ป่วนรักวิญญาณข้ามภพ

คำตอบของอีกฝ่ายทำให้เกาจงอึ้งอยู่พักใหญ่     เพราะแม้ว่าตัวเขาจะไม่เคยมีใจรักภรรยาของเขามาก่อน           แต่ก็ไม่ได้เกลียดชังถึงขนาดอยากให้ตาย              เพราะหลิงเซียงภรรยาของเขานั้น          ก็ไม่ได้ทำสิ่งใดผิด จากเดิมที่เขาคิดกับนางในแง่ร้าย       ว่านางแต่งกับเขาเพราะความมั่งคั่ง  แต่จากที่ได้รู้จักนิสัยของนางก็รับรู้ได้ว่านางเป็นคนหัวอ่อน   ไม่มีปากมีเสียงเขาจึงคิดว่านางคงถูกบังคับจากบิดามารดาของนาง      แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้มีใจรักนางและยังรู้สึกโกรธเคืองบิดามารดาของเขาที่จับเขาแต่งงาน       จึงพาลไปลงกับ  หลิงเซียงทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่านางไม่ได้ทำสิ่งใดผิด   และคิดไม่ถึงว่าสิ่งที่เขาทำจะทำให้นางเจ็บช้ำจนตาย       เกาจงรู้สึกผิดต่อหลิงเซียงจนนิ่งไป       ทรงกลดที่จ้องมองปฏิกิริยาของเกาจงอยู่ ก็นึกรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่           นั่งกอดอกยิ้มที่มุมปากตามบุคลิกประจำตัวที่ติดมาแต่เดิม ส่งเสียงเรื่อยเฉื่อยแซวออกไป          "รู้สึกผิดขึ้นมาหรือไงแต่เสียใจด้วยนะ   นายไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้วล่ะ  ความจริงฉันกับนายมันก็เป็นผู้ชายประเภทเดียวกันนั่นแหละ  ชอบทำตัวเจ้าชู้จีบสาวไปทั่ว                             แต่ฉันน่ะยังเป็นหนุ่มโสดจะเจ้าชู้ไปบ้างก็ไม่เห็นแปลก        แต่นายมีเมียอยู่แล้วทั้งคน และจากที่ฉันลองส่องกระจกดูเมียนายก็สวยใช้ได้เลยนี่     หรือเมียน้อยของนายแจ่มกว่าวะ    ชักอยากเห็นเป็นบุญตาซะแล้วว่ะ"

เกาจงที่กำลังนิ่งไปนานได้ยินเสียงเอ่ยปากแซวของอีกฝ่าย        ก็สลัดความรู้สึกผิดทิ้งไป     แล้วก็คิดไปว่าจริงอย่างที่อีกฝ่ายกล่าว           ถึงจะรู้สึกผิดอย่างไรเขาก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว            หันมาจ้องหน้าอีกฝ่ายพบว่ามีบุคลิกแจ่มใส  หน้าเป็น                                    รอยยิ้มที่ริมฝีปากดูร้ายกาจแววตาเป็นประกาย            ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้รู้สึกชื่นชอบบุคลิกของอีกฝ่าย                           เขารู้สึกว่าเพียงแค่มองรอยยิ้มที่เหมือนกับไม่อานาทรร้อนใจอะไรแล้ว                                      กลับทำให้คลายความหมองใจไปได้                   และก็ให้รู้สึกหมั่นใส้อีกฝ่ายจนอยากแกล้งขึ้นมา  จึงเอ่ยปากแซวกลับไปบ้าง                             "หึ  น่าขันนัก  เจ้าเป็นชายแต่ต้องมาอยู่ในร่างของหญิงสาว               เป็นข้าคงไม่มาใจเย็นอย่างนี้แน่"       ทรงกลดไม่ได้รู้สึกร้อนใจอะไรกับคำพูดของอีกฝ่าย                 "เฮอะคิดว่าฉันจะสนใจหรือไงฉันก็คือฉัน             การที่ฉันต้องมาอยู่ในร่างของเมียนาย มันเป็นความคิดของท่านเจ้านรกที่อยากลงโทษฉัน             เพราะว่าตอนอยู่ที่โลกของฉันน่ะ  ฉันทำตัวตามประสาหนุ่มโสด     จีบสาวและมีความสัมพันธ์กับสาวๆมากหน้าหลายตา        ก็ผู้หญิงพวกนั้นเองก็ทอดสะพานให้ฉันเพราะอยากจับฉันด้วยนี่หว่า       ฉันก็เลยจัดให้          แล้วพอจับฉันไม่ได้ก็เสียใจ พอตายแล้วดันร้องเรียนกับท่านเจ้านรก                     จนฉันต้องถูกลงโทษให้วิญญาณเข้ามาอยู่ในร่างเมียของนาย                 แต่ฉันไม่เดือดร้อนหรอกออกจะสบายด้วยซ้ำเพราะพอเป็นผู้หญิง         มันก็เข้าใกล้ผู้หญิงได้ง่ายกว่าเป็นผู้ชายอีก   แล้วฉันไม่มีไอ้นั่นของผู้ชาย  เพราะฉะนั้นถ้าฉันจะไปเกาะแกะกับสาวไหนก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย     ที่จะเสียดายอยู่หน่อยก็ตรงที่    พอไม่มีอาวุธ         ความสุขในขณะสุดยอดในแบบของผู้ชายมันหายไปเนี่ยสิ       แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันหรอก"      

เกาจงที่ได้ฟังความคิดของอีกฝ่ายรู้สึกชอบใจ           กับความคิดในแง่ดีของอีกฝ่ายที่แม้ว่าจะถูกลงโทษแบบนี้แล้ว          ก็ยังไม่ได้มีความรู้สึกสำนึกเลยแม้แต่น้อยนั่นทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากแกล้งขึ้นมา     เกาจงเดินเข้ามาหาทรงกลด              นั่งลงบนเตียงพร้อมกับนำแขนของตัวเองโอบกอดอีกฝ่าย       ก่อนที่จะกล่าวหยอกล้อขึ้นว่า       "แม้ว่าเจ้าจะเป็นชายแต่ในเมื่อเจ้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียงภรรยาของข้า                 ข้าก็จะถือว่าเจ้าคือภรรยาของข้า การที่เจ้าเคยมีความสุขในฐานะของชายหนุ่มคนหนึ่งมาแล้ว          ตอนนี้เจ้ามาอยู่ในร่างภรรยาของข้า                  นับเป็นโชคดีของเจ้าที่จะได้สัมผัสกับความรู้สึกในแบบหญิงสาวที่ได้ร่วมรักกับชายหนุ่มดูบ้าง        ซึ่งข้าจะเป็นคนมอบความสุขนั้นให้เจ้าเอง"