สลับร่างข้ามกาล

ที่ยุคอดีต         คุณหญิงกลีบผกาได้ให้แพรวาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกและเป็นผู้อาสาทำแผลให้เธอด้วยตัวเอง   คุณหญิงกลีบผกาและพระยาราชปกรณ์รู้สึกเอ็นดูแพรวาในร่างของผกากรองมาก       เพราะเธอเป็นหญิงสาวผู้มีกิริยามารยาทสุภาพอ่อนหวานน่ารักน่าเอ็นดู          ถึงแม้ว่าแพรวาจะไม่ใช่บุตรสาวของพวกท่าน       แต่พวกท่านก็รักใคร่เอ็นดูและไม่นึกรังเกียจ      
"ฉันต้องขอบใจหล่อนมากนะ                แม่แพรวาที่บอกเล่าเรื่องของหล่อนกับแม่ผกากรองให้ฉันได้รับรู้                ทั้งที่ตัวหล่อนก็คงจะสับสนกับความเปลี่ยนแปลง ของตัวเองอย่างกะทันหันแบบเดียวกัน       แต่หล่อนก็รับมือกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างสุขุมเยือกเย็น            และพูดคุยกับพวกเราอย่างตรงไปตรงมา"           พระยาราชปกรณ์กล่าวขอบคุณแพรวา ในขณะนั่งอยู่บนแคร่เคียงข้างคุณหญิงกลีบผกาที่กำลังทำแผลให้เธอ        แพรวายิ้มรับก่อนจะกล่าวคำพูดออกมาตามที่ใจคิด    "ไม่เป็นไรค่ะคุณพระ     แพรเห็นว่าไม่มีความจำเป็นที่แพรจะต้องปิดบังอะไร              ตอนแรกที่แพรฟื้นขึ้นมาก็ตกใจอยู่เหมือนกันค่ะ            แต่พอได้ยินคุณหลวงเรียกแพรว่าแม่ผกากรอง และเครื่องแต่งกายและภาพลักษณ์ของคุณหลวง         ก็แตกต่างจากผู้คนในสถานที่ที่แพรจากมา        เมื่อรวมเข้ากับเรื่องที่เคยได้ฟังจากคำบอกเล่าของผกากรองเกี่ยวกับคุณหลวง                  ก็เลยทำให้แพรปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้น่ะค่ะ                แล้วก็ตัดสินใจบอกเล่าทุกสิ่งตามความเป็นจริง       เพราะนี่เป็นเรื่องสำคัญที่มีความเกี่ยวข้องกับชีวิต     ของตัวแพรและผกากรองโดยตรง ทุกคนในครอบครัวหรือคนสำคัญของผกากรอง       สมควรจะได้รับรู้เรื่องนี้ แล้วตัวแพรเองก็ไม่นิยมชมชอบ   กับการพยายามที่จะเปลี่ยนความเป็นตัวตนของตัวเองไปเป็นเหมือนใครด้วยค่ะ"    
ท้ายประโยคแพรวาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง      สีหน้าเศร้าลงจนทุกคนสังเกตุเห็น
หลวงเรืองฤิทธิ์มองกิริยานั้นของร่างบางนิ่ง   และรู้สึกว่าจิตใจของเขาก็เหมือนจะพลอยไม่สบายใจกับอาการเศร้าหมองนั้นไปด้วย           คุณหญิงกลีบผกาที่เห็นอาการเศร้าหมองจากหญิงสาว ในร่างของบุตรสาวก็ให้นึกห่วงเหมือนกับได้เห็นบุตรสาวของท่านเศร้า   จึงถามขึ้นอย่างอ่อนโยน  
"มีเรื่องอะไรอย่างนั้นรึแม่แพรวา"               แพรวาตัดสินใจบอกเล่าเรื่องราวของเธอออกมาเพื่อระบายความอัดอั้นให้ใครสักคนได้ฟัง    "ก่อนที่แพรจะเข้ามาอยู่ในร่างของผกากรอง             ในที่ที่แพรจากมานั้นแพรได้คบหาดูใจกับเพื่อนชายคนสนิทอยู่คนหนึ่่งค่ะเขาชื่ออานนท์์     แต่สถานที่ที่แพรจากมานั้นมีความเจริญก้าวหน้าทางด้านวัตถุอันล้ำสมัยแตกต่างจากที่นี่ ดังนั้นแนวความคิดและวัฒนธรรมจึงเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม        อย่างเช่นค่านิยมของความรักนวลสงวนตัวของผู้หญิง          ที่พากันปล่อยให้ผู้ชายที่เพียงแค่คบหาดูใจและยังไม่ได้แต่งงานกัน     กอดจูบหรือชิงสุกก่อนห่ามได้กันจนเป็นเรื่องปกติ     การแต่งกายที่เน้นการเปิดเผยเรือนร่าง        เพื่ออวดหุ่นของตัวเองว่าสวยงามซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผู้คนในสถานที่        ที่แพรจากมาปฏิบัติกันจนเป็นเรื่องปกติค่ะ"
