ป่วนรักวิญญาณข้ามภพ

ทรงกลดที่อยู่ในอ้อมกอดของเกาจง      สะบัดตัวอย่างแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย          และทำสีหน้าท่าทางเบ้ปากกระอักกระอ่วนจนทำให้เกาจงคนที่หวังอยากแกล้งให้ใบหน้า ที่เหมือนกับจะไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องใดของคนตรงหน้ามีปฏิกิริยาตอบสนองในแบบอื่นดูบ้าง      รู้สึกสมใจและสนุกจนต้องยิ้มและหัวเราะลั่น  "ฮ่าๆๆ"      ทรงกลดส่งเสียงเอ็ดกลับไปพร้อมทำสีหน้าขยะแขยงสุดฤิทธ์           "พูดอะไรออกมาน่ะไอ้บ้าเอ้ย       น่าขนลุกชะมัดอยากเล่นอะไรแบบนี้ ก็ไปเล่นกับเมียน้อยตัวเองสิวะ           แล้วนายน่ะยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ      ฉันถามชื่อของนายไม่ใช่เหรอ  ฉันแนะนำตัวของฉันแล้วนะ"    

เกาจงยังคงเอาแขนที่พึ่งถูกสลัดทิ้งของเขา              สวมกอดร่างบางอีกหน      พร้อมกับตอบคำถามแบบยิ้มๆ              "ข้าแซ่ฉางนามว่าเกาจงเป็นบุตรของคหบดีที่มั่งคั่งที่สุดของเมืองนี้                   แล้วที่เจ้าบอกให้ข้าไปทำเยี่ยงนี้กับอนุของข้า                  เจ้าคงลืมไปแล้วใช่หรือไม่ว่าร่างที่เจ้าอยู่ในตอนนี้          เป็นร่างของหลิงเซียงภรรยาของข้านะ                    ข้าก็มีสิทธิ์จะทำอย่างนี้กับภรรยาตัวเองไม่ใช่หรือ"               "แต่ฉันไม่ใช่เมียของนาย    นายอยากจะไปหว่านเสน่ห์ใส่สาวที่ไหนก็ตามใจของนายเลย  อย่ามายุ่งกับฉันก็แล้วกัน            แล้วถ้าจะให้ดีนะไหนๆนายเองก็ไม่ได้รักเมียของนาย            ที่ชื่อหลิงเซียงอยู่แล้วไม่ใช่หรือ        แล้วตอนนี้เมียนายก็ไม่อยู่แล้ว                มีแต่ฉันซึ่งเป็นผู้ชายเหมือนกับนาย        ทางที่ดีนายเขียนหนังสือหย่าให้ฉันจะดีกว่านะ       รู้สึกว่าที่นี่จะมีวัฒนธรรมที่สามีสามารถหย่าเมียได้ไม่ใช่เหรอ        ฉันกับนายจะได้เป็นอิสระต่อกัน                 นายอยากไปมีผู้หญิงที่ไหนสักกี่คนก็จะได้มีตามใจของนาย  ส่วนฉันจะได้ไปจีบสาวๆที่ชอบของฉันบ้าง"    

เกาจงรับฟังคำกล่าวของร่างบางโดยอดคิดไม่ได้ว่า             ก่อนหน้านี้ที่เขาทำตัวเป็นสามีที่แย่           พาอนุเข้าบ้านและกลั่นแกล้งหยามน้ำใจหลิงเซียงก็เพื่อให้นางทนเขาไม่ได้                 และเมื่อทะเลาะกันเขาจะได้ถือโอกาสหย่าจากนาง       เพราะเขาไม่อยากฝืนทนอยู่กับหญิงที่ไม่ได้รัก     และก็ไม่ต้องการถูกผูกมัดจากพันธะที่ถูกบิดามารดาจับแต่งงาน         แต่ในตอนนี้เขารู้สึกถูกอกถูกใจกับตัวตนของวิญญาณของชายหนุ่มนามว่าทรงกลดที่อยู่ในร่างภรรยาของเขา              

เขาชอบรอยยิ้มที่ดูแสบสันร้ายกาจ   สีหน้าที่ชอบทำหน้าเป็น      และไม่วิตกกังวลกับเรื่องใดโดยง่าย             มองโลกในแง่ดี           และเป็นหนุ่มเจ้้าชู้เจ้าสำราญแบบเดียวกับเขา     และยิ่งพอได้แกล้งให้อีกฝ่ายทำหน้าลำบากใจก็รู้สึกสนุก     ในตอนนี้เขากลับรู้สึกไม่อยากหย่า         เกาจงปฏิเสธการหย่าโดยหาข้ออ้างยกขึ้นมา             "ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก   การแต่งงานนี้เป็นบิดามารดาของข้าบังคับให้แต่ง              ถ้าหย่าได้ง่ายๆข้าคงไม่ต้องลำบากมาทำการหยามน้ำใจหลิงเซียงด้วยการพาอนุเข้าบ้านหรอก         ไหนจะบิดามารดาฝ่ายของนางอีกล่ะ                 การที่เจ้าเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียง                 ถือเป็นโชคดีสำหรับข้านะ      เพราะถ้าให้บิดามารดาของทางฝ่ายข้าและนาง    รู้ว่านางช้ำใจตายเพราะข้าล่ะก็                 ข้าคงถูกตำหนิเอาเรื่องจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายแน่ เรื่องของเจ้านอกจากข้าแล้วไม่มีใครรู้             แล้วในเมื่อเจ้าเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียงแล้ว                     เจ้าก็อยู่กับข้าโดยสวมรอย       เป็นหลิงเซียงไปเลยสิ ถือว่าช่วยข้าหน่อยนะ"     ทรงกลดทำสีหน้าลำบากใจแต่ก็ตอบตกลงในที่สุด               เกาจงแอบลอบยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ข้ออ้างของเขาใช้ได้ผล