70 day of caretaker

ความเดิมตอนที่แล้ว
   พ่อและแม่ของภูแวะกลับมาเยี่ยมบ้าน และยังพอใจกับว่าที่สะใภ้ ที่คอยดูแลลูกชายเป็นอย่างดี หลังร่วมรับประทานอาหารกัน กลับเป็นการกระตุ้นให้ภู รู้สึกเปลี่ยนไป และสงสัยในความรู้สึกนั้น
 
// ร้านกาแฟ S coffe //
กริ้งงง ง ง
ศร : "อ่าวไปท์ แวะมายืมหนังสือเหรอครับ หรือว่ามาหาพี่" ศรแซวไปท์ด้วยใบหน้าที่ดีใจ
ไปท์ : "แหม...ทำเป็นแซวนะ คิดถีงบรรยากาศน่ะครับ ไม่ได้มาเป็นเดือน"
ศร : " ไปท์ !!!! เกิดอะไรขึ้นกับมือครับ ใครทำอะไรหรือเปล่า" ศรเพิ่งสังเกตุข้อมือไปท์ที่เข้าเฝือกไว้ และตกใจอย่างมาก
ไปท์ : "ป่าวหรอกครับ แค่อุบัติเหตุ" ไปท์เดินไปนั่งที่โต้ะมุมร้านหลังสั่งเครื่องดื่ม
  ศรเดินเข้ามาส่งเครื่องดื่มพร้อมกับนั่งลงด้านตรงข้าม
ศร : "เรียกพี่ดิ เวลาแทนตัวน่ะ อย่าทำห่างเหินได้ไหม เราก็รู้จักกันมาตั้งนาน พี่ขอได้ไหม"
ไปท์ : "ได้คราฟ พี่ศร" ไปท์ยิ้มรับ พร้อมเรียกแบบกวนๆ
ศร : "ต้องแบบนี้ดิ และนี่เจ็บมากไหมเนี่ย น่าสงสารจัง" ศรพูดพร้อมกับยื่นมือไปจิ้มเฝือก ทีสองที
ไปท์ : "ตอนแรกก็เจ็บอยู่ครับ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว อ่อ ! พี่ศรพูดค้างไว้วันก่อน จะพูดอะไรหรือครับ"
     ศรชะงักไปชั่วครู่ ก่อนนึกขึ้นได้ และรวบรวมความกล้าที่จะสารภาพอะไรบางอย่าง ปรับตัวนั่งตรง ทำหน้าจริงจัง สูดหายใจเข้าปอดลึกๆสองครั้ง พร้อมกับจ้องมาทางไปท์
ศร : "คือพี่คิดมานานแล้ว และคิดมาดีแล้วด้วย พี่มีเรื่องอยากจะให้ไปท์รับรู้"
ไปท์ :"ครับ" ไปท์หยุดนิ่ง จ้องหน้าศร และตั้งใจฟัง
ศร : "คือ....ไปท์ฟังพี่ให้จบก่อนนะ แล้วค่อยตอบพี่ คิดดีๆ " ศรเริ่มตัวเกร็ง และเขย่าขาแนงขึ้น
ไปท์ :"ครับ" ไปท์ตั้งใจฟังมากขึ้นและเริ่มประหม่า
ศร :"พี่อยากบอกว่า ...พี่...
เฮีย : "ศร..!!.ลูกค้าโต๊ะกลางเรียกคิดเงิน" เจ้าของร้านตะโกนเรียกศร
ศร : "สักครู่ครับเฮีย" ศรขานรับ และหันมาทางไปท์ "พี่อยากจะบอกว่า.." 
ลูกค้า : "น้อง !!! คิดเงินหน่อยพี่รีบ"
ศร :"เอิ่ม..พี่"
ไปท์ :"พี่ศร...ทำงานก่อนเถอะครับ ผมยังไม่ไปไหน"
เฮีย : "ศร !!! เห้ยยย คิดเงิน"
ศร : "หึ่ยยย ! คราฟคราฟ คิดเงินคราฟ" ศรถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหันไปดูแลลูกค้า (นั่งชิลมาร่วม 2-3 ชม. มารีบอะไรตอนนี้ฟระ) ศรรีบคิดค่ากาแฟ
 
กริ้งงง ง งง งง เสียงกริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง
ไปท์ : "ดิน...!!!?" ไปท์สไลด์ตัวลงต่ำ แล้วหาจังหว่ะ อ้อมออกไปอีกทาง วางเงินค่ากาแฟไว้บนโต๊ะ
 
     ความวุ่นวายตอนนี้มากพอแล้ว เกินกว่าจะรับเพิ่ม จึงเลือกที่จะหลบหน้าดินคนรักเก่า ก่อนที่เขาจะพบเข้า ระหว่างเดินออกไปนั้น ศรก็หันไปเห็นไปท์ เดินหลบออกจากร้าน ไม่ทันที่จะได้เรียกไว้ ก็เหลือบตามาเห็นดิน จึงได้เข้าใจพฤติกรรมของไปท์ และหยุดเสียงเอาไว้
ดิน :" ศร ...ไปท์มาที่นี่บ้างไหม"
ศร :" ก็ไม่ได้มานะ ไม่มานานแล้ว มีอะไรเหรอ" น้ำเสียงห้วนๆ เนื่องจากศรไม่ชอบขี้หน้าดินเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ดิน :" พอดีมีเรื่องอยากจะคุยด้วย แต่ไปที่พักเดิมแล้วไปท์ไม่อยู่"
ศร :" ก็ตามนั่นล่ะ" ศรพูดไป ทำงานไป แทบไม่อย่างมองหน้า
ดิน :"คนเช่าบอกไปท์ย้ายกลับไปอยู่บ้าน แต่ไม่รู้อยู่ไหนนายรู้จักไหม"
ศร :"เอ้า !!! คนเคยเป็นแฟนกัน ยังไม่รู้ แล้วนี่จะไปรู้เหรอ"
ดิน :" เคย !??? ใครบอกนายว่า เคย ไปท์บอกเหรอ" ดินทำหน้าไม่สบอารมณ์ และย้ำเสียงแข็งขึ้น
ศร :" ....." ศรมองหน้าดิน โดยไม่พูดอะไร
     ดินหันหลังให้ และเดินออกจากร้านไปไม่พูดไม่จา ศรรู้สึกอารมณ์ไม่ดีที่ต้องมาเจอดินในสถานการณ์อย่างนี้ และ เสียใจที่การพยายามวันนี้ล้มเหลว
เฮีย :" ศร...!! คิดเงินโต๊ะหน้าด้วย"
ศร :" ...... เฮ่อ....คราฟๆ...."
 
   ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ไปท์และดินเดินคนละฝั่งถนน อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ดินรู้สึกเหมือนเห็นไปท์ จึงเดินตามมา แต่คลาดกัน ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่อยู่คนละฝากถนน ปรี้ดดดดด !!!! รถคันหนึ่งกดแตรขึ้น ทำให้ดินหันมาอีกฝาก จังหว่ะเดียวกันนั้น.....
" ไง... เป็นไงบ้างสบายดีไหม ??"