♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3

16:30 น. 
 
 
เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียนของร.รมัธยมชื่อดังอย่างร.รที่ผมเรียนอยู่ เด็กมากหน้าหลายตาเยอะแยะไปหมด แย่งกันเดินออกมา แบบ คือ...มึงกลัวบ้านหาย?? 
 
 
"พี่ธาม.." 
 
เอ้ะ?? ใครเรียกผมว่ะครับ ผมหันไปมองก่อนจะเจอน้องผู้หน้าตาน่ารักคนนึงยืนทำหน้าบ้องแบ๊วอยู่ คือคุ้นหน้านะครับ...นึกก่อน.......
..
...
....
อ๋อออ น้องแครอท สาวสวยโคตรดังในระดับม.5 ที่ใครๆก็รู้จัก แต่ว่าผมไปอยู่ไหนครับ...5555
 
 
"ไอธาม น้องเค้ารอมึงอยู่อ่ะ" ไอป๋อใช้ศอกสะกิดแขนผมเบาๆเรียกสติ 
 
 
"เออๆ....ครับ ว่าไงครับ" ผมหันไปตอบไอป๋อ ก่อนจะหันไปรับคำน้องเค้าพร้อมส่งยิ้มแสนดีให้ 
 
โคตรหล่ออ่ะกรูวววววว
 
 
"คือ....คือแคลเพิ่งทำคุ้กกี้ครั้งแรกน่ะค่ะเลยอยากให้พี่ธามได้
ลองชิม''เด็กม.5 ยิ้มเขินอายก่อนจะค่อยๆยื่นกล้องคุ้กกี้สีชมพูหวานแหววมาให้ธาม ที่ยืนหน้างงๆอยู่ 
 
ต่างจากป๋อที่ส่ายหัวเอือมๆ
 ไอธามน่ะมันฉลาดมันแก่นมันคือคนดังที่สาวๆทั้งร.ร กรี้ดแตก มันคือคนที่เก้งกวางอยากจับทำสามี มันเท่ห์ มันเหมือนจะแบดบอย แต่มันก็ไม่เชิง มันกร้านโลก มันรู้มาก มันเรียนดี มันเพอร์เฟค โอเครแม่งโคตรเทพแต่......ทำไมมันโง่เรื่องนี้ว่ะ อาจจะใช่ ที่มันจีบผู้หญิงเป็น มันมีแฟนใช่ 
แต่มันไม่เจ้าชู้ อันนี้ถูก แต่ถ้าเกิดมันถูกใจใครคนๆนั้นก็ต้องเป็นของมัน มันจะทำให้เขาเป็นของมันให้ได้ อันนี้ดีได้มะครับ ส่วนอันนี้คือมันคบใครทีล่ะคนรักใครรักคนเดียว อันนี้คือเรื่องที้ดี ผมรับประกัน แม้หน้าตามันคือใบเบิกทางที่ดี แต่มันกลับไม่ทำ มากลับเรื่องเดิม มันโง่เรื่องการที่ถูกผู้หญิงรุกก่อน มันจะพูดเสมอว่าไม่ใช่ ไม่มีทาง มันไม่เก็ทไง เห้อมมม!! คือพูดเลยเป็นเพื่อนกันมาก็ช้านาน มันมีผู้หญิงมาให้ของอย่างงี้ก็เยอะชิบหาย มานู้นนี้นั้น ่ ไอธามก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรจนผู้หญิงค่อยๆถอดใจไปทีล่ะคน จนไม่ค่อยมีใครมาจีบมันละ มีแต่แอบกรี้ดตามข้างทาง เอ๋???
ใครคิดว่ามันแปลกบ้าง....
แต่ก็นั้นแหละฮะท่านผู้ชม.....ขอจบการรายงานเพียงเท่านี้นะคร้าบผ้ม
 
 
"ขอบคุณนะ เดี๋ยวพี่ชิมเลยแล้วกัน" ธามว่ายิ้มๆ จนน้อม.5กรี้ดแตกในใจ ก่อนจะลงมือเปิดกล่องออกมา ปรากฎคุ้กกี้รูปหัวใจกลิ่นหอม ธามจัดการหยิบขึ้นมาหนึ่งชิ้นก่อนจะหยิบอีกชิ้นให้เพื่อน 
 
ุ
"อ่ะ มึงชิมดิ้ แล้วบอกน้องเค้าว่าต้องแก้อะไรอีกมั้ย " มันเหมือนซื่ออออ 
 
"อืมมมม พี่ว่าก็อร่อยแล้วนะ ทำขายได้เลย นี้พี่พูดจริงๆนะ"ผมว่ายิ้มอย่างหล่อโคตรๆอ่ะ อันนี้พูดตรง
 
