Fic kaneki x ayato รักไม่ลงรอย

ตั้งแต่วินาทีที่ผมดันแยกกับพี่โทวกะโดยบังเอิญ และหลงไปในโลกที่ไม่มีกูล หรือ มนุษย์ที่ไล่ฆ่าเราหรือโลกที่เรียกว่ารู้ก่อนหน้าที่มนุษย์จะรู้ว่ามีกูล และ กูลก็ยังไม่ทำร้ายมนุษย์ หรือจะพูดได้ว่าแทบจะไม่มีกูลออกเลย เอาเป็นว่ายังไม่เริ่มมีเผ่าพันธ์กูล..."ที่นี่มันที่ไหน?" คำพูดแรกสำหรับโลกใบใหม่ที่ผมไม่รู้จัก..ผมเดินไปเรื่อยๆตามถนนที่ผมไม่รู้จักจนพบกับร้านกาแฟที่เขียนว่า อันเทคุเมื่อเข้าไปในร้านก็เจอพี่โทวกะกับชายผมดำที่อายุราวๆเดียวกับพี่"โทวกะ." ผมตะโกนเรียกพี่"ใคร!?" พี่โทวกะจำผมไม่ได้หรอ แล้วที่ๆผมมามันอยู่ช่วงเวลาไหนกันแน่ถึงพี่จำไม่ได้"โทวกะ! ผมอายาโตะไง! พี่จำผมไม่ได้หรอ?!" ผมเดินเข้าไปเขย่าพี่โทวกะ"ออกไป! นายเป็นใคร! อย่ามาจับฉัน! น้องฉันไม่ได้เป็นอย่างนี้" พี่โทวกะปัดมือผมที่เขย่าพี่ออกไป"นี่นายทำอะไรโทวกะจังน่ะ!" ชายผมดำที่อายุราวๆพี่เข้ามาห้ามผม"ปล่อย! พี่! พี่! พี่จำผมไม่ได้หรอ!" ผมพยายามเข้าไปหาพี่ในขนาดที่ชายผมดำค่อยดันผมจนถึงหน้าประตูทางเข้าร้านกาแฟอุสาได้เจอพี่แลัวแท้ แต่กลับทำไมพี่ถึงจำผมไม่ได้แล้วที่นี่ที่ไหน ผมมาได้ยังไง..."อายาโตะ นายมาทำอะไรที่นี่?" ชายผมดำพูดเหมือนรู้ว่าผมคือใคร"นายเป็นใคร?" ผมถามชายผมดำ"ฉันชื่อ คาเนกิ เคน หรือว่าคนที่เป็นผัวนายไงอายาโตะ" ไอบ้าคาเนกิพูดก่อนจะพูดต่อคือ"..……" "ฉันว่านายมาจากช่วงเวลาที่นายหลงออกมาจากพี่ได้สักพักแล้วสินะ" ไอ้กิพูดก่อนจะลากผมไปหลังร้าน ที่ๆไม่มีใครอยู่"ใช่ ผมมาจากช่วงเวลานั้น" ผมตอบพี่คาเนกิกลับไป"ยินดีต้อนรับสู่โลกที่ตรงข้ามของนายนะ ฉันว่านายต้องเห็นอะไรบ้างแล้วล่ะว่าทำไมในโลกนี้ไม่มีกูลสักคน ใช่โลกนี้เป็นโลกที่พี่นายยังไม่รู้ว่ามีกูลและไม่ใช่กูลด้วย"คาเนกิอธิบายผมมาซะยาว"เท่ากับว่าทุกคนที่ผมรู้จักคือมนุษย์หมดเลยหรอ" ผมตกใจเล็กน้อย"ใช่แล้ว งั้นเริ่มจากนายห้ามให้โทวกะรู้ว่านายเป็นกูลแล้วมาจากไหน และสุดท้ายพี่สุดที่รักของนายคิดว่านายตายไปตั้งนานแล้วด้วยซำ้ดั้งนั้นฉันจะช่วยนายเองนะ อายาโตะ" คาเนกิยิ้มหวานให้"ทำไมคาเนกิถึงช่วยผมด้วยและที่สำคัญนายเป็นใคร?" ผมเกิดสงสัยขึ้นมา"ฉันคือคาเนกิที่อยู่ในช่วงเวลาก่อนนายหรือช่วงเวลาที่นายตายแล้วก็ว่าได้"คาเนกิพูดแล้วจับผมของผมเล่น แล้วยิ้มหวานให้"นายเป็นกูลหรือเปล่า?" ผมตามเพื่อความแน่ใจ"ใช่" ผมเห็นสีผมที่อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นสีขาวแล้วตาของคาเนกิก็กลายเป็นสีแดงดำของกูลแสดงว่ามีแค่ผมกับคาเนกิเท่านั้นที่เป็นกูลและรู้เรื่องกูลมีแค่เราสองคนสองคน"บอกพี่ไม่ได้หรอ?" ผมถามคาเนกิ ในขณะนั้นคาเนกิก็กลับมาสภาพผมดำ"ไม่ได้ฉันไม่ให้โทวกะจังที่อยู่ในโลกนี่รู้อะไรไม่ดีเข้า" คาเนกิพูดก่อนจะเดินทิ้งผมไว้"……" คาเนกิเดินเข้าไปในร้าน"เดี่ยว!คาเนกิ" ผมพยายามจะหยุดเขา"มีอะไรอีก" เขาพูด"นายเป็นลูกครึ่งกูลหรอ?" ผมถามด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงเป็นกูลที่แปลกตา"เปล่า ฉันแค่ถูกถ่ายเทอวัยวะกูลในร่างกายทำให้เป็นกูล พอใจยังฉันจะไปทำงาน" คาเนกิพูดแล้วจะเดินไปอีกเป็นครั้งที่สอง"อายาโตะสินะ สนใจมาอยู่ครอบครัวเดียวกับพวกเราไหม?" อยู่ๆก็มีตาแก่คนไหนเดินออกมาจากประตูด้านหลังร้าน"ลุง! ไม่ดีมั้ง รู้ก็รู้นิว่าหมอนี่เกี่ยวอะไรกับโทวกะจัง เดี่ยวโทวกะก็เสียใจ ลุงอยากหรอ?" คาเนกิห้าม"ไม่เกี่ยวหรอก ฉันเข้าใจว่าหนูโทวกะต้องเจ็บปวด แต่นายอยากให้อายาโตะเขาไม่ได้อยู่พี่หรอ?"คุณลุงพูดก่อนมองหน้าผมและพูดว่า"ว่าไงอยากอยู่กับพวกเราไหม อายาโตะ?" ลุงถาม ผมจึงโยกหัวเป็นการตอบตกลงไป"เอาเป็นว่าอายาโตะเป็นสมาชิกให้นะ รักกันมากๆ" ลุงพูดก่อนจะดันผมกับคาเนกิมาใกล้ๆกันแล้วเดินเข้าร้านไปจากนั้นสักพักหนึ่งคาเนกิก็ผลักผมจนตัวติดกำแพงจากนั้นก็ยกขาของเขามายันไว้ข้างๆผม"ถ้านายทำให้โทวกะเสียใจล่ะก็ฉันจะฆ่านาย" เขาขู่ผมแล้วเดินนำผมไป
-----------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่อ่านนะคอมให้ด้วยจะดีมาก>_<
เพิ่มเติม: ตอนนี้คาเนกิแอบชอบโทวกะอยู่นะ ใครสังเกตบ้าง?-_- ว่าแต่ทั้งคู่จะเริ่มรักกันยังไงโปรดติดตามด้วยนะค่ะแล้วก็บางอย่างในนิยายคงไม่เหมือนมังงะหรืออนิเมะนะ ขอโทษนะ แต่ก็จะพยายามค่ะ