70 day of caretaker

ความเดิมตอนที่แล้ว

     ศรไปส่งกาแฟตามคำสั่งเฮียเจ้าของร้าน แต่เกิดอุบัติเหตุขึ้นสะก่อน 

/// บริษัท M company //

ศร : " ขอโทษครับ ผม....นี่ !!! นาย"

ภัทร : " อ๋อ ... นึกว่าใคร นี่นายไม่พอใจที่ต้องตื่นเช้า ขนาดต้องแกล้งเอากาแฟมาราดฉันเลยเหรอ" ... ภัทร พยุงตัวขึ้น พร้อมปาดคราบกาแฟบนเสื้อ

ศร : " อย่ามากาเรื่องครับ คุณต่างหาก สนุกหรือไงต้องมาแกล้งคนอื่น"

ภัทร : " อย่าสำคัญตัวผิดสิ เอาเถอะ วันนี้ฉันรีบ มีประชุม ไม่มีเวลามาเถียงด้วย "

ศร : "ก็ไม่ได้อยากจะคุยด้วยนักหรอก อย่าสำคัญตัวผิดสิครับ "

ภัทร : " เอาเถอะๆ ฉันรีบจริง เรื่องวันนี้ติดไว้ก่อนนะ" ภัทรหยิบโทรศัพท์มาโทรตามเลขา..

   เวลาผ่านไปเพียงไม่ถึงนาที

เลขา : " มาแล้วค่ะคุณภัทร "

ภัทร : " เอาชุดสำรองชั้นไปที่ห้อง แล้วเอาชุดลำลอง ให้ผู้ชายคนนี้ที่ห้องรับแขก"

เลขา : "รับทราบค่ะ"

ศร : " ไม่เป็นไรครับ ผมกลับแบบนี้ได้ " ศรหันไปพูดกับเลขาของภัทร

เลขา : " คุณคะ อย่าทำให้ฉันต้องลำบากเลยค่ะ" สีหน้าจริงจัง

ศร : " เอ่อะ .... ครับ " ศรตอบรับด้วยความเกรงใจ แต่ไม่ทันสังเกตุว่า ภัทรลุกหายไปแล้ว

/// บ้านภู ///

นมศรี : "ปกติช่วงวันเกิดคุณภูแกจะได้ไปพักผ่อน ปีนี้คงไม่ได้ไปไหนแน่ๆเลย"

แจ๋ว : "น่าสงสารคุณภูนะป้า นานๆทีจะได้พัก นี่ถ้าไม่เจ็บคงไม่หยุดพัก"

ไปท์ : " อ่าวหรือครับนม ปกติช่วงวันเกิดคุณภู ที่นี่ทำอะไรกันครับ"

นมศรี : " ปกติคุณภูแกก็ไปหัวหิน มีบ้านพักที่นั่นน่ะ ปีนี้คงไม่ได้ไปเพราะคงทำอะไรลำบาก"

ไปท์ : " เหรอครับ งั้นให้ผมลองไปชวนดูไหมครับ"

นมศรี : "ตาไปท์ลองไปถามเถอะ ถ้าคุณภูเธอไปก็ดี จะได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง"

ไปท์ : " ได้ครับนม "

///// 18:00 น บ้านภู โต้ะอาหาร ///

ไปท์ : "คุณภูครับ ..... คือว่าปีนี้ ไปหัวหินกันดีไหมครับ " ไปท์เอ่ยปากถาม ขณะป้อนข้าว

ภัทร : "เอ... จริงสินะ เราไม่ได้ไปหัวหินกันนานแล้วนะพี่"

ภู : "ก็นาน แต่ฉันจะไปทำไม มองอะไรไม่เห็น ขยับตัวไปไหนก็ลำบาก"

ภัทร : "ก็ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ไงพี่ภู ไปเถอะ ผมอยากไป"

ภู : "แกอยากไปก็ขับรถไปเอง "

ภัทร : " คุณไปท์เคยไปหัวหินไหมครับ" ภัทรเบี่ยงเป้า

ไปท์ : " เคยครั้งเดียวสมัยเด็กๆ เลยน่ะครับ จำไม่ได้แล้ว ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ไปทะเลหรอกครับคุณภัทร "

ภัทร : " แล้วชอบ หรือ อยากไปหรือเปล่าครับ"

ไปท์ : "จำได้ว่าอากาศดีครับ แต่ตอนนั้นจำความไม่ค่อยได้ ดูทีวีเอาอย่างเดียว ไม่ค่อยมีโอกาสจริงๆครับ ทำแต่งานตั้งแต่ ม.ปลาย "

ภัทร : " น่าเสียดายนะครับ ที่หัวหินบ้านเราบรรยากาศดีมากเป็นส่วนตัวด้วย"

ภู : " เอ่อ... ก็ดีเหมือนกันนะ นานๆไปที ฉันอยากไปสูดอากาศหน่อย"

..... ทุกคนเงียบ แล้วมองตาเดียวไปทางภู ภัทรกับนม อมยิ้มเล็กน้อย ส่วนไปท์ยังงง กับความเอาแน่นอนของภูไม่ได้ จนลืมสังเกตุอะไรไป