 
"จะ...จริงหรอคะ" น้องม.5ว่าเสียงเหมือนไม่เชื่อ เธอไม่ได้อะไรหรอกนะ ก็ถ้าพี่ธามเอาไปก็จะเจอเบอร์เธออยู่ในกล้องน่ะสิ แต่นี่มาหยิบกินเลย ก็อดพอดี 
 
 
"จริงดิ! พี่ไม่หลอกเราหลอก นี่ๆ ถามไอป๋อเลยอะ ใ่ช่มั้ยมึง"ผมหันไปยักคิ้วใส่ไอป๋อให้มันตอบๆมาก่อน 
 
 
"อะ อืม อร่อยมากน้องแคลทำเก่งมากครับ" ไอป๋อพยักหร้าเออออไปก่อน 
 
 
"งั้นก็ตามนี้แหละ พี่ขอตัวก่อนนะ ขอบคุณสำหรับคุ้กกี้นะ พี่ขอไม่เอากลับบ้านนะ ขี้เกลียดถือน่ะ " ธามว่าโบกมือให้ก่อนจะกอดคอกับป๋อเดินออกนอกร.รไป 
 
อีกอย่างคือ มันกวนตีนแบบตรงๆครับ
 
 
แครอทอยู่ทำหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินปั้นปึงกลับไป พี่ธามคงจีบยากจริงๆสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
      *เธอไม่รับไม่รู้อะไร ไม่เคยเอะใจบ้างเลยหรอ*
 
 
 
 
 
 
"นี้ ซื้อไปทำไรเยอะแยะว่ะ" หยงเอ่ยถามมี่ที่กำลังหยิบพวกผักลงตะกร้า ตอนนี้พวกเราทั้งสามคนกำลังเดิน
อยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะมี่ต้องมาเลือกซื้อของไปให้คุณแม่ของมันที่ลิสต์รายการมาเรียบร้อย 
 
"ก็เเม่เค้าเขียนมานี่หว่า ดูดิ" มี่ว่ายื่นกระดาษรายการให้หยงดู 
 
 
 
ตื้อดึง~~ตื้อดึง~~ ตื้อดึง~~
 
 
เสียงแต้งเตือนข้อความไล์ของบีมดังไม่ขาดสาย บีมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับหน้าจอ จนเพื่อรอดสังเกตุไม่ได้ 
 
 
"ทำไรอ่ะ.." มี่แกล้งลองถามหยั่งเชิง 
 
 
"คุยกะเด..เห้ยยุ่งน่า" บีมเกือยพลั้งปากออกมา ก่อนจะหันไปเเพื่อนทั้งสองกำลังค่อยๆยื่นหน้ามา 
 
 
เสือกอย่างไรให้เนียน**
 
 
"อันแน่~~ คุยกะน้องธามอ่ะเด้ กิ้วๆ" หยงว่าล้อๆ ก้อนจะเอามือไปจิ้มๆแก้มเพื่อน 
 
 
"เหอะ!แสนรู้..."บีมว่าเกาคางเพื่อนทั้งคู่เล่น จนทั้งสองปัดมืออกพลางทำหน้าบูดใส่ 
 
 
"อ่าๆแล้วช่วงนี้เป็นไงมั้งล่ะ" มี่ถาม
 
 
"สบายดีนะ..''
 
 
''ไม่ใช่โว้ย เรื่องธามอ่ะ"หยงบ้าง
 
 
"เอิ่มม...เอาจริงๆก็ปกตินะแต่คุยไลน์กันทุกวันเลยส่วนมากก็เรื่องทั่วไปอ่ะแหละ โอเครจบนะ.."บีมอธิบายให้เพื่อนฟังก่อนจะเดินนำหน้าไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื้อได้ยินชื่อคุ้นเคย
 
 
"เห้ย นั่นน้องธามใช่มะไอหยง"มี่พูดขึ้นพลางมไปยังร่างเล็กกับร่างสูงที่อยู่ล๊อคตรงข้าง 
 
 
"เออใช่ แต่มากับใครว่ะ เหมือนเคยเห็น"หยงทำท่านึกเอานิ้วติ้มหน้าผากแอ๊บแตกแบบเด็ก5ขวบ ทอแลมากมึงเอ้ย..
 
 
 
"ไหนๆ ขอดูหน่อยจิ"บีมเลียบๆเคียงๆแทรกกลางเข้าไป จนเพื่อนทั้งคู่อดเบ้ปากไม
่ได้ 
 
 
     
"แพทนิ มาด้วยกันอีกเเล้ว" บีมว่าหน้าเซ็งๆก่อนจะเข้าไลน์อีกหน 
 
 
ME'S TIME : เจ้ทำอะไรอยู่
 
 
บีมอ่านแต่ไม่ได้ตอบ...
 
