7Swords

ตอนที่ 20 Snow

ไวท์ฟอร์ทในยามปกตินั้นเป็นเมืองเล็กๆที่ดูวุ่นวาย ทุกคนที่นี่เสียงดังและกระตือรือร้นในการใช้ชีวิต แม้จะต้องเผชิญกับหิมะที่ตกตลอดเกือบทั้งปีพวกผู้ชายหากไม่ฝึกการรบก็จะทำงานใช้แรงต่างๆทั้งหาฟืนล่าสัตว์ตีเหล็ก พวกผู้หญิงก็ถูกเลี้ยงมาให้ทำเป็นทุกอย่างตั้งแต่การขี่ม้าไปจนถึงแรงงาน -- ทุกคนชอบที่ได้ขยับตัวให้เหงื่อออกและชอบกินอาหารแบบร้อนๆชนิดลวกปากได้ยิ่งดี พวกเขามีชีวิตเรียบง่ายและออกจะดิบเถื่อนเสียด้วยซ้ำหากเทียบกับที่ๆไลโอซ่าร์จากมา......

ลอร์ดเบโอวูล์ฟยืนบนกำแพงปราสาทสองแขนวางบนกำแพงโน้มตัวลงมองไปทั่วเมืองเล็กๆนั้น พร้อมกับคำถามในใจว่า อะไรคือดิบเถื่อน อะไรคือเรียบง่าย? พวกเขาต่างมีชีวิตเป็นปกติในตามแบบของพวกเขา ถึงจะต่างจากที่ๆเขาเคยอยู่ แต่ชาวเหนือทุกคนก็ใช้ชีวิตแบบปกติของพวกเขาแบบนี้

ในสภาวะเตรียมเข้าสู่สงคราม สิ่งที่ไลโอซ่าร์คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นสู่สายตา..... ความหวาดกลัว --

พวกผู้ชายและทหาร แม้จะชอบการต่อสู้.... ทว่าพวกเขาไม่ได้ชอบสงคราม..... ภาพเด็กชายที่ถือดาบ ภาพของคนชราที่ใช้แรงงานเพื่อเตรียมเข้าสู่สงคราม...... ภาพแม่ที่กอดลูกสาว ภาพชายที่กอดภรรยาท้องแก่ของเขาหน้าบ้านก่อนออกมาเตรียมสงคราม.....

ภาพเหล่านี้บาดใจไลโอซ่าร์เหลือเกิน

เขามั่นใจว่า..... หากลิมพาเนียอยู่ตรงนี้ เธอก็คงพูดให้กำลังใจเขาอย่างแน่นอน เธอคงจะแตะไหล่และบอกให้ฟังเสียงของผู้คนที่อึกทึกยิ่งกว่าเคยของไวท์ฟอร์ท เสียงที่เอะอะกว่าเดิม -- เสียงที่ดังยิ่งกว่าเดิม…..

เสียงที่บ่งบอกว่าทุกคนพร้อมที่จะต่อสู้ พร้อมที่จะปกป้องบ้านเกิดเมืองนอน ต่อสู้เพื่ออนาคตของไวท์ฟอร์ท.....

พวกเราจะต่อสู้เพื่อป้องกันตัว......

ใช่..... – ภรรยาของเขาคงจะบอกแบบนั้น.....

เพียงแต่ภรรยาของเขาไม่อยู่ใกล้กันกับเขาอีกแล้ว......

ไลโอซ่าร์ยืดตัวขึ้น เขาโหนโซ่และรูดมันลงมา เมื่อถึงพื้นเขาก็กระชับเสื้อคลุมหมาป่าก่อนจะย่ำเท้าผ่านหิมะเย็นเยียบที่สูงท่วมข้อเท้าเข้าไปในเมือง

ลอร์ดเบโอวูล์ฟเดินมองรอบๆบริเวณในเมือง ไวท์ฟอร์ทเอะอะเสียงดังกว่าในอดีต.... หรืออาจจะเป็นเพราะในอดีตเขาไม่ได้ตั้งใจฟังมากเท่านี้ก็เป็นได้.....

ชาวเมือง เมื่อเห็นเขาก็รี่เข้ามา ไลโอซ่าร์คาดไว้ว่า พวกเขาคงจะมาถามว่า พวกเขาจะรอดจากสงครามครั้งนี้ไปได้หรือเปล่า ลูกหลานหรือญาติๆของพวกเขาจะไม่ตายใช่มั้ย? หรือว่าเราจะอยู่ในภาวะสงครามไปอีกเท่าไหร่

แต่เขาคิดผิด --

ต่างคนต่างเดินเข้ามารายงานถึงความพร้อมในด้านการเตรียมตัวเพื่อจะเข้าสู้สงคราม.....

