[Rapisnow]แร็พเปอร์หน้าเยี้ย กับสาวน้อยหน้าหวาน
เขียนโดย 
ปากกาสีทอง
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 21.18 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ทบทวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ#18+ นะค่ะ
คู่แรกก็ผ่านไปเมื่อคืน เห้อ~ ยอมเลยว่าฉันไม่กลับกับน้อยเลย น้อยหายไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ฉันอยู่คอนโดของเก่งเขา เมื่อคืนฉันเมาแอร่~ไม่เหลือชิ้นดี เก่งก็ช่วยประคองตัวฉันขึ้นรถแรมโบวของเขา ส่วนมอไซค์ของฉันนะเหรอ น่าจะอยู่ที่เดิมนั้นและ
“เก่งงง??” ฉันตะโกนเรียกเขา เสียงประตูดังขึิน
“ตื่นแล้วไง?”
“นึกว่านอนตายอยู่หรอ??”
“ป่าวววว พูดเฉยๆ อย่าคิดมาซิ" เขาลูบหัวฉัน
“อย่ามาลูบฉันนะ!” ฉันปัดมือของเขาออก แต่เขาก็ลูบเหมือนเดิม ฉันหน้าแดงกล่ำบอกเลยว่า เวลามีคนลูบหัว ฉันชอบหวั่นไหวนะ -/////-
“เดียวนี้ทำตัวเหมือนเสือนะ ทิพย์"
“ทำไหมละ ก็ฉันสวยย"ฉันสบัดผมใส่หน้าเขา เขาจึงเอาหน้าหลบออก
“แหม่! ผมเหม็นนะ”
“ฉันสระผมแล้วย้ะ!”
“ว่าแล้วทำไหมเมื่อคืนทำไหมผมเปียก" หือออ?? 0_0 ฉันจับผมของฉันแล้วสังเกต จริงๆด้วยผมฉันเชื้อนๆ อีเก่ง!
“ไอ้เก่ง!! เมื่อคืนแกทำไรฉัน?”
“อะไรรรร ไม่ได้ทำไรเล๊ยยย"
“อย่ามาตอแหลนะ"
“ฉันจะไปโกหกทำไหมละ?”
“แล้วทำไหมผมฉันเปี้ยก?!”
“ก็เธอเอาผมยาวๆของเธอไปโดนเหล้าในแก้วของตัวเอง" อุ๊ยย เขินน “ฉันเลยล้างแต่สุดท้านก็ต้องสระผมให้เลยที่เดียวจะได้หมดๆ แต่ฉันใช่ยาสระผมที่ดีมากๆหอมป้ะ" ฉันดมๆผมของฉัน แล้วเขาก็หยิบผมแล้วไปดมลอยๆ “เห็นป่ะชอบเชี่ยว”
“อย่ามาโรคจิตรแถวนี้นะ!”
“อย่าทำหน้าโหดสิค่ะ ทำตัวไม่น่ารักเลยย"
“จริงเหรออ ทำตัวไม่น่ารักนี่ใครกันแน่ค่ะ?”
“แกหมายความว่าไง?” เขาเริ่มสงสัยฉัน ฉันจึงลุกขึ้นยื่นตกหน้าฉันพร้อมพลักเขาลงเตียง
“ก็แกเอากลอนฉันไปแร็พ ดันแปลงจนไม่มีอะไรดี!”
“เรื่องกลอนก็ไม่เห็นแปลกนิ?”
“มันแปลก! กลอนมาแต่งดีๆมันก็ดีตาม! แต่แกเอาไปใบ่แร็พไม่เหลือซาก!”
“เรื่องกลอนอ่ะ ที่ให้แต่งฉันเอาไปให้น้อง!” เอ้า??? “ที่เริ่มแรกฉันนึกไม่ออกว่าจะเอาอะไรขึ้นก่อนเลยเอากลอนมาช่วย" เหมือนปอนด์บอกแปะๆ ว่ามันจดจริงๆ = =
“แกนี่มันนน.....”
กริ๊ง~ กริ๊ง~
“เดียวฉันมา" เก่งเดินออกจากเตียงแล้วหันไปทางประตู เข้าส่องรูเล็กๆในบานประตูพร้อมยิ้มเล็กยิ้มใหญ่
แอ๊ด~
“ว่าไงไอ้น้องชายย" ใครเนื้ย ผู้ชายล้กษณะเหมือนติดยา สักแขนซ้าย พร้อมแว่นตาสีดำ คุ้นๆนะเนื่ย
“เอ้าพี่?! ไมยราบจะมาปราบยักษ์ที่ไหนเหรอครับ" ไมยราบ?!
