สลับร่างข้ามกาล

ที่ยุคอดีตทุกคนพากันมาหาพระอาจารย์ปลั่งที่วัด  เพื่อขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น    "พลังแห่งกาลเวลามีอำนาจลึกลับนะโยม   นาฬิกาโบราณเรือนนั้นก็เป็นแค่สื่อนำทางเท่านั้น  แต่การที่คนสองคนที่อยู่คนละสถานที่และห้วงเวลาแล้วได้มาพบกันนั้น  เป็นเพราะมีชะตาร่วมกัน    และฟังจากที่สีกาแพรวาเล่าให้ฟัง     นอกจากสีกาแพรวากับสีกาผกากรองจะมีชะตาต้องกันแล้ว ในด้านความรู้สึกต่างคนก็ต่างคิดอยากจะหนี   ให้พ้นจากสภาพการณ์ที่คิดว่าพวกโยมไม่เหมาะที่จะอยู่ในที่ของตัวเอง   และในเมื่อชะตาที่ต้องกันบวกเข้ากับแนวความคิดแบบเดียวกัน    จึงทำให้ได้พบกันผ่านในความฝัน"

"ไม่ทราบว่าแพรกับผกากรองจะมีวิธีกลับเข้าร่างของตัวเอง  ตามเดิมได้ไหมคะหลวงพ่อ  จริงอยู่ที่แพรเคยคิดว่าตัวแพรเองไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นั่น  เพราะค่านิยมที่ยึดถือแตกต่างจากผู้คนในสังคมนั้น  ทำให้แพรมักถูกมองเป็นตัวตลกเป็นหญิงที่ตกยุค   และคิดว่าหากมาอยู่ที่นี่แพรคงไม่กลายเป็นตัวประหลาดอีก  แต่นั่นก็เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นค่ะเพราะเสียใจและน้อยใจ   พอมาตอนนี้  แพรคิดว่าอยากกลับไปในที่ที่แพรจากมาค่ะ  เพราะถึงแม้ค่านิยมของคนที่นั่นจะมีแนวความคิดที่แตกต่างจากแพร    แต่ที่นั่นก็เป็นสถานที่ที่แพรเกิดมาแพรยังมีพ่อแม่อยู่ที่นั่นค่ะ       ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรแต่แพรก็ไม่อยากจากพวกท่าน ส่วนผกากรองเธอก็มีครอบครัวอยู่ที่นี่เช่นกัน  และไม่ว่าอย่างไรร่างนี้มันก็ไม่ใช่ร่างของแพรด้วยค่ะ"        แพรวาเอ่ยคำถามปรึกษาพระอาจารย์ปลั่งด้วยท่าทีสุภาพและใจเย็น       "ไม่ได้แล้วล่ะสีกาแพรวา   การที่โยมเข้ามาอยู่ในร่างของสีกาผกากรองได้  นั่นก็เพราะสีกาได้ตายไปแล้ววิญญาณจึงออกจากร่างและ เป็นเวลาเดียวกับที่สีกาผกากรองก็ประสบเหตุที่ทำให้สิ้นชีวิตเช่นเดียวกัน  และในขณะนั้นความคิดของพวกสีกามีความคิดถึงกันก็เลยทำให้ชะตาและอำนาจแห่งกาลเวลามันทำงาน   การที่สีกาทั้งสองได้พบกันก็เพราะมีชะตาในแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  ตอนนี้สีกาจะไม่สามารถกลับไปอยู่ในร่างเดิมได้อีกแล้ว  ทำใจเสียเถิดนะ"

แพรวามีสีหน้าหม่นหมองลงก่อนที่จะเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อน "แพรยังไม่ทันที่จะร่ำลาพ่อแม่ของแพรเลยค่ะ  แพรเป็นห่วงพวกท่าน"       "หากเป็นห่วงสีกาแพรวาก็ไปพบสีกาผกากรองผ่านความฝันอย่างที่เคยทำเสียสิ   ไปหาสีกาผกากรองและพูดคุยฝากฝังกันให้เรียบร้อย   เพราะไม่ว่าอย่างไรพวกสีกาก็ไม่สามารถกลับไปที่เดิมได้อีก  ก็คงได้แต่ต่างคนต่างฝากฝังให้ดูแลคนในครอบครัวของตัวเองกันไปนั่นแหละ"   พระอาจารย์ปลั่งให้คำแนะนำในขณะที่คุณหญิงกลีบผกาถึงกลับร้องไห้ออกมา   "โธ่ถังอิฉันกับแม่ผกากรองมีวาสนาต่อกันเพียงเท่านี้หรือเจ้าคะ    แม่แพรวาทำใจเสียเถิดนะถึงหล่อนจะไม่ได้กลับไปหาครอบครัวได้อีกก็ไม่เป็นไร  ในเมื่อหล่อนเข้ามาอยู่ในร่างของแม่ผกากรองบุตรสาวของฉัน  ก็มาเป็นบุตรสาวของฉันอีกคนหนึ่งก็แล้วกันนะ" 

