ราชาชั่วนิรันดร์

   เสียงของใครบางคน : "ข้ารู้ว่าท่านอยู่ตรงนั้น ออกมาเถอะ ท่านเดินทางมาไกลคงเหนื่อยที่นี่ อาจจะไม่สะดวกมากนักแต่เราดีใจที่ท่านมา"

                      ดิโน่ : "เจ้าเห็นว่าข้าแอบมองเจ้าอยู่งั้นหรอ"

   เสียงของใครบางคน : "ข้ารู้ว่าท่านจะมา ข้าฝันเห็นตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ท่านก็รู้พวกเราคือ โอโลริน ในบางครั้ง เราจะเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นก่อนเสมอ"

     ภาพของหญิงสาวที่นั่งอยู่ใกล้ริมน้ำหันหน้ามาคุยกับดิโน่ เธอยิ้มด้วยความยินดีอย่างยิ่ง และเห็นได้ชัดว่าเธอดีใจแค่นั้นที่เห็นดิโน่มา               

                     ดิโน่ : " ความสามารถพิเศษงั้นหรอ ช่างน่าสนใจ " 

   เสียงของใครบางคน : "ท่านพึ่งเคยมาที่นี้ครั้งแรก สินะ "

                     ดิโน่ : "เจ้าชื่ออะไรอย่างั้นหรอ"

   เสียงของใครบางคน : "ข้า ชื่อของข้า  ................... "

   ก่อนที่จะได้ยินชื่อของหญิงสาวนางนั้นภาพทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ทุกสิ่งที่เห็นกลายเป็นการบุกรุก ของกองโจร ที่ไม่น่าจะอยู่ในดินแดนนี้ พวกมันเผาทำลายทุกอย่าง ไล่ฆ่าอย่างไม่ใยดีทั้งเด็กทั้งคนแก่ ไม่เว้นหรือปราณีใดๆ ทั้งสิ้น ภาพทั้งหมดที่เห็นทำให้ ราชาที่ 1 ทำได้แค่ยืนมอง เขาอยากจะตะโกนออกไป แต่ก็ไม่มีเสียง จะมีก็แต่เสียงกรี๊ดร้องขอความช่วยเหลือเท่านั้นที่ได้ยิน มันช่างทรมานและโศกเศร้าเกินจะหาคำพูดใดๆมาเปรียบเทียบ

  เสียงของใครบางคน : "เราทำเพื่อท่านได้ดีที่สุดเท่านี้ อีกไม่นานมันก็จะจบลง ข้าและทุกคนรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่านไม่ผิดเลยแม้แต่สักนิด อย่ากล่าวโทษหรือแม้แต่ตัวท่านเอง "

                    ดิโน่ : "ไม่ ! ไม่ ! ไม่ ! "

    คำพูดของหญิงสาวคนนั้นก่อนที่จะหายไปในกองไฟทำให้ราชาที่ 1คนนี้ถึงกับต้องสะดุ้งตื่นขึ้น 

                    ดิโน่ : "ความฝันบ้าบอนี่อีกแล้วงั้นหรอ" 

    ในขณะพึมพําอยู่นั้น ก็มีมือที่ยื่นผ้าเข็ดหน้าผืนหนึ่งมาให้ทำเอา ดิโน่ถึงกับตกใจสะดุ้งอีกรอบ

                โอริเวอร์ : "ฝันร้ายอย่างนั้นหรอ พะยะค่ะ ผ่าบาท"

                     ดิโน่ : "ให้ตายเถอะ โอริเวอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้าเข้ามาในห้องนี้ "

                 โอริเวอร์ : "ก็ตั้งแต่ฝนนั่นตกนั่นและพะยะค่ะ ฝ่าบาท แล้วพระองค์ทรงรู้ชื่อผู้หญิงคนนั้นบ้างหรือยัง พะยะค่ะ "

                     ดิโน่ :  "นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าถามคำถามนี่นะ โอริเวอร์ คำตอบของข้าก็คงยังเหมือนเดิม มันมักจะจบลงและตื่นขึ้นเสมอก่อนข้าจะรู้จักชื่อนาง แต่เดี่ยวก่อน งานที่ข้าสั่งละเจ้าไม่ทำอย่างงั้นหรอ "

                 โอริเวอร์ : "ฝนนั่นทำให้หม่อมชั้นต้องมาที่ห้องนี้ก่อนจะออกเดินทาง เมื่อหมดธุระแล้ว งานของข้ารับใช้ผู้นี้ก็จะเริ่มขั้น พะยะค่ะ"

                     ดิโน่ : " คงรบกวนเจ้าอีกแล้วสินะกับแค่ฝันแปลกๆ ถึงมันจะไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันแต่เจ้าก็มองออกตลอดเลยสินะ "

                 โอริเวอร์ : "มันเป็นหน้าที่ที่ข้ารับใช้ผู้นี้ต้องคอยดูแลนายของข้าอยู่เสมองานเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้ทำให้ข้าน้อยลำบากเลย"

  ก่อนจะออกไปเขาได้เทชาร้อน 1 แก้วไว้ที่โต๊ะเสมอๆในคืนที่ข้าฝันเรื่องราวแบบนี้ เพื่อเป็นการบ่งบอกว่าข้าควรจะผ่อนคลายลงบ้าง แต่สิ่งที่ข้าควรจะกังวลไม่ใช่ฝันบ้าบอนี่หรอก แต่เป็นเรื่องที่ข้าจะต้องเจอและถกเถียงกับพวกคนเหล่านั้นในเช้าวันนี้ต่างหาก 

***ความฝัน ข่าวลือที่อยากรู้***

***ความจริงคืออะไร***

***ทุกอย่างจะเป็นแค่ฝันและข่าวลือจริงๆอย่างงั้นหรอ***