“จะไปปาบยักษ์ข้างบนอะและ พี่มาหาเพื่อน"
“โห้วว พี่แชมป์ดังตั้งแต่คริปนั้นสาวๆกริ๊ดเต็มไปหมดอ้ะดิ"
“อ้ออะดิวะ ก็ต้องเก็กตลอดเลย เห้ออ~คนหล่อทำอะไรก็เหนื่อย!” ไมยราบมองไปรอบๆประตู “ผู้หญิงที่ไหนมานอนคอนฯนายว่ะเก่ง"
“แฟนผมเองละ" ใครแฟนมึงนะ??? 0////0
“เอ้าเหรอ? อยู่กับแฟนเองเหรอ ไม่บอกกูว่ะ จะได้ไม่กวน"
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมชิวๆ ลงไปดื่มซักหน่อยไหม?”
“เอาสิคอกำลังแห้งๆ ปล่อยให้เพื่อนมันรอไปก่อนก็แล้วกัน เอาแฟนเองมาด้วยดิ"
“งั้นพี่เขามาก่อนผมไปปลุกแฟนผมแป๊บ” ไมยราบเดินเข้ามาพร้อมเล่นโทรศัพท์กับนั่งอยู่บนโซฟาที่เก่งจัดเตรียมให้
“ทิพย์!”
“อะไรย่ะ!! ใครแฟนแก??”
“เป็นให้ก่อนเดียวพาไปเที่ยว"
“อ้ออ ก็ได้งั้นชวยหลิวด้วยก็แล้วกัน" ฉันกดไลน์เพื่อชวนหลิว
‘ทับทิพย์ : หลิว!มึงอยู่ไหนว่ะ’
‘หลิวลี่ : อยู่คอนโดมีไรว่ะ’
‘ทับทิพย์ : ลงมาชั้น xx ห้อง xxxx ลงมานะแต่งตัวดีๆด้วย'
‘หลิวลี่ : นั้นห้องไอ้เก่งนิ'
‘ทับทิพย์ : มึงลงมาเหอะน้าาา’
‘หลิวลี่ : เคๆ'
“นายรอแปบ ไอหลิวกำลังมา"
กริ่ง~ กริ่ง~
“พี่แชมป์เปิดให้ผมหน่อยครับ" เก่วตะโกนบอกพี่แชมป์ก็คือไมยราบ
“กูอีกแล้วเหรอ???”พี่แชมป์ชี้หน้าตัวเองพร้อม ลุกขึ้นไปเปิดประตู หน้าขาวๆของหลิวทำให้พี่แชมป์อึ้งไปตามๆกัน
“สวัสดีค่ะ เก่งอยู่ไหมค่ะ?” หลิวถามแบบน่ารักๆจนพี่แชมป์ตาหวานพอๆกัน
“เก่งเหรอครับ! อยู่ข้างในครับ เชิญเข้ามาก่อนครับ" พี่แชมป์เปิดประตูให้อย่าเป็นสุภาพบุรุษ.หลิวยิ้มให้น่ารักๆให้พี่เขา พี่แชมป์เขินๆอาย แล้วพวกเขาก็นั่งคุยกันในห้อง เขาจะคุยเรื่องรอยสักของพี่เขามากกว่า เพราะหลิวนั้นชอบลายสักเป็นชีวิตจิตรใจ นางเป็นสาวแว่นแต่วันนี้ไม่ใช่เพราะเธอไปรักษาจนหายดี หน้าตาเธอเลยน่ารักคูณสองไปสิ
“งั้นฉันขอไปอาบน่ำนะ แล้วชุดฉันละ?”
“ฉันเตรียมให้แล้ว ไปอาบน้ำป่ะ"
“ผ้าคลุมละ?”
“นั้นไง” เขาชี้ไปทางตู้เสื้อผ้า ฉันจึงไปเปิดตู้เสื้อผ้า เห็นชุดกระโปรงสีขาวยาวถึงพื้น
“เฮ้ยย!”
“อะไรหรอ?เธอชอบป่าว?”
“ชอบเหรอ?” ฉันยิ้มหน้าบานๆพร้อมกระโดดกอดคอเขา “ฉันรักเลยละ"
“จริงนะ ห้ามเลิกนะ"
“ฉันหมายพึงชุดย้ะ!”
