คุณเพื่อนที่รัก

          ยิ่งนานวันเข้าผมกับฟลุ๊คก็สนิทกันมากขึ้น มันเคยมาทำรายงานบ้านผม จนพ่อของผมกับมันสนิทกัน  และผมก็สนิทกับครอบครัวของมันมาก เราต่างเป็นลูกคนเดียวเหมือนกันครับ ก็เลยเข้าใจกันว่าต้องกดดันแค่ไหน
"มึงการบ้านเสร็จยัง" ฟลุ๊คถามผม 
"ใกล้แล้วแป๊ปนึงดิ" ผมตอบมันอย่างรำคาญ เพราะมันเอาแต่เล่นเกมส์ไม่ช่วยผมทำเลย 
"ฟลุ๊ค หยุดเล่นเกมส์ก่อนมาช่วยเราทำก่อน เร็วเดี๋ยวไม่เสร็จ" ผมขอร้องมัน
"เดี๋ยวดิ อีกนิดนึง" มันต่อรองผม
"งั้นเดี๋ยวเราเอากลับไปทำที่บ้านนะ กลับแล้วนะ" ความรู้สึกผมตอนนี้คือโกรธมากเพราะมันเป็นงานคู่ก็ต้องทำช่วยกันเปล่าวะ  
"มึงโกรธกูหรอ" ฟลุ๊คมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม 
"เออ...โกรธ" ผมตอบมันสั้นๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
"ไหน...มีไรให้ผมช่วยครับคุณเทส" มันเริ่มเข้ามาใกล้ผมอีก
"ช่วยออกไปห่างๆเราก่อนได้ป่ะ...อึดอัด" จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้อึดอัดอะไรหรอกครับ แค่รู้สึกแปลกๆเท่านั้นเอง เฮ้ย! อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะครับ ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนกัน
"จะเขินทำไมวะ แค่เพื่อนกัน ให้กูหอมแก้มมึงยังได้เลย" ไอ้ฟลุ๊คมันเริ่มสงสัยในตัวผม
"ใครเขินวะ เราแค่อึดอัด แล้วนายก็ไม่ต้องหอมแก้มเราเลย เราเก็บไว้ให้คนสำคัญเว้ย 555" ผมตอบมัน
พร้อบกับขำตัวเองที่ตอบไปแบบนั้น
"เดี๋ยวนี้มีความลับกับเพื่อนหรอ แล้วใครวะคนสำคัญของมึงน่ะ" ฟลุ๊คมันคะยั้นคะยอจะเอาคำตอบจากผม
"ไม่บอกเว้ย" จริงๆแล้วผมก็ไม่มีหรอกครับคนสำคัญอะไรนั่นน่ะ แค่โกหกมันเล่นๆครับ 
"งั้นเอามา เดี๋ยวกูทำเอง คอยดูฟลุ๊คคนเก่ง แถมหล่ออีก ด้วยทำแป๊ปเดียว...เสร็จ" ฟลุ๊คมันบอกสรรพคุณที่ตรงข้ามกับมันทุอย่าง 555 ผมล้อเล่นนะ   
"ให้มันจริงเถอะค้าาาาบ" ผมลากเสียงยาว
          ตอนนี้ก็เกือบเย็นแล้วครับ ฟลุ๊คมันก็ก้มหน้าก้มตาทำงานของเราจนเสร็จ
"เฮ้ออออ  เสร็จสักที" ฟลุ๊คมันถอนหายใจยาว
"เสร็จแล้ว เก็บของด้วย เดี๋ยวเราต้องกลับแล้วนะ นี่ก็สองทุ่มกว่าๆแล้ว เดี๋ยวรถหมด ทางเปลี่ยวด้วย" ผมบอกกับฟลุ๊ค แล้วก็เก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน
"เฮ้ย เดี๋ยวกูไปส่ง" ฟลุ๊คพูด
"ไม่เป็นไร มืดแล้วมันอันตราย" ผมปฎิเสธมันเพราะกลัวมันเกิดอุบัติเหตุ
"ไม่เป็นไร กูอยากไปส่ง" ฟลุ๊คมันก็ยังดื้อรั้นที่จะไปส่งผม
"เออ ๆ ก็ได้วะ" ผมยอมแพ้มันเลยครับ
"งั้น ไปรอกูที่หน้าบ้านนะ เดี๋ยวไปเอารถหลังบ้านแป๊ป" ฟลุ๊คมันบอกผมพร้อมเดินออกไป   บ้านผมกับฟลุ๊คห่างกัน 6 โลได้ครับ ตอนนี้ถนนว่างมาก ไม่ค่อยมีรถ เพราะตอนนี้ 3 ทุ่มแล้ว  ที่บ้านฟลุ๊คมีรถตั้งหลายคันแถมพ่อแม่มันยังให้ขับรถมอ'ไซต์ไปโรงเรียนด้วย ฐานะทางบ้านมันก็พูดได้เลยว่ารวยครับ
"มึง หาไรกินก่อนนะ กูหิว" ฟลุ๊คมันบอกผม
"แต่เราไม่หิว ไปส่งเราก่อนค่อยกลับมากินแล้วกัน" ผมบอกมัน เพราะต้องรีบกลับบ้าน เดี๋ยวพ่อเป็นห่วง "ไม่ได้ ไม่มีเพื่อนกิน มึงต้องอยู่กับกู" ฟลุ๊คมันพูดเหมือนโกรธผม
"แต่เรากลัวพ่อเป็นห่วง" ผมพยายามอธิบายให้มันเข้าใจ
"โทรบอกพ่อแล้วไม่ใช่หรอ แค่กินข้าวเป็นเพื่ิอนกูนี่ไม่ได้เลยใช่ปะ" มันโกรธผมจริงๆด้วย
"นายเป็นอะไรของนายวะ อยู่ๆก็มาโมโหใส่เรา" ผมถามมัน
"ช่วยกินข้าวเป็นเพื่อนเราหน่อย" เสียงของฟลุ๊คมันแผ่วลงเหมือนมันจะควบคุมอารมณ์ของมันได้แล้ว "เออๆ แค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วยวะ กินก็กิน" ผมก็ต้องยอมๆมันบ้างแหละครับ
"กินไรดีวะ" ฟลุ๊คมันถามผม ทั้งๆที่มันเป็นคนชวนผมมากินเอง
" ก็นี่ร้านข้าวต้ม จะให้กินก๋วยเตี๋ยวหรอวะ" ผมพูดกวน ให้มันยิ้ม
" กวนทีนแล้วนะครับมึง " ฟลุ๊คมันตอบผมพร้อมกับยิ้มให้
" เอาข้าวต้มพิเศษ 2 ที่ครับ" ฟลุ๊คมันสั่งให้ผม แล้วเราก็เดินไปนั่งข้างในร้าน  ร้านนี้ผมไม่เคยกินมาก่อน ทั้งๆที่ก็ผ่านทุกวัน เพราะเป็นร้านเล็กๆ คนมากินไม่เยอะ แต่พอได้ชิมเท่านั้นแหละครับอร่อยโคตรอ่ะ  พอกินเสร็จฟลุ๊คมันก็ไปส่งผมที่บ้าน
"กลับบ้านดีๆนะเว้ย" ผมบอกฟลุ๊ค แล้วก็ยกมือบ้าย บาย มัน
"เออ พรุ่งนี้เดี๋ยวกูมารับนะ"ผมได้แต่พยัคหน้าครับ แล้วมันก็ขับรถออกไป