 
 
 
 
 
 *เธอไม่รู้ไม่ชี้อะไร ไม่เคยแปลกใจบ้างเลยหรอ*
 
 
 
 
"ธาม!! นายเอาแต่เล่นโทรศัพท์อยู่นั่นแหละนี่สรุปเรามากับนายหรือมาคนเดียวเนี่ย" แพทว่าออกมาด้วยใบหน้ากึ่งไม่พอใจเล็กใจ 
 
 
"แล้วนี่เดินคนเดียวรึไง เราก็เดินอยู่กะแพทอ่ะ" ธามว่าหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะมองมือถืออีกครั้ง ช่วงนี้ผมสนิทกับเจ้บีม มากๆเลยล่ะ เขาเป็นคนที่ผมเคารพคนนึงเลยล่ะ5555 แต่ผมก็ชอบกวนตีนเขาอยู่เรื่อย 
 
"นายนี่กวนประสาทตลอด"แพทว่าหน้างอๆ จนธามอดหัวเราะไม่ได้ เลยเก็บมือถือลงกระเป๋เกงก่อนจะเข้า มาเข็นรถเข็นให้ พร้อมยีหัวไปที 
 
 
"พูดดีจริงๆเลย แพทก็ขี้น้อยใจตลอดแหละ"
 
 
"ก็เป็นงี้มาตั้งนานแล้วนะ นายก็รู้นิ''แพทว่ายักไหล่
 
 
"รู้ดีเลยล่ะ เราเจอมาหมดล้ะแค่นี้เบาะๆ " 
 
 
 
"นายมันบ้าจริงๆเลย " แพทว่าสบัดฟน้าหนีก่อนจะเดินมาเลือกของสดไปให้แม่เช่นกันแม่ให้ออกมาซื้อของตนเลยลองโทรชวนธามออกมาเป็นเพื่อน
 
 
"ธาม!!! มาซื้อของกันหรอจ้ะ 
แหม่....เหมือนคู่รักกันเลยเนาะ" มี่จะโกนเรียกพร้อมให้หยงเข็นรถมาด้วยอละคนหน้าบูดอีกคน มี่เลยจัดการถามทันที ธามทำหน้าอึ้งๆเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะออกมา 
 
 
 
"โอ้ย...ไม่ใช่หรอกพี่แพทเพื่อนผมเราแค่สนิทกันมากๆเฉย แล้วนี่พวกพี่มากันหมดเลยหรอ"ูามว่าก่อนจะมองไปยังคงหน้าบูดข้างหลังจึงส่งยิ้มให้แต่บีมกลับเลิกคิ้วเเล้วมองนู้นมองนี้จนธามขมวดคิ้ว
 
 
"มันไม่เหมือนเพื่อนเลย อ่ะๆ แต่เอาเถอะ....ถ้าน้องบอกว่าเพื่อนพี่ก็ไม่ว่าไร "หยงว่าแบบไม่ใส่ใจ พร้อมหันไปดูบีมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งคู่เลยผลักบีมออกมาข้างหน้าแบบไม่ทันตั้งตัวเลยทำฟน้าเหรอหราก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนที่ยืนยิ้ทกรุ้มกริ่มอยู่
 
 
"ทำไมเจ้ทำหน้าแบบนั้นล่ครับ..."ธามว่ายิ้มแบบไม่ได้คิดอะไร 
 
แต่คนฟังนั่นคิดไปไกล....
 
บีมคิดว่าธามกำลังทำให้ตัวเองจะเป็นบ้า เพราะบีมไม่ชอบที่เห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน แต่บีมจะดีใจทุกครั้งที่เด็กคนนี้ทำท่าเหมือนใส่ใจตนเองตลอด หัวใจมันพองโตแปลกๆ 
 
 
"เปล่านิ.."บีมว่าก้มหน้า จนเพื่อนข้างหลังเบ้ปากนี่มัน ไม่ใช่ความรักวัยเรียนสดใสกรุ้งกริ้งนะเว้ย แต่เอาเถอะ ในกลุ่มไอนี้มันมิ้งสุดล่ะแต่มันไม่้รูิตัว....
 
 
"ขี้ไม่ออกใช่ม้าาา"
 
"บ้าหรอ!!"บีมเหวใส่หน้ามุ้ย 
 
 
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับๆ แค่นี้ก็ทำหน้าเป็นส้วมซะแล้ว" 
 
 
 
ไอเด็กนี่!!! อย่าเคารพกันเลย
 
 
''ธามอ่ะ ได้ของครบ...สวัสดีค่ะพี่ๆ" แพทเดินถือของสดมาก่อนจะเจอกลุ่มพี่สาวเลยทพความเคารพอย่างยิ้มแย้ม 
 
 
เออแปลกเนาะ เวลาเราเจอสองคนนี้อยู่ด้วยกันแต่พอมานางจะหายตัวว่ะ....
 