“เอ้าเหรอนึกว่าฉันฮ่าๆ"
“ถ้าเป็นแกฉันคงเลิกไปตั้งนานแล้ว!” ฉันพูดประชดใสพร้อมไล่หาชุดเลื่อนๆ “เอ๋ นี่ชุดใครอ้ะ สวยจัง" ชุดเป็นกระโปรงสีฟ้าคราม สายเดียว
“ของเธอหมดเลยนั้นและ" ฉันหยิบออกมาพร้อมดูไปรอบๆเพื่อสังเกตุอะไรบ้างอย่าง
‘Roesyer’
“แบนด์แพงด้วยนะเนื้ย"
“ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากเกี่ยวกับเสื้อผ้าผู้หญิง" เขาเกาหัวพร้อมหันหน้าอายๆ
“แต่ก็รู้ว่าฉันชอบใส่อะไร"
“จริงเหรอ?” เขาเลยเดินออกไปข้างนอก “งั้นฉันขอไปข้างนอกดีกว่า"
10 นาทีผ่านไป
ฉันยอมรับเลยว่าเขาแปลกๆตั้งแต่ซื้ออะไรให้ แต่ก็ไม่อยากให้เขาลำบาก ส่วนใหญ่ฉันบอกเขาไปหลายรอบแล้วละ เอาละ! ได้เวลาแต่งตัวแแล้ว ใส่อะไรดี กระโปรงตัวนี้ดีไหมนะ สวยน่าดู ฉันมองไปรอบห้องแต่ก็ไปเห็นรูปถ่ายที่ตั้งเอาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง
จำได้!! ตอนที่ฉันอยู่ ม.6 แล้วไปลองเครื่องแบบชุดมหาลัย ไปกับอีตานี้และ แล้วเขาเหมือนกำลังวาดรูป จนฉันไม่ได้ถามว่าวาดอะไร ในที่สุดฉันรู้สักทีรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
แอ็ด~
“เอ้า! ทิพย์มาแล้วเหรอ? หู้ววว~สวยชิบ" หลิววิ่งมาหาฉันพร้อมจับชุดกระโปรง เก่งยิ้ม พี่แชมป์อึ้ง!
“ตอนนี่กี่โมงแล้วไอ้เก่ง!” หลิวถาม
“เที่ยงตรง”
“ไอ้ทิพย์แกตื่นสายมากเลยว่ะ ไม่เป็นไร เพราะฉันเจอไอดอลของฉันแล้วว"
“ใครว่ะแก"
“ไมยราบไงงง ที่ฉันชอบพูดถึง!! ชื่อกูง่ายแต่สามพยางค์!”
“จ้ะๆ สามพยางค์” ฉันมองไปหาพี่แชมป์ พี่เขาถอดแว่นแล้วยิ้มอ่อนๆให้ เก่งมองพี่แชมป์พร้อมตีไหล่
“คนนี้อะแฟนกูครับ"
“ฉันแฟนแกเหรอ?!” ฉันพูดขึ้น
“ป่าววว" เก่งพูด
“คนนี้เหรอแฟนมึึง" พี่แชมป์กล่าว
“ไม่ใช่แฟนมันแฟนมันหรอกค่ะ เตี้ยก็เตี้ย" ฉันมองไปหาเก่ง เก่งยิ้มแต่ฉันแลบลิ้นให้
“ไม่เหมือนเธอหรอกยัยทิพย์ สูงกว่าฉันซะทีไหนละ :P”
“อี!!!!”
กริ๊ง~ เสียงกริ๊งชอบคัดจังหวะเวลาฉันด่าอยู่ตลอดเลย =…=
“เดียว! ฉันมา!” เก่งพูดจากนั้นเดินไปเปิดประตู
“ว่าไงงงง~” -[]-*
“เอ้าาา ลิงแดงไปทำไรมาหน้าแดงว่ะ?”
“เมื่อคืนพาเพื่อนของเธออ่ะ" พี่ปอนด์ชี้มาทางฉัน “ไปกินเหล้านิดหน่อย"
“แล้วมึงไปกินทำไหมว่ะ" พี่แชมป์ส่วนพร้อมลากปอนด์เขาในห้อง “ไม่เคยชวนกูไง"
“แล้วเพื่อนฉันละ?” ฉันกล่าว
“เพื่อนเธออ้ะเหรอ?”
