[YAOI]Devil...The heart of mafia ดวงใจมาเฟีย

     
บทที่2
เมื่อมาถึงผับชื่อดังที่ไม่ไกลนักจากบริษัทชายหนุ่มทั้งห้าก็ก้าวลงจากรถ ภายในผับเริ่มคึกคักเนื่องจากเริ่มดึกแล้ว เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินนำไปนั่งที่โต๊ะมุมหนึ่งซึ่งสามารถมองเห็นภายในผับแทบจะทั้งหมด นับว่าเป็นมุมที่ดีมาก
 
"เดี๋ยวกูชงให้"เพื่อนร่วมงานคนนั้นออกตัวทันที โต๊ะนี้เป็นแบบโซฟายาวที่โค้งเข้าเป็นครึ่งวงกลมและมีโต๊ะตัวเล็กๆอยู่ตรงกลาง ฟรานเชสถูกจับมาให้นั่งตรงกลางระหว่างชายหนุ่มทั้งสี่ ถึงร่างโปร่งจะรู้สึกแปลกๆที่ได้มานั่งตรงนี้แต่ก็ไม่อยากสงสัยอะไรให้มากนัก
 
"เอ้า ไอ้เอ๋อ ลองชิมดู"แก้วน้ำสีอำพันถูกส่งมาตรงหน้า ฟรานเชสรับมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจ เขาไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์มาก่อนในชีวิตและไม่คิดอยากจะลองเพราะรู้ว่ามันไม่ดี แต่สถานการณ์ที่หลวมตัวมากับเพื่อนร่วมงานแบบนี้แล้วก็คงทำอะไรไม่ได้ 
 
ลองสักครั้งก็ไม่เสียหายหรอกมั้ง?
 
"ถอดผ้าปิดปากออกสิวะ ใส่แล้วจะกินได้หรอไง"เพื่อนที่เป็นคนชงเหล้าให้พูดขึ้น ฟรานเชสส่ายหน้าเป็นคำตอบ เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นใบหน้าเขาอีกแล้ว
 
มือเรียวเลิกผ้าปิดปากขึ้นเล็กน้อยแล้วจรดแก้วลงไป น้ำสีอำพันรสชาติเฟื่อนถูกส่งเข้าในลำคอ ดื่มไปได้นิดเดียวร่างโปร่งก็วางแก้วลง เขาไม่ไหวกับรสชาติของมันจริงๆ
 
"ฮ่าๆๆ ครั้งแรกก็งี้ล่ะวะ ดื่มๆไปก็ชิน"เพื่อนที่นั่งข้างๆเขาพูดขึ้นและได้รับเสียงหัวเราะสนับสนุนจากโจ คนที่เป็นคนบอกเรื่องเขาให้กับหัวหน้า
 
"ฉันรู้ว่าแกไม่สบายใจเรื่องหัวหน้า วันนี้ก็เลยจะพาแกมาดื่มให้มันลืมๆ ถึงมันอาจจะไม่อร่อยในช่วงแรกๆแต่พอแกชินแล้วแกจะรู้สึกดีเอง"โจพูด เขาหยิบแก้วส่งให้ฟรานเชสอีกครั้ง 
 
ฟรานเชสเคยได้ยินมาบ้างเรื่องที่ว่าดื่มเหล้าแล้วจะทำให้สบายใจ ใจหนึ่งก็อยากจะดื่มแต่อีกใจหนึ่งก็ยังยั้งไว้
 
"ดื่มๆเข้าไปเหอะน่า"เพื่อนที่ชงเหล้าให้เขาพูด ฟรานเชสจึงเลิกผ้าปิดปากขึ้นอีกครั้งแล้วดื่มจนหมดรวดเดียว
 
"อย่างนั้นล่ะ ฮ่าๆๆ ไอ้เอ๋อของเราเริ่มเป็นแล้วเว้ย!"โจหัวเราะ แล้วเริ่มดื่มของตนเองบ้างพลางสายตาก็สอดส่องหาผู้หญิงแจ่มๆไปด้วย
 
"กูไปหาผู้หญิงคนนั้นก่อนนะเว้ย ท่าทางจะสนใจกูเหมือนกัน"เพื่อนที่นั่งนอกสุดตรงข้ามกับคนที่ชงเหล้าว่า แล้วหายลับไปในฝูงชนทันที
 
