แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)

ผมทำได้แค่นั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมในช่วงเวลาแบบนี้ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆสิ
"พัตนี่มึงนั่งเม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะเว้ยเป็นอะไรว่ะ"
"เปล่าไม่มีอะไร"
ผมคงได้แค่โกหกเพื่อนคนอื่นไปวันๆว่าไม่มีอะไรใบหน้าที่แจ้มใสนั้นก้อคงเป็นภาพลวงตาคนอื่นเท่านั้น
"มีอะไรก้อบอกพวกกูได้นะเว้ยเก็บไว้คนเดียวเดี๋ยวอกแตกตายพอดี"
ไม่ต้องพูดตอกย้ำก้อได้มังคุณเพื่อนแค่นี้ก้ออกอีแป้นจะตายอยู่แล้วล่ะ
"ประกาศๆให้นักเรียนทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าเสาธงด่วน"
อะไรอีกล่ะเนี้ยนี่มันเที่ยงนะไม่ใช่เวลาที่จะเข้าแถวไม่ใช่เหรอสงสัยระบบประสาทของสภานักเรียนคงเสียมั้งรีบซ่อมไวๆนะลูก เอ๊ยคิดบ้าอะไรอีกไปเข้าแถวได้แล้ว
บรรยกาศอันเงียบสงัดนี่เป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆบ้าน่าไมใช่อยสกที่คิดหรอกตอนนี้คงต้องลืมเรื่องผูชายคนนั้นไปได้แล้วหันหน้ามาอยู่กับปัจจุบันจะดีกว่าอีกไม่กี่เดือนก้อจะจบแล้วคงต้องให้เรื่องราวที่เคยเกิดกลายเป็นอดีตดีกว่า
"สวัสดีครับ"
เสียงอันคุ้นหูนั้นถูกเปล่งออกมาจากลำโพงก้องเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจ
"ผมจินลูกชายเจ้าของโรงเรียนนี้"
"แกๆชั้นได้ยินมาว่าพี่เค้าจะมาประกาศตัวแฟนใหม่อ่ะแก"
"จริงหรอแกแล้วพัตเตอร์ล่ะ"
"ชั้นได้ข่าวมาว่าไปเลิกกันกลางโรงบาลเลยแก”
 
“จริงหรอ”
 
กลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงกำลังนินทาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
 
“วันนี้ผมจะประกาศตัวแฟนของผมปิกกี้”
 
แล้วผู้หญิงคนึงีขึ้นกำลังเดินขึ้นเวทีและยิ้มด้วยใบหน้าที่สวยหวานราวกับน้ำตาล
 
“สวัสดีค่ะชั้นปิ๊กกี้ค่ะ”
 
ตอนนี้สิ่งที่กำลังจะถูกฝังลงไปที่ก้นหัวใจแต่เค้ากลับเอามันขึ้นมาอย่างง่ายดาย
 
ร่างกายและความคิดมันเหมือนหยุดทำงานไปกระทันหัน
 
“มึง...ฮึก..กูไปห้องน้ำก่อนนะ”
 
น้ำตาเริ่มไหลลงมาอาบหน้าพร้อมกับร่างกายที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายแม้สายตาและคำนินท่ของคนอื่นมันก้อหยุดผมไม่ได้แล้ว
 
เวลามันไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริง
 
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ไรท์จะมีวาสนาติดอันดับกับเค้าไหมนะช่วยกันโหวตให้เค้าด้วยน้าาาา