ภัทร : " อ่อ วันนี้ผมอิ่มแล้วนะครับ พอดีมีธุระไปข้างนอก นัดเพื่อนไว้ "

ภู : " ดื่มอีกแล้วหรือ แกนี้นะ ไม่รู้จักลดๆบ้าง "

ภัทร : " คนมีสังคมน่ะครับพี่ 55555 "

ภู : "พรุ่งนี้หยุดหรือ "

ภัทร : " ไม่นี่ครับ แต่ผมไหวอยู่แล้ว ไปละพี่ อย่าชวนคุยนาน คุณไปท์พาพี่ผมเข้านอนดีๆนะ " ภัทรลุกออกจากโต้ะไป (เป็นเรื่องจริงที่ภัทรเองเป็นหนุ่มจ้าวสำราญ แต่ไม่เคยเสียงานสักครั้ง และเป็นคนตรงเวลาเสมอ)

/// 01:45 น. ข้างทางสักที่หนึ่ง ///

   ภัทรเลิกจากดื่มมา แวะ 7-11 หาอะไรรสชาติเปรี้ยวๆทานเสียหน่อยก่อนนอน พร้อมกับน้ำเย็นๆ สักขวด ขณะเดินกลับมาที่รถ ข้างถนน ห่างจาก 7-11 ไม่มากนัก

ตุบ ผัวะ ...โอ้ย !!!

   ภัทรถูกชายสองคนเขารุมทำร้าย แล้วปล้นเอาทรัพสิน คนร้ายเข้ามาโดยไม่ตั้งตัวแล้วลงมือทันที ภัทรทรุดลงที่พื้น แต่คนร้ายยังไม่หยุดลงมือ หวังให้หมดสติก่อนชิงทรัพ

    " ดึกป่านี้ยังไม่นอน มาหิวอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ แต่พรุ่งนี้หยุดนี่นา โชคยังดีแหะ เห่อ....ชีวิตช่างน่าเศร้า ป่านี้จะมีร้านอะไรขายไหมน้า " ศรเดินออกมาจากหอเพื่อหาของกินยามดึก เพราะนอนไม่หลับ ด้วยทุนเดิมนอนดึกตื่นสายอยู่แล้ว และก็เห็นเหตุการณ์เข้า ชายหนุ่มถูกรุมทำร้ายข้างทาง ก่อนถึง 7-11 นิดเดียว

ศร : "เห้ย !! พวกมึงทำไรกันอ่ะ ? ช่วยด้วยคราฟ ช่วยด้วย " ศรร้องตะโกนไปรอบๆ

      ศรเสียงดังขึ้น จนโจรวิ่งหนีไปก่อนจะมีคนออกมาดู ศรรีบไปที่ผู้เคราะห์ร้ายรายนั้น...

ศร : " อ่าว ... นี่มัน คุณ ..คุณ... เห่อหมดสติไปเสียแล้ว เอาไงดีวะเนี่ย " ศรพยายามเรียกภัทร แต่ไม่ได้การตอบรับใดๆ จึงแบกภัทรไปที่ห้อง 

/// 07:10 น. หอศร ///

ภัทร : ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นตามสัญชาตญาณที่ต้องตื่นทุกวัน " โอยย " เสียงร้องออกมาจากการเจ็บตามตัว ค่อยสำรวจตามร่างกายที่เปลือยเปล่าเหลือแต่กางเกงขาสั้น ในห้องที่ไม่คุ้นเคย !!!! "เห้ยยย !!" พัทรร้องเสียงหลง

ศร : " โอ้ยยย อะไรเนี่ยยังเช้าอยู่เลยจะแหกปากทำไม " เสียงดังมาจากพื้น

ภัทร : "ไอ้บ้าเอ้ย !! " ภัทรเควี่ยงหมอนข้างอัดลงไปที่ร่างคน กำลังนอนคลุมโปงที่พื้น 

ศร : " โอ้ย ! เป็นบ้าอะไรเนี่ย เตะอีกสักทีดีไหม " ศรเอาผ้าห่มออก แล้วลุกขึ้นมา

ภัทร : " นาย นี่นาย ..ทำบ้าอะไรเนี่ย " ภัทรโวยวาย

ศร : "คุณน่ะ เป็นบ้าอะไร โวยวายแต่เช้า วันหยุดนะเว้ย "

/// บ้านภู ในขณะเดียวกัน //

นมศรี : "คุณภูค่ะ ที่บริษัทโทรมา บอกว่าคุณภัทรหายไปค่ะ ?! "

ภู : " แปลกจริง ตาภัทรไม่ใช่คนเหลวไหล นมโทรเข้ามือถือหรือยัง ?"

นมศรี : " โทรแล้วค่ะ แต่ปิดเครื่อง "

ภู :"แปลกหะ ต่อสายเลขาตาภัทร ให้ผมหน่อย"

นมศรี : "ได้ค่ะ คุณภู"

    ขณะเดียวกัน ไปท์เพิ่งสังเกตเห็น สายที่ไม่ได้รับ ของศร หลายสายด้วยกัน แต่ไม่สามารถโทรกลับเวลานี้ได้ ตามกฏ