"ไอ้เมฆนี่ตกเหยื่อได้เร็วจริงเว้ย"โจพูด ยกขาขึ้นมาไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์
 
"มันเสน่ห์แรง มึงก็ต้องเข้าใจไอ้โจ"คนชงเหล้าว่า
 
"ว่าแต่มึงเหอะไปป์ วันนี้จะชงแต่เหล้าไม่ไปหาสาวหรอ"เพื่อนที่นั่งติดฟรานเชสกล่าวขึ้นมาบ้าง
 
"กูกำลังทำหน้าที่คนชงที่ดีให้ไอ้เอ๋ออยู่ไม่เห็นหรอวะไอ้พัน"ไปป์บอก ฟรานเชสหันไปมองไปป์ทันทีพลางรู้สึกว่าตัวเองดื่มไม่หยุดตั้งแต่แก้วแรกหมดไป
 
"กูชงดีแค่ไหน ไอ้เอ๋อกินไม่หยุด"ไปป์ยักคิ้วแต่พอเห็นสายตาของชายที่เขากล่าวถึงกำลังมองมาก็ชะงักไปทันที
 
"ไอ้เอ๋อ ตามึงสวยว่ะ กูเพิ่งเห็น"เมื่อมีคนกล่าวขึ้นมา เพื่อนอีกสองคนที่เหลือก็หันมามองคนข้างตัวโดยอัตโนมัติ
 
"เชี่ย! ตามึงสีฟ้าหรอวะ"พันพูดขึ้นอย่างตกใจ ดวงตาแทบจะจ้องทะลุเข้าไปในตาอีกคน
 
"ไหนวะ! เห้ย!จริงด้วย โคตรสวยเลยว่ะ"โจจับหน้าฟรานเชสให้หันมาบ้างแล้วก็ต้องตกใจไปเหมือนกัน
 
ร่างโปร่งสะบัดหน้าหนีจากมือของเพื่อนร่วมงานแล้วก้มหน้าก้มตาดื่มต่อไปอย่างไม่สนใจ
 
"ไอ้เอ๋อเขินว่ะ ฮ่าๆๆ"ไปป์หัวเราะ มองคนที่แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจกับคำพูดเพื่อนแล้วดื่มต่อ 
 
"หึหึ"เสียงหัวเราะของโจที่ดังขึ้นข้างหูทำเอาฟรานเชสรู้สึกขนลุกทันที
 
"ขอโทษนะคะ"ทันใดนั้นเสียงหญิงสาวนุ่งสั้นคนหนึ่งก็เอ่ยขัดจังหวะ ชายหนุ่มสามคนหันไปมองทันที
 
"คือ คุณชื่ออะไรหรอคะ"หล่อนเข้ามาถามโจอย่างยิ้มแย้มและนั่งลงข้างๆอย่างไม่รอคำเชิญ
 
"โจครับ"และแน่นอนว่าชายหนุ่มก็ไม่เล่นตัว
 
"สนใจไปเต้นกันไหมคะ"หล่อนเข้าประเด็นทันที 
 
"กับคนสวยๆอย่างคุณก็โอเคครับ"แล้วทั้งสองก็เดินจากไปอย่างง่ายดาย ฟรานเชสคิดในใจว่า มีผู้หญิงแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ ไม่มีความรักนวลสงวนตัวเอาเสียเลย
 
"อ่า ไอ้โจโดนเกี่ยวไปซะละ กูก็ไปหามั่งดีกว่า"พันพูดก่อนขอทางไปป์ออกไป
 
เมื่อเหลือแค่สองคนอยู่ที่โต๊ะ ฟรานเชสยังคงดื่มเหล้าไม่หยุดในขณะที่ไปป์ก็ชงให้เรื่อยๆ ชายหนุ่มที่ทำหน้าที่เป็นคนชงเหล้าไม่ได้เสียดายอะไรที่ไม่ได้ออกไปหาสาว เพราะเขาเลือกที่จะเป็นคนทำหน้าที่นี้เอง 
 