 
ทั้งสามคนพยักหน้ายิ้มให้
 
 
"เอาของตรงนี้หลบหน่อยสิ เราจะได้วางได้" แพทว่า
 
 
"จ้าๆ สักครู่นะหมูนี่มันขี้วีนด้วยป้ะวะ" ธามเลยกวกลับจนบีมขมวดคิ้วกลับคำท้าย......หมู เคยได้ยินนะ 
 
 
"นี่!! นายเลิกเรียนเราว่นหมูได้แล้ว" แพทเหวใส้ 
 
บีมรู้สึกเหมือนตัวเงเป็นส่วนเกิน เลยเดินออกมาฉยๆ นี่จีบอยู่นะเว้ย อ่อยเเล้วด้วย ทำไมไม่่รู้เรื่องเลยนะไอเด็กบ้านิ ส่วนน้องแพทนี่ตัวติดกันจริงเล้ย!
 
 
"อ้าวเห้ยๆ ไอบีมรอด้วยดิ"หยงตะโกนเรียกบีมที่เดินนำหน้าออกไปก่อนทั้งคู่จะรีบเข็นรถเข็นตามออกไปโดยไม่ลืมลาธาม
 
 
"พี่ไปก่อนนะ...อย่าเล่นนักล่ะ"มี่ว่าทิ้งทวน จนคนฟังขมวดคิ้วงง
 
 
 
 
"ทำไมเดินออกมาเฉยๆว่ะ"มี่ถาม
 
"ก็น้องเค้าคุยกะเด็กแพทอยู่ชั้นเลยไม่อยากขัด"บีมว่าหน้าหงอยๆ
 
 
"หรอออออ "ทั้งสองว่าพร้อมกัน 
 
"นี่ถ้าแกยังไม่ทำอะไรให้มันเร็วๆนะ แกกับธามก็ไม่ได้คบกันหรอก "มี่ว่าจริงจัง
 
 
"นี่ก็ทำอยู่นะเว้ย! แต่ชั้นเป็นผู้หญิง.แกจะไม่ให้ชั้นรักนวลสงวนตัวบ้างรึไง โอ้ย! ทำไมจีบเด็กมันยากจังวะ!" บีมหงุดหงิดจนโวยวายออก ทำให้คนรอบข้างหันมอง
 
 
"มองไรกันเล่า" บีมหันไปถามหน้าเป็นตูด
 
 
"เอ่อ ขอโทษค่ะๆ เพื่อนหนูมันบ้าน่ะ ไปๆคิดเงินเร็วไอมี่" หยงกันไปขอโทษก่อนจะหันมาเร่งให้มี่เอาของคิดเงินเร็วๆ 
 
 
 
 
 *ใครมาคอยใส่ใจเธอทุกวัน ใครคอยเอาแต่ใจเธอทั้งวัน"
 
 
 
 
 
 22:55 น. (คอนโดบีม)
 
 
โอ้ยยยยย ทำไมจีบเด็กมันยาก นี่ชั้นเป็นผู้หญที่สวยและรวยมาก ทำไมต้องมาตามไอ้เด็กม.6คนนึงด้วยนิห้ะ! ใครรู้เค้าจะหาว่าชั้นบ้าแน่ๆ ฮื้ออออออ เหนื่อย ทั้งไลน์คุย โทรคุย ไปกินข้าวกันตามประสาอะนะ หยอดไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ในแชท แต่ก็ไม่มีไรคืบหน้า พอมาเจอจริงชั้นกลับพูดอะไรไม่ค่อบออกด้วย อ่าางื้ออออออ
 
  
บีมกำลังนั่งคุยกะตัวเองหน้ากระจกพร้อมเอามือขยี้ๆเช็ดผมตัวเองที่เปียกจากการสระไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง และอยู่ดีๆเสียงหน้าห้องก็ดังขึ้น 
 
 
กริ้งงง....กริ้ง....
 
