เงารักในพายุ

หลังจากนั้นหย่งคังก็กลับเข้าไปในวังทำหน้าที่สามีของเหม่ยลี่  ต่อหน้าคนอื่นในตอนกลางวัน                โดยที่ไม่เคยแตะต้องร่วมหอหรือร่วมรักกับนางในเวลากลางคืน                 ในทุกๆคืนก็ทำร้ายจิตใจเหม่ยลี่ด้วยการออกจากวังมาหลับนอนอยู่กับเสวี่ยไป๋               สร้างความเจ็บปวดร้าวร้านให้กับเหม่ยลี่   แต่ก็ต้องทนกล้ำกลืนความชอกช้ำโดยไม่ปริปากบอกผู้ใด  เพราะไม่อยากต้องอับอายและเสียชื่อ      จนกระทั่งอีกเจ็ดวันต่อมา    ความพยายามในการขยันสร้างทายาทก็เป็นผลสำเร็จ           เสวี่ยไป๋มีอาการคล้ายคนแพ้ท้องตั้งครรภ์   และเมื่อให้หมอมาตรวจอาการก็ได้รับข่าวดี    ซึ่งสร้างความยินดีให้กับหย่งคังอย่างมากที่นอกจากจะมีทายาทกับหญิงที่เขารักได้แล้ว  เมื่อนางมีลูกของเขาอยู่ในท้อง      สัญชาตญาณของมารดาย่อมเห็นลูกของตัวเองสำคัญกว่าสิ่งใด  ต่อให้ไม่รักเขา     แต่นางก็ต้องรักลูกและไม่อยากให้ลูกกำพร้าบิดา  ซึ่งนั่นจะทำให้นางอยู่่กับเขาโดยไม่จากไปไหน        

และเมื่อทราบข่าวดี      หย่งคังจึงกลับเข้าวังเพื่อกำจัดมารความรักอันดับหนึ่งให้พ้นไปจากชีวิตเขาทันที                หย่งคังเข้าไปเจรจาขอความร่วมมือกับเจ้าชายเหวินจิ้งโดยเล่าเรื่องที่เขาไม่เคยร่วมหอ  กับเหม่ยลี่เลยแม้แต่คืนเดียว         และเขารู้ว่าพี่ชายต่างมารดามีใจชอบพอเหม่ยลี่          เขายินดีจะยกให้พร้อมกับบอกด้วยว่า         เหม่ยลี่ถือเป็นหมากสำคัญที่จะทำให้เหวินจิ้งมีความหวังในการขึ้นเป็นรัชทายาท       เพราะเหม่ยลี่มีความสำคัญกับระหว่างสองแคว้น  หากเหวินจิ้ง  ได้ครองคู่กับเหม่ยลี่            จะเป็นการปูทางสู่อำนาจที่มุ่งหวัง  ส่วนเขาไม่ได้อยากจะเป็นรัชทายาท       และไม่ได้รักเหม่ยลี่จึงยอมเสียสละให้พี่ชาย        และแน่นอนว่า ในเมื่ออยู่ดีๆ   ก็มีข้อเสนอที่มีแต่ได้กับได้เช่นนี้เข้ามามีหรือที่เหวินจิ้งจะไม่ตอบตกลง          และแล้วแผนการก็ได้เริ่มต้นขึ้น  

คืนนี้หย่งคังทำเป็นแสร้งขอโทษและสำนึกผิดต่อเหม่ยลี่     ขอร่วมโต๊ะอาหารกันตามลำพังกับเหม่ยลี่              "พี่ต้องขอโทษน้องหญิงด้วย  ที่ทำตัวเป็นพระสวามีที่่ไม่ได้เรื่อง       พี่ก็แค่หลงผิดไปชั่วครู่   ตามนิสัยของบุรุษที่อยากหาความสุขใส่ตัว             ข้าก็แค่เห็นหญิงใบ้คนนั้นเป็นของเล่นสนุกเท่านั้น  และพี่ก็ได้นางสมใจแล้ว         จึงไม่มีความจำเป็นต้องสนใจนางอีก  ยกโทษให้พี่เถอะนะ"             ในยามที่ตกอยู่ในห้วงของความรัก แม้จะเจ็บช้ำเพราะอีกฝ่ายมากเท่าไหร่  แต่ในเมื่อชายที่นางรักไม่ได้เพิกเฉย  และกลับมาหานาง  ก็ทำให้ความรู้สึกที่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่เคยมีหายไป        และรีบตอบรับทันทีอย่างไม่อิดออด          