...มอมเหล้า
 
ที่พวกเขาพาฟรานเชสมาวันนี้ไม่ได้เห็นว่าเป็นเพื่อนและต้องการชวนมาเที่ยว มาคลายทุกข์อะไรอย่างที่โจพูดกับเจ้าตัวอยู่แล้ว พวกเขาแค่ไม่ชอบขี้หน้าคนเอ๋อๆที่ดันทำงานเก่งกว่าและดีกว่าก็เท่านั้นเองแน่นอนว่าเรื่องแฟนของหัวหน้าพวกเขาก็เป็นคนบอกเธอเองว่าให้โทรไปขอความช่วยเหลือจากคนๆนี้และก็ตามไปถ่ายรูปตอนกำลังเข้าโรงแรมส่งให้หัวหน้าซะ
 
ดูเหมือนแผนแรกของพวกเขาจะไปได้สวยเมื่อเพื่อนร่วมงานเอ๋อๆคนนี้โดนลากตัวเข้าไปซ้อมจนเลือดกลบปาก บอกได้ถึงความโมโหของหัวหน้าแผนกและวันนี้พวกเขาก็เตรียมตัวกันมาเรียบร้อย ให้เขาเป็นคนทำหน้าที่ชงเหล้าส่วนคนอื่นๆให้ไปหาสาวปกติเพื่อที่จะได้ไม่เป็นที่สงสัยและดูจะได้ผลดีเสียด้วยเมื่อร่างโปร่งดื่มเอาๆอย่างไม่ต้องมีใครบังคับ 
 
คนมันเพิ่งจะมีเรื่องมาก็คงอยากจะดื่มเป็นธรรมดา...
 
ฟรานเชสไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว รู้แค่ว่าคนในผับตอนนี้กำลังหนาแน่นมากจนเดาได้ว่าอาจจะอยู่ในช่วงเที่ยงคืน เขารู้สึกว่าเพราะเรื่องที่โดนเข้าใจผิดจนโดนซ้อม เรื่องกริยาแปลกๆที่หัวหน้าอ่อนโยนต่อเขา เรื่องชายที่เป็นเลขาของประธานบริษัทที่มาเฝ้าและท่านประธานบริษัทที่ดูเหมือนจะไม่ไว้ใจเขามันทำให้เขาคิดวนไปวนมาในหัวไม่จบสิ้นโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าดื่มเหล้าหมดไปกี่ขวดแล้ว
 
ร่างโปร่งชะงักเมื่อตัวเขาเริ่มรู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูกมือเรียววางแก้วเหล้าลง นวดขมับตัวเองเล็กน้อย
 
“ปวดหัวหรอวะไอ้เอ๋อ แกเล่นดื่มเอาๆแบบนี้พรุ่งนี้จะไปทำงานไม่ไหวเอานา”ไปป์ว่า อันที่จริงนั่นแหละเป็นสิ่งที่เขาต้องการ หลอกล่อให้คนตรงหน้าดื่มเหล้าจนคอพับแล้วปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ แน่นอนว่าพรุ่งนี้มันจะต้องมาทำงานไม่ไหวและจะต้องโดนหัวหน้าโมโหอีกแน่นอน หึหึ ดีแล้ว...จะได้ไม่คิดว่ามันเป็นคนดีไปเสียทุกอย่าง
 
ฟรานเชสพิงพนักอย่างหมดแรง เขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาหลังจากดื่มมาได้หลายชั่วโมง ดวงตาสีฟ้าปิดลงเพื่อพักผ่อน ร่างกายเขารู้สึกอยากจะหลับเต็มทน ทางด้านชายหนุ่มที่ทำหน้าที่ชงเหล้าพอเห็นว่าเป้าหมายได้หลับไปเป็นที่เรียบร้อยก็ส่งสัญญาณบอกอีกสามคนที่หายออกจากโต๊ะไปกว่าสามชั่วโมงให้กลับมา
 
เมฆ โจ และพันเดินเข้ามาที่โต๊ะ พวกเขาไปหาสาวก็จริงแต่วันนี้ไม่ได้จริงจังมากเพราะมีจุดประสงค์อื่นที่สำคัญกว่าต้องทำ เมื่อขายหนุ่มทั้งสามเห็นว่าคนที่สวมผ้าปิดปากหลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ยิ้มขึ้นอย่างถูกใจ
 