 
ใครมา!!!! มันบังอาจมาีบกวนเวลาส่วนตัว นี่ถ้าเป็นพวกมาแกล้งกดออดเล่นเเม่จะด่าให้เสียหลักเลย 
 
 
"นี่!! มันใช่เวลามากดออดคนอื่นเบ่นมั้ยห้ะ!!!" บีมหลับหูหลับไตาด่า โดยไม่รู้เลยว่าใครมา 
 
 
"เห้ย! เจ้ใจเย็นดิ ผมเอง"ธามยกมือห้ามพูดเสียงเบา เพราะนี่มันก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว อาจรบกวนคนอื่นเขาได้ 
 
 
"อ้าว นายเองหรอมีไรอ่ะ"ยีมถามหน้านิ่งๆ 
 
 
 
"ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่......หิวน่ะ" ธามว่าหน้าตากวนๆ 
 
 
"แล้วทำไมไม่ไปที่ผับแม่นายล่ะ "
 
 
"ผมไปมาเเล้ว คนเยอะอ่ะ ผมไม่อยากวุ่นวายพวกเขา ส่วนที่บ้านผมแม่บ้านก็นอนกันหมดจะให้ผมไปปลุกก็ไม
ได้เสียมารยาทพอดี"
 
แล้วนี่มารบกวนชั้น คือดี???
 
 
"จิ้! นายนี่มันจริงๆเลย แล้วนี่รปภ.เขาปล่อยนายขึ้นมาได้ไงเนี่ย "บีมจิ้ปากไปงั้น เพราะถ้าเป็นคนนอกอย่าหวังเลยว่าจะได้ขึ้นมา
 
 
"แฮร่ๆ.....ผมบอกผมเป็แฟนเจ้อ่ะไม่โกรธนะ"ธามว่าหน้าแหย๋ๆ 
 
 
ฟ......แฟนหรอไอเด็กบ้าไปพูดเรื่องจริงได้ไงกัน ชั้นเผลอทำหน้าตลกรึเปล่าเนี่ยย
 
 
"โกรธแล้วได้ไรอ่ะ ก็....นายพูดไปแล้วนิ อ่าๆ เข้ามาๆ เร็วๆสิ"บีมว่าเก็บอาการ ก่อนจะทำทีเป็นชสนเข้าห้องมา 
 
 
"ขออนุญาตินะเจ้ แฟนไม่อยู่ใช่ป้ะ" ธามแกล้งธามไปงั้น จนบีมหันขวับมามองตาขวาง
 
 
"ว่าไงนะ! ชั้นน่ะ ไม่ มี แฟน เข้าใจมั้ย"บีมว่าเน้ทีล่ะคำแลลเจาะจงเผื่อคนฟังจะเข้าใจ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว 
 
 
บีมจัดการเปิดตู้เย็นหยิบของสดออกมาเตรียมไว้บนเคาท์เตอร์ ก่อนลงมือทำไอ่หารให้เด็กโข่ง 
 
 
กลิ่นหอมๆของข้าวลอยมาแตะจมูคนที่นั่งเล่นเกมอยู่ในห้องรับแขก ทำให้ธามปิดเกมก่อนจะลุกขึ้นเดินไปดูก็เจอชานยอลกำลังยืนทำอาหารอยู่ ภาพนี่มันดูดีจนผมเผลอยิ้มตามด้วยความรู้สึกดีแปลกๆ
 
ห้ะ
ผม
ยิ้ม......ให้เจ้แบบเคลิ้มเนี่ยนะ บ้าไปแล้ววววววว และอยู่ดีๆคนที่เผลอมองอยู่ก็หันมา จนผมประหม่าขึ้นมาซะเฉยๆ มันต้องมีอะไรบางอย่างขัดข้องแล้ว
ล่ะ
 
 
"จ...เจ้ข้าวเสร็จแล้วหรอ หอมดีนะ แต่รสชาติจะกินได้ป่าว" แต่ก็ลงท้ายด้วยการกวน 
 
 
"งั้นก็ไม่ต้องกินสิ" บีมว่าหน้านิ่ว ทำท่าจะไม่ให้กินจนธามต้องรีบห้ามไว้ 
 
 
"เจ้ๆ ใจเย็นๆ แหม่...แค่แซวนิสสเดียวเอง"ธามว่าทำท่านิสๆแบบมุ้งมิ้ง จนบีมหลุดยิ้ม 
 
 
"นายนี่ปัญญาอ่อนป่ะเนี่ย"แต่ก็รักนะ บีมได้แต่ต่อในใจ 
 
"เจ้นี่ ใส่ชุดนอนงี้ ก็ดูน่ารักไปอีกแบบเนาะ ดูเด็กเลยอ่ะ" ผมว่าจะทักตั้งแต่แรกแล้วมันดูเด็กจริงๆนะ ก็ดูชุดสิอขนยาวขายาวลายเจ้าหญิงดิสนีย์ ไม่น่ารักจริงใส่ไม่โออ่ะ แต่เอาจริงๆหน้าของพี่เขาก็ไม่ได้ดูแก่จนเป็นเจ้หรอกครับ หน้าพี่เขาเด็กจนเหมือนรุ่นเดียวกะผมเลยมั้ง  
 
 
แต่เดี๋ยวนะ.........สตั้นแป้ป!
.
..
...
....
.....
 