“อยู่นี้เว้ย!” น้อยยืนหน้าประตูพร้อมทำท่ายังปกติดี
“แกไม่เมาเหรอว่ะน้อย” หลิวพูด
“ใครบอกว่าฉันเมา? ปอนด์มากกว่าที่เมาค้าง" น้อยเป็นคนเที่ยงกลางคืนเสมอเลยคอแข็งเป็นบ้าเลย
“เธออ้ะเมา!” ปอนด์พูดขึ้น
“ฉันเมาเหรอ? ไปกินนมวัวป่ะ หัดเล่นมายคราฟซะบ้างนะ"
“โห้ววว กูจุกเลย" ปอนด์พูดเบาๆพร้อมนอนลงไปโซฟา ฉันจึงถามน้อย
“น้อยแล้วเมื่อนี้ยังไง"
“ก็เมื่อคืนพวกเรายังดีๆอยู่และ เราเดินไปร้านอยุ่ร้านหนึ่งส่งเหล้ามา แต่ฉันคนละอย่างกับเค้าเลยส่งแยก พอทีนี้ฉันเลยขอเขาไปเข้าห้องน้ำ สุดท้ายเขาก็เมาแอ่ไม่เหลือซากแบบนี้และ"
“เอ้าแล้วไปดูกล้องวงจรยังละ?”
“ไม่ได้ไปดูเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่มีคนบอกว่า มีสาวสวยๆคนหนึ่งเดินมาหาปอนด์แล้วเท่ยาอะไรไปลงในน้ำของเขา เลยเป็นแบบนี้ไง" น้อยชี้ไปหาปอนด์ ปอนด์นอนอ่อ
“เห้ยยย!! ลิงแดง มึงได้ลงแดงเลย" แชมป์บ่น
“ฮ่าๆ พี่แชมป์แมร่งจี้ว่ะ" เก่งกล่าว
“แล้วนี้กำลังจะไปไหนกันละ?” น้อยถาม
“ใช่ๆ กำลังจะไปไหนกัน” หลิวถามเหมือนกัน
“ออกไปทานข้าวข้างนอก ฉันยังไม่ได้กินไรเลย" ฉันกล่าว
“งั้นก็จะปล่อยให้ปอนด์มันอยู่คนเดียวเนื้ยนะ" เก่งพูด
“ใครบอก! ฉันไม่ไหว? ฉันไปด้วยคน!” เก่งยืนขึ้นพร้อมทำท่าเป็นคนปกติ
“มึงจะบ้าไง?”พี่แชมป์
“กูไม่บ้าหรอกพี่เอ๋ย เพื่อผู้หญิงกูทำได้เสมอ!” เก่งตีอกตัวเองแรงๆ น้อยเข้าไปจับมือเพื่อไม่ให้ทำ
“มึงบ้าหรือไงห๊ะ! ไอ้เก่ง!” น้อยพูด “มึงพึงไปโดนอะไรมาก็ยังไม่รู้เลย!!”
“ยาอี" หลิวพูด “ยาอีมันจะมีฤทธิ์ยานาน 8 ชม. ตอนนี่กี่โมงแล้ว"
“เที่ยง" พี่แชมป์พูด
“แล้วเขาโดนไปประมาณกี่โมง" หลิวถามน้อย
“ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ"
“สาม" หลิวนับ “สอง" ทุกคนเงียบแล้วมองตรงที่ปอนด์ “หนึ่ง!”
ตุ๊บ! ร่างของปอนด์ล้มไปอยู่ที่พื้น น้อยลงไปกองอยู่บนพื้น
“พี่ปอนด์!!”
“สองคนนี้เป็นอะไรกันป่ะว่ะเก่ง?” พี่แชมป์กระซิบเก่ง
“น่าจะคงเป็นมากกว่าเพื่อนละมั่งผมว่า"
“หุบ! อีดอกก!” น้อยตะโกนใส่หน้าสองคนนั้น “ดอกมะลิ ดอกจันทรา"
“ดอกจันทราไม่มีนะ มีแต่ดอกชบา" หลิวต่อเป็นแร็พให้
“ตลกและไอ้เด็กน้อย ให้ไปกดจอย แล้วค่อยมาว่ากับพี่" พี่แชมป์ต่อให้ หลิวมองพี่แชมป์แล้วยิ้มแป้น
“ฉันว่าพี่แชมป์นั้นและเป็นคนมากกว่าเพื่อน" เก่งพูด
“อะไรๆ อย่ามามั่วนะอีเพื่อนเลว" หลิวด่าเก่ง เก่งมันยิ้มทำหน้าปรีดีปรีด้า
“จ้าาาาา"
“เอาไงกับพี่ปอนด์ละ?” น้อยถามหลิวที่ยืนคุย
“งั้นก็ หนึ่ง สอง สาม สี่” พี่ปอนด์เริ่มลุกขึ้นพร้อมทำหน้ามึนๆ
“นี้ที่ไหนเนื้ย?” ปอนด์ลุกขึ้นแล้วทำหน้างงๆ
“นี้มึงยังไม่รู้อีเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น โดนผู้หญิงหลอกโคตดอุบาตตา" พี่แชมป์พูด
“พี่พูดถึงเรื่องไรว่ะพี่แชมป์”
“ก็เมื่อคืนมึงไปกี่อะไรมา?”