“ทำได้ดีมากไอ้ไปป์”เมฆว่า คนถูกชมยิ้มสนุก
 
“แน่นอน ฉันแค่ชงแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่หมอนี่มันไม่รู้ตัวหรอก”ชายหนุ่มตอบ
 
“แล้วจะเอายังไงต่อวะ”พันถาม มองคนที่หลับไม่รู้เรื่องราว
 
“ไหนๆมันก็หลับไปแล้วขอหน่อยเหอะว่ะ กูอยากเห็นหน้ามันมานานแล้ว”โจเอ่ย นั่งลงข้างๆฟรานเชส
 
“เออๆลองเอาผ้ามันออกดิ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะใส่ไว้ทำไม”ไปป์สนับสนุน เมฆและพันนั่งลงที่โซฟา จับจ้องไปยังมือของโจที่กำลังค่อยๆถอดผ้าปิดปากของคนที่หลับอยู่ออก
 
เมื่อผ้าปิดปากหลุดออกไปทั้งสามก็ต้องมองหน้ากันเองอีกครั้ง คนตรงหน้าพวกเขามีใบหน้าที่ดีมากจริงๆ ขนาดหลับอยู่ยังรู้เลยว่าเป็นคนที่หน้าตาดีแค่ไหน ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
 
“นี่มันหน้าตาดีขนาดนี้เลยหรอวะ”พันถามขึ้นเบาๆมองหน้าไอ้เอ๋อที่เขาเคยเรียก
 
“สวยกว่าผู้หญิงบางคนซะอีกว่ะ”เมฆเอ่ยขึ้นบ้าง ทั้งจมูกที่โด่งเป็นสันและขนตายาวแพหนาช่างลงตัวกับผิวขาวๆและใบหน้าที่แสนเนียนจริงๆ
 
“มันเป็นคนตะวันตกนี่ ใช่ปะ”โจถามขึ้นหลังจากพินิจพิเคราะห์ใบหน้านั้น
 
“เหมือนจะใช่นะ ถ้าไม่ใช่ก็คงมีเชื้อ ตาสีฟ้าแถมยังขาวขนาดนี้”ไปป์ว่าขึ้น จำได้ลางๆว่าคนตรงหน้ามีชื่อเป็นภาษาอังกฤษแต่เป็นเพราะทุกคนเรียกเขาว่าไอ้เอ๋อจนลืมชื่อจริงๆนั้นไป
 
“ไอ้เหี้ยโจทำอะไรวะ!”พันร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเพื่อนอีกคนที่นั่งติดกับฟรานเชสเอาหน้าลงไปมองใกล้ๆจนแทบจะจูบกัน
 
“อยากจูบว่ะ”โจเอ่ยขึ้นอย่างไม่ปิดบัง
 
“มึงเป็นเกย์หรอสัด กูเพิ่งรู้”พันบ่น เขาเห็นเพื่อนคนนี้ควงผู้หญิงตลอดไม่นึกมาก่อนว่าจะมีรสนิยมแบบนี้ด้วย
 
“กูไม่ได้เป็น แต่เห็นหน้ามันแล้วอยาก”โจปฏิเสธ เขาไม่ได้ชอบผู้ชายและไม่เคยชอบผู้ชายแต่พอเห็นหน้าตาของฟรานเชสก็อดไม่ได้จริงๆ
 
“พอเลยๆ พวกเราไม่ได้มอมเหล้ามันเพื่อมาทำแบบนี้นะเว้ย รีบไปกันเหอะเดี๋ยวมันรู้ตัวซะก่อน แผนที่วางมาจะล่มไม่เป็นท่า”พันรีบลากเพื่อนออกมาทันที โจแอบทำหน้าเสียดายเล็กน้อยแต่ก็ต้องยอมปล่อยไป และแล้วชายหนุ่มทั้งสี่คนเดินออกไปนอกร้านด้วยความรวดเร็ว ทิ้งร่างโปร่งให้หลับอยู่แบบนั้นคนเดียว
 