คุณหญิงกลีบผกาครวญด้วยความเสียใจ และหันมากล่าวกับแพรวาด้วยความเมตตาเอ็นดู    พระยาราชปกรณ์ก็เอ่ยเสริมขึ้น       "จริงอย่างที่แม่กลีบผกาว่านั่นแหละ  พวกฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจแม่แพรวาเลยนะ  หล่อนเป็นคนดีมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่   สุภาพเรียบร้อยน่าเอ็นดู   มาเป็นลูกสาวของฉันอีกคนก็ได้นะ"     แพรวาก้มลงกราบพระยาราชปกรณ์และคุณหญิงกลีบผกาด้วยความรู้สึกซึ้งใจกับความเมตตาที่ทั้งสองท่านมีให้เธอ   "ขอบพระคุณค่ะ แพรจะทำตามคำแนะนำที่หลวงพ่อชี้แนะค่ะ  คืนนี้แพรว่าจะลองใช้นาฬิกาโบราณนำทางไปหาผกากรองในความฝันเพื่อพูดคุยกันค่ะ"   เมื่อได้รับทราบว่าควรทำอย่างไรทุกคนก็ขอตัวลาพระอาจารย์ปลั่งกลับ   แต่หลวงเรืองฤิทธิ์ยังขออยู่ถามข้อข้องใจ และมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจอยู่จึงยังขออยู่คุยกับพระอาจารย์ปลั่งตามลำพัง   ทุกคนจึงลากลับยกเว้นหลวงเรืองฤิทธิ์ที่เมื่อทุกคนไปกันหมดแล้วจึงได้เอ่ยถามขึ้น   "กระผมมีความสนใจเกี่ยวกับเรื่องของความฝันน่ะขอรับ         เพราะได้ยินจากแม่แพรวาว่าได้พบกันในความฝันกับแม่ผกากรอง   ไม่ทราบว่าพระอาจารย์จะช่วยให้ผมได้ศึกษาในเรื่องนี้ได้หรือไม่ขอรับ"      พระอาจารย์ปลั่งหยิบหีบที่ตั้งอยู่ด้านหลังมาวางไว้ตรงหน้าเป็นหีบใบเล็กๆ  เมื่อเปิดออกมาก็ปรากฏตำราโบราณเล่มหนึ่ง  พระอาจารย์ปลั่งได้กล่าวเสริมขึ้นว่า  "ตำราเล่มนี้มีคาถาที่สามารถนำทางให้โยมได้ไปหาไปพบกับบุคคลอื่นในความฝันได้    เพียงแต่ก่อนนอนโยมต้องมีสมาธิและมีจิตที่แน่วแน่  โยมต้องกำหนดจิตตั้งมั่นว่าจะไปหาใคร    แต่มันต่างกับกรณีสีกาแพรวากับสีกาผกากรองนะ  เพราะทั้งสองคนนั้นเป็นการพบกันของโชคชะตาผ่านความฝัน  แต่สำหรับตำราเล่มนี้มันจะนำทางให้คุณหลวงไปหาใครในความฝันก็ได้ทั้งนั้นโดย      ไม่ต้องมีเรื่องของเงื่อนไขเวลาหรือโชคชะตาใดๆ  'ถึงแม้ว่ากระผมจะสามารถไปหาใครก็ได้ในความฝัน     แต่มีเพียงแม่แพรวาคนเดียวนั่นแหละขอรับ  ที่ผมอยากจะไปเข้าฝันหา'     หลวงเรืองฤิทธิ์แอบคิดในใจด้วยความมาดหมาย   ความจริงเรื่องที่เขาบอกว่าสนใจในเรื่องเกี่ยวกับความฝันนั้นเป็นแค่ข้ออ้างเรื่องรองเท่านั้น  เพราะจุดประสงค์สำคัญคือเขาอยากจะได้ไปพบนวลนางอย่างแม่แพรวาในความฝันต่างหาก  แล้วเขาก็คิดว่า พระอาจารย์ปลั่งคงช่วยเขาได้  จึงขอรั้งตัวอยู่ปรึกษากับท่านเพียงลำพังเพราะเขาไม่อยากจะให้คนอื่นๆโดยเฉพาะแม่แพรวารับรู้ความลับนี้   และตอนนี้เขาก็ได้สิ่งที่จะเป็นสื่อให้เขาได้แล้ว     หลวงเรืองฤิทธิ์ได้แต่แอบลิงโลดอยู่ในใจ