[vampire]fangระวังตกหลุมรักยัยแวมไพร์

ฉันเดินเข้าบ้านไปไม่นานฟอร์จูนก็เดินมาตรงหน้าฉัน

''ไม่ไหนมา''

เธอเอ่ยทักฉัน

''เพื่อน''

''จริงเหรอน้องรัก''

ฟอร์จูนพูดไม่นานเอเลนก็โพล่มาด้านหลังฉัน

''ลองพาหนุ่มคนนั้นมาที่นี่สิฉันอาจได้เพื่อนใหม่ก็ได้นะ''

เอเลนพูดพลางหมุนตัวมาข้างหน้าฉัน

''แต่เขาเป็นมนุษย์นะ''

ฟอร์จูนเอ่ย

''นี่มัน173ปีมาแล้วนะ''

เอเลนเถียง

''ได้พรุ่งนี้ฉันจะพาเขามา''

ฉันพูดพลางเดินขึ้นไปชั้นบน  ฉันเดินเข้าไปในห้องก่อนจะแล้วกระโดดออกนอกหน้าต่าง  ฉันวิ่งไปที่บ้านของชาเล็ต  ฉันแหงนหน้ามองไปบนห้องของ        ชาเล็ตก่อนจะปีนเข้าไปในห้องของเขาทางหน้าต่างเป็นโชคคดีของฉันที่ชาเล็ตหลับอยู่  ฉันฉีกกระดาษโน๊ตบนหัวเตียงมาเขียนถึงเขาแล้ววางไว้บนโต๊ะหัวเตียงเหมือนเดิม  ฉันกระโดดออกจากห้องเขา แล้ววิ่งกลับบ้านระหว่างที่ฉันกำลังกลับก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

 ''ไปไหนมาอีกสาวน้อย...''

ฉันจำเสียงนี้ได้ดี...เสียงของโนรีอาหนึ่งในพวกโนมาเรีย  เหตุการณ์นี้ทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของพ่อ  ฉันหันหลังไปเผชิญหน้ากับพวกโนมาเรีย