น้องธามบอกว่าบีมน่ารักค่ะ ขุ่นแม่........อร้ากกกกกกกกกกก 
 
ชั้นหวีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะพยายามตีหน้านิ่งกลั้นฟิน กลบเกลื่อน 
 
 
"ชั้นก็น่ารักตลอดนะ แต่นายไม่ใส่ใจเองแหละ" บีมว่าหน้านิ่ง ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามธาม ทำเป็นยกน้ำขึ้นดื่ม
 
 
"ไม่ใช่อ่ะ ผมก็ว่ามันดูแปลกๆไง"
 
 
"ถ้านายสนใจชั้นมากกว่านี้นะ นายก็จะได้เห็นมุมอื่นของชั้นอีกเยอะเลยล่ะ"บีมว่าพร้อทจ้องเข้าไปในตาสีดำเข้มตรงหน้าอย่างสื่อความหมาย 
 
นี่อ่อย! 
 
นี่ทอดสะพาน!
 
นี่ไม่เก็ท!
 
โอ้ยยยกูจะบ้า ถ้าน้องมันไม่รู้สึกอะไรเลย 
 
 
"โอเครครับ แล้วนี่จะกินได้ยังอ่ะ"ธามว่าหน้าหิวๆ
 
 
แป๊ะ!!! เสียงตบหน้าผากดังฉากของบีม พร้อมถอนหายใจออกมา ด้วยใบหน้าเซงสุดๆ 
 
 
"เจ้เป็นไร ตบหน้าผากตัวเองไม"
 
 
"เปล่า! กินเถอะ"บีมว่าหน้าเซง
 
 
ชั้นนั่งท้าวคางมองธามกินคำแรก ก่อนจะรอลุ้นรสชาติ
 
 
"อือหือ!.........อร่อยครับ"
 
 
จะเว้นทำไมมมมมมมม
 
 
แล้วธามก็ลงมือกินก่อน จะนึกอะไรได้ 
 
 
"อ่ะ ลองกินสิ ฝีมือตัวเอง"ธามว่ายื่นช้อนไปตรงปากบีมที่นั่งไม่ไกลกันมาก 
 
 
"อะ...อะไรไม่เอากินเลย"บีมว่าถดคอหนี คือใจเต้นเว้ยยยย น้องมันจะป้อนข้าวไง
 
 
"เอาน่า ลองชิมหน่อยสิ ข้าวผัดเจ้รสชาติโอเครเลยนะ"ธามว่ากระพริบตาน่ารัก จนบีมทำหน้าเอ๋อๆทำตาปริบๆ 
 
 
"ต..แต่..อุบ!" บีมว่าไม่ทันจบธามก็ยัดข้าวปัดเข้ามาในปากแบบไม่ทันตั้งตัว จนบีมทำหน้าไม่พอใจ ก็พูดอยู่อ่าาา จะป้อนแบบหวานๆหน่อยไม่ได้ นี่มาสายดาร์คเลย
 
 
"แค่กๆ....แค่กๆ"บีมไอสำลักก่อนธามตกใจจึงรีบแก้วน้ำตนเองให
 
 
้
"น้ำครับ กินก่อนๆ"
 
 
บีมซดน้ำอึกๆ หมดกันภาพสาวนน้อยน่ารักชั้นนนนน
 
 
"เล่นอะไรของนายเนี่ย! "บีมว่าเสียงเขียว หน้าตาบูดบึ้ง ก่อนจะยกมือเช็ดปากแบบไม่ห่วงสวย 
 
 
"ค...คือผมไม่ได้ตั้งใจนะ "ธามว่าหน้าสำนึกผิด ที่ตนต ดเล่นมากไปหน่อย
 
 
"เฮ้อออ ไม่เป๋นไร กินเสร็จก็บอกแล้วกัน เดี๋ยวจะเข้ามาล้างจานให้" บีมถอนหายใจ ก่อนจะพูดด้วยหน้านิ่งๆ แล้วลุกออกไป 
 
 
 
เจ้งอนกูอ่าาาาา 
 
 
แล้วไมกู
 
 
แลดูใส่ใจ....
 
