Fic kaneki x ayato รักไม่ลงรอย

ตั้งแต่วินาทีที่ผมดันแยกกับพี่โทวกะโดยบังเอิญ และหลงไปในโลกที่ไม่มีกูล หรือ มนุษย์ที่ไล่ฆ่าเรา
หรือโลกที่เรียกว่ารู้ก่อนหน้าที่มนุษย์จะรู้ว่ามีกูล และ กูลก็ยังไม่ทำร้ายมนุษย์ หรือจะพูดได้ว่าแทบจะไม่มีกูลออกเลย เอาเป็นว่ายังไม่เริ่มมีเผ่าพันธ์กูล
.
.
.
"ที่นี่มันที่ไหน?" คำพูดแรกสำหรับโลกใบใหม่ที่ผมไม่รู้จัก
.
.
ผมเดินไปเรื่อยๆตามถนนที่ผมไม่รู้จักจนพบกับร้านกาแฟที่เขียนว่า อันเทคุ
เมื่อเข้าไปในร้านก็เจอพี่โทวกะกับชายผมดำที่อายุราวๆเดียวกับพี่
"โทวกะ." ผมตะโกนเรียกพี่
"ใคร!?" พี่โทวกะจำผมไม่ได้หรอ แล้วที่ๆผมมามันอยู่ช่วงเวลาไหนกันแน่ถึงพี่จำไม่ได้
"โทวกะ! ผมอายาโตะไง! พี่จำผมไม่ได้หรอ?!" ผมเดินเข้าไปเขย่าพี่โทวกะ
"ออกไป! นายเป็นใคร! อย่ามาจับฉัน! น้องฉันไม่ได้เป็นอย่างนี้" พี่โทวกะปัดมือผมที่เขย่าพี่ออกไป
"นี่นายทำอะไรโทวกะจังน่ะ!" ชายผมดำที่อายุราวๆพี่เข้ามาห้ามผม
"ปล่อย! พี่! พี่! พี่จำผมไม่ได้หรอ!" ผมพยายามเข้าไปหาพี่ในขนาดที่ชายผมดำค่อยดันผมจนถึงหน้าประตูทางเข้าร้านกาแฟ
อุสาได้เจอพี่แลัวแท้ แต่กลับทำไมพี่ถึงจำผมไม่ได้
แล้วที่นี่ที่ไหน ผมมาได้ยังไง
.
.
.
"อายาโตะ นายมาทำอะไรที่นี่?" ชายผมดำพูดเหมือนรู้ว่าผมคือใคร
"นายเป็นใคร?" ผมถามชายผมดำ
"ฉันชื่อ คาเนกิ เคน หรือว่าคนที่เป็นผัวนายไงอายาโตะ" ไอบ้าคาเนกิพูดก่อนจะพูดต่อคือ
"..……"
"ฉันว่านายมาจากช่วงเวลาที่นายหลงออกมาจากพี่ได้สักพักแล้วสินะ"
ไอ้กิพูดก่อนจะลากผมไปหลังร้าน ที่ๆไม่มีใครอยู่
"ใช่ ผมมาจากช่วงเวลานั้น" ผมตอบพี่คาเนกิกลับไป
"ยินดีต้อนรับสู่โลกที่ตรงข้ามของนายนะ ฉันว่านายต้องเห็นอะไรบ้างแล้วล่ะ
ว่าทำไมในโลกนี้ไม่มีกูลสักคน ใช่โลกนี้เป็นโลกที่พี่นายยังไม่รู้ว่ามีกูลและไม่ใช่กูลด้วย"
คาเนกิอธิบายผมมาซะยาว
"เท่ากับว่าทุกคนที่ผมรู้จักคือมนุษย์หมดเลยหรอ" ผมตกใจเล็กน้อย
"ใช่แล้ว งั้นเริ่มจากนายห้ามให้โทวกะรู้ว่านายเป็นกูลแล้วมาจากไหน และสุดท้ายพี่สุดที่รักของนายคิดว่านายตายไปตั้งนานแล้วด้วยซำ้ดั้งนั้นฉันจะช่วยนายเองนะ อายาโตะ" คาเนกิยิ้มหวานให้