“ลอร์ดเบโอวูล์ฟ -- ท่อลำเลียงพร้อมแล้วขอรับ”

“ลอร์ดเบโอวูล์ฟคะ -- เสบียงเราเหลือเฟือให้คนทั้งเมืองกินได้เป็นสองสามเดือนเลยค่ะ”

“ลอร์ดเบโอวูล์ฟ -- เราแลกสิ้นค้าจำพวกเหล็กกับเสบียงมาได้เพียงพอเลยเราจะเก็บเสบียงทั้งหมดไว้ในปราสาทนะขอรับ!!”

“ลอร์ดเบโอวูล์ฟ -- ชาวบ้านนอกเขตก็จะมาเข้ากับพวกเราด้วย อีกราวร้อยคนครับ!!”

“ลอร์ดเบโอวูล์ฟ -- เราจะต่อสู้ร่วมกับท่าน”

หลากหลายผู้คนที่เข้ามาพูดให้กำลังใจและบอกว่าพวกเขาพร้อมที่จะสู้เพื่อปกป้องตัวเองและบ้านเกิดของพวกเขา ทุกคนต่างมีสีหน้าเด็ดเดี่ยว แม้ว่าไลโอซ่าร์จะสงสัยว่าทำไมชาวไวท์ฟอร์ทถึงไม่มีท่าทีสงสัยเลยว่าอะไรคือสาเหตุแห่งสงครามครั้งนี้.....?

ไลโอซ่าร์รู้สึกตื้นตันขึ้นมาในใจอย่างท่วมท้น ชาวไวท์ฟอร์ทต่างนับถือและรักเขาเฉกเช่นประดุจดั่งเขาเองก็เป็นชาวไวท์ฟอร์ทด้วยกัน ไม่ใช่คนที่เคยบุกเข้ามาและมอบความปราชัยให้กับไวท์ฟอร์ทเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ ไม่ได้มองว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ไวท์ฟอร์ทต้องตกเป็นเมืองขึ้นของเบรฟเวอรี่การ์เดน

หากแต่มองเขาเป็นลอร์ดเบโอวูล์ฟ -- หมาป่าแห่งไวท์ฟอร์ท......

ทั้งหมดนี้คงจะไม่ได้เป็นแบบนี้..... ถ้าไม่ใช่เพราะลิมพาเนีย..... ภรรยาของเขา......

ไลโอซ่าร์หยุดเพื่อแวะมัดเชือกรองเท้าให้กับเด็กคนหนึ่งที่กำลังยกซุปเพื่อไปที่กำแพง ก่อนเขาจะอาสายกซุปไปให้เพราะเขากำลังจะไปที่กำแพงเมืองพอดี

ไลโอซ่าร์วางหม้อใส่ซุปร้อนๆและตักซุปส่งให้พวกทหารกับมือทีละคนจนครบ และเขาก็ออกมายืนบนกำแพงเมืองที่หนาขึ้นเพราะการเสริมด้วยน้ำแข็งแบบกรรมวิธีของไวท์ฟอร์ท

“มีข่าวจากพวกจิ้งจอกมั้ยขอรับ ลอร์ดเบโอวูล์ฟ?” แม่ทัพริชาร์ดเอ่ยถาม เขาเป็นแม่ทัพฝ่ายขวา โดยที่โคล์ดี้เป็นแม่ทัพฝ่ายซ้าย

“ไม่เลย... ข้าได้แต่หวังว่าพวกเขาจะปลอดภัยดี......” ไลโอซ่าร์ตอบและมองออกไปด้านนอกที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ

*“When they arrived, the snow will be red…..” ริชาร์ดเอ่ยอย่างเหี้ยมหาญ

**“And it will be white again -- ” ไลโอซ่าร์พยักหน้าให้กับแม่ทัพของเขาและ กระพริบตาสู้สายลมหนาวที่พัดพาเอาหิมะตกลงมาอีกครั้ง

*“When they arrived, the snow will be red…..” Richard’s Quote: “เมื่อพวกมันมาถึงหิมะจะเป็นสีแดง.....”

ริชาร์ดกล่าวถึงเมื่อข้าศึกมาถึง หิมะที่เป็นสีขาวจะถูกย้อมด้วยเลือดของศัตรูนั่นเอง

**“And it will be white again -- ” Liozar’s Quote: “และมันก็จะกลับเป็นสีขาวอีกครั้ง -- ”

It ในประโยคหมายถึงหิมะที่จะกลับเป็นสีขาว กล่าวคือ ไลโอซ่าร์ให้ความมั่นใจว่า พวกเขาจะชนะสงคราม และไวท์ฟอร์ทก็จะกลับมาสงบสุขดังเดิมสมชื่อของ White Fort หรือป้อมสีขาวนั่นเอง