แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)

ผมทำได้แค่นั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมในช่วงเวลาแบบนี้ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆสิ

"พัตนี่มึงนั่งเม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะเว้ยเป็นอะไรว่ะ"

"เปล่าไม่มีอะไร"

ผมคงได้แค่โกหกเพื่อนคนอื่นไปวันๆว่าไม่มีอะไรใบหน้าที่แจ้มใสนั้นก้อคงเป็นภาพลวงตาคนอื่นเท่านั้น

"มีอะไรก้อบอกพวกกูได้นะเว้ยเก็บไว้คนเดียวเดี๋ยวอกแตกตายพอดี"

ไม่ต้องพูดตอกย้ำก้อได้มังคุณเพื่อนแค่นี้ก้ออกอีแป้นจะตายอยู่แล้วล่ะ

"ประกาศๆให้นักเรียนทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าเสาธงด่วน"

อะไรอีกล่ะเนี้ยนี่มันเที่ยงนะไม่ใช่เวลาที่จะเข้าแถวไม่ใช่เหรอสงสัยระบบประสาทของสภานักเรียนคงเสียมั้งรีบซ่อมไวๆนะลูก เอ๊ยคิดบ้าอะไรอีกไปเข้าแถวได้แล้ว

บรรยกาศอันเงียบสงัดนี่เป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆบ้าน่าไมใช่อยสกที่คิดหรอกตอนนี้คงต้องลืมเรื่องผูชายคนนั้นไปได้แล้วหันหน้ามาอยู่กับปัจจุบันจะดีกว่าอีกไม่กี่เดือนก้อจะจบแล้วคงต้องให้เรื่องราวที่เคยเกิดกลายเป็นอดีตดีกว่า

"สวัสดีครับ"

เสียงอันคุ้นหูนั้นถูกเปล่งออกมาจากลำโพงก้องเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจ

"ผมจินลูกชายเจ้าของโรงเรียนนี้"

"แกๆชั้นได้ยินมาว่าพี่เค้าจะมาประกาศตัวแฟนใหม่อ่ะแก"

"จริงหรอแกแล้วพัตเตอร์ล่ะ"

"ชั้นได้ข่าวมาว่าไปเลิกกันกลางโรงบาลเลยแก”

“จริงหรอ”

กลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงกำลังนินทาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“วันนี้ผมจะประกาศตัวแฟนของผมปิกกี้”

แล้วผู้หญิงคนึงีขึ้นกำลังเดินขึ้นเวทีและยิ้มด้วยใบหน้าที่สวยหวานราวกับน้ำตาล

“สวัสดีค่ะชั้นปิ๊กกี้ค่ะ”

ตอนนี้สิ่งที่กำลังจะถูกฝังลงไปที่ก้นหัวใจแต่เค้ากลับเอามันขึ้นมาอย่างง่ายดาย

ร่างกายและความคิดมันเหมือนหยุดทำงานไปกระทันหัน

“มึง...ฮึก..กูไปห้องน้ำก่อนนะ”

น้ำตาเริ่มไหลลงมาอาบหน้าพร้อมกับร่างกายที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายแม้สายตาและคำนินท่ของคนอื่นมันก้อหยุดผมไม่ได้แล้ว

เวลามันไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริง

#โปรดติดตามตอนต่อไป

ไรท์จะมีวาสนาติดอันดับกับเค้าไหมนะช่วยกันโหวตให้เค้าด้วยน้าาาา