 
โอ้ยไม่รู้ล่ะ ไม่ค่อยชอบโมเม้นนี้เลยเว้ย โมเม้นทะเลาะกับตัวเอง 
 
 
บีมมานั่งหน้าทีวี เปิดนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะมาหยุดอยู่ช่องเคเบิ้ลการ์ตูนเรื่องโปรด และลิสต์ต่ออีกมากมายทำให้บีมยิ้มขึ้นมาแล้วคว้าหมอนมานั่งกอดอย่างจริงจัง 
 
 
 
 
อิ่ม....นี่คือคำเดียวที่ผมนึกออก ธามจัดการเก็บจาน ที่บีมบอกว่าจะเก็บล้างให้ แต่ตนก็ทำเองจนเสร็จเรียบร้อย แล้วเดินออกมาก่อนจะได้ยินเสียงเพลง 
 
 
 
~ไปปั้นมนุษย์หิมะ ด้วยกันไหม ไปเล่นด้วยกันรีบมา~
 
 
เอิ่มมมม FROZEN โอเครเหมาะกับวัยดี.....เนาะ 
 
 
"เอลซ่า ไปปั้นมนุษย์หิมะ กัน..."บีมทำเสียงเล็กน่ารักเหมือนแอนนาในเรื่องโดยไม่รู้ตัวว่ามีคนยืนกอดอกมองอยู่ ธามยกมือขึ้นปิดปาก กลั้นหัวเราะกับท่าทางของผู้หญิงคนนี้ 
 
 
 
"งื้ออออ สงสารเอลซ่าอ่าาา " บีมพูดเสียงงุ้งงิ้ง แต่ธามก็ยังได้ยิน บีมเป็นผู้หญิงที่คลั่งเจ้าหญิ ดิสนีย์
มากก และก็อินมากกก
 
 
 
"อะแฮ่ม!"ธามแกล้งกระแอมไอก่อนเดินยิ้มกรุ้มกริ่มไปนั่งข้างๆบีม 
 
 
 
บีมตาโตตกใจ เม้มปาก กรอกตา ทำอะไรไม่ถูกเลยกดปิดการ์ตูนโปรดทันที ก่อนจะเกาหัวสองสามทีแล้วหันมาคุย
 
 
 
คือน้องมันเห็นมั้ยว่ะะะะะ....
 
 
 
"กะ...กินเสร็จแล้ว งะ...งั้นชั้นไปล้างจาน"บีมเขินอายเกินกว่าจะมองหน้าคนเด็กกว่า พูดจาละล้ำละลัก 
 
 
ธามมองว่ามัน่ารัก......อันนี้จริงๆใครเห็นก็ต้องพูดอ่ะ 
 
 
 
"เดี๋ยวครับ ผมล้างแล้ว เจ้ดูการ์ตูนอยู่นิ ดูต่อสิ ผมดูด้วยคน"ธามว่าดึงชายเสื้ออีกคนไว้ก่อนจะยักคิ้วให้ 
 
 
"ม...ไม่ดูแล้ว นายกลับบ้านได้แล้ว"บีมว่าส่ายหน้าพรืด 
 
 
"แต่ผมอยากดูอ่ะ นั่งเป็นเพื่อนหน่อยนะ"ธามว่าหน้าอ้อนๆ จนบีมไม่กล้าสบตา ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พร้อมกอดหมอนทำหน้ายู่เล็กน้อยเหมือนเดิม 
 
 
คือน้องมันรู้แน่ๆ โอ้ยชั้นล่ะอายยย แล้วนี่อ่อยหรือไงทำหน้าอ้อน หรือธามมันไม่รู้ตัว 
 
 
ธามจัดการเปิดทีวีเสร็จสับ แล้วนั่งดูกับคนที่อยากดู แต่ทำเป็นไม่อยากดู ธามหันมองคนข้างอย่างไม่รู้ตัวเอง ว่าเผลอมอง พอมองก็เผลอยิ้มตลอด จนดึงหน้าแทบไม่ทัน 
 
 
คนที่นั่งดูอย่างใจจดใจจ่อ ก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง เอาแต่สนใตเอลซ่ากับแอนนาในทีวี แม้จะดูมา10กว่ารอบแล้วก็ตาม และแล้วเรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนจบ บีมคิดว่าเวลามันเร็วเกินไปหน่อย
 
 
แต่ใครว่า บีมไม่ออกมองธาม บ้าแล่ว บีมแอบมองตลอดแหละว่ายยยย
 
 
 
็
"วู้วววว จบแล้ว"บีมบิดขี้เกลียดนิดหน่อยก่อนจะลุกขนึ้ยืน แต่ดูเหมือนจะนั่งนานไปหน่อย ทำให้บีมเสียหลักเกือบล้ม แต่โชคดีที่ธามรับไว้ทันเลยทำให้บีมมานั่งจุมปุ้กในอ้อมกอดหลวมๆของธามบนตัก 
 
 
คะ......คือเขินนนน อยากีะเบิดตัวเองให้กลานเป็นโกโกครั๊นช ให้ตายเถอะ หน้าร้อนใจเต้นโรมครามไปหมดแล้วววว
 
 
นี่ตกลงเราอ่อย...
 
