[vampire]fangระวังตกหลุมรักยัยแวมไพร์

ฉันเดินเข้าบ้านไปไม่นานฟอร์จูนก็เดินมาตรงหน้าฉัน
''ไม่ไหนมา''
เธอเอ่ยทักฉัน
''เพื่อน''
''จริงเหรอน้องรัก''
ฟอร์จูนพูดไม่นานเอเลนก็โพล่มาด้านหลังฉัน
''ลองพาหนุ่มคนนั้นมาที่นี่สิฉันอาจได้เพื่อนใหม่ก็ได้นะ''
เอเลนพูดพลางหมุนตัวมาข้างหน้าฉัน
''แต่เขาเป็นมนุษย์นะ''
ฟอร์จูนเอ่ย
''นี่มัน173ปีมาแล้วนะ''
เอเลนเถียง
''ได้พรุ่งนี้ฉันจะพาเขามา''
ฉันพูดพลางเดินขึ้นไปชั้นบน  ฉันเดินเข้าไปในห้องก่อนจะแล้วกระโดดออกนอกหน้าต่าง  ฉันวิ่งไปที่บ้านของชาเล็ต  ฉันแหงนหน้ามองไปบนห้องของ        ชาเล็ตก่อนจะปีนเข้าไปในห้องของเขาทางหน้าต่างเป็นโชคคดีของฉันที่ชาเล็ตหลับอยู่  ฉันฉีกกระดาษโน๊ตบนหัวเตียงมาเขียนถึงเขาแล้ววางไว้บนโต๊ะหัวเตียงเหมือนเดิม  ฉันกระโดดออกจากห้องเขา แล้ววิ่งกลับบ้านระหว่างที่ฉันกำลังกลับก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง
 ''ไปไหนมาอีกสาวน้อย...''
ฉันจำเสียงนี้ได้ดี...เสียงของโนรีอาหนึ่งในพวกโนมาเรีย  เหตุการณ์นี้ทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของพ่อ  ฉันหันหลังไปเผชิญหน้ากับพวกโนมาเรีย