- - - - - - - - - - - - - -
 
“ผมมาแล้วครับนายท่าน”แอนโทนินเอ่ยขึ้น หลังจากที่เขาส่งฟรานเชสที่หน้าบริษัทเลโอก็โทรมาบอกว่ามีงานด่วนให้รีบไปจัดการก่อนที่จะมาหานายท่าน แต่งานด่วนนั้นก็กินเวลานานไปหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงก็เที่ยงคืนเสียแล้ว
 
“วันนี้คนเยอะจังนะครับ”ชายหนุ่มเลขาอารมณ์ดีพูดต่อ มองไปภายในยังผับที่มีคนอัดแน่นเต็ม
 
ผับชื่อดังไม่ไกลจากบริษัทเป็นหนึ่งในธุรกิจของนายท่านของเขาซึ่งโดยปกตินายท่านจะมาตรวจงานเองแทบทุกวันแต่ถ้าหากวันไหนไม่ว่างก็จะส่งเลโอมาแทนส่วนเขาเป็นพวกฝ่ายเอกสารมากกว่า เรื่องเงิน หรือเรื่องบัญชี เอกสารบุคคลหรือเอกสารทางกฏหมาย เป็นเรื่องที่เขาถนัดมากที่สุด
 
“งานเรียบร้อยดีไหม แอนโทนิน”ท่านประธานบริษัทพูดขึ้น ดวงตาคมมองไปยังลูกน้องที่เพิ่งมา
 
“เรียบร้อยดีทุกอย่างครับนายท่าน”คนถูกถามตอบอย่างสำรวม
 
“วันนี้นายท่านจะกลับเลยหรือเปล่าครับ”เลโอถามขึ้นบ้างเมื่องานทุกอย่างและการตรวจผับก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว
 
“อืม”คนเป็นเจ้านายตอบตกลงในลำคอ เลขาหนุ่มทั้งสองเดินนำออกไปทันที แต่เมื่อกำลังจะออกนอกร้านสายตาของเลโอเหลือบไปเห็นใครบางคนเข้าจึงสะกิดคู่หูให้ดู
 
“นั่นมันคนที่นายเฝ้าที่บริษัทหรือเปล่า”แอนโทนินมองไปตามนิ้วของเพื่อนและเห็นฟรานเชสกำลังนั่งหลับอยู่
 
“ใช่ โอ้ ไม่นึกว่าจะมาเที่ยวที่นี่นะ”ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อย ทั้งสองคงลืมไปว่าเดินนำใครอยู่ เมื่อเลขาทั้งสองหยุดเดินคนที่เดินตามหลังมาก็เลยต้องหยุดเดินไปด้วย
 
“มีอะไร”เสียงเข้มตวัดถาม
 
“ขออภัยครับนายท่าน แต่นั่น คนที่นายท่านให้ผมเฝ้าที่บริษัทไงครับ”แอนโทนินชี้ให้นายท่านของเขาดูด้วย สายตาคมมองไปและไปสบกับร่างโปร่งที่นั่งหลับอยู่คนเดียว
 
“ตามมาถึงนี่เชียวหรือ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ
 
“เขาคงไม่ได้มีเจตนาร้ายหรอกครับ เพื่อนเขาคงพามาที่นี่”แอนโทนินแก้ตัวแทน คงเพราะภาพลักษณ์ที่ยังดูซื่อๆของ ฟรานเชสติดอยู่ในหัวสมองของเขาทำให้เขาค่อนข้างปักใจเชื่อว่าฟรานเชสคงไม่ใช่คนที่คิดร้ายต่อบริษัทหรือแก๊ง
 
“แล้วไหนล่ะเพื่อน”เมื่อได้ยินเจ้านายตัวเองถามอย่างนั้นก็แปลกใจไปด้วย ฟรานเชสหลับอยู่คนเดียวโดยไร้วี่แววคนรู้จักแต่บนโต๊ะที่มีแก้วเหล้าวางไว้สี่ใบก็พอจะรู้ได้ว่ามากับเพื่อนจริงๆ แล้วเพื่อนหายไปไหนกันหมด?
 