หรือ
 
น้องอ่อย...
 
 
"คนแก่ ก็งี้ล่ะครับ " ธามว่าหยอก
 
 
"ใครแก่ กันยะ ชั้นพึ่ง20 ต้นๆเองเถอะ"บีมเถียงหลบสายตา
ปากก็ยังต่อล้อต่อเถียง
แต่ในความจริงแล้วมันเขินมากกกกก
 
 
"คร้าบบบ ผมเชื่อ "
 
 
"นี่แล้ว...เอ่อ....นายน่ะจะปล่อยชั้นได้ยัง" ยีมว่ากุกกักเมื่อธามไม่ปล่อยตนสักที  
 
 
 
"อะ
..อ้าว ขอโทษครับ"ธามว่าหน้าเหรอๆ ก่อนจะปล่อยร่างนุ่มนิ่มในมือ คือไม่อยากพูดเลยว่า.....ทำไมกลิ่นตัวเจ้แกหอมงี้วะครับ ผมถึงกับเผลอเรอเลยคุณ 
 
 
"งั้น ผมไม่รบกวนเเล้ว ดีกว่า ไปนะครับ" 
 
ธามว่ายืนขึ้นเต็มความสูง พร้อมเกาท้ายทอยแก้เขิน ห่าไรก็ไม่รู้ บอกบีมที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ 
 
 
"อะ อื้ม" บีมรับคำก่อนจะเดินนำมา 
 
"ไปนะเจ้ ล๊อคห้องดีๆนะเดี๋ยวใครขึ้นมาทำมิดีมิร้าย"ธามว่ายิ้มกวน 
 
 
"อือ รู้แล้ว กลับบ้านดีๆล่ะ อย่าถเหลถไหล" บีมพยักหน้ารับคำ 
 
 
"รับทราบครับ พี่สาว จะว่าไปก็ดีเนาะ ที่ได้พี่สาวเพิ่ม อบอุ่นดี "ธามว่าน้ำเสียงจริงจัง 
 
 
"ห..หรอพี่สาว"
 
"ครับ...เหมือนเลยแม้ผมจะไม่เคยมีก็เถอะ"
 
 
ธามว่าสุดท้ายก่อนจะเดินออกไป 
 
 
"เดี๋ยว!.."บีมเอ่ยรั้ง
 
 
"..ห้ะ"
 
 
"เสาร์นี้ว่างมั้ย"บีมเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ และคิดแล้วว่าไงก็ต้องชวน
แม้พอจะรู้สึกว่าจะได้กิน
แห้ว เพราะน้องมันคิดแค่พี่สาวก็เถอะ
 
 
"ว่างนะ อื้ม ผมว่าง"ธามคิดแป้ปนึงก่อนจะตอบออกมา
 
 
"ไปดูหนังกันมั้ย ชั้นชวนเพื่อนไม่มีใครเลยอ่ะ อยากดูเรื่องนี้ด้วย"
 
บีมว่าอธิบายเพราะตนคิดว่าน้องอาจจะมองตัวเอฝไม่ดีแบ้วปฑิเสธ
 
 
"ไปสิ ผมไปเป็นเพื่อนได้ แต่คา่ตั๋วผมของเลี้ยงนะชดเชยวันนั้น"ธามพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะพูดออกมาพร้อมขยับยิ้มให้บีมใจเต้น
 
 
"ค่าก๋วยเตี๋ยวอ่ะหรอ นายเลี้ยงชานมชั้นเเล้วนิ"
 
 
"เอาน่าๆ จะเจอกันกี่โมงดี" ธามเอ่ยถาม 
 
 
"10โมงครึ่งพอมั้ยอ่ะ...เเล้วเจอกันที่ห้างเลย" 
 
 
"โอเครครับ เดี๋ยวผมมารับที่คอนโดเจ้นี่ล่ะ จะปล่อยให้พี่สาวไปเองได้ไงกัน" ธามว่ายักคิ้ว
 
 
"ไม่ต้อง.."
 
"ไม่เป็ไร เอาตามนี้นะ เจ้เข้าห้องได้แล้วดึกล้ะไม่ดี"ธามว่าดันคนที่บอกว่าเป็นพี่สาวเข้าห้อง
 
 
"เออๆ กลับบ้านดีๆนะ" บีมว่าก่อนจะปิดประตูห้อง แบ้วยืนพิงประตู
 
 
สุดท้ายยยย ก็เพราะ พี่สาวสินะ...
 
 
 
 
         *เจอทีไรก็ชวนคุย มีอะไรก็วนคุยกันทั้งวัน เธอไม่รู้ไม่เห็นอะไรว่าใครห่วงใยบ้างเลยหรอ*
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@