แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)
9.2
เขียนโดย 
มาสเตอร์โดรา
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.10 น.
20 ตอน
23 วิจารณ์
26.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2560 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
13) เฉลยโจทย์ปัญหา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“กริ๊งๆๆๆๆๆๆ”
“นี่กะจะให้เปลี่ยนเครื่องเลยใช่ไหม”
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาขว้างไปยังมุมหนึ่งของห้องก้อไอ้บุคคลที่ไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อโทรเข้าโทรศัพท์วันละ100สายขนานนี้ไม่คิดว่าจะรำคาญรึไง
“พัต!! ลูกมีคนมาหา”
“ใครอ่ะ!แม่”
“เมฆนะลูก”
ในตอนนี้สมองคิดอะไรไม่ออกลืมแม้กระทั่งว่านัดเมฆไว้ผมเลยรีบลงมาจากห้องมาหาเมฆอย่างไวเพราะเค้าคือบุคคลสุดท้ายที่พึ่งได้ในตอนนี้
ผมรีบเดินออกมาจากบ้านก้อเจอเมฆแต่มีใครอีกคนที่มากับเค้า”พี่ปักษา”
“พัตคือพี่มีเรื่องจะคุยกับพัตหน่อย”
“อะไรหรอ”
มีเรื่องจะคุยคงไม่พ้นประเด็นไอ้คนแสแสร้งนั่นผมคิดอย่างนั้น
แล้วเราก้อไปที่ร้านของพี่ปักษาอย่างไวเพราะไอ้คนขับมันคือไอ้เมฆซึ่งเรื่องความเร็วมันถนัดอยู่แล้ว
พอถึงร้านในจอนนี้ไม่ค่อยมีคนเยอะสักเท่าไรเพราะเป็นช่วงเทศกาลแต่ก้อยังมีคนส่วนหนึ่งที่เข้าใช้บริการอยู่บ้าง
“พัตมาทางนี่หน่อยสิ”
“อะไรหรอครับมีอะไรให้ผมช่วยเหรอ”
ผมรีบเดินเข้าไปหาตรงโต๊ะหลังร้านตรงนี้บรรยากาศดีจังรู้แล้วว่ามำไมถึงมีคนเข้าร้านนี้บ่อย
“เปล่าหรอกคือพี่มีเรื่องจะสารภาพ”
สารภาพงั้นเหรอเรื่องอะไรว่ะ
“เรื่องของจิน”
“ผมไม่ฟัง”
ตอบได้เต็มปากเลยว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวของหมอนั่นอีแล้วไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อ
“ฟังก่อนนะพัตเรื่องทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่”
หมายความว่าไงเป็นเพราะพี่งั้นเหรอ
“คือพี่เป็นคนต้นคิดเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับจินและพัตเองพี่แค่อย่างให้จินสมหวัง”
สมหวังอะไรสมหวังอะไร
“พัตรู้ไหม”
“อะไรหรอครับ”
“ข้ออ้างที่ว่าพี่ชอบพัตมันเป็นเรื่องโกหกจริงๆแล้วคนที่ชอบพัตจริงๆคือจินนะ”
คนที่ชอบผมคือจินงั้นเหรอคำพูดของพี่เค้าทำให้ผมอ้าปากค้างไปเลยสมองอันน้อยนิดของผมมันเริ่มทำงานและสั่งว่าให้ผมง้อเค้าก่อนมี่จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อน
เดี๋ยวนะคุณสมองแล้วผมจะง้อยังไงล่ะที่นี้เหวี่ยงซะขนานนั้น
ท่านผู้อ่านช่วยด้วย!!!!!!
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะแล้วทีนี้จะง้อจินยังไงอ่ะช่วยเม้นที
“นี่กะจะให้เปลี่ยนเครื่องเลยใช่ไหม”
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาขว้างไปยังมุมหนึ่งของห้องก้อไอ้บุคคลที่ไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อโทรเข้าโทรศัพท์วันละ100สายขนานนี้ไม่คิดว่าจะรำคาญรึไง
“พัต!! ลูกมีคนมาหา”
“ใครอ่ะ!แม่”
“เมฆนะลูก”
ในตอนนี้สมองคิดอะไรไม่ออกลืมแม้กระทั่งว่านัดเมฆไว้ผมเลยรีบลงมาจากห้องมาหาเมฆอย่างไวเพราะเค้าคือบุคคลสุดท้ายที่พึ่งได้ในตอนนี้
ผมรีบเดินออกมาจากบ้านก้อเจอเมฆแต่มีใครอีกคนที่มากับเค้า”พี่ปักษา”
“พัตคือพี่มีเรื่องจะคุยกับพัตหน่อย”
“อะไรหรอ”
มีเรื่องจะคุยคงไม่พ้นประเด็นไอ้คนแสแสร้งนั่นผมคิดอย่างนั้น
แล้วเราก้อไปที่ร้านของพี่ปักษาอย่างไวเพราะไอ้คนขับมันคือไอ้เมฆซึ่งเรื่องความเร็วมันถนัดอยู่แล้ว
พอถึงร้านในจอนนี้ไม่ค่อยมีคนเยอะสักเท่าไรเพราะเป็นช่วงเทศกาลแต่ก้อยังมีคนส่วนหนึ่งที่เข้าใช้บริการอยู่บ้าง
“พัตมาทางนี่หน่อยสิ”
“อะไรหรอครับมีอะไรให้ผมช่วยเหรอ”
ผมรีบเดินเข้าไปหาตรงโต๊ะหลังร้านตรงนี้บรรยากาศดีจังรู้แล้วว่ามำไมถึงมีคนเข้าร้านนี้บ่อย
“เปล่าหรอกคือพี่มีเรื่องจะสารภาพ”
สารภาพงั้นเหรอเรื่องอะไรว่ะ
“เรื่องของจิน”
“ผมไม่ฟัง”
ตอบได้เต็มปากเลยว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวของหมอนั่นอีแล้วไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อ
“ฟังก่อนนะพัตเรื่องทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่”
หมายความว่าไงเป็นเพราะพี่งั้นเหรอ
“คือพี่เป็นคนต้นคิดเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับจินและพัตเองพี่แค่อย่างให้จินสมหวัง”
สมหวังอะไรสมหวังอะไร
“พัตรู้ไหม”
“อะไรหรอครับ”
“ข้ออ้างที่ว่าพี่ชอบพัตมันเป็นเรื่องโกหกจริงๆแล้วคนที่ชอบพัตจริงๆคือจินนะ”
คนที่ชอบผมคือจินงั้นเหรอคำพูดของพี่เค้าทำให้ผมอ้าปากค้างไปเลยสมองอันน้อยนิดของผมมันเริ่มทำงานและสั่งว่าให้ผมง้อเค้าก่อนมี่จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อน
เดี๋ยวนะคุณสมองแล้วผมจะง้อยังไงล่ะที่นี้เหวี่ยงซะขนานนั้น
ท่านผู้อ่านช่วยด้วย!!!!!!
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะแล้วทีนี้จะง้อจินยังไงอ่ะช่วยเม้นที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