“เอ่อ...นั่นสิครับ”แอนโทนินไม่รู้จะตอบอย่างไร
 
“โดนทิ้งแล้วมั้ง”เลโอกล่าวขึ้นบ้าง ในใจเขาก็สงสัยเหมือนกันแอนโทนินนั่นแหละ แก้วเหล้ามีสี่ใบแต่คนนั่งอยู่มีคนเดียว
 
ในขณะที่เลขาทั้งสองพูดไปต่างๆนาๆในใจคนเป็นหัวหน้ากลับคิดไม่ไว้ใจอย่างแรง คนที่อยู่ดึกที่บริษัทแถมยังตามมาถึงที่ผับ อาจจะมีอะไรไม่น่าไว้วางใจอยู่ก็เป็นได้ ใจหนึ่งอยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนแต่อีกใจก็บอกว่าปล่อยให้คนๆนั้นอยู่ในผับของเขาไม่ได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่หลับนั่นหลับจริงหรือแกล้งหลับเพื่อรอเวลาที่เขาจะออกไปเพื่อจะได้ทำอะไรบางอย่าง
 
“ไปเอาตัวมันมา”ในที่สุดก็เอ่ยคำสั่งไปอย่างนั้น เลขาทั้งสองหันมามองอย่างตกใจทันที
 
“อะไรนะครับ”แอนโทนินถามอย่างไม่เชื่อหู คนอย่างนายท่านไม่สนใจใครเสียด้วยซ้ำอยู่ดีๆบอกให้ไปเอาพนักงานบริษัทคนหนึ่งกลับมาด้วยเนี่ยนะ
 
“ฉันไม่ไว้ใจ”เมื่อนายท่านว่าแบบนั้นเลโอกับแอนโทนินก็พอจะเข้าใจทันที
 
“แล้วจะให้พาเขาไปไว้ที่ไหนล่ะครับ”เป็นคำถามที่ดี เอาตัวมาแล้วจะพาไปไว้ไหน? บ้านก็ไม่รู้ แถมยังหลับไปแล้วอีกต่างหาก จะพากลับคฤหาสน์ก็ยิ่งไม่สมควร ถ้าเป็นคนคิดไม่ดีจริงๆการพาไปที่ส่วนตัวเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างยิ่ง
 
“ไปคอนโดฉัน”
 
- - - - - - - - - - - - -
 
เมื่อมาถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง เลโอค่อยๆหิ้วปีกคนเมาหลับตามนายท่านขึ้นไปยังด้านบนโดยให้แอนโทนินรออยู่ที่รถ เมื่อมาถึงห้องที่อยู่ชั้นบนสุดนายท่านก็สั่งให้เขาวางคนเมาไว้ที่โซฟา
 
“แล้ว...”
 
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง”เลโอพยักหน้ารับคำ ถึงจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวที่นายท่านพาผู้ชายที่รู้จักไม่ถึงหกชั่วโมงมานอนที่คอนโดแต่ก็ถามอะไรออกไปไม่ได้
 
“ถ้าอย่างนั้น ผมกลับก่อนนะครับ”คนเป็นหัวหน้าพยักหน้า แล้วเลขาเขาก็เดินออกไป
 
ชายหนุ่มหันกลับมามองคนบนโซฟาอีกรอบหนึ่ง อยากจะต่อยหน้าตัวเองแรงๆสักครั้ง ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะไปสนใจพนักงานบริษัทคนหนึ่งทำไม อันที่จริงแล้วถ้าเป็นคนที่คิดร้ายค่อยไปตามเก็บทีหลับก็ได้แต่ถ้าไม่ได้เป็นฝ่ายนั้นจะไม่ตกใจแย่หรือ ไม่รู้ตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้ตัดสินใจพาชายหนุ่มคนนี้กลับมาถึงคอนโดตัวเอง
 
ร่างสูงเดินเข้าไปหาคนที่หลับไม่รู้เรื่อง มือใหญ่เกลี่ยผมที่ปรกอยู่ออกน้อยๆ
 
...หน้าตาดี....
 
