เงารักในพายุ

ความต้องการอยากจะช่วงชิง   ครอบครองเพื่อสนองอารมณ์ความต้องการของตัวเองไม่ว่าจะเป็นอำนาจของความรัก หรือความแค้น       ที่ไม่ต่างกับพายุอันบ้าคลั่งที่แม้ว่าพายุอันรุนแรงจะหยุดลงแล้ว           ก็ยังคงเหลือร่องรอยความเสียหายให้ยังคงอยู่       เสวี่ยไป๋ไม่ได้ตกเป็นทาสของความรัก  แต่ก็ต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องของความรักความแค้น    จนไม่อาจดิ้นรนหลีกหนีชะตากรรมไปได้         นางคือคนที่ได้รับผลกระทบจากความเห็นแก่ตัว  และลุ่มหลงในรักของหย่งคังและเหม่ยลี่       จนทำให้ต้องสูญเสียบุคคลสำคัญอย่างไม่มีวันหวนกลับ         ทุกวันนี้ความรู้สึกที่มีต่อหย่งคังก็ยังคงไร้ความรักให้กับเขาอยู่อย่างเดิม  นางอยู่กับเขาเพื่อลูก    ทุกวันนี้นางทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับลูกของนางซึ่งเป็นเด็กชาย           ที่มีใบหน้าเหมือนกับหย่งคังอย่างไม่ผิดเพี้ยน         แต่ความรักที่นางมีต่อบุตรชายนั้น  มีมากกว่าหย่งคังซึ่งเป็นบิดาอย่างเทียบกันไม่ได้เลย         

หย่งคังขอพระราชทานอนุญาตออกมาอยู่นอกวัง          และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเสวี่ยไป๋และบุตรชายโดยทำใจยอมรับกับการที่     เทพธิดาหิมะกลับมาเย็นชากับเขาตามเดิม      และต้องรู้สึกอิจฉาบุตรชายของตัวเองเป็นอย่างมาก  ทั้งที่เด็กเกิดมาหน้าตาเหมือนเขา     แต่นางกลับเลือกที่รักมักที่ชัง      นางเย็นชากับเขาแต่กลับส่งยิ้มให้บุตรชายอย่างอ่อนโยนรักใคร่     แม้ว่าเขาจะทำให้นางอยู่ข้างกายเขาได้สำเร็จแต่ก็ไม่อาจได้ครอบครองใจนาง        ซึ่งเขาก็จำเป็นต้องยอมรับชะตากรรมนี้   เขาไม่อาจสูญเสียนางไป  จึงทำทุกอย่างเพื่อรั้งนางไว้กับเขาโดยไม่สนวิธี  แต่ก็ได้เพียงกาย

เหม่ยลี่ต้องเจ็บช้ำเจ็บปวดกับความรักที่ไม่สมหวัง   นางต้องใช้้ชีวิตครองคู่กับ ชายที่ตัวเองไม่ได้รัก   และต้องเจ็บปวดอยู่กับแผลในใจที่อดีตพระสวามีอย่าง หย่งคังทิ้งเอาไว้        เพื่อสังเวยให้กับความหน้ามืดตามัว     ตกเป็นทาสของความรัก          จนท้ายที่สุดก็เหลือเพียงหัวใจอันร้าวราน   โดยไม่ได้รับความเหลียวแลหรือเวทนาจากชายที่นางรักเลยแม้แต่น้อย    ทุกสิ่งที่นางทำเพื่อให้ได้ครอบครองชายผู้นั้น          กลับมีแต่ความว่างเปล่าและเศษซากแห่งความเจ็บปวดเท่านั้น       ทุกวันนี้ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงไร้ยางอายคบชู้สู่ชายโดยไม่ได้รับความโปรดปรานจากฮองเฮาอย่างเดิมอีก    และในเวลานี้ฮองเฮากำลังเห่อหลาน    ที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของหย่งคัง   และแม้ว่าเดิมทีจะรู้สึกไม่ชอบใจเสวี่ยไป๋ที่เป็นหญิงใบ้ไร้ฐานันดรอันสูงส่ง      แต่เมื่อได้พบเจอและได้ใกล้ชิดเมื่อนางพาหลานรักมาเยือน     ก็ค่อยๆนึกเอ็นดูจนไม่คิดรังเกียจอีก  เพราะหากตัดเรื่องที่เป็นใบ้ออกไป          ลูกสะใภ้ของนางก็หน้าตางดงามจนไม่แปลกใจที่จะทำให้บุตรชายของนางรักใคร่      และอย่างน้อยนางก็สามารถทำให้บุตรชายที่เจ้าสำราญ       ไม่เคยจริงใจกับหญิงใด  แปรเปลี่ยนเป็นชายที่รักครอบครัวรักลูกรักเมียไปได้           ก็นับว่าน่ายินดีจนทำให้ฮองเฮาทำใจรับนางเป็นสะใภ้ได้ในที่สุด