"ในขณะที่แพรกลับมีแนวความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น         ก็เลยถูกมองว่าเป็นผู้หญิงที่ล้าสมัยตกยุค         แพรมักจะมีปากเสียงกับนนท์ด้วยเรื่องพวกนี้อยู่เป็นประจำ         จนกระทั่งหนหลังสุดเขาซื้อเสื้อผ้าที่ค่อนข้างโป๊และอวดเนื้อหนังมังสาที่เป็นชุด                  ที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ในสังคมนั้นนิยมใส่กัน      เพื่อให้แพรใส่มาร่วมงานเลี้ยงของกลุ่มเพื่อน     แต่แพรไม่กล้าใส่เพราะเห็นว่ามันโป๊เกินไปจึงตัดสินใจ               เลือกใส่ชุดที่ปิดมิดชิดและเรียบร้อยแทน     แต่มันกลับทำให้นนท์รู้สึกอายเพื่อน           ที่แพรทำตัวเป็นผู้หญิงเชยตกยุคจนเขาถูกกลุ่มเพื่อนล้อ                 นนท์โกรธแพรและขึ้นเสียงต่อว่าแพรเป็นผู้หญิงน่าเบื่อ"            "แพรเสียใจและน้อยใจที่เขาเห็นเรื่องหน้าตาของเขา           สำคัญกว่าความเป็นตัวตนของแพร             จึงได้ตัดสินใจวิ่งออกมาจากงาน    และชั่วขณะนั้นแพรนึกถึงผกากรองขึ้นมา      ก่อนที่แพรจะรู้สึกว่าร่างของแพรถูกบางสิ่งกระแทกร่าง     และพอฟื้นขึ้นมาแพรก็เข้ามาอยู่ในร่างของผกากรองแล้วล่ะค่ะ                      แพรรู้สึกเสียใจที่เขาเป็นเพื่อนสนิทกับแพรมานาน       จนพัฒนาความสัมพันธ์กัน   เขาน่าจะรู้จักแพรดีกว่าใคร    แพรก็เป็นของแพรแบบนี้มานานแล้ว          แต่เขากลับเห็นว่าแนวความคิดของแพรล้าสมัยและอับอายเพื่อน"  
"แพรผิดหรือคะที่ไม่เห็นดีด้วย           และห้ามปรามกับการปล่อยให้ผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานกันกอดจูบตามอำเภอใจ               แพรก็แค่คิดว่าตราบที่ยังคบหาดูใจกัน           และยังไม่แต่งงานก็ควรจะเคารพให้เกียตรซึ่งกันและกัน      และแพรก็ไม่ชอบที่จะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้านุ่งน้อยห่มน้อย           อวดให้ผู้ชายคนอื่นๆที่ไม่ใช่คนรักหรือสามีของแพรเห็น        ซึ่งนั่นทำให้แพรคิดว่าถ้าแพรมาอยู่ที่นี่    ความคิดของแพรก็คงไม่ผิดแปลก       จนเหมือนตัวประหลาดในสายตาของใคร            ทั้งที่แต่ก่อนค่านิยมแนวความคิดของสังคมที่แพรอยู่          ก็เคยมีค่านิยมในแบบเดียวกับที่แพรยึดถือ                     แต่พอมีความเจริญทางวัตถุและรับเอาวัฒนธรรมของชาวตะวันตกเข้ามา            จนทำให้ทุกคนเปลี่ยนค่านิยมไปตามสังคมที่เปลี่ยนไป        ในขณะที่แพรยังนิยมที่จะยึดถือสิ่งเหล่านี้ไว้อยู่                       แต่มันกลับทำให้แพรกลายเป็นสาวตกยุคให้ผู้คนล้อกันสนุก    และถูกมองว่าน่าเบื่อในสายตาของผู้ชายที่แพรคบหาดูใจ"
คุณหญิงกลีบผกาตบอกด้วยความตกใจ  กับแนวความคิดและค่านิยมในสังคมของแม่แพรวา         ว่าช่างแปลกประหลาดและน่าเกลียดอะไรอย่างนี้ เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกขัดใจ    "ตายจริง!    ยึดถืออะไรกันแบบนั้น    สิ่งที่แม่แพรวายึดถือมันก็ดีงามเหมาะสมสำหรับผู้หญิงแล้วมิใช่รึ               พ่อหนุ่มนั่นก็แปลกซื้อเสื้อผ้าโป๊นุ่งน้อยห่มน้อยให้ผู้หญิงของตัวเองใส่ไปอวดชายอื่น  ไม่รู้สึกหึงหวงหรือไร"  
"ฉันว่าแม่แพรวาเลิกคบหากับไอ้ผู้ชาย    ที่มีค่านิยมเสื่อมทรามเช่นนั้นซะเถิด ชายหนุ่มที่ชื่ออานนท์คนนั้น  ไม่คู่ควรกับแม่แพรวาเลยสักนิด"   หลวงเรืองฤิทธิ์รีบเอ่ยเสริมขึ้นมา              ด้วยความรู้สึกที่โกรธแทนหญิงสาวปะปนกับความรู้สึกส่วนตัวของเขาเองที่อยากให้แม่แพรวาเลิกกับชายคนรัก    ซึ่งความรู้สึกอย่างหลังดูเหมือนจะชัดเจนยิ่งกว่า