“เหล้า”
“หือ! ไม่ใช่สิ่งที่มึงกินไม่ใช่เหล้าธรรมดา”
“เหล้าเจเหรอพี่?” หลิวแทรกถาม
“เจบ้านป้ามึงมั่ง" พี่แชมป์พูด “แกโดนยาอีแทรกหน้ามึงอ้ะ”
“แทรกตอนไหนละ? พี่อย่ามามั่วนะเฟ้ย!”
“กูจะไปมั่วทำไหมว่ะ มึงอ้ะน้องกู”
“ครับๆ แต่เมื่อคืนจำได้ว่า เมื่อคืนรอน้อยไปเข้าหาห้องจะมาเล่าเกี่ยวกับการผจญภัยในป่าปีรันยา แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง”
“เดียว ปิรันยาหน้ามึงสิ" พี่แชมป์โมโหแล้วตบหัวไปที่หนึ่ง ทุกคนหัวเราะชอบใจ
“ก็จำไม่ได้เหรอครับ!”
“ต่อๆ"
“แล้วผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวโคตดเซ็กซี่ แต่นางก็หายไป"
“จริงเหรอ? ใช่ดิฉันมันไม่สวย" น้อยพูดบ่นๆ
“ใครบอกกก!!!”
“ป้าววว ใครพูดไรรรรรร???”
“เอาเถอะ ไปกันยังหลิวหิวข้าว =3=” หลิวลูบท้องพี่แชมป์หันไปหา
“หลิวหิวเหรอครับ งั้นไปกับพี่ก็แล้วกัน" พี่แชมป์เข้าไปหาหลิวพร้อมหันมา “พวกมึงจะไปไหมละ?”
“ไปดิพี่ ผมก็หิว" เก่งพูด
“รถฉันละ?”
“เดียวก็รู้ลงไปดูก่อนๆ"
“ไอ้เชี้ย!” ฉันด่าเขาได้เต็มปาก พร้อมทำท่าจะต่อยหน้า
“จุ๊ๆ ไม่เอาน่ะค่ะ คนน่ารักของนิลโลหิต"
“หน้ามึงเหอะ!”
“พวกมึงเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ลิงตัวนี้หิวเว้ย!” ปอนด์บ่นๆพร้อมหยิบคุณแจรถขึ้น “เดียวให้น้อยไปกับผม แล้วพี่แชมป์ไปกับหลิว"
“อย่าบอกนะไอ้ลิงแดง!” เก่งขึ้น
“ใช่มึงอ่ะ เอาแฟนมโนมึงไปด้วย"
“ตกลงแล้ว!” ฉันพูดแทรก “แล้วจะไปได้ยังหิวนะเว้ย!”
“แกจะไปยังไง?”เก่งถาม
“มอไซค์เว้ย!”
“มอไซต์แก? ฮ่าๆ กูละฮา" เขาหัวเราะ “มอไซต์แก? ไม่ต้อง!ไม่ต้องไปหรอก ไปกะกู"
“หน้าแกสิ อย่ามาเยอะ"
“ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดกูจะด่านะเว้ย!” เก่งพูด
“กูเอาด้วย!” พี่แชมป์กล่าว
“ยังเลย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ตอนนี้เรายังไม่มีคนนั้นเข้ามา"
“โธ่เอ๋ยย แหว่นกูขึ้นใยแมร่งมุมซะแล้ว" พี่แชมป์
“พี่แชมป์ตกลงจะไปร้านอะไร?” เก่ง
“มึงตามกูมา เที่ยงนี้ก็ได้ถึงเที่ยงคืน!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