"ทำไมคาเนกิถึงช่วยผมด้วยและที่สำคัญนายเป็นใคร?" ผมเกิดสงสัยขึ้นมา
"ฉันคือคาเนกิที่อยู่ในช่วงเวลาก่อนนายหรือช่วงเวลาที่นายตายแล้วก็ว่าได้"
คาเนกิพูดแล้วจับผมของผมเล่น แล้วยิ้มหวานให้
"นายเป็นกูลหรือเปล่า?" ผมตามเพื่อความแน่ใจ
"ใช่"
ผมเห็นสีผมที่อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นสีขาวแล้วตาของคาเนกิก็กลายเป็นสีแดงดำของกูล
แสดงว่ามีแค่ผมกับคาเนกิเท่านั้นที่เป็นกูลและรู้เรื่องกูล
มีแค่เราสองคน
สองคน
"บอกพี่ไม่ได้หรอ?" ผมถามคาเนกิ ในขณะนั้นคาเนกิก็กลับมาสภาพผมดำ
"ไม่ได้ฉันไม่ให้โทวกะจังที่อยู่ในโลกนี่รู้อะไรไม่ดีเข้า" คาเนกิพูดก่อนจะเดินทิ้งผมไว้
"……" คาเนกิเดินเข้าไปในร้าน
"เดี่ยว!คาเนกิ" ผมพยายามจะหยุดเขา
"มีอะไรอีก" เขาพูด
"นายเป็นลูกครึ่งกูลหรอ?" ผมถามด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงเป็นกูลที่แปลกตา
"เปล่า ฉันแค่ถูกถ่ายเทอวัยวะกูลในร่างกายทำให้เป็นกูล พอใจยังฉันจะไปทำงาน"
คาเนกิพูดแล้วจะเดินไปอีกเป็นครั้งที่สอง
"อายาโตะสินะ สนใจมาอยู่ครอบครัวเดียวกับพวกเราไหม?"
อยู่ๆก็มีตาแก่คนไหนเดินออกมาจากประตูด้านหลังร้าน
"ลุง! ไม่ดีมั้ง รู้ก็รู้นิว่าหมอนี่เกี่ยวอะไรกับโทวกะจัง เดี่ยวโทวกะก็เสียใจ ลุงอยากหรอ?" คาเนกิห้าม
"ไม่เกี่ยวหรอก ฉันเข้าใจว่าหนูโทวกะต้องเจ็บปวด แต่นายอยากให้อายาโตะเขาไม่ได้อยู่พี่หรอ?"
คุณลุงพูดก่อนมองหน้าผมและพูดว่า
"ว่าไงอยากอยู่กับพวกเราไหม อายาโตะ?" ลุงถาม ผมจึงโยกหัวเป็นการตอบตกลงไป
"เอาเป็นว่าอายาโตะเป็นสมาชิกให้นะ รักกันมากๆ"
ลุงพูดก่อนจะดันผมกับคาเนกิมาใกล้ๆกันแล้วเดินเข้าร้านไป
จากนั้นสักพักหนึ่งคาเนกิก็ผลักผมจนตัวติดกำแพงจากนั้นก็ยกขาของเขามายันไว้ข้างๆผม
"ถ้านายทำให้โทวกะเสียใจล่ะก็ฉันจะฆ่านาย" เขาขู่ผมแล้วเดินนำผมไป

-----------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่อ่านนะ
คอมให้ด้วยจะดีมาก>_<

เพิ่มเติม: ตอนนี้คาเนกิแอบชอบโทวกะอยู่นะ ใครสังเกตบ้าง?-_-
ว่าแต่ทั้งคู่จะเริ่มรักกันยังไงโปรดติดตามด้วยนะค่ะ
แล้วก็บางอย่างในนิยายคงไม่เหมือนมังงะหรืออนิเมะนะ ขอโทษนะ แต่ก็จะพยายามค่ะ