ราชาชั่วนิรันดร์

          
           คำพูดของดิโน่มักไม่ค่อยเข้าหูน้องชายของเขานักเพราะนิสัยชอบแกล้งของเขามักทำให้น้องตัวเอง หงุดหงิดหัวเสียอยู่บ่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไม โอริเวอร์ ถึงได้ชอบพูดเสมอๆว่า
    โอริเวอร์ : "เป็นพี่น้องที่รักกันดีจริงๆ พะยะค่ะ"
           คำพูดของข้ารับใช้ที่เป็นเหมือนพ่อบ้านหน้าตายิ้มเล็กๆของเขาทำให้พวกเราสงบลงได้อย่างหน้าแปลกใจ พวกเรานิ่งกันไปสักพักก่อนที่ดิโน่จะพูดอะไรบางอย่าง
     ดิโน่ : "วันนี้ในเมือง มีข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับนักทำนายฝัน"
          ดิโน่พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากขึ้นต่างกับตอนแรกที่ดิโนแวนเข้ามาในห้องอาหาร
    ดิโนแวน : "นักทำนายฝันเผ่าผันผู้เห็นวันพรุ่งนี้ก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น นานแค่ไหนที่ไม่ได้ยินคำนี้" 
          ดิโนแวนพูดด้วยความไม่ใส่ใจนัก
    ดิโน่ : "ชั้นก็คิดแบบนั้น โนแวน แต่พวกชาว โอโลริน ไม่น่าทำตัวเด่นดังแบบนี้ไม่ใช่หรือไง? พวกเขารักความสงบ เก็บตัว เป็นกลาง ไร้ความทะเยอะทะยาน แต่ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมีข่าวลือเกี่ยวกับพวกเขา"
          และเมื่อบทสนทนานั้นจริงจังมากขึ้น
     ดิโนแวน : "แล้วเรื่องที่ว่านั้น มันเกี่ยวกับอะไรละ และนายไปได้ยินมาจากไหนกัน? "
          ดิโน่ : "นายจำ โอเว่นได้มั้ย? "
     ดิโนแวน : "เจ้าเด็กขายข่าวในบาร์ เจ้าลูกหมาเจ้าตัวแสบนั้นนะหรอ?"
          ดิโน่ : "ใช่ เด็กนั่นเล่าให้ฟังว่า มีชายแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นคนนึง มาถามหานักทำนายฝันการถามหานักทำนายฝันอาจไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ว่านะ ทำไมคนแปลกหน้าคนนั้นถึงถามหานักทำนายฝันในเมือง นายว่าไม่แปลกหรอ ? และอีกอย่างในโลกนี้มีนักทำนายฝันตั้งกี่คนทำไมต้องเจาะจงเป็น นักทำนายฝันคนนั้นด้วย ชั้นกลับมานั่งนึกแล้วก็ยังสงสัยไม่หายถึงอยากฟังความเห็นจากนาย โนแวน นายคิดว่ายังไงกับเรื่องนี้"
     ดิโนแวน : "ชายแปลกหน้า กับ นักทำนายฝันในเมือง งั้นหรอ สิ่งที่ชั้นสงสัย คือชายแปลกหน้านั่นเป็นใครมากกว่า ถึงเรื่องนี้จะดูแปลกนะดิโน่ แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรพิเศษสักหน่อย นายควรจะเลิกคิดเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ แล้วเตรียมตัวประชุมกับพวกผู้ดูแลเมืองผู้ช่วยทางทหารอะไรพวกนี้ดีกว่า พรุ่งนี้พวกตาเฒ่าหัวสูงพวกนั้นอาจทำให้นายหัวหมุนก็ได้ถ้านายไม่เตรียมตัวไว้บ้าง "
         ดิโน่ : "นั้นสินะ แต่ว่ามันกวนใจชั้นแปลกๆยังไงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ "
    ดิโนแวน : "ถ้านายยังสงสัยชั้นจะให้ยืมโอริเวอร์แล้วกัน ถ้าเรื่องสืบข่าวชั้นคิดว่าโอริเวอร์น่าจะทำได้ดีที่สุด แต่ตอนนี้นายควรเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้ได้แล้ว"
         ดิโน่ : "ถ้านายว่าอย่างนั้นชั้นก็ไม่มีอะไรจะต่อแล้วละนะ พรุ่งนี้จะต้องเจอศึกหนักกับพวกตาเฒ่าพวกนั้น ชั่งโหดกับชั้นสะจริงๆ เลยโลกนี้"
          ดิโน่บ่นพลางลุกออกจากโต๊ะอาหารกลับไปที่ห้องของเขา ราชาที่ 1 ที่เคยแข็งแกร่งกลับหวั่นไหวกับเรื่องของชาวโอโลรินชั่งเป็นอะไรที่แปลกตาสำหรับ ดิโนแวนและโอริเวอร์เป็นที่สุด
   ดิโนแวน : "นายคิดว่ายังไงกับเรื่องนี้บ้าง โอริเวอร์ ?"
   โอริเวอร์ : "ความจริงจะเป็นเช่นไรต้องตามหาจากแหล่งที่มา ถ้าเป็นเรื่องของนักทำนายฝันก็ต้องเริ่มต้นหาเบาะแสที่นั้น พะยะค่ะ ฝ่าบาท"
   ดิโนแวน : "เหนื่อยหน่อยนะ ไว้จะให้รางวัลอีกทีเป็นการตอบแทน "
   โอริเวอร์ : "น้อมรับบัญชา พะยะค่ะ "
   ดิโนแวน : "ระวังตัวด้วยนะ คำสั่งของราชาที่ 1 คือ ตามหาเบาะแส แต่คำสั่งของข้านั้น ขอให้นายจำไว้ให้ขึ้นใจ อย่าตายเด็ดขาด เข้าใจมั้ย? โอริเวอร์ " 
   โอริเวอร์ :  "พะยะค่ะฝ่าบาท"
          แล้วโอริเวอร์เดินออกจากห้องอาหารไปตามคำสั่งของ ราชาทั้งสอง ข่าวลือนั้นจะจริงหรือไม่ดิโนแวนไม่ได้สนใจเพียงแต่เป็นห่วง โอริเวอร์เท่านั้น
 
 ***ข่าวลือที่ทำให้ใจหวั่นไหว****
***คนแปลกหน้ากับนักฝันทำนาย***
***อดีตที่หวนละลึกถึง***
-----------------------------------------------------------------
*ดิโน่(ราชาที่ 1) จะเรียก ดิโนแวน (ราชาที่ 2 ) แค่ โนแวน เพราะทุกครั้งที่เรียกเต็มๆ มักทำให้เขาคิดว่าเขาเรียกชื่อตัวเองอยู่เสมอ