นั่นเป็นสิ่งที่เขาคิด และไม่รู้ว่าอะไรดลใจอีก ทำให้มือเขาเอื้อมไปถอดแว่นอีกฝ่ายออกเพราะกลัวจะนอนไม่สบาย ทั้งๆที่อีกฝ่ายเป็นคนที่เขาไม่ไว้ใจแท้ๆ ร่างสูงตัดสินใจนั่งลงที่ข้างๆหัวคนที่กำลังหลับ ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองสมควรจะทำอะไรต่อ ถ้าไปอาบน้ำ ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายคลาดสายตาเพราะไม่ไว้ใจ แต่ถ้าจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่สมควรอีกเหมือนกัน ในขณะที่กำลังชั่งใจอยู่คนที่หลับอยู่ก็ดันขยับตัวตื่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น
 
“อือ”เสียงครางเบาๆบ่งบอกได้ถึงอาการไม่สบายตัวนัก ดวงตาสีฟ้าปรือขึ้น ถึงจะมีความปวดหัวอยู่มากแต่ก็รู้สึกถึงความแปลก ยิ่งลืมตาเต็มที่แล้วเห็นหน้าใครบางคนกำลังก้มมองในระยะประชิดอยู่ยิ่งแปลกใจ
 
“ท่านประธาน?”ฟรานเชสเอ่ยเบาๆ เขารู้สึกหนาวแปลกๆเหมือนจะมีไข้ ไม่น่าไปดื่มเหล้าเลยจริงๆ
 
“หืม? รู้จักฉันด้วยหรือ”ร่างสูงเอ่ยถามอยากแปลกใจ เขาจำได้ว่าเขาเพิ่งเคยเห็นพนักงานคนนี้ชัดๆก็ที่ผับและอีกฝ่ายก็ไม่น่าจะเคยเห็นเขาด้วยเหมือนกันเพราะเขาไม่เคยไปยุ่งกับพนักงานระดับล่าง
 
“รูปคุณอยู่บนบอร์ดชั้นล่างของบริษัทนี่ครับ”ฟรานเชสตอบค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งอย่างไม่มั่นคง แต่ในใจของคนได้รับคำตอบกำลังคิดอยู่ว่าพนักงานคนนี้มีความจำดีจริงๆ
 
“ท่านครับแว่นผมอยู่ไหน”ฟรานเชสเอ่ยถาม ตอนนี้เขามองทุกอย่างเบลอไปหมดไม่รู้อะไรเป็นอะไร ร่างสูงเมื่อได้ยินก็หยิบแว่นส่งให้ ฟรานเชสบอกขอบคุณเบาๆ
 
“ทำไมผม...”ฟรานเชสเอ่ย มองไปรอบตัวในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
 
“คอนโดฉันเอง”เสียงเข้มตอบเขากำลังสังเกตอาการคนตรงหน้าว่ามีอะไรผิดปกติหรือน่าสงสัยหรือไม่
 
“ผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรครับ แล้วเพื่อนๆ...”ฟรานเชสหันมาถามพลางนึกย้อนไปว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากตัวเองดื่มเหล้าเยอะจนหลับไปแล้วหลังจากนั้นก็มาโผล่อยู่ที่นี่
 
“พวกเขาคงทิ้งนาย”ร่างสูงตอบอย่างไม่ปิดบังทำเอาฟรานเชสอึ้งไปเล็กน้อย จริงๆร่างโปร่งก็รู้สึกแปลกใจที่คนพวกนั้นชวนเขาไปเที่ยว เหตุผลมันคงเป็นเพราะแบบนี้เองสินะ ตั้งใจให้เขาดื่มเหล้าเยอะจนหลับไปแล้วทิ้งไว้ที่นั่น
 
“ขอบคุณมากนะครับที่พาผมออกมา แต่ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน”ร่างโปร่งเอ่ยอย่างสุภาพแล้วลุกขึ้น แต่ขาเขากลับอ่อนยวบและโลกเหมือนจะหมุนเคว้งทันทีที่ยืนขึ้น
 
ร่างสูงมองดูคนตรงหน้าทรุดลงอย่างตกใจเล็กๆ จริงๆก็สงสัยอยู่ว่าดื่มไปขนาดนั้นยังจะกลับบ้านไหวอีกหรือและก็ได้เห็นแล้วว่า ไม่ไหว
 
“นอนที่นี่ไป พรุ่งนี้ค่อยกลับ”ฟรานเชสหันกลับมาตกใจกับคำพูดนั่นทันที ท่านประธานบริษัทให้เขาค้างที่คอนโด? อะไรจะเป็นคนที่ใจดีขนาดนั้น
 
