เงารักในพายุ

หย่งคังประทับอยู่ที่ตำหนักสราญรมย์        ชมการฟ้อนรำและเสียงขับกล่อมดนตรีอย่างอารมณ์ดี                 ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงกล่าวรายงานการมาถึงของเจ้าชายเหวินจิ้งผู้เป็นพี่ชายต่างมารดา                      "เจ้าชายเหวินจิ้งเสด็จ..."         หย่งคังละสายตาจากการฟ้อนรำอย่างเรื่อยเฉื่อย พร้อมกับนึกขึ้นในใจอย่างเหนื่อยหน่าย  'เฮอะ มาอีกรายแล้วรึ พี่ชายจอมเสแสร้ง ทั้งที่พี่น้องต่างมารดาในราชวงศ์นี้     ไม่เคยมีใครจริงใจล้วนแต่ประสงค์ร้ายกับเราด้วยกันทั้งนั้น     ด้วยเรื่องการแย่งชิงบัลลังก์             ทั้งที่เราไม่เห็นอยากจะใส่ใจช่วงชิงด้วยสักหน่อย          แต่ดูเหมือนแต่ละคนจะเห็นเราเป็นคู่แข่งตัวฉกาจที่คิดกำจัด  แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น             ท่าทีที่แต่ละคนแสดงออกมา สุดแสนจะเป็นมิตร คราวนี้คิดจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย'           "ไม่ทราบว่าวันนี้ ลมอะไรหอบเสด็จพี่มาเยี่ยมหม่อมฉันถึงตำหนักนี้กันเล่าพะยะค่ะ"
"อ้อ...พี่แค่อยากมาชวนเจ้าเข้าป่าล่าสัตว์ด้วยกันน่ะ      พวกเราไม่ได้ออกล่าสัตว์ด้วยกันนานแล้วนะ  นี่ก็เข้าฤดูล่าสัตว์พอดี       พี่เลยว่าจะมาชวนเจ้าไปด้วยกันพรุ่งนี้น่ะ"                'ฮึ ไม่ใช่แค่ล่าสัตว์เท่านั้นหรอก แต่เป็นล่าคนด้วย หย่งคังข้าได้เตรียมมือสังหารไว้รอเจ้าอยู่ในป่านั้นแล้ว          พรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เจ้าจะได้หายใจอยู่บนโลกใบนี้'                 'หึๆๆ นั่นปะไรนึกอยู่แล้ว เฮ่อ...เอาเหอะเล่นกับเขาหน่อยก็แล้วกัน        ข้าก็อยากจะได้ของเล่นเอาไว้ลับฝีมืออยู่พอดี ขอมือสังหารที่เจ้าเตรียมมาเอามาให้ข้าได้สนุกหน่อยก็แล้วกันนะ'
"โอ้ จริงด้วยสินะพะยะค่ะ  ดีเลยพะยะค่ะเสด็จพี่    คงน่าสนุกไม่น้อย เรื่องน่าสนุกแบบนี้ต้องขอบพระทัยเสด็จพี่มากที่มาชวน            รับรองว่าหม่อมฉันไม่พลาดแน่นอนพะยะค่ะ"              ในขณะที่กำลังตอบปากรับคำพี่ชายอยู่นั้นก็มีเสียงของเหม่ยลี่ แทรกขึ้นมา       "หม่อมฉันขอไปด้วยได้หรือไม่เพคะเจ้าพี่ หม่อมฉันไม่เคยเห็นการล่าสัตว์ของบุรุษเลย   อยากจะเปิดหูเปิดตาสักครั้ง"
"ไม่ได้!  มันอันตรายไม่เหมาะกับสตรี    ข้าว่าอย่าเลยนะ       มันไม่ใช่สถานที่น่าสนุกสำหรับสตรีหรอก"           ผู้ที่ส่งเสียงเอ่ยห้ามด้วยความเป็นห่วงไม่ใช่หย่งคัง แต่กลับเป็นเหวินจิ้ง           'ฮึ่ม จะให้นางไปได้อย่างไร เป้าหมายที่เราต้องการสังหารมีเพียงเจ้าเสี้ยนหนามหย่งคังเท่านั้น  แต่ถ้านางโดนลูกหลงไปด้วยจะทำอย่างไรเล่า       นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่เราต้องการจะสังหารเจ้าหย่งคัง นอกจากเรื่องการแย่งชิงบัลลังก์แล้ว                        คู่หมายของมันก็ช่างงามเพียบพร้อมถ้าสังหารมันได้เมื่อไหร่จะได้แย่งมาเป็นของเราซะเลย'
'ฮ่าๆๆ               อ้อ...ที่แท้ก็สนใจเจ้าหญิงผู้งดงามแต่เปลือกนอกนางนี้น่ะหรือ  ให้ตายสิคนช่างเสแสร้งสองคน        เหมาะสมกันอย่างกับพี่เน่ากับโลงผุแนะ อยากจะบอกเลยจริงๆ                   ว่าถ้าขอกันตรงๆก็ยินดีจะยกให้ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง  หญิงงามที่น่าสะอิดสะเอียน ใจคอโหดเหี้ยม    เมื่อวานเพิ่งได้ข่าวที่ใช้ให้คนไปสืบมา  พบว่านางกำนัลคนที่ข้า           เคยร่วมรักให้นางเห็นนางนั้น  ที่ถูกขอไปเป็นข้ารับใช้     ถูกนางข้าหลวงในตำหนักของนางรุมกลั่นแกล้งจนเสียโฉม  แน่นอนว่าเรื่องเบื้องหน้ากลายเป็นการกลั่นแกล้งริษยากัน ของเหล่านางข้าหลวง.    โดยที่เจ้าหญิงผู้แสนงดงามเป็นแม่พระนั้นไม่รู้เรื่องด้วย   ทั้งที่ไม่บอกก็รู้ว่ามีใบสั่งจากนางรู้เห็นเป็นใจชัดๆ      หึ ดีเลย อยากไปด้วยก็จะให้ไป     ข้าจะได้ถือโอกาสใช้โอกาสนี้ให้นางถูกลูกหลงตายไปเสีย  จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับหญิงงามจอมมารยานางนี้'
"ข้าว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลยเสด็จพี่  พวกเราก็อยู่ด้วย นางอยากจะเปิดหูเปิดตาอยากชม ทิวทัศน์ของป่าบ้างก็ตามใจนางเถอะ                         อยากไปก็ไปสิน้องหญิงข้าตามใจเจ้า"                   แม้เหวินจิ้งจะไม่พอใจแต่ก็ไม่อาจทักท้วงเพราะไม่อยากให้เป็นที่สงสัย           ได้แต่จำยอมให้เหม่ยลี่ไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้  โดยคิดว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นเขาจะช่วยปกป้องนางเอง