รักนะยัย แม่มด!

     "แฮกๆ"ฉันวิ่งหอบมาถึงกลางป่า ก่อนที่จะคลี่กระดาษออกมาดู ...."คุณย่ายังสบายดีอยุมั้ยน้าาา"

ฉันพูดพึมพำอยู่คนเดียว..."เฮ้!! แม่สาวน้อย"อะ..ใครเรียกฉัน หรือว่า!!ผะผี"เธอ!!!"เสียงเริ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ"กรี๊ดดดอย่ามาหลอกมาหลอนกันเรยฉันกลัวเเร้ววว"ฉันพูดพร้อมเอามือปิดหูปิดตา"ฉันไม่ใช่ผี.."

เสียงชายหนุ่มพูดออกมา"อะอ้าวหรอ??ขอโทด"ฉันเงยน่าขึ้นมามอง...มอง @฿฿@&@#*฿+:"!  -////- 

หล่อคะ หล่อมากกกก ผมสีเงินประกาย ตาคมกริบสีเหลืองยังจองมาที่ฉัน.."มาช่วยฉันยกของหน่อยสิ.."ห้ะ?!? ยกของ "ยกอะไร?"ถามแบบใสๆเรยคะ"ตามมา"เขาพูดพร้อมเดินนำหน้า...กล่องไม้เยอะเเยะเรยอะ "เธอยกเข้าไปใส่ในรถม้านะ"เขาชี้ไปทางรถม้า รถมาเเบบคุณหนูนั่งนิ่ ทำไมไม่เอารถแบบขนของมา-_-  "อะค่ะๆ"ฉันเดินไปยกกล่องไม้มา..ข้างมีอะไรน้าอยากรู้จัง.."ในกล่องนี่มีอะไรอยู่หรอคะ?"ฉันถามเเร้วหันไปมองเขาซึ่งกำลังยกกล่องไม้มาที่ระ3-4กล่อง.."อ้อ..สมุรไพรน่ะ..เพื่อนฉันสั่งมาเห็นว่าจะเอาไปทำอะไรนี่แหละ"เขาพูดพรางนึกคิด"..."ฉันเงียบ

1 ชั่วโมงผ่านไป----

"เฮ้อออ~เสดซักทีขอบคุณที่ชวยนะ..เเล้วบ้านเธออยู่ไหนหล่ะฉันจะได้ไปส่ง.."เขาพูดขึ้นขณะที่ฉันยืนปาดเหงื่อออกจากใบน่า"อ้อ..นี่คะรบกวนด้วยนะคะ"ฉันยื่นกระดาษให้เขา"คับ..เเร้วเธอชื่ออะไรหล่ะ"เขาถาม"ยูลาร์ มาริน คะ "ฉันตอบเเบบเงียบๆ"มาริน..อ้อใช่แม่มดใช่มั้ย"เค้าถามอย่สงตื่นเต้น.."อะ..คะ"เขาจะตกใจมั้ยเนี่ยยย"อ้ะยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ ไวท์ แวร์วูฟ"เขาพูดขึ้น"ยินดีที่ได้รู้จักคะ" "ขึ้นรถม้าเรยครับคุณหนู~~"เขาผายมือไปยังประตู เเร้วฉันก็เดินขึ้นไปนั่งอยู่บนรถม้าก่อนรถม้าจะเคลื่อนที่ออกไป

ฉันนั่งมองนอกน่าต่าง...คุณแม่ทำอะไรอยู่นะ..ตอนนี้

ก่อนที่จะหลับไหลลงด้วยความเหนื่อยหล้า.......