สลับร่างข้ามกาล

"ฮัดชิ้ว! "     อานนท์ในยุคปัจจุบันกำลังนั่งจามออกมาอยู่สองสามครั้งแล้ว     ผกากรองในร่างของแพรวา  ที่กำลังนั่งอยู่บนตักของร่างหนาที่ตอนแรกหน้าแดงเขินอายกับพฤติกรรม มือไม้อยู่ไม่สุขของอีกฝ่ายที่ชอบหาโอกาสกับเธออยู่ได้ตลอดแล้วเธอเอง   ก็ปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจโดยไม่เคยขัดเลยสักครั้งต้องถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง   "เป็นหวัดรึคะนนท์"     ผกากรองสื่อสารกับเขาด้วยภาษายุคปัจจุบันได้เก่งขึ้นอย่างผิดหูผิดตา    นั่่นเพราะหลังจากอาการของเธอดีขึ้น           แพทย์ได้อนุญาติให้เธอออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว  และอานนท์ก็เป็นคนสอนให้เธอพูดภาษายุคปัจจุบัน  ด้วยความที่แต่เดิมเป็นคนหัวไวอยู่แล้ว  แล้วเธอก็เคยมีประสบการณ์ได้คุยกับพี่แพรวามาก่อนจึงทำให้เธอจดจำเอามาพูดได้ไม่ยากนัก   อานนท์ตอบเธอด้วยรอยยิ้ม  "เราไม่เป็นไรหรอกผกา   ผการู้ตัวไหมว่าตั้งแต่ผกาฟื้นขึ้นมา  ผกาน่ารักมากเลย   ตอนนี้เรามีความสุขมาก  ผกาไม่ขัดใจเราเหมือนแต่ก่อน  และขี้อ้อนขึ้นเยอะ   ตอนแรกเราคิดนะว่าหลังจากฟื้นที่ผกาฟื้น  เราคิดว่าจะไม่ฝืนบังคับให้ผกาต้องทำตามใจเราอีก  แต่ผกาก็เป็นฝ่ายตามใจเราตลอดเลย "   ว่าแล้วก็หอมแก้มร่างบางตรงหน้าฟอดใหญ่     จนส่งให้คนถูกหอมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง   ในตอนนี้อานนท์และพ่อแม่ของแพรวาเปลี่ยนมาเรียกชื่อของเธอจากแพร  เป็นผกาซึ่งเป็นชื่อเต็มของผกากรองตามที่เธอได้บอกตอนฟื้นขึ้นมาใหม่ๆ   เพราะทำตามคำแนะนำของแพทย์ว่าให้ทำเป็นคล้อยตามในสิ่งที่เธอเชื่อ  แล้วพ่อแม่ของแพรวายังพาเธอไป ให้พระที่วัดทำพิธีบังสกุลเพื่อฟาดเคราะห์ตามความเชื่อโบราณเพื่อแก้เคล็ดว่าเธอคนเก่าได้ตายไปแล้ว  และเกิดเป็นคนใหม่จึงได้เปลี่ยนชื่อของเธอ   จากแพรวา เป็นผกากรอง ไปซะเลย

และในความรู้สึกของผกากรองเอง ก็อยากจะให้อานนท์เรียกเธอว่าผกากรองด้วยเช่นกันเพราะเวลาที่เขาทำดีต่อเธอ     ดูแลเอาใจใส่และสนิทสนมกับเธอ เธอก็อยากจะให้เขาเรียกชื่อ  ที่เป็นตัวตนของเธอ  แม้จะรู้ดีว่าเขาปฏิบัติต่อเธอก็เพราะคิดว่าเธอคือพี่แพรวา   แต่เธอก็อยากจะมีความสุขอยู่ในมุมของเธอ ผกากรองรู้สึกว่าเธอได้กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว  ที่สวมรอยเป็นพี่แพรวาและรับเอาความสุขที่มันควรจะเป็นของพี่แพรวามาไว้กับตัว    แต่มันก็ทำให้ลำบากที่จะปฏิเสธความรู้สึกในใจของตัวเธอเอง   โดยเฉพาะกับชายตรงหน้าที่มีผลต่อความรู้สึกในหัวใจของเธอไปเสียทุกอย่าง   แม้รู้ว่ามันไม่ถูกต้องและเขาก็มีเจ้าของอยู่แล้วก็ตาม      เธอพยายามทำทุกอย่างตามใจเขาโดยไม่ขัดไม่ว่าเขาจะบอกจะสอนอะไร        เพราะเธออยากให้เขามีความสุขที่ได้อยู่ใกล้เธอและยิ่งสุขใจที่ได้รับคำชมจากเขาทุกครั้ง   แต่ก็ใช่ว่าเธอจะรู้สึกมีความสุขได้อย่างเต็มที่  เพราะรับรู้ดีว่าเขาเข้าใจว่าเธอเป็นพี่แพร  แม้ว่าเขาจะเรียกเธอด้วยชื่อเดิมของเธอก็ตาม   แต่เธอยังอยากจะหวังอะไรมากไปกว่านี้อีกล่ะในเมื่อเท่าที่เป็นอยู่นี้เธอก็ทำผิดต่อพี่แพรวา  พี่สาวที่เธอให้ความรักและนับถือเหมือนกับพี่สาวของเธอ   ยิ่งกว่าพี่สาวแท้ๆอย่างผกามาศเสียอีก

'ผกากรองขอโทษนะคะพี่แพร      ผกากรองเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเลยใช่ไหมคะ ที่สวมรอยเป็นพี่แพรอย่างเห็นแก่ตัว   แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ  ถึงอย่างไรผกากรองก็เป็นได้แค่เงาของพี่แพรเท่านั้น  ขอให้ผกาได้มีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวอย่างดีไปอีกหน่อยเถอะนะคะ'