“ผมไม่อยากรบกวน ไม่เป็นไรหรอกครับ”ร่างโปร่งปฏิเสธพยายามลุกขึ้นอีกรอบแต่ก็ไม่เป็นผล
 
“อย่าดื้อได้ไหม บอกให้นอนก็นอน”เมื่อคำพูดเด็ดขาดที่มาพร้อมน้ำเสียงติดรำคาญเอ่ยขึ้นฟรานเชสก็ยอมนั่งลงที่โซฟาแต่โดยดีทันที
 
“ครับ...”ร่างโปร่งพยักหน้าตอบรับเสียงแผ่ว ในใจคิดว่าหากขัดใจมากๆเขาอาจจะตกงานก็ได้
 
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมแล้ว ร่างสูงก็ลุกขึ้นแล้วเดินเพื่อที่จะเข้าห้องนอนไปอาบน้ำ แต่ก็ไม่วายหันมาขู่
 
“ฉันจะไปอาบน้ำ ถ้าเกิดว่าฉันกลับมาไม่เห็นนายนั่งอยู่ตรงนั้นล่ะก็ เจอดีแน่ แล้วก็อย่าคิดจะมาขโมยอะไรในนี้มันไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์หรอก”
 
เมื่อร่างสูงจากไปฟรานเชสก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ นี่ท่านประธานยังกลัวว่าเขาจะขโมยของอยู่อีกหรือ ร่างโปร่งเมื่อไม่มีอะไรทำรวมถึงอาการปวดหัวที่เริ่มหนักขึ้นและอาการปวดท้องกับหลังที่โดนซ้อมมาเมื่อตอนเช้าเข้ามารุมอย่างหนักทำให้เขาต้องล้มตัวลงนอนยาวที่โซฟาอีกรอบหนึ่ง ในใจก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไปพลางๆ
 
วันนี้เป็นวันที่เขาเจออะไรมากมายจริงๆ ทั้งโดนซ้อม โดนสงสัย ถูกชวนไปดื่มเหล้าแต่ก็โดนทิ้งแถมพอตื่นมาดันมาโผล่ในห้องคอนโดของประธานบริษัทซึ่งแสดงท่าทีไม่ไว้ใจเขาอย่างแรงอีก เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าในเมื่อไม่ไว้ใจเขานักหนาแล้วจะพาเขามาที่คอนโดทำไม
 
ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าท่าน ‘คริสตอฟ แบร์ลิออส’ ต้องการอะไร
 
- - - - - - - - - - - - -
 
เมื่อชายหนุ่มร่างสูงผู้เป็นประธานบริษัทอาบน้ำเสร็จเขาก็เดินออกไปเพื่อที่จะมาดูคนน่าสงสัย แต่เมื่อออกมากลับพบว่าอีกฝ่ายหลับไปเสียแล้ว ชายหนุ่มยกยิ้มที่แสนหายากขึ้นเล็กๆที่มุมปากเพราะใบหน้าของอีกฝ่ายยามหลับช่างดูไร้เดียงสาเสียจริง
 
คริสตอฟยืนชั่งใจอยู่นานว่าเขาจะทำอย่างไรกับคนๆนี้ สุดท้ายก็คิดว่าหากปล่อยให้นอนตรงนี้ตอนกลางคืนอาจตื่นมาทำอะไรที่เขาไม่รู้ก็ได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจค่อยๆช้อนตัวคนที่กำลังหลับอยู่ขึ้นในอ้อมแขนและพาเข้าไปนอนบนเตียงในห้องนอนกับเขาทันที
 
จริงอยู่ที่ฟรานเชสนับเป็นผู้ชายที่สูงแต่ถ้ามาเทียบกับส่วนสูงร้อยเก้าสิบสองของเขาอีกฝ่ายก็เตี้ยกว่ามากอยู่ทีเดียว คริสตอฟมองคนที่หลับอยู่ข้างๆเขาแล้วถอดแว่นออกให้อีกครั้ง ชายหนุ่มห่มผ้าให้อีกฝ่ายอย่างเบามือแล้วค่อยๆล้มตัวลงนอนตาม
 
- - - - - - - - - - - -