะของชิน ชินเปิดกระเป๋ายิบข้าว

กล่องของตัวเอง แล้วลากเก้าอี้ตัวเองนั่งข้างหน้านุ่น ทุกคนย้ายโต๊ะไปรวมกันเป็นกลุ่ม เพื่อกินข้าว

"กินด้วยคนนะ นุ่น"ชินบอกนุ่น

"ได้สิ"นุ่นบอกแล้วคลำหาข้าวกล่อนจนเจอ เปิดฝากล่อง ยิบช้อนแล้วตักข้าวกิน ชินที่ดูนุ่นอยู่แล้ว

มองไส้กรอกตัวเองแล้วพูดขึ้น

"นุ่น อ้าปากเร็ว เราให้ไส้กรอก"ชินพูดแล้วเอาตะเกียบขีบไส้กรอรจ่อปากนุ่น

"ไม่เป็นไรหรอกชิน เรามีของเราอยู่แล้ว"นุ่นพูด

"กินของชินน้าาา ชินอุส่าให้นุ่นกินเลยนะ อ้าปากเร็ว"ชินพูด นุ่นอ้าปากแล้วกินไส้กรอก ชินยิ้มอย่าง

มีควาสุข 

 ตกเย็น

ทุกคนทะยอยกันกลับ นุ่นกำลังเก็บหนังสือ อาโกะที่เดินผ่านโต๊ะนุ่น ก็แกล้งนุ่น ปัดหนังสือนุ่นตกแล้ว

เดินออกห้องเรียนไป นุ่นลงไปหาหนังสือ คลำหาหนังสืก็ยังไม่เจอ ชินที่พึ่งเห็น ก็มาช่วยนุ่นเก็บ

นุ่นที่รู้สึกว่ามีคนช่วยก็ยิ้มแล้วคิดว่าต้องเป็นชินแน่ๆ

"นุ่นเราช่วยเก็บแล้วไม่ต้องหาแล้ว มาเดี๋ยวเราช่วยพยุงขึ้น"ชินพูดแล้วพยุงตัวนุ่นขึ้น

"ขอบคุณชินมากนะ"นุ่นพูดแล้วยิ้ม

"ไม่เป็นไรหรอกนุ่น"ชินพูดแล้วยิ้มแม้นุ่นจะไม่เห็นแต่ชินอยากให้นุ่นรู้สึกว่าชินยิ้มให้นุ่น

"เรากลับก่อนนะชิน"พอถึงหน้าร.ร. นุ่นได้ยินเสียงรถแล้วได้ยินคนเรียกชินว่าคุณหนูนุ่นก็รู้ทันทีว่าชิน

คงเป็นคนรวยนุ่นเลยไม่อยากอยู่นาน นุ่นบอกชินเสร็จก็หันหลังแล้วคลำกำแพงร.ร.เดิน

"นุ่นเดี่วสินุ่น!"ชินตะโกนแต่นุ่นไม่ฟัง นุ่นยังคงเดินต่อไป

"กลับเถอะครับ คุณหนู"ชินพยักหน้า แล้วหันกลับไปมองนุ่นที่เดินไปไกลแล้ว ชินรู้สึกเจ็บหัวใจ 

ชินยิบขวดยาขึ้นมาแล้วยิบเม็ดยา1เม็ด แล้วกินเข้าไป ชินเดินขึ้นรถแล้วรถก็ออกไป

ทางด้านนุ่น

นุ่นเดินอย่างใจลอย นุ่นอยากเห็นหน้าชิน แต่ก็ทำได้แค่เพียงจินตนาการเท่านั้น

ไม่ถูกใจยังไงบอกน้าค้าาาา