"ข้าดีใจนักที่ได้เจ้าพี่กลับคืนมา              คืนนี้ข้ารู้สึกเหมือนกับตัวเองฝันไป  เจ้าพี่จะอยู่ร่วมโต๊ะอาหารกับข้าจริงหรือเพคะ    ได้สิเพคะหม่อมฉันยินดีมาก"            เหม่ยลี่นั่งทานอาหารด้วยความเป็นสุขโดยไม่ล่วงรู้สักนิดว่า         กำลังจะถูกพระสวามียกนางให้กับบุรุษอื่นอย่างโหดร้าย             หลังจากอาหารเข้าปากไปได้ครึ่งชั่วยาม          เหม่ยลี่ก็เกิดอาการผิดปกติเพราะฤิทธิ์ยาปลุกกำหนัด             ในระหว่างนั้นหย่งคังก็ส่งสัญญาณให้เหวินจิ้งเข้ามา          เหม่ยลี่ไม่สามารถต้านทานฤิทธิ์ยาได้  และต้องตกเป็นของเหวินจิ้ง            และหย่งคังก็อาศัยโอกาสนี้้ไปกราบทูลฮ่องเต้และฮองเฮา           ว่าเหม่ยลี่แอบคบชู้กับเหวินจิ้งและอยากจะขอราชองค์การหย่าจากฮ่องเต้      เมื่อได้รับรู้เรื่องฮองเฮาก็เสด็จมาที่ห้องบรรทมของหย่งคัง   จนได้เห็นการร่วมสวาทของเหวินจิ้งและเหม่ยลี่       จนเมื่อฤิทธิ์ยาปลุกกำหนัดหมดฤิทธิ์ลงแล้ว       เหม่ยลี่ต้องเจ็บปวดจนหัวใจแตกสลาย        ที่ชายที่นางหลงรัก      วางแผนทำลายนางได้อย่างโหดร้ายเลือดเย็นยิ่งนัก                  นางมองหน้าพระสวามีของนางด้วยความร้าวรานกล่าวน้ำเสียงกระด้าง       "ชาติหน้าฉันใด  ขออย่าให้ข้าได้พบเจอบุรุษชั่วช้าใจคอโหดเหี้ยมอย่างท่านอีกเลย                      พอกันทีความรักที่มีต่อท่าน            สร้างความเจ็บช้ำให้ข้ามากจนเกินไปแล้ว    ท่านคิดหรือว่านางหญิงใบ้คนนั้นจะรักท่านน่ะ     ท่านอาจจะกำจัดข้าไปได้        แต่ชาตินี้ท่านก็ไม่มีวันจะได้ความรักจากนาง"        หย่งคังส่งยิ้มร้ายยอมรับคำกล่าวของเหม่ยลี่ด้วยความไม่สะทกสะท้าน          

"ข้ารู้... อันที่จริงเจ้ากับข้าล้วนไม่ต่างกัน         พวกเราต่างก็ตกเป็นทาสของความรักเหมือนกัน            แต่ความหวังและความสุขของคนเรามันต่างกันนะ  สำหรับข้า                     ข้ายอมรับได้กับการที่จะมีนางอยู่ข้างกายตลอดไป                โดยไร้หัวใจรัก                      ข้าไม่ใช่บุรุษแสนดีที่จะยอมเป็นพระสวามีที่ดีให้หญิงที่ข้าไม่ได้รัก          และข้าก็พร้อมทำทุกอย่างเพื่อที่จะมีหญิงที่ข้ารักอยู่ข้างกาย       ข้้าไม่ได้รู้สึกผิดต่อเจ้าเลยแม้แต่น้อย         เพราะข้าไม่ชอบฝืนใจตัวเอง            นับว่าเจ้าโชคร้ายที่มีใจให้กับข้า      ข้าจะยินดีมากหากชาติหน้าข้าจะไม่ต้องพบเจอกับเจ้าอีก            เพราะความรักทำให้ข้ากับเจ้าทำลายทำร้ายผู้อื่นเพื่อให้ได้ครอบครองมามากแล้ว        สุดท้ายแม้ว่าข้าจะมีนางอยู่ข้างกาย                      แต่ก็ต้องยอมรับว่าจะไม่มีวันได้หัวใจของนาง     ส่วนเจ้าอย่ามาทนเจ็บปวดกับบุรุษชั่วช้าอย่างข้าเลย       ข้าส่งเจ้าให้กับบุรุษที่มีใจต่อเจ้า       และเขาก็มีโอกาสเป็นรัชทายาทขึ้นครองบัลลังก์  ข้าอาจจะกำจัดเจ้าก็จริง    แต่ก็ไม่ได้ใจร้ายกับเจ้าเกินไปนักหรอกนะ     ความเจ็บปวดที่เจ้าได้รับจากข้า    ถือเป็นโทษที่ข้ามอบให้เจ้าเพื่อสนองที่เจ้าพรากเอาชีวิตคนสำคัญของเสวี่ยไป๋จนทำให้นางต้องเสียใจและเจ็บปวด      ความเจ็บปวดที่ถูกชายคนรักทำร้ายจิตใจด้วยการยกเจ้าให้ชายอื่น    มันสร้างความเจ็บปวดให้เจ้ายิ่งกว่าจะฆ่าให้ตายเสียอีก"